Ο Τσίκο είναι ένας νεαρός πιανίστας με μεγάλα όνειρα. Η Ρίτα είναι μια όμορφη τραγουδίστρια, που διαθέτει εκπληκτική φωνή. Η μουσική και ο ρομαντισμός τους φέρνουν κοντά τον έναν στον άλλο, όμως η κοινή τους πορεία- όπως συμβαίνει και με τη λάτιν μπαλάντα, το μπολερό- δεν παύει να έχει και στιγμές λύπης και ταλαιπωρίας.

Ένα ρομαντικό animation από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Φερνάντο Τρουέμπα ("Belle Epoque") και τον Χαβιέ Μαρισκάλ, με τη μουσική και τα τραγούδια των Ντίζι Γκιλέσπι, Κόουλ Πόρτερ, Θελόνιους Μονκ και Μπέμπο Βαλντέζ.

Με τις φωνές των: Εμάν Ξορ Όνια, Λιμάρα Μενέσες, Μάριο Γκέρα

Παραγωγή
Παρά το γεγονός ότι είναι κινούμενο σχέδιο, οι σκηνοθέτες του φιλμ πέρασαν 4 εβδομάδες στα τέλη του 2007, κάνοντας γυρίσματα στην Αβάνα. Αυτό αποδείχθηκε ανεκτίμητο, για δύο λόγους, σύμφωνα με τον Τρουέμπα: "Μπορείς να δώσεις οπτικές πληροφορίες για τις κινήσεις των ηρώων στους σχεδιαστές του κινούμενου σχεδίου, κι επίσης να κάνεις πιο οργανικές κινήσεις της κάμερας, πιο ανθρώπινες." Όμως ήταν ο πρώτος που παραδέχθηκε ότι αρχικά ήταν αντίθετος με κάτι τέτοιο. "Σκεφτόμουν "Ω, Θεέ μου, κάνω για μια φορά animation, δεν θέλω να δουλέψω με ηθοποιούς". Ο Εράντο ήταν αυτός που με έπεισε να το κάνω και είχε απόλυτο δίκιο." "Την τέταρτη μέρα", προσθέτει ο Εράντο, "κατά τα μεσάνυχτα, ο Φερνάντο με αγκάλιασε και μου είπε "τώρα καταλαβαίνω γιατί το κάνουμε όλο αυτό. Μεταφέρουμε την ψυχή του σεναρίου στην ταινία".

Σενάριο
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Φερνάντο Τρουέμπα γνώρισε τον καταξιωμένο designer και καλλιτέχνη Χαβιέ Μαρισκάλ πριν από 10 χρόνια, όταν του ζήτησε να του σχεδιάσει ένα πόστερ για το ντοκιμαντέρ του "Calle 54". Έτσι ξεκίνησε μια καρποφόρα συνεργασία, όπου ο Μαρισκάλ σχεδίασε όλες τις μακέτες της εταιρείας Calle 54 Records του Τρουέμπα, έκανε animated promos, και μαζί άνοιξαν ένα εστιατόριο με τζαζ μουσική στη Μαδρίτη. Όπως λέει ο Μαρισκάλ, "ήταν σαν να βρήκα έναν καινούργιο αδερφό. Τόσο γρήγορα έγινε πολύ στενός μου φίλος." Η ιδέα για μια ταινία κινουμένων σχεδίων προήλθε από ένα από αυτά τα animated promos, με τίτλο "La Negra Tomasa" του Κουβανού μουσικού Κομπάι Σεγούντο. "Ο Φερνάντο το είδε και είπε "Είναι φανταστικό! Μου αρέσει το πώς απεικονίζει την Αβάνα"."

Ο μικρότερος αδερφός του Μαρισκάλ, Τόνο Εράντο, είναι ένα από 4 αδέρφια που εργάζονται στο Studio Mariscal της Βαρκελώνης. Με μια προϋπηρεσία στη μουσική, τις ταινίες και τα animation, ηγείται του οπτικοακουστικού κομματιού της πολύπλευρης αυτής εταιρείας, και ήταν η πιο λογική επιλογή του ατόμου που θα συνεργαζόταν με τους Τρουέμπα και Μαρισκάλ. Όπως δηλώνει ο Εράντο, "ο Τρουέμπα δεν είχε καμιά εμπειρία σχετικά με το animation. Ο Μαρισκάλ από την άλλη δεν είχε κάνει ποτέ ταινία. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να δουλέψουμε ώστε να συνδυάσουμε τα ταλέντα και των 3 μας;"

Από την αρχή, και οι 3 άνδρες ήταν ενθουσιασμένοι με την ιδέα να γυρίσουν μια ταινία, με θέμα τη μουσική σκηνή της Αβάνας των δεκαετιών '40 και '50. "Αυτή η εποχή είναι ωραία σε θέματα ντιζάιν και αρχιτεκτονικής, επομένως οπτικά ανήκει πάρα πολύ στον κόσμο του Μαρισκάλ", τονίζει ο Εράντο. "Και στην μουσική είναι μια στιγμή φανταστική: η στιγμή που οι Κουβανοί μουσικοί πηγαίνουν στη Νέα Υόρκη και συνεργάζονται με τους Αγγλοσάξωνες μουσικούς της τζαζ. Αυτή η συγχώνευση άλλαξε τη μουσική εκείνη την περίοδο."

Μουσική
Όλοι οι σκηνοθέτες ήταν ενθουσιασμένοι από την ευκαιρία να απαθανατίσουν μια καθοριστική στιγμή της εξέλιξης της τζαζ μουσικής. Όπως τονίζει ο Εράντο, "ήταν η στιγμή που εμφανίστηκαν νέοι μουσικοί, όπως ο Τσάρλι Πάρκερ και ο Ντίζι Γκιλέσπι, με ένα νέο είδος μουσικής, που δεν ήταν για χορό, γεμάτο νότες, με πολύ γρήγορο παίξιμο, η μουσική που τώρα αποκαλούμε τζαζ. Έπειτα έφθασαν οι Κουβανοί μουσικοί. Ο Γκιλέσπι έχει πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις ότι υπήρχε μια στιγμή πολύ σημαντική γι' αυτόν, όταν πρωτοέπαιξε με τον Τσάνο Πότζο. Ο Πότζο ήταν ο πρώτος οργανοπαίκτης κρουστών που έπαιξε σε μια τζαζ μπάντα. Έφερε όλους αυτούς τους λάτιν και αφρικάνικους ρυθμούς, που ήταν πολύ καινούργιοι για τους μουσικούς εκείνους." Ο Τρουέμπα προσθέτει: "Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στην κουβανέζικη ιστορία και στην αμερικάνικη τζαζ για να ευχαριστηθείς την ταινία. Όμως αν γνωρίζεις εκείνη την περίοδο, τότε θα έχεις κάποια έξτρα οφέλη.

Trivia
Μια καθοριστική δημιουργική απόφαση για τους συντελεστές της ταινίας ήταν το στιλ του animation. Όπως λέει ο Εράντο, "έπρεπε να αποφασίσουμε τι ποιότητα κίνησης θέλαμε στην ταινία. Η ζωντανή δράση είναι πολύ ακριβής. Το animation πρέπει να εφεύρει μια άλλη πραγματικότητα. Κινείς έναν χαρακτήρα χρησιμοποιώντας άλλους τρόπους, είναι διαφορετική η κίνηση. Ξοδέψαμε σχεδόν 6 μήνες για να ανακαλύψουμε τη σωστή ισορροπία."

Μια ακόμη πρόκληση ήταν να υπάρξει η κατάλληλη ομάδα animators. Προσθέτει ο Εράντο: "Σε μια ταινία χρειάζεσαι σπουδαίο κάστινγκ, ενώ στο κινούμενο σχέδιο οι ηθοποιοί είναι οι ίδιοι οι animators. Επιλέξαμε κάποιους από τους καλύτερους, που διέθεταν μεγάλη εμπειρία. Έπρεπε όμως να τους πούμε "ξεχάστε ο,τιδήποτε έχετε κάνει. Εδώ δεν θα χρησιμοποιήσετε τα συνηθισμένα εργαλεία. Ξεκινήστε να σχεδιάζετε με διαφορετικό τρόπο." Κάποιοι από αυτούς αντέδρασαν πολύ καλά και το βρήκαν συναρπαστικό, ενώ κάποιοι άλλοι δεν μπορούσαν να το κάνουν, απογοητεύτηκαν."