Η Άλι (Κριστίνα Αγκιλέρα) έρχεται στο Λος Άντζελες, και πιάνει δουλειά ως σερβιτόρα στο Burlesque Lounge, ένα πολυτελές κέντρο μιας άλλης εποχής που φιλοξενεί ένα εμπνευσμένο μουσικό σόου. Τα σέξι κοστούμια και οι τολμηρές χορογραφίες συνεπαίρνουν την Άλι που ορκίζεται να βρεθεί πάσει θυσία πάνω στη σκηνή. Για να συμβεί αυτό όμως θα πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της εντυπωσιακής και αποφασιστικής ιδιοκτήτριας του κλαμπ, Τες (Σερ), και να ξεκαθαρίσει τη σχέση της με τις άλλες χορεύτριες (Τζούλιαν Χαφ, Κρίστεν Μπελ), τον όμορφο μπάρμαν (Καμ Γκιγκάντετ), τον υπεύθυνο σκηνής (Στάνλεϊ Τούτσι), τον πορτιέρη (Άλαν Κάμινγκ)... Τελικά το αστέρι της Άλι, μετά από πολλές προσπάθειες, θα λάμψει στο Burlesque Lounge. Όμως, ακόμα και με τη νέα ζωή που δίνει το ταλέντο της Άλι, οι μέρες του κλαμπ ίσως να είναι μετρημένες.

Τρεις υποψηφιότητες για χρυσή σφαίρα για το μιούζικαλ της χρονιάς

Καλύτερη Ταινία
(Κωμωδία ή Μιούζικαλ)

Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι – “Bound To You”
(ερμηνεία: Κριστίνα Αγκιλέρα, μουσική: Σάμιουελ Ντίξον, στίχοι: Κριστίνα Αγκιλέρα, Σία Φέρλερ)

Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι – “You Haven’t Seen The Last Of Me”
(ερμηνεία: Σερ, μουσική-στίχοι: Ντάιαν Γουόρεν)


Η ΤΑΙΝΙΑ

ΜΠΟΥΡΛΕΣΚ, ΟΧΙ ΣΤΡΙΠΤΙΖ

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου, Στίβεν Άντιν, γνώριζε από καιρό τις πολλές δυνατότητες του μπουρλέσκ, αφού μάλιστα, στην αρχή της καριέρας του, είχε γράψει κείμενα για μπουρλέσκ σόου. Στόχος του Άντιν ήταν να παραμείνει πιστός στο πνεύμα της συγκεκριμένης μορφής τέχνης και να διαχωρίσει ξεκάθαρα το μπουρλέσκ από το στριπτίζ, με το οποίο συχνά συγχέεται. «Παλιότερα στις ΗΠΑ τα μπουρλέσκ ήταν κωμικά σόου με τραγούδι και χορό. Άρχισαν όμως να μπερδεύονται με τα στριπτίζ σόου στις αρχές του 20ου αιώνα, λόγω του Μουλέν Ρουζ στο Παρίσι» εξηγεί ο Άντιν. Και συνεχίζει: «το μπουρλέσκ είναι άλλοτε τολμηρό, άλλοτε σέξι, ποτέ όμως προκλητικά αισθησιακό. Όλα όσα δείχνουμε στην ταινία, ακριβώς όπως και στο αυθεντικό μπουρλέσκ, είναι ένα είδος μαζικής διασκέδασης, κάτι σαν μια μεγάλη, αστεία, σέξι σκανταλιά». Ο Άντιν θέλησε να προσδώσει στο Burlesque Lounge μια δική του, πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα και μια πλούσια ιστορία. Να παρουσιάσει ένα μαγικό χώρο που μεταφέρει αυτόματα τους επισκέπτες του σε μια παράλληλη πραγματικότητα. «Όταν η Άλι μπαίνει στο Burlesque Lounge, είναι σα να πέφτει από τη λαγότρυπα στην ‘Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’» εξηγεί ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης.


ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΟ ΚΑΣΤ

Για να πάρει η ταινία σάρκα και οστά αλλά και την απαραίτητη για αυτήν αίγλη, ήταν φανερό ότι για το ρόλο της Τες χρειαζόταν μια σταρ τεράστιου βεληνεκούς. Οι παραγωγοί έκαναν επανειλημένες κρούσεις στη Σερ και τελικά κατάφεραν να σπάσουν την επτάχρονη κινηματογραφική αποχή της, πείθοντάς την να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη για χάρη του συγκεκριμένου ρόλου: μιας δυναμικής γυναίκας που έχει ακόμα πολλά να προσφέρει αλλά που κινδυνεύει να της πάρουν τα όνειρά της. «Για μένα η Σερ είναι η ενσάρκωση της γυναικείας χειραφέτησης, και αυτό ακριβώς το θέμα πραγματεύεται η ταινία» εξηγεί ο Άντιν. Όσον αφορά στο ρόλο της Άλι, ο σκηνοθέτης βεβαιώθηκε πως η πιο σωστή επιλογή ήταν η Κριστίνα Αγκιλέρα όταν είδε μία ζωντανή εμφάνισή της στο “Saturday Night Live”. «Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς σε ένα ζωντανό σόου και να διασκεδάσεις τον κόσμο. Όταν είδα την Κριστίνα κατάλαβα ότι θα μπορούσε να αναλάβει όχι μόνο τις δραματικές αλλά και όλες τις κωμικές σκηνές του έργου» λέει ο Άντιν, που είναι και φίλος της Αγκιλέρα εδώ και αρκετά χρόνια. Η διάσημη τραγουδίστρια βρέθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα της να πρωταγωνιστεί σε ταινία και πραγματικά ταυτίστηκε με το χαρακτήρα της: «ξέρω ακριβώς πώς είναι να έχεις ένα όνειρο, να στο αρνούνται, να αρπάζεις μία ευκαιρία, και μετά από πολλή προσπάθεια να σε παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά» εξομολογείται.

Η Κριστίνα Αγκιλέρα δεν ήταν το μοναδικό μέλος του καστ χωρίς προηγούμενη εμπειρία στον κινηματογράφο: η Τζούλιαν Χαφ, που αναλαμβάνει το ρόλο της φίλης της, Τζόρτζια, κάνει επίσης την παρθενική της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη. Η τραγουδίστρια και χορεύτρια γοήτευσε τον Άντιν με την παρουσία της στο “Dancing With the Star” και ο σκηνοθέτης θεώρησε απαραίτητη τη συμμετοχή της στο έργο. Στο ρόλο του Τζακ, που εκτός από μπάρμαν και μουσικός γίνεται επίσης και προσωπικός σύμβουλος της Άλι, βρίσκουμε το γοητευτικό Καμ Γκιγκάντετ. Ο Στάνλεϊ Τούτσι υποδύεται τον Σον, τον υπεύθυνο σκηνής του Burlesque Lounge: ο πρώην εραστής και νυν καλύτερος φίλος της Τες θα έκανε τα πάντα για την κοινή τους αγάπη, το μπουρλέσκ, και ο Τούτσι τον ενσαρκώνει με τον πιο οργανικό και ρεαλιστικό τρόπο. Στην υποδοχή του κλαμπ βρίσκουμε τον Άλαν Κάμινγκ, γνωστό μεταξύ άλλων και για τις τύπου καμπαρέ ερμηνείες του στο Geffen Playhouse του LA.

Η Άλι στην πορεία της όμως δε συναντά μόνο φίλους: βρίσκει και ανταγωνιστές, όπως η Νίκι (Κρίστεν Μπελ) που ήταν η μέχρι σήμερα προστατευόμενη της Τες και τώρα αισθάνεται να παραγκονίζεται. Λέει η Μπελ: «Έχει τελικά πλάκα να παίζεις την ‘κακιά’. Υπάρχουν λιγότεροι κανόνες και μπορείς στην πραγματικότητα να κάνεις ό,τι θέλεις, αφού οι ‘κακοί’ δεν έχουν προβλήματα συνείδησης». Σε θέσεις ‘κακών’ βρίσκουμε επίσης τον Πίτερ Γκάλαχερ, που υποδύεται τον πρώην άντρα της Τες, Βινς, και τον Έρικ Ντέιν στο ρόλο του ισχυρού επιχειρηματία Μάρκους.

ΛΑΜΨΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Για να αναπαρασταθεί η παλαιωμένη αίγλη του Burlesque Lounge χρειάστηκε φαντασία, εφευρετικότητα και μία ομάδα από ικανούς και απόλυτα αφοσιωμένους καλλιτέχνες. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γκάρι Στιλ και η ομάδα του εγκαταστάθηκαν στο Stage 23 των στούντιο της Sony και αφιέρωσαν έξι ολόκληρες εβδομάδας για να στήσουν το σκηνικό. Για να είναι λειτουργικό και όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό, όλοι οι χώροι του κινηματογραφικού κλαμπ (γραφεία, καμαρίνια) συνδέονταν στην πραγματικότητα απευθείας με τη σκηνή. Με άλλα λόγια, το Burlesque Lounge θα μπορούσε να λειτουργήσει κανονικά σαν αληθινό κλαμπ.

Θέλοντας να αποδώσει την αίσθηση της «λαγότρυπας» που είχε οραματιστεί ο σκηνοθέτης, ο Στιλ επέλεξε τη δημιουργία ενός αναχρονιστικού εσωτερικού: ένα περιβάλλον εποχής, ξεπεσμένο μεν αλλά ταυτόχρονα όμορφο και κομψό. Η έμπνευση ήταν τα club της δεκαετίας του ’20 στο Παρίσι αλλά και οι αντίστοιχοι χώροι διασκέδασης της Αμερικής που είχαν επηρεαστεί από την Ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Θέλοντας να αποδώσει τη σωστή αίσθηση, ο Στιλ συγκέντρωσε τεράστιο φωτογραφικό υλικό από Γαλλικές μπρασερί, μπιστρό και εστιατόρια των αρχών του προηγούμενου αιώνα και αποφάσισε ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια, σε συνεργασία πάντα με τον Άντιν. Μόνο για τις κουρτίνες του κλαμπ χρησιμοποιήθηκαν 80.000 πέτρες Σβαρόφσκι, που ζύγιζαν σχεδόν 1,3 τόνους. Όσον αφορά στην κατασκευή της σκηνής, τον κύριο λόγο είχαν οι χορογράφοι Τζόι Πίτσι και Ντενίζ Φέι που όρισαν ακριβώς τις διαστάσεις και τη διαρύθμιση ώστε να εξυπηρετούνται πλήρως όλες οι χορογραφίες της ταινίας.

Το Burlesque βέβαια είναι πάνω απ’όλα τα κορίτσια του. Και για να εξασφαλιστούν οι σέξι εμφανίσεις τους συγκεντρώθηκε μία ομάδα από 15-18 makeup artists με επικεφαλής την Σίντι Γουίλιαμς. Για τις ανάγκες και μόνο του μακιγιάζ επανδρώθηκαν τέσσερα τρέιλερ, ένα από τα οποία ήταν αφιερωμένο αποκλειστικά στο μακιγιάζ σώματος: «προσπαθούσαμε σταθερά να καλύψουμε με αερογράφους τις μελανιές που είχαν τα κορίτσια από το χορό» εξηγεί η Γουίλιαμς. H Σερ και η Κριστίνα Αγκιλέρα είχαν τους προσωπικούς τους μακιγιέζ και κομμωτές. Όσον αφορά στο θέμα των μαλλιών, με τρεις φυσικές ξανθιές στους βασικούς ρόλους (Αγκιλέρα, Μπελ, Χαφ), έπρεπε να υπάρξει άμεση διαφοροποίηση: η Χαφ έγινε κοκκινομάλλα και η Μπελ μελαχρινή. Για τις ανάγκες του έργου χρησιμοποιήθηκαν και πολλές περούκες που παραπέμπουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και δημιουργούν μία αίσθηση νοσταλγίας.

Το ενδυματολογικό τμήμα, με επικεφαλής τον Μάικλ Κάπλαν (‘Blade Runner’, ‘Flashdance’, ‘Fight Club’), έπρεπε να φέρει σε πέρας ένα μεγάλο όγκο δουλειάς. Ο Κάπλαν κατέφυγε επίσης στη λάμψη των Σβαρόφσκι, χρησιμοποιώντας 250.000 κρυστάλλους 15 διαφορετικών χρωμάτων μόνο για τα κοστούμια της τελευταίας σκηνής. Ο διάσημος ενδυματολόγος έδωσε έμφαση στην αισθησιακή πλευρά των γυναικείων ρόλων, ενώ για τους άντρες επέλεξε ένα στυλ μάλλον νοσταλγικό που παραπέμπει στο περιβάλλον των παλιών καμπαρέ: τα γιλέκα, τις τιράντες, τα ρολόγια με τις αλυσίδες.

Για τους φωτισμούς του φιλμ που αναδεικνύουν στο έπακρο τα χορευτικά νούμερα, υπεύθυνοι είναι οι βραβευμένοι με Τony Πέγκι Άιζενχαουερ και Τζουλς Φίσερ. «Είχα πράγματι δουλέψει σε μία μπουρλέσκ παράσταση όταν ήμουν 16. Ήταν μία από τις τελευταίες παραγωγές του συγκεκριμένου είδους» λέει η Άιζενχαουερ, που αν και μοιρασμένη ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν κατά τη δημιουργική διαδικασία, ομολογεί ότι «η ταινία έχει μια πολύ πιο σύγχρονη αίσθηση από τα μπουρλέσκ εκείνης της εποχής». Οι υπεύθυνοι φωτισμού συνεργάστηκαν με τους δύο χορογράφους για να βρεθούν οι σωστές κινήσεις του φωτός παράλληλα με τις κινήσεις των χορευτών. «Τελικά ο φωτισμός μπορεί να θεωρηθεί σα χαρακτήρας του έργου» παρατηρεί η Άιζενχαουερ. Τέλος, ο διευθυντής φωτογραφίας Μπόγιαν Μπάζελι επηρέασε σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα του έργου με την αισθητική του: «Το χρώμα παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτήν την ταινία. Για μένα το ‘Burlesque’ είναι κόκκινο». Ο Μπάζελι διαχώρισε τον κόσμο της Άλι έξω στο Χόλιγουντ και μέσα στο κλαμπ χρησιμοποιώντας το χρώμα: «Κάθε φορά που μπαίνουμε στο κλαμπ τα χρώματα είναι πολύ ζωντανά ενώ έξω στους δρόμους υπάρχουν μικρότερες χρωματικές αντιθέσεις».

SHOWTIME!

Οι πρώτες βδομάδες της παραγωγής μοιράστηκαν ανάμεσα στα γυρίσματα ορισμένων χορευτικών (“E.X.P.R.E.S.S.”, “A Guy What Takes His Time” και “I Am A Good Girl”) και στις προσωπικές στιγμές της Άλι με τον Τζακ. Λέει ο Γκιγκάντετ για τον Στίβεν Άντιν: «ήταν πολύ συγκεντρωμένος στην ιστορία, την υποκριτική και τη σχέση των χαρακτήρων, κάτι που θεωρώ σπάνιο, ιδιαίτερα σε μία τόσο μεγάλη ταινία».

Σε αρκετές περιπτώσεις η παραγωγή άφηνε τα πλατό για εξωτερικά γυρίσματα στο Χόλιγουντ – γεγονός που παρουσίασε κάποια πρακτικά προβλήματα, αφού πρωταγωνιστούσαν δύο μουσικοί θρύλοι, η Σερ και η Κριστίνα Αγκιλέρα. Ειδικά στη σκηνή που διαδραματίζεται στο Hollywood Boulevard – ήταν προσωπικό όνειρο του Άντιν να κινηματογραφήσει στο συγκεκριμένο σημείο την ώρα του ηλιοβασιλέματος – μαζεύτηκε ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων που ήθελε να παρακολουθήσει. «Ήταν σα να βρισκόμασταν στην Times Square. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τόσο κόσμο εδώ» λέει ο Άντιν, που έχει μεγαλώσει στο Χόλιγουντ.

Η Κριστίνα Αγκιλέρα, εκτός από ηθοποιός, τραγουδίστρια και χορεύτρια, είχε μία ακόμα ιδιότητα στην ταινία: έγραψε τρία από τα τραγούδια του έργου (“E.X.P.R.E.S.S.”, “Bound to You”, και “Show Me How You Burlesque”) σε συνεργασία με τον Άντιν. Ο Άντιν έγραψε επίσης ένα από τα κομμάτια που τραγουδάει η Αγκιλέρα στο φιλμ, με τίτλο “But I’m A Good Girl”.

Τα χορευτικά νούμερα προετοιμάστηκαν πολλούς μήνες προτού αρχίσει η παραγωγή. Οι χορογράφοι Τζόι Πίτσι και Ντενίζ Φέι, μαζί με τέσσερεις ακόμα συντελεστές από τη χορογραφική τους ομάδα, δούλεψαν στενά με το σκηνοθέτη μέχρι να καταλήξουν σταδιακά στις χορογραφίες. Οι χορεύτριες – αρκετές από τις οποίες είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Μάικλ Τζάκσον και τη Μπιγιονσέ – δούλεψαν τέσσερεις μήνες πριν την παραγωγή ενώ ακολούθησαν τρεις ολόκληροι μήνες γυρισμάτων.
Το καστ στο σύνολό του αναφέρεται με τα πιο θερμά λόγια στον Στίβεν Άντιν. «Είναι μοναδικός, γεμάτος ενέργεια, πάντα αισθάνεσαι καλά όταν βρίσκεσαι κοντά του. Καταλαβαίνει καλά τις γυναίκες και τη μουσική άποψη των πραγμάτων, οπότε κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων μας με την αξία του» λέει η Χαφ. «Νοιαζόταν για την ταινία σα να ήταν το παιδί του. Ήθελες να κάνεις τα πάντα για να μην τον απογοητεύσεις. Ήταν απίστευτος» λέει η Αγκιλέρα. Και σχολιάζει συνολικά: «Ήταν πραγματικά όμορφο να συμμετέχεις σε μία τέτοια ταινία, και νομίζω ότι αυτό φαίνεται στην οθόνη. Οι θεατές θα καταλάβουν ότι σε αυτό το έργο βάλαμε την καρδιά μας».