Το 1974, ένας θερμόαιμος 19χρονος με το όνομα Μάικλ Πίτερσον αποφάσισε να γίνει διάσημος: πήρε μια αυτοσχέδια κοντόκανη καραμπίνα και προσπάθησε να ληστέψει ένα ταχυδρομείο. Μετά τη σύλληψή του, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 7 χρόνια φυλάκισης, όμως ο Πίτερσον κατάφερε να παραμείνει στη φυλακή για 34 συνολικά χρόνια, εκ των οποίων τα 30 στην απομόνωση. Μέσα σε αυτό το διάστημα, ο νεαρός μετατράπηκε σταδιακά στον «πιο βίαιο κρατούμενο των Βρετανικών φυλακών» και ο Μάικλ Πίτερσον έδωσε θέση στο διάσημο alter ego του, τον Τσαρλς Μπρόνσον.

Ο Άνδρας. Ο Μύθος. Η Διασημότητα.

Η αληθινή ιστορία του «πιο βίαιου κρατούμενου στις φυλακές της Μ. Βρετανίας»

Από τις 16 Δεκεμβρίου 2010 στους Κινηματογράφους


Ο Τσαρλς Μπρόνσον βρίσκεται στη φυλακή από το 1974, επειδή έκλεψε 26 λίρες και 18 σεντς. Και επειδή από τότε δε σταμάτησε να βιαιοπραγεί ενάντια στους συγκρατούμενους του, στους φύλακες και σε ολόκληρο το σύστημα.


Ποιος είναι όμως ο Τσαρλς Μπρόνσον;

Ο Μάικλ Πίτερσον γεννήθηκε το 1952 και υιοθέτησε το παρατσούκλι Τσαρλς Μπρόνσον το 1987, μετά από προτροπή του προπονητή του. Σε ηλικία 19 ετών καταδικάστηκε σε 7 επτά χρόνια φυλάκισης για μία απόπειρα ληστείας χωρίς ανθρώπινα θύματα. Στις 30 Οκτωβρίου του 1988 αποφυλακίστηκε, αλλά μέσα σε 68 μέρες επέστρεψε στη φυλακή. Αποφυλακίστηκε ξανά στις 9 Νοεμβρίου του 1992, αλλά παρέμεινε ελεύθερος πολίτης μόνο για 53 μέρες. Από το 1999 του απαγορεύτηκε να έχει επαφές με τους άλλους φυλακισμένους. Το 2000 καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί κράτησε όμηρο ένα δάσκαλο για 44 ώρες – παρότι δεν τον έβλαψε σωματικά. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του υπήρξε θύμα σωματικής αλλά και ψυχολογικής βίας. Κλινικά θεωρείται ότι έχει σώας τας φρένας.

Ο Μπρόνσον εξέλιξε ένα άκρως απαιτητικό πρόγραμμα φυσικής κατάστασης και είναι σε θέση να κάνει 2.500 πους-απς την ημέρα. Το 2002 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του με τίτλο “Solitary Fitness”, όπου περιγράφει λεπτομερώς ένα πρόγραμμα γυμναστικής με ελάχιστες απαιτήσεις σε χώρο και εξοπλισμό. Πριν 10 χρόνια άρχισε να ασχολείται με την τέχνη, που τώρα τον έχει απορροφήσει πλήρως. Τα έργα του είναι μοναδικά και βρίσκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Έχει τιμηθεί με 11 Βραβεία Κέστλερ για το καλλιτεχνικό του έργο και έχει εκδώσει συνολικά 11 βιβλία. Ακόμα και σήμερα θεωρείται από τους πιο επικίνδυνους κατάδικους και βρίσκεται στην απομόνωση, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Γουέικφιλντ.

Στις 15 Νοεμβρίου 2010, στο τελευταίο του βίαιο ξέσπασμα, ο 58χρονος Μπρόνσον κάλυψε το γυμνό του σώμα με βούτυρο και επιτέθηκε σε 12 φύλακες, τραυματίζοντας 4 από αυτούς. Ο λόγος ήταν η πρόσφατη απόρριψη της έφεσης που έκανε για την ακύρωση της θανατικής ποινής που του επιβλήθηκε.

Περισσότερα από χίλια άτομα ημερησίως επισκέπτονται τον ιστότοπο http://www.freebronson.co.uk/, όπου εκτός από όλες τις πληροφορίες σχετικά με τον Τσαρλς Μπρόνσον, τη ζωή και τα έργα του, μπορεί κανείς να υπογράψει και την αίτηση για την αποφυλάκισή του - όπως έχουν κάνει περίπου 2.000 άτομα μέχρι τώρα.


Λίγα λόγια για την ταινία

Ο Δανός σκηνοθέτης Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν μπαίνει στο μυαλό του Τσαρλς Μπρόνσον με τη σκληρή ενστικτώδη ματιά που τον καθιέρωσε στο κινηματογραφικό στερέωμα μέσα από την τριλογία «Pusher». Τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ο Τόμας Χάρντι που κυριολεκτικά μεταμορφώθηκε για τις ανάγκες του έργου. «Ήταν μια μοναδική πρόκληση για μένα να υποδυθώ έναν τόσο πολύπλοκο και βασανισμένο χαρακτήρα από την πραγματική ζωή. Χρειάστηκε μεγάλη αφοσίωση και κατανόηση» λέει ο Χάρντι. Ο Βίντινγκ Ρεφν σχολιάζει: «Ο λόγος που ο Μπρόνσον πέρασε τόσα χρόνια στη φυλακή είναι η ασίγαστη δίψα του για τη δόξα. Και αυτή την πλευρά της προσωπικότητάς του προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε στην ταινία».
[[page_break]]
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

«Όταν αρχικά ο παραγωγός Ρούπερτ Πρέστον μου έδωσε να διαβάσω το σενάριο του φιλμ, ήμουν επιφυλακτικός γιατί είχα ήδη σκηνοθετήσει αρκετές ταινίες με πρωταγωνιστές βίαιους άντρες. Αφού συζητήσαμε όμως αρκετά, το έργο άρχισε να μου προκαλεί το ενδιαφέρον. Δεν είμαι Βρετανός και δεν έχω μείνει ποτέ στην Αγγλία, οπότε δεν ήξερα ποιος ήταν ο Τσαρλς Μπρόνσον. Προσπαθώντας να δω τι με ιντριγκάρει σε αυτόν, διάβασα τα βιβλία του και επιχείρησα να καταλάβω την αντίθετη πλευρά του, που μου φαινόταν πιο ενδιαφέρουσα. Σε αυτό το σημείο άρχισα να ξαναγράφω το σενάριο, έχοντας στο νου μου έναν άνθρωπο που είναι πολλά περισσότερα από αυτά που δείχνει. Έτσι σιγά-σιγά η ταινία άρχισε να περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ενός ανθρώπου που σταδιακά γίνεται κάποιος άλλος, του Μάικλ Πίτερσον που γίνεται το alter ego του, ο Τσαρλς Μπρόνσον. Επίσης το γεγονός ότι η δράση τοποθετείται στη φυλακή, που συνήθως θέτει στο προσκήνιο το ζήτημα της φυγής, με βοήθησε να εξερευνήσω αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο κόσμο και το πώς μπορείς να συνεχίσεις να αντιστέκεσαι στο σύστημα μέσα από ένα εξαιρετικά αυταρχικό περιβάλλον.

Στα αρχικά στάδια συζητούσαμε το ενδεχόμενο μιας συνάντησης με τον Τσαρλς Μπρόνσον, αλλά επειδή δεν είμαι Άγγλος δε μας επιτράπηκε κάτι τέτοιο. Αργότερα όμως κατάφερα να μιλήσω τηλεφωνικά με τον Μπρόνσον για 20 λεπτά και του ζήτησα αν θα μπορούσε να μας βοηθήσει με κάποιους διαλόγους της ταινίας, όπως και έγινε. Γενικά η συνεργασία μας ήταν πολύ καλή, όπως και η συνεργασία με τον Τομ Χάρντι. Είναι πολύ καλός τύπος και καλός ηθοποιός και όλες μας οι συζητήσεις ήταν εποικοδομητικές για το έργο. Εγώ πάντα κινηματογραφώ με χρονολογική σειρά, γεγονός που δυσκολεύει πολλούς ηθοποιούς, αλλά ο Τομ φάνηκε ιδιαίτερα συνεργάσιμος και αυτό ευνόησε το τελικό αποτέλεσμα της ταινίας. Ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές για μένα ήταν ο διευθυντής φωτογραφίας Λάρι Σμιθ (‘Μάτια Ερμητικά Κλειστά’), με τον οποίο συνεργαζόμαστε εδώ και αρκετά χρόνια: χρειαζόμουν κάποιον που θα έκανε την ταινία να δείχνει μοναδική παρά το χαμηλό προϋπολογισμό της. Έτσι του ζήτησα σα χάρη να συμμετάσχει, αν και τα χρήματα ήταν πολύ λίγα, κι εκείνος δέχτηκε αμέσως, προσφέροντας πολλά στο φιλμ. Νομίζω ότι ο Τομ Χάρντι, ο Λάρι Σμιθ κι εγώ ήμασταν η ψυχή της κινηματογραφικής δημιουργίας.

Έχω σαν αρχή να μη σχολιάζω τις ταινίες μου γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτές, κι επιπλέον νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό να ακούσω τις γνώμες των άλλων. Στο συγκεκριμένο φιλμ με απασχολούσαν δύο πράγματα. Πρώτον, η σύγχρονη κουλτούρα που σε θέλει διάσημο από νεαρή ηλικία: κι ας υποθέσουμε ότι τα καταφέρνεις, μετά από αυτό τι κάνεις? Και δεύτερον, η ιδέα του Τσαρλς Μπρόνσον ως καλλιτέχνη που αναζητά τον καμβά του. Νομίζω ότι τελικά αυτό είναι η ουσία του έργου, και το ανακάλυψα περίπου στη μέση των γυρισμάτων. Ο Τσαρλς είναι μια μεταφορά για τον καλλιτέχνη που θα προσπαθήσει σε πολλές κατευθύνσεις, θα γίνει εκκεντρικός, βίαιος, τρελός, θα θέλει να καταστρέψει τα πάντα μέχρι να ανακαλύψει αυτό που ζητά. Αυτό έγινε εμφανές σε μένα όταν γυρίζαμε την τελευταία σκηνή: αναρωτήθηκα γιατί κάνει ό,τι κάνει και δε μπορούσα να βρω μία απάντηση. Έτσι μου ήρθε η ιδέα ότι κάτι αναζητά, θέλει μουσική, θέλει να δημιουργήσει συναισθήματα και όλα αυτά μπορεί να τα κάνει μόνο πάνω σε έναν καμβά».

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010