Από το πρωί μέχρι το βράδυ κάποιας Τρίτης, η ταινία καταγράφει τις παράλληλες ιστορίες νέων ανθρώπων που ζουν στην Αθήνα, αναπαριστώντας ένα κομμάτι από το ψηφιδωτό της κοινής ζωής μας στην πόλη. Όλοι κάτι ζητούν και όλοι το χάνουν - για να το ξανακερδίσουν στο τέλος όπως δεν το περιμένουν.

Ο σκηνοθέτης παίρνει ο ίδιος την κάμερα στο χέρι και κινηματογραφεί ελεύθερα τους ηθοποιούς - πρώην μαθητές του. Η ανάγνωση της ταινίας είναι ελεύθερη, όπως και η δημιουργία της, καθώς δεν υπάρχει σενάριο. Το σενάριο «γράφτηκε» με τα σώματα των ηθοποιών, μέσα από συνεχείς αυτοσχεδιασμούς, επιδιώκοντας την αμεσότητα στις ερμηνείες. Εδώ τα μικρά και τα μεγάλα μπλέκονται - όπου τα μικρά μπορεί να είναι εξίσου σημαντικά με τα μεγάλα.

Η ταινία έγινε με μηδενικό προϋπολογισμό, αλλά με πλεόνασμα καλής διάθεσης και συνεργατικότητας από όλους τους συντελεστές.