Καλώς ήρθατε στον υπόκοσμο της Μελβούρνης! Ο ληστής Πόουπ Κόντυ βρίσκεται υπό διωγμόν από μια συμμορία ντεντέκτιβ που τον θέλει νεκρό. Ο αδελφός του εν τω μεταξύ, κάνει περιουσία πουλώντας παράνομες ουσίες, ενώ ο μικρότερος γιος της οικογένειας περιηγείται αφελώς σε αυτόν τον παρανοϊκό και εκδικητικό κόσμο, το μόνο που γνώρισε ποτέ!

Σε αυτήν την οικογένεια καταφθάνει για να ζήσει, μετά το θάνατο της μητέρας του, ο 17χρονος Τζόσουα “Τζέι” Κόντυ. Ο Τζέι γρήγορα θεωρεί ότι είναι κι αυτός ένας από τους “παίκτες” αυτού του κόσμου, που είναι όμως πολύ πιο απειλητικός απ’ όσο φαντάζεται! Σε αυτό το ωμό και βίαιο ζωικό βασίλειο, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι να καταλάβει πώς παίζεται το παιχνίδι και να διαλέξει τη θέση του!

Η Αυστραλέζικη ταινία που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς σε όλα τα φεστιβάλ που προβλήθηκε. Τώρα κάνει πρεμιέρα και στις Ελληνικές αίθουσες!!!

ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ

Στο βασίλειο το ζώων βασιλεύει η βία. Γιατί ο ισχυρότερος επικρατεί με την επιβολή της. Σε αυτό, λοιπόν, το βασίλειο υπάρχουν τα ισχυρά και τα αδύναμα όντα. Κάποια από τα δεύτερα βρίσκονται και επιβιώνουν πλάι στην άρχουσα τάξη και αυτό τα κάνει να νοιώθουν ασφάλεια και προστασία. Τους δημιουργείται όμως και η ψευδαίσθηση ότι αποτελούν μέρος της. Έτσι είναι και ο κόσμος των ανθρώπων που όσο χαμηλότερα κατεβαίνει τα επίπεδα ηθικής, τόσο πιο πολύ τείνει να μοιάσει με αυτόν των ζώων. Ο μεν ισχυρότερος θα κερδίσει και θα επιβληθεί με όπλο το φθόνο, το φόνο, την ανομία και τη βία, τα δε απροστάτευτα μέλη, θα επιζητήσουν την αποδοχή του.

Αυτή θα μπορούσε να είναι η λογική ροή των πραγμάτων. Και θα ήταν μία ακόμα θεωρητική διατύπωση της εμφανούς κοινωνικής στρωμάτωσης αν ο David Michod δεν άλλαζε τους κανόνες της οικοδόμησης. Αν δεν διερευνούσε τη φύση των γεγονότων, την πηγή της εξουσίας, το αβέβαιο της ανατροπής. Πίσω από την εικόνα του κοινώς αποδεκτού, του εξουσιαστή και του εξουσιαζόμενου, κρύβεται η φλόγα της προσωπικής και συλλογικής επανάστασης. Η εικόνα του κόσμου έχει στηθεί πάνω σε λεπτές ισορροπίες και ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανατραπεί. Ο αθώος λαγός είναι ικανός να σκοτώσει - αποκαθηλώσει το λιοντάρι και να κυριαρχήσει...

Αρχικά αυτοί που ανταγωνίζονται για την εξουσία είναι οι κάθε είδους εγκληματίες, στην παρούσα μία οικογένεια κακοποιών με φιλήσυχο αστικό κοινωνικό προφίλ, και η αστυνομία, εδώ μία ομάδα εγκληματικής καταστολής, που εκμεταλλεύεται και αθέμιτα μέσα για να αναχαιτίσει την ανεξέλεγκτη δράση της άνομης τάξης. Στη διάρκεια όμως της ταινίας, η σεναριακή ανατροπή θέλει θύτες και θύματα να συγκρούονται. Θέλει η ισχύς των δολοφόνων να διακυβεύεται από την αναζήτηση της αλήθειας και της ελευθερίας του αδυνάτου, από τον πόθο να πρυτανεύσει η ειλικρίνεια και το δικαίωμα στην ισότητα των επιλογών. Θέλει οι ομάδες -διότι είναι πολλές- που απηχούν το κάθε επίπεδο στην κοινωνική πυραμίδα να μάχονται μεταξύ τους για την επιβολή, με διαφορετικό σκοπό και διαφορετικά κίνητρα.

Ο Michod παίρνει το ταξικό σύμπλεγμα και το αναδιαμορφώνει. Εφαρμόζει πρακτικά, αυτό που θεωρητικά διατυπώνεται όχι μόνο από διανοούμενους αλλά και από τα έγκατα της λαϊκής τάξης• η ταξική δύναμη δεν ανήκει σε αυτούς που κατέχουν τις θέσεις εξουσίας. Αυτή είναι μία επικρατούσα ψευδαίσθηση, η οποία μπορεί να αλλάξει. Ο έλεγχος μπορεί να περάσει σε αυτούς που αναδεικνύουν τους φαινομενικά δυνατούς, είναι πιθανό τα δεδομένα να ανατραπούν και στον αγώνα επιβίωσης θα νικήσει εκείνος που θα θέσει τους όρους του και θα επιστρατεύσει τη λογική του. Με οδηγό τον νεαρό Joshua που μαθαίνει από τη ζωή και ενηλικιώνεται ραγδαία στον τρομαχτικό απόηχο που αφήνει το φινάλε, ο Michod μιλάει για την ανατροπή εκ των έσω, εμβαθύνει στο ατομικό στοιχείο, και επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν ότι γεννιόμαστε με λίγες επιλογές, κατέχουμε μία θέση στην κλίμακα και ακολουθούμε μία επιταγή, μία προσταγή. Αποδέχεται το γεγονός ότι αποκτάμε χαρακτηριστικά με την χρονική πάροδο και υποστηρίζει ότι ανεβοκατεβαίνουμε με αργούς ή γρήγορους ρυθμούς τα προσωπικά και συλλογικά επίπεδα, εκμεταλλευόμενοι κάθε μορφή βίας. Έτσι και ο νεαρός Joshua στην προσπάθεια του να ανακαλύψει την «προσωπική του πατρίδα», προκαλεί μία εσωτερική τρικυμία, η οποία στο τέλος της, θα ξεβράσει στην επιφάνεια το οικογενειακό κατακάθι.

Μπορεί να ακουστεί κοινότοπο και συνηθισμένο, αλλά δε μπορώ παρά να χαρακτηρίσω την ταινία αυτή ως ανατριχιαστική, απόκοσμη και ρεαλιστικά ακριβή μαζί. Απόλυτα επιδραστική. Μου αρέσει το κινηματογραφικό ύφος που συστήνει ο δημιουργός, γιατί μυρίζει άρωμα κινηματογραφικού παρελθόντος και αναδεικνύει σύγχρονους προβληματισμούς διά της γλώσσας των παρομοιώσεων, της αφηγηματικής ειρωνείας, της κινηματογραφικής οικονομίας και κυρίως της ποίησης. Έχει μία οπτική βιρτουοζιτέ που συνδυάζεται άψογα με το λογοτεχνικό στυλ. Ερμηνεύεται ως απόπειρα επανασύστασης του γκανγκστερικού είδους, μία ανασκαλευμένη εκδοχή του, ικανή να αναδείξει τον David Michod σε άξιο διάδοχο του Martin Scorsese...

Το Animal Kingdom είναι η κυνική εξίσωση της ανθρωπότητας με το βασίλειο των ζώων. Η ταύτιση της λογικής με το ζωώδες ένστικτο. Θέλετε στην πολιτική, στην εκκλησία, στην οικονομία, μέσα στην ίδια την οικογένεια. Στο σινεμά του Michod μπορείς να δεις τις αμέτρητες ομοιότητες ανάμεσα στο σύμπαν των έλλογων και των άλογων όντων, μπορείς να διακρίνεις την εικόνα της σύγχρονης κρατικής επιβολής, της προσωπικής περιθωριοποίησης στις ανθρώπινες σχέσεις, της αποτροπής για αυτόνομη πρόοδο και ατομική ευημερία. Μπορείς να δεις την σύγχυση που προκαλεί η πολυμορφία, η πολυπολιτισμικότητα, η ποικιλία, κυρίως όμως η ανισότητα και η κοινωνική διάταξη. ΓιΑ αυτό ο κόσμος των ανθρώπων μοιάζει τόσο πολύ με αυτόν των ζώων. Άψογο σινεμά, εμπλουτισμένο σε λόγο. Οπερετικό φιλμ βίας, που την κατανοεί και την ερμηνεύει. Ταινία «ενοχλητική», που σε σφυροκοπεί ανελέητα από παντού και δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα.


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ: 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010



ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΒΡΑΒΕΙΟ OSCΑR® 2011 Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ