Η ταινία "Sex & Drugs & Rock & Roll" μας μεταφέρει στη βρετανική punk σκηνή, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και παρακολουθεί τη ζωή του Ian Dury, του headliner της μπάντας “The Blockheads”.

Τον εκκεντρικό σταρ ενσαρκώνει ο Άντι Σέρκις («Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών») σε μια σπουδαία ερμηνεία που έχει συγκεντρώσει διθυραμβικές κριτικές. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ματ Γουάτκρος, δημιουργός της ταινίας «Ο Δρόμος για το Γκουαντάναμο».

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Μαγική εξιστόρηση της ζωής ενός από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της βρετανικής ροκ σκηνής. Ο Άντι Σέρκις λάμπει στον πρωταγωνιστικό ρόλο»
EMPIRE

«Μια καλειδοσκοπική ματιά της έντονης ζωής ενός θρύλου και μια απολαυστική ερμηνεία από τον σπουδαίο ηθοποιό Άντι Σέρκις».
THE GUARDIAN


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

H πολυτάραχη ζωή του αιρετικού Ian Dury που πρωτοστάτησε στο αγγλικό punk και new wave κύμα των ’70s, ζωντανεύει σε ένα πολύχρωμο και συναρπαστικό biopic. Ο τραγουδιστής που συνδύασε τη νοοτροπία του punk με έξτρα δόσεις από λυρική ποίηση, παραστατικό χιούμορ και έντονη θεατρικότητα επί σκηνής, σε τραγούδια όπως το “Hit me with your rhythm stick” και “Reasons to be cheerful” και έκανε το μότο από το διάσημο τραγούδι του "Sex & Drugs & Rock & Roll" σύνθημα lifestyle μιας ολόκληρης εποχής, πάλεψε με καρτερικότητα και πεισματικά ενάντια στην πολιομυελίτιδα, από την τρυφερή ηλικία των 7 έως και το άδοξο τέλος του σε ηλικία 57 ετών από προχωρημένο και ανίατο καρκίνο.

Το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο “New Boots and Panties” πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και τον έφερε στην κορυφή των βρετανικών charts, όπου παρέμεινε για ένα χρόνο. Χαρισματικός, πνευματώδης, αναρχικός και ασυναγώνιστος performer πάνω στη σκηνή αποτέλεσε σημείο αναφοράς για συγκροτήματα που ακολούθησαν όπως Clash, The Pretenders, Sex Pistols. Αναδείχθηκε σε entertainer παγκόσμιου βεληνεκούς και η επιρροή του στη μουσική, τη μόδα και την pop κουλτούρα είναι αξεπέραστη μέχρι και σήμερα. Το περιοδικό Film Review κατατάσσει το "Sex & Drugs & Rock & Roll" πρώτo στην Top Ten λίστα με τις καλύτερες μουσικές ταινίες όλων των εποχών, αφήνοντας πίσω της ταινίες, όπως το “Velvet Goldmine”, “Bird” και το πιο πρόσφατο “Control” για τους Joy Division.

Πίσω από την κάμερα συναντάμε τον βρετανό σκηνοθέτη ΜΑΤ ΓΟΥΑΪΤΚΡΟΣ, που γνωρίσαμε μέσα από τον μαύρο, εφιαλτικό κόσμο της φυλακής στο Γκουαντανάμο, στο ντοκιμαντέρ που συν-σκηνοθέτησε με τον επίσης βρετανό Μάικλ Γουίντερμποτομ, “Road to Guantanamo”. Τον εκκεντρικό σταρ ενσαρκώνει ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα και Bafta ΑΝΤΙ ΣΕΡΚΙΣ («Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών») σε μία σπουδαία ερμηνεία που έχει συγκεντρώσει διθυραμβικές κριτικές. «Δεν με νοιάζει, εάν θα με ξεχάσουν αμέσως. Δεν είμαι εδώ για να με θυμούνται, είμαι εδώ για να ζω», είχε δηλώσει ο Ian Dury σε μια τελευταία του συνέντευξη στο BBC. Και προσθέτει «Υπάρχουν δύο-τρεις τρόποι να γλιτώσεις τον θάνατο. Ένας από αυτούς είναι να γίνεις σπουδαίος». Όπως και έγινε.
[[page_break]]
ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ο ANDY SERKIS ΓΙΑ ΤΟΝ IAN DURY
«Η ταινία δεν είναι μόνο ένα rock biopic. Εκτός του ότι αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που υποφέρει από πολιομυελίτιδα και παλεύει να ακουστεί η φωνή του, ακολουθώντας τον δρόμο της punk ιδεολογίας, είναι μια ταινία για την οικογένεια και τις σχέσεις ανάμεσα στον ίδιο και τους άλλους. Από τη μία δεν μπορούσε να αποδεσμευτεί από τους ανθρώπους που αγαπούσε από την άλλη είχε αυτοκαταστροφικές τάσεις και τους κρατούσε μακριά. Είναι μια ταινία παγκοσμίου ενδιαφέροντος για ανθρώπους που αγαπούν την ζωή, ανθρώπους δημιουργικούς. Η ταινία και ο ρόλος με ενέπνευσε όσο καμία άλλη, ο τρόπος που έζησε ο Ian Dury είναι παράδειγμα για όλους και πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας όπως είχε ο Ian Dury ότι η ζωή είναι σύντομη. Πρέπει να φροντίζουμε να δημιουργούμε κάτι μοναδικό για να αφήσουμε πίσω κάτι για το οποίο να αξίζει να μας θυμούνται, όπως εμείς σήμερα θυμόμαστε τον Ian Dury”.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ, SOPHIE ΓΙΑ ΤΟΝ IAN DURY
«Δεν θεωρούσε τον εαυτό του ανάπηρο, γιατί ζούσε πριν και χωρίς την πολιομυελίτιδα. Δεν ήθελε να τον λυπούνται αλλά να τον αγαπάνε γι’ αυτό που ήταν. Δεν άφησε ποτέ την αναπηρία να μπει εμπόδιο στη ζωή ή την καριέρα του. Πίστευε ότι δεν αισθάνεται κανείς από μόνος του ανάπηρος, εάν δεν τον κάνουν οι άλλοι γύρω του να νιώσει έτσι. Ότι όλα είναι στο μυαλό.»

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ BAXTER ΓΙΑ ΤΟΝ IAN DURY
«Η ταινία, όπως την είδα, έχει διαχρονική αξία, εάν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Ο πατέρας μου ήταν ένας οργισμένος άνθρωπος αλλά διοχέτευε τον θυμό στη μουσική του. Στην ταινία βλέπουμε το ταξίδι ενός ανθρώπου ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής. Δεν παραιτήθηκε ούτε στιγμή. Και αυτό είναι μια απόλυτα υγιής συμπεριφορά που πρέπει να αποτελέσει πρότυπο για όλους. Είναι ιδιαίτερα εμψυχωτικό, ειδικά αυτή τη δύσκολη εποχή».
[[page_break]]
TRIVIA

1. Η ταινία γυρίστηκε με την απόλυτη συναίνεση και υποστήριξη του γιου του Ian Dury, Baxter, της κόρης του Jemima και της δεύτερης γυναίκας του Sophie. Η οικογένεια Dury ήταν πριν, κατά τη διάρκεια και μέχρι το τέλος των γυρισμάτων παρούσα σε όλην την προετοιμασία της παραγωγής. Επίσης, δάνεισε πραγματικά αντικείμενα και αναμνηστικά από τη ζωή του, από τα οποία η παραγωγή κατασκεύασε πανομοιότυπα αντικείμενα για να χρησιμοποιηθούν στο σετ της ταινίας. Η συνεισφορά τους για την ολοκλήρωση της παραγωγής ήταν πολύτιμη. Επίσης, συμμετείχαν οι πραγματικοί Blockheads ηχογραφώντας μαζί με τον Andy Serkis τα τραγούδια που ακούγονται στις live σκηνές της ταινίας.
2. Το θέμα της πολιομυελίτιδας πρωταγωνιστεί στην ταινία, στην οθόνη αλλά και backstage. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2010 ήταν η 50ή επέτειος από την ανάπτυξη των εμβολίων κατά της πολιομυελίτιδας. Επίσης, φέτος είναι η χρονιά που συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τον θάνατο του Dury (25 Μαρτίου 2000). Η ταινία γυρίστηκε με την αμέριστη υποστήριξη του διεθνούς οργανισμού “The Polio Society”. Τέλος, παράλληλα με τα γυρίσματα εφαρμόστηκε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για νέους ανάπηρους ηθοποιούς και σκηνοθέτες σε συνεργασία με το Βρετανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο.
3. Η μοναδική αναφορά του Dury στον πατέρα του είναι το τραγούδι “My Old Man” που έγραψε στη μνήμη του αλλά και για να περιγράψει τις κακουχίες που υφίσταται η εργατική τάξη, στην οποία ανήκε και ο πατέρας του.
4. O Βill Milner που υποδύεται τον μικρό γιο του Dury γύρισε την πρώτη του ταινία σε ηλικία 11 χρονών. Στο "Sex & Drugs & Rock & Roll" είναι 14. Επίσης, o Milner έχει συνεργαστεί ξανά με τον Ralph Ineson, που υποδύεται τον φίλο του Dury που τον προσέχει, με ψευδώνυμο “Sulphate Strangler”, στην ταινία “Is anybody there”.
5. Ο Dury έχει γράψει ένα τραγούδι για τον “Sulphate Strangler” με τίτλο “The ballad of Sulphate Strangler”, το οποίο όμως ηχογραφήθηκε από τους Βlockheads μετά το θάνατό του. Οι Blockheads το τραγουδάνε πάντα στην περιοδεία τους τιμής ένεκεν. Ο Suplhate Strangler ήταν πιστός φίλος του Dury και πρόσεχε τον γιο του Baxter όσο εκείνος έκανε πρόβες και έδινε συναυλίες.
6. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων, που κράτησαν μόνο 32 μέρες έγινε στην παλιά, άδεια πανεπιστημιούπολη Brunel στο δυτικό Λονδίνο. Το γύρισμα των live παραστάσεων των Blockheads που βλέπουμε στην ταινία έγιναν στο Watford Palace Theatre και κράτησαν 4 μόνο μέρες.
7. O Andy Serkis ξεκίνησε να προετοιμάζεται για το ρόλο του έξι ολόκληρους μήνες, πριν την έναρξη των γυρισμάτων και έκανε πολλές θυσίες για να μπει στο πετσί του “Ian Dury” με τη βοήθεια του φίλου του και σεναριογράφου της ταινίας Paul Viragh. Αν και ήταν ήδη σε φόρμα, καθώς είναι φανατικός ορειβάτης, έπρεπε να αδυνατίσει πολύ. Καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων και έξι μήνες πριν δεν έτρωγε σχεδόν καθόλου, δεν έπινε αλκοόλ και προσπάθησε επιπλέον με ειδικές ασκήσεις να αποδυναμώσει τα άκρα του από τη μία πλευρά για να φαίνεται πραγματικά ανάπηρος. Τέλος, χρειάστηκε να κάνει ριζική αποτρίχωση.
8. Ο καλλιτέχνης Peter Blake, που υπήρξε καθηγητής και πνευματικός πατέρας του Ian Dury, συνεργάστηκε με τον σχεδιαστή παραγωγής Richard Bullock από την αρχή ως το τέλος των γυρισμάτων για την κατασκευή και επιμέλεια των σκηνικών. Ο Blake σχεδίασε επίσης τους ιδιαίτερα pop τίτλους της αρχής και παραχώρησε αρκετούς συλλεκτικούς πίνακες του ιδίου του Dury και της γυναίκας του Betty για το φόντο της δράσης που εκτυλίσσεται στους εσωτερικούς χώρους της ταινίας.
9. Το 1982, παγκόσμιο έτος για την αναπηρία, ο Dury κυκλοφόρησε το τραγούδι του “Spasticus Autisticus”, για να δείξει την αντίθεση του στην καθιέρωση ενός παγκόσμιου έτους για τους αναπήρους. Το θεωρούσε υποκριτικό. Το BBC τελικά το απέσυρε όπως και όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί από τις playlist τους. Για την ιστορία, ο Dury εμπνεύστηκε το ρεφραίν του τραγουδιού "I'm spasticus, autisticus" από την επική ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Σπάρτακος» και πιο συγκεκριμένα τη σκηνή όπου οι Ρωμαίοι μονομάχοι, που έχουν επαναστατήσει, όταν τους καλούν να καταδώσουν τον ηγέτη τους, αποκρίνονται όλοι με μια φωνή "I am Spartacus" με σκοπό να τον προστατεύσουν. Ο Dury αγωνιζόταν μέχρι και το τέλος του ενάντια στην πολιομυελίτιδα. Το 1998 μάλιστα ταξίδεψε στη Σρι Λάνκα ως πρέσβης καλής θελήσεως της UNICEF μαζί με τον pop τραγουδιστή Robbie Williams για να εμβολιάσουν μικρά παιδιά.
10. Τα συγκροτήματα Sex Pistols και Strangles, που διαδέχθηκαν το μουσικό στυλ του Dury, κάνανε μια από κοινού εμφάνιση με το πρώτο συγκρότημα του, τους Kilburn & the High Roads στο τελευταίο τους live το 1976.
11. Ο γιος του Dury, Baxter, είναι επίσης τραγουδιστής και το 2000 στην κηδεία του τραγούδησε στη μνήμη του μερικά από τα αγαπημένα τραγούδια του πατέρα του.
12. Η τελευταία εμφάνιση των Ian Dury & The Blockheads έγινε για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο θέατρο London Palladium στις 6 Φεβρουαρίου 2000, όπου ο Dury, εμφανώς βαριά άρρωστος, χρειαζόταν βοήθεια για να ανέβει και να κατέβει από τη σκηνή.
13. Το 2002, τοποθετήθηκε ένα μουσικό παγκάκι στη Γωνιά των Ποιητών (Poet's Corner) στο νοτιοδυτικό Λονδίνο. Η θέα από το παγκάκι αυτό ήταν η αγαπημένη του Dury. Όποιος καθόταν μπορούσε να ακούσει αυτόματα από την αυθεντική φωνή του Dury οχτώ τραγούδια και μια συνέντευξη του. Δυστυχώς το παγκάκι, έπεσε συχνά «θύμα» βανδαλισμού.
14. Η πρώτη επαφή του Andy Serkis με τη μουσική του Ian Dury έγινε κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής όταν μέσα στο πούλμαν που τους μετέφερε, ακούστηκε για πρώτη φορά το “Hit me with your rhythm stick”. Υπήρξε μια καθοριστική στιγμή για εκείνον, σύμφωνα με δηλώσεις του, και έκτοτε έγινε φανατικός θαυμαστής του.
15. Το αγαπημένο τραγούδι του Andy Serkis από όσα έχει ερμηνεύσει ο Dury είναι το “Reasons to be cheerful”, γιατί η μικρή του κόρη του «κόλλησε» τους στίχους αλλά και γιατί περιέχει όλες τις άμεσες επιρροές του Ian Dury, από καλλιτέχνες που θαύμαζε στον στίχο “Woody Allen, Dali, Dimitri and Pasquale, Balabalabala and Volare. John Coltrane’s soprano, Adi Celantano, Bonar Colleano”. Επίσης, ο Serkis λατρεύει τον John Coltrane και την jazz μουσική ενώ παίζει και ο ίδιος σαξόφωνο.