«Αφού πήρα το χρόνο που χρειαζόταν η ψυχή και το σώμα, με ηρεμία πλέον και κάπως πιο καθαρό μυαλό, μπορώ να κάνω τον αγωνιστικό απολογισμό της χρονιάς, της οποίας μεγαλύτερος στόχος ήταν φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες Παρίσι 2024. Στα 28 μου φέτος, είχα την ευλογία και την τιμή να εκπροσωπήσω για τρίτη συνεχόμενη φορά τη χώρα μας Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 2016 με δύο ονειρεμένα και ιστορικά μετάλλια και το 2021 με δύο τελικούς και δύο έκτες θέσεις μετά και τις γνωστές οι περιπέτειες που σηματοδότησαν εκείνη την ολυμπιακή μου συμμετοχή στο Τόκιο, το ‘χα βάλει πείσμα να βρεθώ ξανά στο βάθρο στο Παρίσι. Παρόλο που τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ομολογουμένως εκπληκτικά με αποκορύφωμα το 2023 που πέτυχα το Triple Crown – η σεζόν μετά το ξεκίνημα του 2024 ήταν, με μια λέξη, καταστροφική. Πολλές αναποδιές, ατυχίες, απανωτά κακά timing, κακές συγκυρίες άλλα μέσα σ’ όλα αυτά και πολλά δικά μας λάθη. Σε καμία περίπτωση δεν ρίχνουμε τις κακές αποδόσεις μου εξολοκλήρου στην «κακιά την τύχη» και ξεμπερδεύουμε έχουμε πάντα ως επαγγελματίες (προπονητής και αθλήτρια) τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το πως αντιμετωπίζουμε τις κακοτοπιές και να λαμβάνουμε ό,τι μας αναλογεί. Αναγνωρίζουμε και παραδεχόμαστε τα λάθη μας και κυρίως μαθαίνουμε από αυτά. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που δεν έχουμε ξανά συναντηθεί στην μακροχρόνια πορεία μας. Αυτό που προκαλούσε πολλή σύγχυση ήταν ότι παραδόξως δε φαινόταν να κάνω τίποτα λάθος», γράφει η Άννα Κορακάκη.