Pame Cinema -

“Με δυο μπαμπάδες…”

Η ταινία είναι βασισμένη στον υπερήρωα Superman της DC Comics και αποτελεί επαναπροσδιορισμό της σειράς ταινιών, απεικονίζοντας την προέλευση του χαρακτήρα.

Man of Steel. The Dark Knight Rises. Αμφότερες οι ταινίες παραλείπουν το όνομα του υπερήρωα από τον τίτλο. Οι ομοιότητές τους, όμως, δεν σταματούν εκεί. O Christopher Nolan με την εταιρεία παραγωγής του (Syncopy) είναι ένας από τους παραγωγούς της ταινίας και παράλληλα συνεισφέρει στην ιστορία παρέα με τον David S. Goyer. Ο τελευταίος έχει αναλάβει να γράψει και το σενάριο και αποτελεί πλέον σταθερή δημιουργική αξία του Nolan, μιας κι έχουν συνεργαστεί και στην τριλογία Batman.

Η προσέγγιση των Snyder και Goyer στον υπερήρωα της DC Comics έχει συνταγή παρόμοια με εκείνη του Batman Begins. Σκοπός είναι ο ήρωας να ξεφύγει από τη χάρτινη διάσταση, να αναλυθεί, να εκλογικευτεί και να γίνει όσο ρεαλιστική μπορεί να γίνει η προέλευση και η πορεία του. Δυστυχώς εδώ δεν γίνεται εξίσου πετυχημένα. Στην αρχή το σενάριο δείχνει καλοκουρδισμένο και το μοντάζ κεντάει όμορφα το πηγαινέλα στο παρόν και παρελθόν του ήρωα.

Αργότερα όμως χάνεται η μπάλα. Η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία χιούμορ μας δίνει την εντύπωση πως η ταινία παίρνει περισσότερο σοβαρά απ’ όσο πρέπει τον εαυτό της πέφτοντας συχνά σε λακκούβες σοβαροφάνειας, διδακτισμού, άσκοπων μελοδραματισμών κι ενός τραβηγμένου απ τα μαλλιά love story. Έχουμε νωπή την παιχνιδιάρικη, γεμάτη χιούμορ και αυτοσαρκασμό εικόνα του Iron Man 3 και η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.

Δεν βοηθάει επίσης και η έμμεση και άμεση Αμερικανική προπαγάνδα “Μη με φοβάστε! Πάνω απ’ όλα είμαι Αμερικανός.. Γεννήθηκα στο Dallas” (Τα army & national guard recruiting βιντεάκια που κυκλοφορούν με τις ευλογίες της παραγωγής στο internet “be a man of steel / be a soldier of steel” ενισχύουν την εν λόγω κατεύθυνση).

Αν στο Superman (1978) ο ήρωας είχε πρωτοκλασάτο μπαμπά (Marlon Brando) στο Man of Steel “τα βλέπει και ανεβάζει” από πλευράς casting, έχοντας πρωτοκλασάτο εξωγήινο και γήινο μπαμπά.

Οι “οσκαρικοί” Russell Crowe (Jor-El) και Kevin Costner (Jonathan Kent) αντίστοιχα έχουν αναλάβει την διάσωση και ανατροφή του πρωταγωνιστή, κάνοντας καλά τη δουλειά τους. Το ενδιαφέρον στην φιλμογραφία τους, πέρα από την κηδεμονία του Superman/ Kal-El /Clark Kent, είναι ότι μοιράζονται και την κινηματογραφική ενσάρκωση του Ρομπέν των Δασών.

Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι η φωτογραφία της. Απεικονίζεται με μια από τις καλύτερες διευθύνσεις φωτογραφίας που έχουμε δει ποτέ σε superhero blockbuster flick. O Amir Mokri (Lord of War (2005)) έχει καθοδηγήσει την χρωματική παλέτα της ταινίας, σαφώς επηρεασμένος από την αριστουργηματική δουλειά του Emmanuel Lubezki στο Tree of Life. Τα σποραδικά και σε μικρές δόσεις πλάνα (σε καμία περίπτωση στην έκταση που χρησιμοποιούνται στην ταινία του Terrence Malick) με στοιχεία της φύσης δίνουν τις απαραίτητες ανάσες στην ταινία κάνοντας ταυτόχρονα ένα ενδιαφέρον νατουραλιστικό παιχνίδι με το φως.

Ο Henry Cavill είναι επαρκής. Ούτε καλός, ούτε κακός. Ούτε αυτός όμως είναι ο ηθοποιός που θα απογειώσει τον ρόλο του γεννημένου στον Krypton και μεγαλωμένου στη γη υπερανθρώπου. Ο Zod είναι παιγμένος από τον Michael Shannon με ισόποσες δόσεις παράνοιας και εμμονής με τα πιστεύω του για τη διάσωση των κατοίκων του Κρύπτον. Όπως πάντα καλές οι Diane Lane στο ρόλο της Martha Kent και η Amy Adams σε εκείνο της Lois Lane.

Μετά την πρώτη τετραλογία και τις δυο προσπάθειες για reboot από Singer και Snyder διαπιστώνουμε πως θα χρειαστεί να περιμένουμε κι άλλο για να δούμε μια πραγματικά καλή ταινία “Superman”.

Βαθμολογία: 5 στα 10

Άνθρωπος Από Ατσάλι (Man of Steel) – Κριτική