Pame Cinema -

Δεν υπάρχει blockbuster που δεν έχει δανείσει στο Battleship, από το Top Gun, το Armageddon, το Independence Day και κυρίως από τα Transformers η Ναυμαχία του Peter Berg τα έχει όλα στη συσκευασία του ενός, σε ένα κινηματογραφικό video game που αν κάθε θεατής είχε και από ένα joystick για να παίζει θα ήταν τέλειο!

Βασισμένο στο επιτραπέζιο της Hasbro, το σενάριο – ας πούμε ότι υπάρχει σενάριο – θέλει τους (αφελείς και ανόητους) επιστήμονες να στέλνουν σήμα σε έναν πλανήτη ονόματι G που πληροί τις ίδιες προϋποθέσεις με τη Γη για να υπάρχει ζωή και όταν παίρνουν το καλοπροαίρετο σήμα των γήινων οι κακοί κάτοικοι του G αποφασίζουν να κάνουν μια επίσκεψη στον πλανήτη μας και να τον κατακτήσουν. Γιατί το κάνουν μην ρωτάτε, δεν έχει σημασία, αλλά έρχονται εδώ με ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, εγκαθίστανται στη θάλασσα κοντά στη Χαβάη και ξεκινούν τα μοχθηρά σχέδιά τους που είναι να εξαφανίσουν τη ζωή από τον πλανήτη μας. Και είναι η ώρα να αναλάβει το Ναυτικό να σώσει την κατάσταση που διαμόρφωσαν οι (αφελείς και ανόητοι) επιστήμονες.

Ο Άλεξ Χόπερ (Taylor Kitsch) είναι ένας πρώην άνεργος και λίγο ρεμάλι τύπος που ο αδελφός του Στόουν (Alexander Skarsgard), πλοίαρχος του πολεμικού ναυτικού, τον χώνει σώνει και καλά στο Ναυτικό για να βάλει μυαλό και που έχει δεσμό με την Σαμάνθα (Brooklyn Decker), φυσιοθεραπεύτρια αναπήρων πολέμου και κόρη του ναυάρχου του στόλου Σέιν (Liam Neeson).

Όταν στη διάρκεια μιας τεράστιας ναυτικής άσκησης μαζεύονται στόλοι από όλον τον κόσμο το πλοίο του Άλεξ έρχεται σε επαφή με τους εξωγήινους και τελικά αναλαμβάνει ο ίδιος να σώσει τον κόσμο, παρέα με την πυροβολήτρια Ρείκς (Rihanna) και τον αντίπαλό του Ιαπωνέζο Ναγκάτα (Tadanobu Asano) – για να έχουμε και τη συμφιλίωση Ιαπώνων-Αμερικανών στον ιστορικό χώρο τη Χαβάης – αλλά και με τη βοήθεια ενός αναπήρου πολέμου, την καλή του Σαμάνθα και παλαίμαχους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όλα μαζί, τόσα που δεν καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς γίνεται, αν και δεν έχει σημασία αφού πρωταγωνιστής είναι τα CGI που θα έκαναν και τον Michael Bay των Transformers να πρασινίσει από τη ζήλια του.

Ο Taylor Kitsch που μας έρχεται από το mega flop Τζον Κάρτερ είναι γοητευτικός, τον θέλει ο φακός ακόμα και με κοντό μαλλί αφού για τις ανάγκες του ρόλου του αναγκάστηκε να αποχωριστεί την περίφημη κόμη του, ο Λίαμ Νίσον συμμετέχει για να βγάλει το μεροκάματο – και πράγματι δεν πρέπει να δούλεψε πάνω από μια μέρα για τα 5 λεπτά που συμμετέχει στην ταινία – ενώ η ποπ σταρ Ριάνα στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση απλά πυροβολεί υπό τους ρυθμούς της μουσικής του Steve Jablonsky των Transformers και του Thunder των AC/DC.

Δεν ξέρουμε αν σκοπεύουν να κάνουν ταινία και τη Μονόπολη, τι άλλο έμεινε εξάλλου, πάντως το καλό είναι πως το Battleship δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του, τα εφέ είναι πολύ καλά και όλα στην παραγωγή φαίνονται ακριβά και προσεγμένα, αλλά μέχρι εκεί. Πάρτε το ποπ κορν σας, βολευτείτε στην πολυθρόνα σας και περάστε δύο ώρες εγκεφαλικής κατατονίας με χαμόγελο.

Μείνετε όμως μέχρι να τελειώσουν τα credits, έχει και μια τελευταία σκηνή, που κρατάει την πόρτα ανοικτή για δεύτερη συνέχεια, εφόσον βέβαια το πρώτο πάει καλά εισπρακτικά.

Βαθμολογία: 4.5 στα 10

Battleship (2012) – Κριτική