Ο Μάλεκ δουλεύει ως εργοδηγός σε μια κατασκευαστική εταιρία. Η εικόνα που έχει για τη ζωή του και τις συνθήκες της, επηρεάζεται από το θολό πρίσμα της χρόνιας ασθένειάς του, μιας μορφής ναρκοληψίας. Η ερωτική του ζωή που χρειάζεται ξεκαθάρισμα, η εξαφάνιση του πατέρα του στον εμφύλιο πόλεμο πριν από 15 χρόνια και η αγωνιώδης προσπάθεια της μητέρας του να λυτρωθεί η ψυχή του πολυαγαπημένου της συζύγου, που έχει κηρυχτεί νεκρός, και όλα αυτά μεταξύ των συχνών του κρίσεων. Η τυχαία συνάντησή του με μια πολύ ερωτική κοπέλα, το όπλο που θα ανακαλύψει ανάμεσα στα αντικείμενα του πατέρα του και η προσπάθειά του να δώσει νοηματική συνοχή σε όλα αυτά, θα συνθέσουν την πορεία του προς την κάλυψη των συναισθηματικών του κενών και την εκπλήρωση των επιθυμιών του.
Ο Καλίλ Ζορέιζ και η ελληνικής καταγωγής Ιωάννα Χατζηθωμά, είναι σύγχρονοι καλλιτέχνες από τον Λίβανο που μοιράζονται ανάμεσα στο πειραματικό βίντεο και τον κινηματογράφο. Στην πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία θέλησαν να αποδώσουν την κατάσταση που επικρατεί στην Βηρυτό το 2005, σε μια πόλη που επουλώνει τις πληγές του εμφυλίου πολέμου προσπαθώντας συγχρόνως να ξαναβρεί έναν έντονο ρυθμό ζωής όπως στο παρελθόν. Για τα πρόσωπα της ταινίας σημασία έχει να ζήσεις στο παρόν, να νιώθεις ένταση, να κινείσαι κυρίως στις νυχτερινές ώρες με τα αυτοκίνητα. Η επικοινωνία γίνεται μόνο μέσω κινητών και οι άνθρωποι μοιάζουν παγωμένοι, μουδιασμένοι. Για τον ήρωα, μόνη διέξοδος ο ύπνος στον οποίο βυθίζεται άθελα του μόλις βλέπει τα σκούρα. Η ταινία απλά και ποιητικά ξεδιπλώνει την μεταφορική διάσταση της απορύθμισης του Μαλίκ κατακερματίζοντας την αφήγηση και θρυμματίζοντας τον ρυθμό σκιαγραφώντας το πορτρέτο μιας πόλης κατ’ επίφαση σε ένταση αλλά που, στην ουσία, βυθίζεται σε λήθαργο.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο 2005.
