Ο Ουόλτερ Μπερνς, παθιασμένος εκδότης της εφημερίδας «Πρωινά Νέα», μαθαίνει ότι η πρώην σύζυγός του και μεγάλο αστέρι της δημοσιογραφίας, Χίλντι, ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Ο Ουόλτερ αγαπά ακόμα τη Χίλντι αλλά έβαζε πάντα πρώτα τη δουλειά, αφού δεν μπορούσε να αντισταθεί σε κανένα δημοσιογραφικό «λαβράκι» που προέκυπτε, με αποτέλεσμα να καταστρέψει ακόμα και το μήνα τους μέλιτος! Η Χίλντι τώρα πρόκειται να παντρευτεί έναν άντρα τελείως διαφορετικό: τον σοβαρό και μετρημένο Μπρους, άνθρωπο για σπίτι και οικογένεια και να ζήσει κι αυτή μια ήρεμη και προγραμματισμένη ζωή ως σύζυγος και μητέρα, μακριά από τους φρενήρεις ρυθμούς της δημοσιογραφίας και των σκληρό κόσμο των εφημερίδων. Υπολόγισε όμως… χωρίς τον ξενοδόχο! Μόλις ο Ουόλτερ μαθαίνει για τον επικείμενο γάμο της, σκαρφίζεται ό,τι πονηριά μπορεί να φανταστεί για την αποτρέψει από το να παντρευτεί, την ίδια στιγμή που «τρέχει» και μια μεγάλη είδηση: η εκτέλεση ενός καταδικασμένου εγκληματία. Ο Ουόλτερ σαμποτάρει κάθε κίνηση της Χίλντι και του καημένου Μπρους, ο οποίος περνάει διάφορες δοκιμασίες από τις τρέλες του Ουόλτερ, και παρασέρνει τη Χίλντι να ασχοληθεί με αυτή την τελευταία μεγάλη είδηση, να κάνει το τελευταίο της ρεπορτάζ, με ελπίδα να την ξανακερδίσει… Στο μεταξύ, οι πανέξυπνες ατάκες, τα γρήγορα επεισόδια και οι ξεκαρδιστικές ανατροπές δίνουν και παίρνουν…

Στον έρωτα, στον πόλεμο και στη… δημοσιογραφία,
Όλα επιτρέπονται!

Ένας ερωτευμένος εκδότης
Μια πανέξυπνη δημοσιογράφος
Και το «λαβράκι» που περίμεναν!

Βασισμένο στο διάσημο θεατρικό "The Front Page" των Ben Hecht-Charles MacArthur

Ψηφίστηκε μια από τις καλύτερες ταινίες & τις 50 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών!


«Ντελιριακά απολαυστική»
Film4

«Η πιο τρελή δημοσιογραφική κωμωδία της εποχής μας»
New York Times

«Έξοχο καστ»
Variety


ΑΠΟ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΣΕ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

Η ΤΑΙΝΙΑ

Κωμωδία screwball στις δόξες της! Δεν γίνεται καλύτερα! Όταν βάλεις μαζί, έναν μυθικό σκηνοθέτη, τον Χάουαρντ Χοκς, έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών, τον Κάρι Γκραντ, και ένα σατιρικό έργο για τον κόσμο των εφημερίδων, από τα καλύτερα που έγιναν ποτέ για το θέμα της δημοσιογραφίας, την «Πρώτη Σελίδα» των Χεκτ-Μακάρθουρ, και μαζί όλη την τρέλα, τις ευφυείς ατάκες, τους απίστευτα γρήγορους ρυθμούς εξέλιξης μιας κλασικής κωμωδίας screwball, τι παίρνεις; Μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών!

Ρεσιτάλ ερμηνείας από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, Γκραντ-Ράσελ, που υποδύονται δύο ερωτευμένους «σε πόλεμο», που παράλληλα τους ενώνει το ίδιο πάθος: η δημοσιογραφία. Ο Γκραντ με το πηγαίο κωμικό του ταλέντο και τη φινέτσα του, δίνει μια φοβερή απεικόνιση της ύπουλης προσωπικότητας του τετραπέρατου εκδότη, που δεν διστάζει πουθενά για να ξανακερδίσει την αγαπημένη του, ενώ και η Ράσελ, δεν είναι ένα απλό κοριτσάκι που το κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά μια δυναμική δημοσιογράφος που τα λέει σταράτα! Το γέλιο ρέει άφθονο και αβίαστα, ενώ ο Χωκς στη σκηνοθεσία δένει το υλικό σε μια «σφιχτοδεμένη» ταινία με ξέφρενους ρυθμούς και έξοχο timing, ώστε όλα τα αστεία και τα κωμικά γεγονότα να πιάσουν τόπο!

Το σενάριο, βασισμένο στο πανέξυπνο θεατρικό έργο «Η πρώτη σελίδα», παρέχει εξάλλου όλη την πρώτη ύλη για μια ταινία με μερικούς από τους εξυπνότερους και καταιγιστικότερους διαλόγους που έγιναν ποτέ σε κωμωδία.

Ένα πραγματικό διαμάντι του κλασικού Χόλυγουντ, που έχει λατρευτεί και έχει δώσει το παράδειγμα για πολλές άλλες παρόμοιες δημοσιογραφικές ταινίες, όπου ο πόλεμος των ανταγωνιστών, γίνεται πόλεμος των φύλων, και το τρόπαιο είναι το «λαβράκι» αλλά και ο… έρωτας!

Η ταινία παίρνει και μια ιδιαίτερη ουσία και από το γεγονός ότι, αρχικά, στο θεατρικό, η ιστορία δεν ήταν ερωτική αλλά αφορούσε δύο άντρες συνεργάτες δημοσιογράφους, όπου ο εκδότης δεν ήθελε να χάσει τον καλύτερο δημοσιογράφο του και φίλο του. Η ιδέα να μετατρέψουν το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε άντρα-γυναίκα με ερωτική ένταση μεταξύ τους, ήταν που κυριολεκτικά απογείωσε την ταινία, καθώς οι διαφορές των δύο φύλων δημιουργούν πολλές χαριτωμένες εκρήξεις και συγκρούσεις, δίνοντας και έναν πιο ρομαντικό τόνο στην υπέροχη αυτή κωμωδία. Και αυτό ήταν ιδέα του Χωκς, ο οποίος στη διάρκεια των οντισιόν για την ταινία, άκουσε την γραμματέα του να διαβάζει τις ατάκες του Χίλντι, στους ηθοποιούς που δοκιμάζονταν, του άρεσε πώς ακουγόταν αυτές οι ατάκες από το στόμα μιας γυναίκας και έδιναν ένα τελείως διαφορετικό «φως» στην ταινία. Αποφάσισε λοιπόν να ξαναγραφτεί το σενάριο, έτσι ώστε ο Χίλντι να είναι γυναίκα και σκέφτηκε να την κάνει πρώην σύζυγο του Ουόλτερ. Παρ’ όλα αυτά, δεν πείραξε κατά τα άλλα το έξοχο θεατρικό: οι περισσότεροι αυθεντικοί διάλογοι έχουν κρατηθεί στο σενάριο, εκτός από τον χαρακτήρα του μνηστήρα της Χίλντι, Μπρους, που προστέθηκε.

Ο Χωκς δυσκολεύτηκε αρκετά στην επιλογή του καστ για την ταινία. Αν και η σκέψη του για τον Γκραντ του ήρθε αστραπιαία, η επιλογή της γυναίκας για τον ρόλο της Χίλντι, είχε πολύ μεγαλύτερη δυσκολία. Στην αρχή είχε σκεφτεί την διάσημη κομεντιέν της εποχής εκείνης, Κάρολ Λόμπαρντ, αλλά τελικά δεν προέκυψε συνεργασία, λόγω του υψηλού κασέ της ηθοποιού. Ο ρόλος προτάθηκε στη συνέχεια σε σταρ όπως Κάθριν Χέμπορν, Κλοντέτ Κολμπέρ, Μάργκαρετ Σάλιβαν, Τζίντζερ Ρότζερς, Αϊριν Νταν και Τζιν Άρθουρ αλλά τον απέρριψαν. Τότε ο Χωκς σκέφτηκε την σπιρτόζα Ρόζαλιντ Ράσελ, η οποία αρχικά τόσο είχε ενοχληθεί που δεν ήταν η πρώτη του επιλογή, που πήγε στην οντισιόν όπως να’ ναι, είχε ακόμα και βρεγμένο μαλλί. Ο Χωκς αναγνώρισε το τσαγανό της και πράγματι η Ράσελ έφερε έναν έξτρα αέρα δυναμικότητας στην ταινία: θεωρώντας ότι ο χαρακτήρας της δεν είχε τόσες πολλές καλές ατάκες όσο του Γκραντ, είχε προσλάβει κι έναν δικό της σεναριογράφο για να «ανάψει» λίγο παραπάνω τον δικό της διάλογο. Παράλληλα, με τον Χωκς να ενθαρρύνει τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών στα γυρίσματα, η Ράσελ μπόρεσε να περάσει και δικές της λεπτομέρειες διαλόγου στην ταινία. Αυτό είχε γίνει τόσο αισθητό, που ο Γκραντ την πείραζε κάθε μέρα στα γυρίσματα στα πλατό, λέγοντας: «Τι καινούργιο έχεις πάλι ετοιμάσει σήμερα;»

Η ταινία έχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό που την κάνει πιο άμεση, ρεαλιστική και φυσική. Το σύνηθες στις ταινίες είναι να περιμένει ο ένας ηθοποιός να τελειώσει ο άλλος την ατάκα του για να πει τη δική του. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ! Βάζοντας τους ηθοποιούς να μην περιμένουν αλλά να επικαλύπτουν μερικώς ο ένας τα λόγια του άλλου, όπως θα συνέβαινε σε έναν πραγματικό διάλογο, η ταινία βγάζει μια αυθεντική ατμόσφαιρα μιας δημοσιογραφικής και ερωτικής υπόθεσης που «βράζει» και που όλα γίνονται γρήγορα και έντονα. Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Χωκς: «Πρόσεξα ότι όταν οι άνθρωποι μιλάνε, μιλάνε ο ένας πάνω στα λόγια του άλλου, ειδικά οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να μιλάνε γρήγορα και αυτοί που βρίσκονται σε διαφωνία ή προσπαθούν να περιγράψουν κάτι. Έτσι, γράψαμε τον διάλογο με έναν τρόπο που κατέστησε το ξεκίνημα και το τέλος των προτάσεων μη απαραίτητο. Οι διάλογοι υπήρχαν εκεί για να υπερκαλύπτονται.»

Για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα, ο Χωκς χρησιμοποίησε και ένα εξεζητημένο τρόπο μίξης του ήχου, καθώς ακόμα δεν υπήρχαν τα κατάλληλα τεχνολογικά εφόδια που θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο, που τον ανάγκαζε να γυρίσει κάποιες σκηνές μέχρι και 35 φορές!
Το συνολικό αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι μια από τις καλύτερες κλασικές κωμωδίες του κινηματογράφου. Έξοχες ερμηνείες, σφιχτό μοντάζ, σατιρικό σενάριο, ρομαντική ιστορία, διάσημοι συντελεστές, σε μια ταινία που έχει ψηφιστεί από το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο ως μια από τις καλύτερες κωμωδίες που έγιναν ποτέ ενώ έχει επιλεχτεί και ως πολιτιστική κληρονομιά προς διατήρηση, από το αμερικανικό Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο.