Μια αυθαίρετη συρραφή από τα λόγια του Αλσέστ -του Μισανθρώπου του Μολιέρου-, η επικαιρότητα σε τίτλους , η φωνή της Καλή Καλό να μας θυμίζει από πού προήλθαμε, κι ένα χειρουργικό τραπέζι του 1910 που πάνω του έχουν γίνει εκατοντάδες τοκετοί, αποτελούν τα κομμάτια που συνθέτουν αυτή την περφόρμανς που ερμηνεύει ως γυναίκα Μισάνθρωπος η Αλίκη Αβδελοπούλου.

Σε μια εποχή που όλες οι αξίες αναδιαμορφώνονται, που τίποτα δε θεωρείται δεδομένο και τα κεκτημένα καταρρέουν, που ο άνθρωπος στρέφει το βλέμμα εντός για να κάνει την αυτοκριτική του και ν΄ αποφύγει την αυτοκτονία του, έρχεται ένα κείμενο του Μολιέρου -που γράφτηκε κάποιους αιώνες πριν, για να μας υπενθυμίσει ότι το ανθρώπινο γένος είχε πάντα μέσα του το καλό και το κακό, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ότι η λύση -πριν κοινοποιηθεί και μεταμορφωθεί σε δράση -κατοικεί πάντοτε εντός, εκεί που ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του.

Ο έρωτας, η ανάγκη για ζωή και ο φόβος του θανάτου είναι αυτά που δεν παύουν να ενεργοποιούν την ανθρώπινη ύπαρξη στον αιώνα τον άπαντα.

Ακούγονται οι φωνές των Καλή Καλό, Δημήτρη Κανέλλου και του μικρού Κωνσταντίνου
Φωτογραφίες Ελένη Τάξερη