Η 13χρονη Λίλη προσπαθεί να σώσει τον σκύλο της, Χάγκεν. Απογοητευμένη, τα βάζει με τον πατέρα της για την «εξαφάνιση» του φίλου της. Η Λίλη ξεκινάει να βρει τον σκύλο της και να τον σώσει. Ο Χάγκεν από τη μεριά του επίσης προσπαθεί να επιστρέψει στη φίλη του. Παλεύοντας να επιβιώσει σε έναν κόσμο γεμάτο κακοτοπιές, ο Χάγκεν σύντομα συνειδητοποιεί πως λίγοι είναι αυτοί που αγαπούν έναν σκύλο. Μάλιστα όταν πιάνεται στα δίχτυα του μπόγια, και το μέλλον του δεν μοιάζει και τόσο ευοίωνο, αυτός και οι υπόλοιποι σκύλοι που έχουν κατακλύσει την πόλη, θα εξεγερθούν εναντίον της ανθρωπότητας. Και μόνο η Λίλη, ίσως, είναι αυτή που μπορεί να αποτρέψει τη «μάχη» ανάμεσα στον άνθρωπο και τον σκύλο.

ΕΝΑ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΟΥΓΓΡΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΟΡΝΕΛ ΜΟΥΝΤΡΟΥΤΣΟ


Η AMA FILMS ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2015


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Κόρνελ Μούντρουτσο
Σενάριο: Κόρνελ Μούντρουτσο, Κάτα Βέμπερ, Βικτόρια Πετράνι
Φωτογραφία: Μαρτσέλ Ρεβ
Μοντάζ: Ντάβιντ Γιάντσο
Μουσική: Άσερ Γκόλντσμιντ
Παραγωγοί: Βικτόρια Πετράνι, Έστερ Γκιάρφας
Συμπαραγωγοί: Μάικλ Βέμπερ, Φρέντρικ Ζάντερ
Πρωταγωνιστούν: Σοφία Πζότα, Σάντορ Ζότερ, Σάμπολκς Τουρότσι, Λίλη Μονόρι, Λάζλο Γκάλφι, Λίλ Χόρβατ
Χώρες Παραγωγής: Ουγγαρία, Γερμανία, Σουηδία
Έτος Παραγωγής: 2014
Διάρκεια: 119΄


POSITIONING

Η έκτη μεγάλου μήκους ταινία του Κόρνελ Μούντρουτσο Λευκός θεός, είναι μια ιστορία προειδοποίησης στις σχέσεις μεταξύ «ανώτερων» και «κατώτερων» πλασμάτων. «Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου», εξόριστος και προδομένος, επαναστατεί απέναντι στα πρώην «αφεντικά» του… Από τον σκηνοθέτη των ταινιών «Στο δέλτα», «Ο στοργικός γιος, Υπόθεση Φρανκενστάιν» και «Γιοχάνα».


ΥΠΟΘΕΣΗ

Πρόκειται για μια ιστορία προειδοποίησης στις σχέσεις μεταξύ «ανώτερων» και «κατώτερων» πλασμάτων.

Ένα φαινομενικά ανώδυνο μέτρο που σκοπό έχει να ελέγξει την εκτροφή των σκύλων, πυροδοτεί μια σειρά από απρόσμενα γεγονότα. Η νέα νομοθεσία μεροληπτεί υπέρ των σκύλων ράτσας, με αποτέλεσμα να θιγούν τα ημίαιμα σκυλιά. Έτσι οι ιδιοκτήτες τους τα παρατούν σαν κοπρίτες στους δρόμους, με τα καταφύγια των ζώων σύντομα να πλημμυρίζουν από αδέσποτα.

Η 13χρονη Λίλη προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει τον σκύλο της, τον Χάγκεν. Η νέα νομοθεσία της ακούγεται παράλογη και απάνθρωπη. Επ’ ουδενί δεν μπορεί να δεχτεί τα επιχειρήματα του πατέρα της, που προσπαθούν να την πείσουν ώστε ο Χάγκεν να «ελευθερωθεί» στους δρόμους. Συντετριμμένη, η Λίλη μισεί τον πατέρα της που την έκανε να προδώσει τον «φίλο» της. Πιστεύοντας ακόμα ότι η αγάπη μπορεί να νικήσει την κάθε δυσκολία, η Λίλη βάζει ως στόχο να βρει τον σκύλο της και να τον σώσει.

Ο Χάγκεν επίσης προσπαθεί απεγνωσμένα να επιστρέψει στο σπίτι και στην Λίλη. Παλεύοντας να επιβιώσει, ο Χάγκεν γρήγορα συνειδητοποιεί πως δεν είναι όλοι οι καλύτεροι φίλοι ενός σκύλου. Περιπλανώμενος στους δρόμους, το πρώην κατοικίδιο πέφτει σε κακοτοπιές και σε μια σειρά από επικίνδυνες καταστάσεις. Αρχικά τον εκμεταλλεύεται ένας ζητιάνος, και στη συνέχεια «κρατείται» από έναν εκπαιδευτή σκύλων που θέλει να τον χρησιμοποιήσει σε αγώνες. Σύντομα όμως ο Χάγκεν ξεφεύγει και εντάσσεται σε μια ομάδα αδέσποτων σκυλιών.

Εβδομάδες αργότερα, η Λίλη αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να βρει τον Χάγκεν. Είναι πολύ απογοητευμένη, από την άλλη μεριά όμως προσπαθεί να συγκεντρωθεί στις προετοιμασίες για την ετήσια συναυλία της ορχήστρας που συμμετέχει, και να διασκεδάσει σαν κανονική έφηβη.

Όταν ο Χάγκεν πιάνεται στα δίχτυα του μπόγια, το μέλλον του μοιάζει πιο ζοφερό από ποτέ. Όμως, αυτός και οι υπόλοιποι σκύλοι θ’ αδράξουν την ευκαιρία να δραπετεύσουν και να εξεγερθούν εναντίον της ανθρωπότητας. Η εκδίκησή τους θα είναι ανελέητη. Η θαρραλέα Λίλη ίσως είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σταματήσει αυτόν τον απροσδόκητο πόλεμο ανάμεσα στον άνθρωπο και τον σκύλο.


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Δεν είναι μυστικό ότι ύστερα από τις ταινίες που έχω κάνει, αποφάσισα να πειραματιστώ με διάφορα κινηματογραφικά είδη. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της απόφασής μου είναι ο Λευκός θεός, που τον εμπνεύστηκα από τις παράλογες και ολοένα πιο έντονες σχέσεις στη σημερινή κοινωνία μας. Κατά τη γνώμη μου, τα παράλληλα και αμφισβητήσιμα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης, επιτέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα δίνει πραγματική υπεροχή και προνόμια στον λευκό Δυτικό πολιτισμό, γεγονός από το οποίο επωφελούμαστε όλοι μας. Μετά από όλα αυτά ναι, είμαστε μέλη αυτής της προνομιούχας κοινότητας. Ως εκ τούτου, θέλησα να δημιουργήσω μια ταινία που θα αποτυπώνει μια γεύση από αυτά τα πάθη που μαίνονται στην άλλη πλευρά, επικρίνοντας την απεχθή μας αυτοπεποίθηση, που είναι γεμάτη ψέματα και μονόπλευρες αλήθειες, υποτίθεται υπερασπιζόμενοι τις μειονότητες ενώ στην πραγματικότητα θέλοντας να τις καταστρέψουμε, υποκρινόμενοι ότι δεν επιθυμούμε τις ανισότητες αλλά την ειρήνη και την αρμονική συμβίωση.

Παρολ’ αυτά, επέλεξα ως βασικό θέμα τα ζώα αντί για τις μειονότητες. Το έκανα αυτό, γιατί ήθελα να επικεντρωθώ ελεύθερα πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα. Τόσο ελεύθερα και με τα ελάχιστα ταμπού που είναι εφικτό. Ως εκ τούτου, η ιστορία μιλάει για ζώα, που πλέον στερούνται την ανθρώπινη αγάπη και που κάποτε ήταν οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Όμως ο άνθρωπος τα πρόδωσε, κι αυτά προκειμένου να επικυρώσουν την ύπαρξή τους επαναστάτησαν απέναντι στα πρώην αφεντικά τους.

Η ταινία μπορεί να περιγραφεί από το ανακάτεμα των λέξεων περιπέτεια, εκδίκηση, επανάσταση και ηρωισμός. Αυτό που επιδίωξα ήταν μια κλασική ταινία εκδίκησης να αναμειχθεί με τις αλληγορικές διαστάσεις των ιστοριών των ζώων, με δυναμικό, συναρπαστικό και συγκινητικό τρόπο.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όταν τα ζώα έρχονται αντιμέτωπα με την προδοσία και τη φίλια, τότε το κοινό οφείλει να πάρει θέση. Θα ήθελα η Λίλη, 13 χρονών κορίτσι, να αποτελέσει τον καθρέφτη μας. Μέσα από τις πράξεις της, θα έρθουμε αντιμέτωποι με έναν μηχανισμό μυθοπλασιών. Η ενηλικίωση της θα αποτελέσει το ανησυχητικό παράδειγμα για το πώς ελπίζουμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σωστά ώστε να μην πάρουν λάθος δρόμο. Κι ακόμα, επειδή η Λίλη είναι ένα θαρραλέο κορίτσι με μια καθαρή καρδιά, η οποία στο τέλος, έχει το θάρρος να μην ακολουθήσει τη γραμμή… τη γραμμή μας – τη γραμμή των πατεράδων μας και των γονιών. Γιατί έχει το θάρρος να επαναστατήσει και να εναντιωθεί, να μην καταθέσει τα όπλα, ακόμη και αν υπάρχει η πιθανότητα να χάσει την ίδια τη ζωή της.

Στόχος μου για εμάς είναι να αποκολλήσουμε την Λίλη από τον Χάγκεν. Ώστε ο Χάγκεν να επιτεθεί – και η Λίλη να καταλάβει την επανάσταση του Χάγκεν. Μέσω αυτού, εμείς επίσης μπορούμε να «καθαρίσουμε» τα χέρια μας και να επιστρέψουμε στο σπίτι με τη γνώση ότι οι αποφάσεις είναι στα χέρια μας – έχουμε τη δυνατότητα να μην γίνουμε ψεύτες, δόλιοι ενήλικες.

Αυτή η ταινία συνυφαίνει το μελόδραμα με τα χαρακτηριστικά της περιπέτειας και των ιστοριών εκδίκησης. Η πρόθεση μου είναι να αποδείξω ότι οι άνθρωποι και τα ζώα μοιράζονται τον ίδιο κόσμο. Μόνο αν είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε έναν κόσμο που αποτελείται από διαφορετικά πλάσματα.


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
10.06.14 | GYORGY KARPATI | BUDAPEST TELEGRAPH

Την περασμένη χρόνια περιγράφατε τον Λευκό θεό ως μια νεανική ταινία δράσης.
Αυτή είναι η μία πτυχή της ταινίας. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πως δείχνουμε τη βία: δεν χρειαζόμαστε την αληθινή, ωμή βία αλλά την ψευδαίσθησή της. Αν ο θεατής εμπλακεί στην ταινία συναισθηματικά, τότε ακόμη και αυτή η ψευδαίσθηση θα είναι αποτελεσματική. Θα πρέπει αυτό να το έχουμε κατά νου όταν δημιουργούμε σκηνές βία. Στην παλιά μου ταινία Στο δέλτα, ένας ηθοποιός χτυπά όντως έναν άλλον ηθοποιό στο πρόσωπο, όμως στον Λευκό θεό αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Για τα σκυλιά δεν είναι τίποτα παρά ένα παιχνίδι. Υπάρχουν δυο σκηνές όπου παρουσιάζεται βία: η πρώτη μεταφέρει την ψευδαίσθηση της βίας χάρη στο μακιγιάζ, και η δεύτερη δείχνει έναν γέρο να δέχεται την επίθεση από πέντε σκυλιά –αποτέλεσμα εργασίας έξι εβδομάδων με έναν κασκαντέρ.

Με αναφορά τη βία, στην ταινία διέκρινα δυο βασικά χαρακτηριστικά: ένα που αναδεικνύει το χαρακτηριστικό σινεμά σας και ένα άλλο που φέρνει προς το στερεοτυοπικό μπλοκμπάστερ.
Με την ταινία μου Ο στοργικός γιος, Υπόθεση Φρανκενστάιν έκλεισε ένα κεφάλαιο στην καριέρα μου, αυτό που απεικονίζονται κυρίως έφηβοι. Μάλιστα, στην ταινία αυτή προσπάθησα να ανταπεξέλθω στην ευθύνη της διπλής ιδιότητας, του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή. Έκτοτε αναζήτησα νέες σκηνοθετικές κατευθύνσεις. Αυτή η περίοδος ήταν δύσκολη διότι συνέπεσε με την αναδιάρθρωση του τρόπου χρηματοδότησης των ταινιών στην Ουγγαρία. Ταυτόχρονα όλο αυτό το κλίμα με έκανε να προβληματιστεί για τη φάση στην οποία βρίσκεται η Ανατολική Ευρώπη σήμερα. Η Ανατολική Ευρώπη έχει πάψει πια να είναι στη μετά-Σοβιετική της περίοδο. Πάρτε παράδειγμα σκηνοθέτες σαν εμένα που εργαζόμαστε συχνά στις δυτικές χώρες. Επίσης, η ταχύτητα ζωής στην Ανατολική Ευρώπη τείνει να γίνει πιο γρήγορη απ’ ότι στον δυτικό κόσμο. Αυτή τη νέα εποχή ήθελα να δείξω στον Λευκό θεό. Πρόκειται για μια ταινία που στέκεται κριτικά απέναντι στη σημερινή κοινωνία. Είναι ένα μελόδραμα που ξεκινάει ως μια οικογενειακή ταινία, εξελίσσεται σε ταινία δράσης με σκυλιά, αργότερα σε μια διδακτική ταινία, κι εντέλει σε ένα θρίλερ εκδίκησης. Όλα αυτά τα επίπεδα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, απ’ ότι φαντάζεται κανείς. Εκτός αυτού ζούμε στην εποχή των «καθαρών» κινηματογραφικών ειδών – όπως ήταν η εποχή των «καθαρών» ιδεολογιών». Κι αυτός είναι ο λόγος που απέφυγα να κάνω μια αμιγώς ταινία δράσης ή ένα μελόδραμα.

Οι ουγγρικές ραψωδίες του Φέρεντς Λιστ είναι στο σάουντρακ του Λευκού θεού. Τι σημαίνει η μουσική του Λιστ για εσάς;
Για εμένα η μουσική του Λιστ προκαλεί απογοήτευση για την κοινωνική αδικία. Τα πάθη των καταπιεσμένων είναι κοινά -αποτελούν και μια ουγγρική εμπειρία- γι’ αυτό άλλωστε και η μουσική καλείται Ουγγρική Ραψωδία. Στην ταινία τα τμήματα των Ραψωδιών ακούγονται στις σκηνές όπου εμφανίζεται ο δάσκαλος μουσικής σε σχολείο Λάζλο Γκάλφι, όπου απεικονίζεται η υποβάθμιση της μουσικής ορχήστρας. Ο δάσκαλος συμπεριφέρεται αυστηρά στους μαθητές του και γι’ αυτόν η Ραψωδία δεν σημαίνει τίποτα. Σε αντίθεση με τα σκυλιά που τα ενεργοποιεί. Γι’ αυτό και χρησιμοποιώ το καρτούν τον Τομ και Τζέρι εμβόλιμα ώστε να αποτυπωθεί αυτή η έκσταση που δεν μπορούν να νιώσουν οι άνθρωποι. Αυτή η αντίθεση είναι και ο πυρήνας της ταινίας, που εξετάζει το τι συμβαίνει όταν τα περιθωριακά στοιχεία μιας κοινωνίας εξεγείρονται. Αυτό το ερώτημα δεν ταλανίζει μόνο την Ουγγαρία αλλά κι όλη την Ευρώπη στις μέρες μας. Πιο πιθανό είναι να προκληθεί μια εξέγερση στο Λονδίνο ή στο Παρίσι παρά στην Βουδαπέστη. Αυτό το στοιχείο κάνει την ταινία ουγγρική και ευρωπαϊκή συνάμα –είναι κάτι εντοπίζουν πολλοί δυτικοί θεατές. Πιστεύω ότι υπάρχει πραγματική ανάγκη στον ουγγρική και ευρύτερα στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο να ανταγωνιστεί την ισχυρή κινηματογραφική βιομηχανία των ΗΠΑ.

Είναι ο Λευκός θεός μια ταινία για την λύτρωση;
Δεν νομίζω. Στο τέλος της ταινίας η ισότητα επιτυγχάνεται –από εμάς εξαρτάται πόσο θα διαρκέσει αυτή η ισότητα.

Ήταν απόφαση σας, ως σεναριογράφος της ταινίας, να γυριστεί κατά κύριο λόγο στην Βουδαπέστη;
Έχουν συμπεριληφθεί εσκεμμένα πολλά τμήματα της Βουδαπέστης. Για παράδειγμα ήταν μεγάλη τύχη που φιλμάραμε τη Γέφυρα Ελισάβετ και τη σήραγγα κάτω από το Castle Hill, άδεια χωρίς κίνηση. Ήταν κάτι που δεν είχα καταφέρει στην περασμένη ταινία μου και το ήθελα πολύ. Σε αυτό με βοήθησε πολύ ο κάμεραμαν Μάρτσελ Ρεβ.

Εμφανιστήκατε πάλι ως ηθοποιός στην ταινία. Τι κρύβεται πίσω από την εμφάνιση σας αυτή;
Η εξήγηση είναι απλή: ο Γεωργιανός ηθοποιός που είχα για τον ρόλο αυτό, 1,5 μέρα πριν την εμφάνιση του μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι δεν μπορεί να μάθει τα Ουγγρικά του σεναρίου με τίποτα. Η παραγωγός είχε εγκρίνει μόνο μια αλλαγή ηθοποιού –που είχε συμβεί- άρα «αναγκάστηκα» να υποδυθώ εγώ τον Αφγανό συνοδό στο σνακ μπαρ.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Είναι πολύ νωρίς για να πω. Έχω πολλές ιδέες. Ξέρεις, έχει ενδιαφέρον να ξεκινάς κάτι αμέσως μόλις τελειώνει το προηγούμενο. Θα ήταν καλό να επιμείνω στο προσωπικό μου ύφος, όμως μια ακόμη δοκιμή σε άλλο κινηματογραφικό είδος, δεν με βρίσκει αντίθετο. Όχι ότι έχω κάτι τέτοιο στο μυαλό μου –αλλά δεν θέλω να επιμένω σε ένα μόνο κινηματογραφικό ιδίωμα όπως για παράδειγμα έκανε ο Μίκλος Γιαντσό, στου οποίου τη μνήμη έχω αφιερώσει την ταινία αυτή. Ο Γιαντσό πριν πεθάνει είχε δει την 150λεπτη εκδοχή του Λευκού θεού. Είμαι ευγνώμων για τις συμβουλές που μου είχε δώσει.


ΦΕΣΤΙΒΑΛ | ΒΡΑΒΕΙΑ | ΔΙΑΝΟΜΗ

Η ταινία Λευκός θεός του Κόρνελ Μούντρουτσο πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών κερδίζοντας το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα. Στα παράλληλα βραβεία, της απονεμήθηκε το βραβείο Palm Dog.

Έκτοτε, έχει προβληθεί στο κινηματογραφικά φεστιβάλ του La Rochelle (στη Γαλλία), του Golden Apricot (στην Αρμενία), του Palic (στη Σερβία), των Νέων Οριζόντων (στην Πολωνία), της Νέας Ζηλανδίας, του Σεράγεβο, του L’ Etrange (στη Γαλλία), του Gdynia (στην Πολωνία), του Μπέργκεν (στη Νορβηγία), του Αμβούργου, του Μπουσάν (στην Κορέα), της Χάιφα (στο Ισραήλ), του Λονδίνου, της Γάνδης (στο Βέλγιο), του Filmekimi (στην Τουρκία), της Morelia (στο Μεξικό), της Canberra (στην Αυστραλία), του Leiden (στην Ολλανδία), της Στοκχόλμης, της Σεβίλλης, του Ταλίν (στην Εσθονία), του Αράς (στη Γαλλία), κ.ά.

Στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προβλήθηκε ως ταινία της τελετής έναρξης της διοργάνωσης. Ενώ πραγματοποιήθηκε αφιέρωμα στο σύνολο του έργου του Ούγγρου σκηνοθέτη.

Στις 12 Ιουνίου προβλήθηκε στις αίθουσες της Ουγγαρίας κι από τις αρχές Δεκεμβρίου ακολουθούν το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ολλανδία κ.ά.

Στις ελληνικές αίθουσες θα προβάλλεται από τις 11 Δεκεμβρίου 2014, σε διανομή AMA Films.


ΚΟΡΝΕΛ ΜΟΥΝΤΡΟΥΤΣΟ
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Αναγνωρισμένος σκηνοθέτης του ουγγρικού κινηματογράφου, ο Κόρνελ Μούντρουτσο έχει κερδίσει πολλές διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ, με πιο σημαντικό έως σήμερα το Μεγάλο Βραβείο του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμ» στο φετινό Φεστιβάλ Καννών για την ταινία του Λευκός θεός.

Με επιρροές από το έργο του Μπέλα Ταρ, ο Μούντρουτσο βαδίζει στα χνάρια των μεγάλων Ούγγρων δημιουργών και τολμά μια κινηματογραφική γλώσσα ελεύθερη, που δεν ακολουθεί συγκεκριμένες αφηγηματικές γραμμές. Οι ταινίες του είναι τολμηρές και το βλέμμα του κριτικό πάνω στην κοινωνία, την οικογένεια και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Συχνά οι χαρακτήρες του είναι νέοι που ενηλικιώνονται απότομα και έρχονται αντιμέτωποι με πρωτόγονα ένστικτα. Ο Ούγγρος δημιουργός δεν διστάζει να εμβαθύνει στην ανθρώπινη φύση και να προβάλει τις απόκρυφές της πλευρές.

Αλληγορικό και άκρως αποκαλυπτικό, το σινεμά του Μούντρουτσο διεγείρει συναισθήματα και προκαλεί.

Φιλμογραφία

2000 – Αυτό μόνο εύχομαι και τίποτ’ άλλο
2002 – Ευχάριστες ημέρες
2005 – Γιοχάνα
2008 – Στο δέλτα
2010 – Ο στοργικός γιος, Υπόθεση Φρανκενστάιν
2014 – Λευκός θεός


ΚΡΙΤΙΚΕΣ

To καλύτερο, χαρακτηριστικό και πιο συναρπαστικό έργο του Μούντρουτσο.

Guy Lodge, Variety

Μια υπέροχα δομημένη, διφορούμενη σάτιρα για τις σχέσεις εξουσίας.

Peter Bradshaw, The Guardian

Η αστική, θυμωμένη, πολιτική αλληγορία που ξεχωρίζει.

Stephen Dalton, The Hollywood Reporter

Εξαιρετική αλληγορία.
Γιάννης Ζουμπουλάκης, Το Βήμα

Μια πρωτότυπη και οπτικά εντυπωσιακή κοινωνική αλληγορία.

Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα

Ένα συναρπαστικό, αλληγορικό φιλμ.

Γιώργος Κρασσακόπουλος, flix.gr


ΑΠΟ ΠΕΜΠΤΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
ΑΣΤΥ (ΚΟΡΑΗ 4 ΑΘΗΝΑ - ΤΗΛ. 210 3221925)
ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ (ΡΙΖΑΡΗ 24 ΠΑΓΚΡΑΤΙ - ΤΗΛ. 210 7291800)
ΟΛΥΜΠΙΟΝ (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 10 ΘΕΣ/ΝΙΚΗ - 2310 378404)