Πέρσι, το re-make του "Dawn Of The Dead" του Ζακ Σνάιντερ και η βρετανική παρωδία "Shaun Of The Dead" επανέφεραν στην επικαιρότητα τόσο το όνομα του Ρομέρο όσο και τα ζόμπι ως κατ΄ εξοχήν "πρωταγωνιστές" ταινιών τρόμου!
Οι μύθοι γύρω από τα ζόμπι είανι σχεδόν τόσο αρχαίοι όσο και οι αντίστοιχοι για τους βρυκόλακες: είναι ατρόμητα, ακούραστα και πανταχού παρόντα, καθώς μία ανεξήγητη, φονική επιδημία έχει πλήξει όλον τον πλανήτη με αποτέλεσμα οι νεκροί να μην παραμένουν... νεκροί. Νεκροζώντανα πλάσματα σε κατάσταση σήψης περιφέρονται αναζητώντας τους όποιους επιζώντες προκειμένου να τραφούν από τη σάρκα και το αίμα τους... Είναι τα απέθαντα ζόμπι που ακολουθούν μόνο το ένστικτο της πείνας. Και μοιάζουν αχόρταγα... Πίσω από τη βία και το αίμα που ρέει άφθοναεντούτοις, υπάρχει σαφές κοινωνικό και ιδεολογικό υπόβαθρο: τα ζόμπι είναι μονοδιάστατα ως προς τις επιθυμίες και τους στόχους τους - θέλουν απλώς να κυνηγήσουν, να σκοτώσουν και να φάνε τα θύματά τους. Όπως λέει και ο ίδιος ο Ρομέρο, τα ζόμπι έχουν ένα, τουλάχιστον, κοινό στοιχείο με τις ταινίες τρόμου: "Δεν πεθαίνουν εύκολα!"