"Mπορείς να δώσεις τέλος στη ζωή σου χωρίς να αυτοκτονήσεις", ψιθυρίζει ο γιατρός. Και ο Καχίτ, 40 χρονών, που μετά από μία απόπειρα αυτοκτονίας έχει εισέλθει σε ψυχιατρική κλινική, ξέρει τι εννοεί ο γιατρός: Αρχίζοντας μία νέα ζωή.
Όμως το μαρτύριο της ψυχής του συνεχίζει να εκλιπαρεί για ναρκωτικά και αλκοόλ ώστε να μουδιάσει ο πόνος. Η Σιμπέλ - νέα, όμορφη και, όπως και ο Καχίτ, γερμανίδα τουρκικής καταγωγής, αγαπάει πολύ τη ζωή για να 'ναι τυπική μουσουλμάνα. Για να δραπετεύσει από τη φυλακή της ευλαβούς, συντηρητικής της οικογένειας, προσποιείται απόπειρα αυτοκτονίας. Αλλά αυτό της φέρνει ντροπή παρά ελευθερία. Μόνο ένας γάμος μπορεί να τη σώσει. Κι έτσι παρακαλά τον Καχίτ να την παντρευτεί. Ο Καχίτ διστάζει αλλά συμφωνεί. Ίσως για να τη σώσει. Ίσως για να κάνει κάτι με νόημα στη ζωή του. Μοιράζονται ένα διαμέρισμα και όχι πολλά άλλα. Αυτή απολαμβάνει την ελευθερία της, αυτός βλέπει πού και πού την πρώην του. Μέχρι που ο έρωτας μπαίνει δειλά δειλά στη ζωή του. Καθώς ερωτεύεται τη Σιμπέλ, βρίσκει νέα χαρά για ζωή και τη δύναμη για να προχωρήσει. Η Σιμπέλ συνεχίζει να βλέπει κι άλλους άνδρες. Μέχρι που κι αυτή καταλαβαίνει πως είναι ερωτευμένη με τον Καχίτ. Μόνο που τώρα είναι αργά: η έκρηξη ζήλιας καταλήγει σε έναν βίαιο θάνατο. Ο Καχίτ μπαίνει στη φυλακή και η Σιμπέλ το σκάει για την Τουρκία. Η καρδιά της, ο νους της, η ψυχή της είναι μαζί με τον Καχίτ - αλλά για πόσο ακόμα;

Χρυσή Άρκτος (54ο Φεστιβάλ Βερολίνου)

Παραγωγή

Ο Φατίχ Ακίν έκανε τα γυρίσματα για την ταινία του με χρονολογική σειρά. Αυτό του επέτρεπε να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες του πιο καθαρά και αυθεντικά, υποστηρίζει ο Ακίν για να δικαιολογήσει μια διαδικασία που σπάνια πραγματοποιείται. Κάτι τέτοιο βοήθησε ιδιαίτερα την πρωτοεμφανιζόμενη Σιμπέλ Κεκιλί. "Το σενάριο είναι στενά δομημένο ώστε να αναπτυχθεί από τους ηθοποιούς", σχολιάζει ο Ακίν. Και όταν, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, είχε την εντύπωση ότι η ιστορία είχε μεταμορφώσει βαθιά τους δύο βασικούς του ηθοποιούς εμφανισιακά αλλά και συναισθηματικά, απλώς έγραψε νέο τέλος για το δράμα του. "Αρχικά, οι δυο τους υποτίθεται ότι θα επέστρεφαν στην αρχική τους κατάσταση. Αλλά μετά τις εσωτερικές τους μεταλλαγές, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πιστευτό. Αναδρομικά, νιώθω πολύ χαρούμενος με αυτή την αλλαγή.
Ο παραγωγός Στέφαν Σούμπερτ θυμάται: "Δεν ήταν τα γυρίσματα με χρονολογική σειρά που μας δημιούργησαν ιδιαίτερα προβλήματα. Πιο αγχωτική ήταν η ξαφνική αρρώστια των δύο βασικών ηθοποιών", κάτι που επιμήκυνε τις αρχικές 35 μέρες των γυρισμάτων σε διάρκεια τριών μηνών. Η Σιμπέλ Κεκιλί υπέφερε από σκωληκοειδίτιδα και έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο, ενώ αρρώστησε και ο Μπιρόλ Ουνέλ. Και ενώ το συνεργεία ξεκινούσε γυρίσματα στην Τουρκία, ξεκίνησε ο πόλεμος στο Ιράκ. "Για βδομάδες αναρωτιόμασταν αν θα εμπλεκόταν και η Τουρκία στον πόλεμο, κάτι που βεβαίως θα έθετε σε κίνδυνο την άδειά μας για γυρίσμα", λέει ο Ραλφ Σβίγκελ (παραγωγός), ενώ ο Ακίν προσθέτει: "το έργο συχνά έφτασε σε πολύ κοντινή 'μετωπική' σύγκρουση. Την τελευταία στιγμή όμως, όλα ήταν ΟΚ."

Σενάριο

Ο σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν μελετούσε το θέμα του "Head-On" εδώ και πολλά χρόνια. Πράγματι, η ιδέα του ήρθε από μία πολύ προσωπική εμπειρία: "Κάποτε είχα μία τουρκάλα φίλη, ήμασταν καλά φιλαράκια και μου ζήτησε να κάνουμε λευκό γάμο". Ο κινηματογραφιστής από το Αμβούργο είχε φανταστεί κωμωδία. Μπορεί τελικά το "Head On" να εξελίχθηκε σε μια τραγική ιστορία αγάπης, αλλά αυτό δεν ήταν μόνο επειδή η βασική ιδέα πήρε διαφορετική κατεύθυνση, καθώς ο χρόνος περνούσε.
Ενώ έκανε έρευνα για το θέμα, ο Ακίν ήρθε αντιμέτωπος με τον σύγχρονο τουρκικό κινηματογράφο. "Ο Τουρκικός νεο-ρεαλισμός έχει προσφέρει μερικά πραγματικά αριστουργήματα. Αυτές είναι πολύ σοβαρές, έντονες ταινίες, όπου κωμωδία και τραγωδία είναι πολύ στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει πραγματικά εκπληκτική τέχνη.
"Το πάθος του Ακίν για αυτά τα κινηματογραφικά μεγαλουργήματα διαπερνά το "Head On". Υπάρχει, όμως, ακόμη ένας λόγος για την στροφή της ιστορίας προς σκοτεινότερα πεδία κι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας Μπιρόλ Ουνέλ. Ο Ακίν και ο Ουνέλ συναντήθηκαν την εποχή του πολυβραβευμένου μεγάλου μήκους ντεμπούτου του Ακίν "Short Sharp Knock" (1997) και έγιναν φίλοι με τα χρόνια. "Τον θαυμάζω. Δοξάζει την ποιητική αυτοκαταστροφή, όπως ο Κερτ Κομπαίν και ο Τζιμ Μόρισον", λέει ο Ακίν, προσθέτοντας: "Ο ρόλος του Καχίτ, μίας 'χαμένης ψυχής', προσαρμόστηκε στενά στον Μπιρόλ - αν και περιέχει μεγάλο μέρος της δικής μου νοσταλγίας και λαχτάρας να σπάσω το κατεστημένο".

Μουσική
Από την πρώτη κιόλας μορφή του σεναρίου, ο Φατίχ Ακίν είχε ήδη οραματιστεί την κατηγοριοποίηση της ταινίας σε μουσικές πράξεις - ένα υφολογικό στοιχείο που υπάρχει στις κλασσικές θεατρικές τραγωδίες. Για το λόγο αυτό, επιλέχθηκε ο αθίγγανος μουσικός Σελίμ Σέσλερ και το συγκρότημά του. Τα μελαγχολικά τραγούδια, κυρίως τουρκικά παραδοσιακά τραγούδια ερμηνεύονται από την ηθοποιό και σκηνοθέτη Ιντίλ Ουνέρ.