Η Τζούλια, μια γυναίκα που χάνει σταδιακά την όρασή της, βρίσκει τη δίδυμη αδερφή της, Σάρα, κρεμασμένη στο υπόγειο του σπιτιού της. Η Σάρα είχε ήδη τυφλωθεί από την ίδια αρρώστια. Όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η νεαρή γυναίκα αυτοκτόνησε, αλλά η Τζούλια αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση, μιας και διαισθάνεται πως πρόκειται για δολοφονία.

Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, από τους παραγωγούς της ταινίας "Το Ορφανοτροφείο" - ανάμεσα στους οποίους κι ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο ("Ο Λαβύρινθος του Πάνα") - και με την ίδια πρωταγωνίστρια, την Μπελέν Ρουέδα. Συμπρωταγωνιστεί ο Λουί Ομάρ, γνωστός από την ταινία "Ραγισμένες Αγκαλιές" του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Σενάριο

Το φιλμ "Τα Μάτια της Τζούλια" χρησιμοποιεί το είδος του θρίλερ προκειμένου να διηγηθεί την ιστορία μιας γυναίκας ανίκανης να αποδεχθεί την επερχόμενη τύφλωσή της. Το σενάριο είναι ένας "αγώνας δρόμου", όπου κάθε αποκάλυψη κρύβει ένα μικρό στοιχείο για τη λύση του μυστηρίου, και προσπαθεί να εμπλέξει το κοινό, τοποθετώντας το στη θέση του πρωταγωνιστή. Τα μάτια της Τζούλια είναι τα μάτια του θεατή. Ό,τι βλέπει αυτή, βλέπει κι ο ίδιος ο θεατής. Ό,τι αισθάνεται και ό,τι φοβάται η Τζούλια, το βιώνει κι ο θεατής. Αυτή η ανάμειξη οδηγεί σε ένα μεθοδικό και συναισθηματικό παιχνίδι, που στοχεύει να "παγιδεύσει" το κοινό σε τέτοιον βαθμό, ώστε να αναζητήσει την τρομακτική αλήθεια.

Στην ταινία υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή που χωρίζει το ορατό από το αόρατο, το πραγματικό από το μη αληθινό, αυτό που βλέπουμε από αυτό που φανταζόμαστε. Και το κάνει βάζοντας την ηρωίδα να βιώνει υπερβολικές καταστάσεις και αναγκάζοντάς την να λύσει ένα παζλ, για το οποίο υπάρχουν ελάχιστα κομμάτια. Κι ενώ ξεκινά να τοποθετεί τα στοιχεία το ένα δίπλα στο άλλο, η Τζούλια συνειδητοποιεί ότι κάτι τρομερό συμβαίνει γύρω της, κάτι που κανείς άλλος δεν παρατηρεί και την θέτει σε μεγάλο κίνδυνο.


Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο μιλά για την ταινία

Η νέα ταινία είναι κάτι περισσότερο από ένα "οικογενειακό reunion" όλων εμάς, που συνεργαστήκαμε για τη δημιουργία του φιλμ "Το Ορφανοτροφείο". Πολύ περισσότερο, "Τα Μάτια της Τζούλια" είναι για μένα σαν ένα αληθινό θαύμα. Η κεντρική δομή του φιλμ είναι ταυτόχρονα βαθιά κλασική και βαθιά καινοτομική: μια ευφυής μίξη του Μπόρχες, ενός θρίλερ του Χίτσκοκ και του "giallo all' italiana". Γεμάτο συναίσθημα, ευαισθησία και άψογο στιλ, το φιλμ ανήκει στον σκηνοθέτη του, στους σεναριογράφους και στην ηρωίδα του, είναι όμως και γεμάτο από το μεράκι όλων μας.

Για να παραφράσω κάπως τα λόγια του Σαίξπηρ, "Να.. Δει Κανείς Ή να μην... Δει; Ιδού η Απορία". Η Τζούλια βιώνει μια σκοτεινή μεταλλαγή που την οδηγεί στο να έρθει αντιμέτωπη με τα όρια και τις επιθυμίες της. Με έναν ξεκάθαρο τρόπο, ο χαρακτήρας της καταλαβαίνει ότι αυτό που πραγματικά αναζητούσε δεν ήταν η όρασή της, αλλά ένας τρόπος να δει. Η μηχανική τέχνη τού να βλέπεις δεν είναι το αληθινό θαύμα. Το θαύμα είναι το να γνωρίζεις πώς να κοιτάς. Ως κινηματογραφικός σκηνοθέτης, ο Γκιγιέμ Μοράλες έχει μια ενστικτώδη γνώση της δυσχερούς κατάστασης της πρωταγωνίστριάς του. Είμαι αρκετά περήφανος που είμαι κομμάτι αυτής της ωραίας ιστορίας. Η προσεκτική αφήγηση και οι απρόσμενες ανατροπές του σεναρίου έχουν κάνει την ταινία μια τέλεια "περιπέτεια".