Ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα σκηνοθέτης Τζο Ράιτ σολάρει και σκηνοθετεί άλλη μια ταινία ερμηνειών! Μια απίστευτη, αληθινή ιστορία που οι ταλαντούχοι πρωταγωνιστές Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και Τζέιμι Φοξ απογειώνουν υποκριτικά!
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας οι Τάιμς του Λος Άντζελες Στιβ Λόπεζ (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ) βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ο γάμος του έχει καταρρεύσει, η σχέση με το γιο του είναι ανύπαρκτη, ενώ έχει χάσει και κάθε ενδιαφέρον για τη δουλειά του. Στην προσπάθειά του να βρει ένα ενδιαφέρον θέμα για τη στήλη του, ανακαλύπτει τυχαία ένα σχιζοφρενή άστεγο άντρα, τον Ναθάνιελ Άντονι Έιρς (Τζέιμι Φοξ), ο οποίος τυγχάνει να είναι ένας πολύ ταλαντούχος μουσικός, υπότροφος της σχολής Τζούλιαρντ… Και αυτό που αρχικά φαντάζει απλώς ως ένα καλό θέμα, εξελίσσεται σε μια δυνατή φιλία που μεταμορφώνει και τους δύο, δίνοντάς τους νέα προοπτική στη ζωή τους. Μια ιστορία για την αξία της φιλίας και τη μοναδική δύναμη της μουσικής…
Ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα σκηνοθέτης Τζο Ράιτ σολάρει και σκηνοθετεί άλλη μια ταινία ερμηνειών! Μια απίστευτη, αληθινή ιστορία που οι ταλαντούχοι πρωταγωνιστές Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και Τζέιμι Φοξ απογειώνουν υποκριτικά!
INFO
- Τον Απρίλιο του 2005 ο αρθρογράφος της εφημερίδας Τάιμς του Λος Άντζελες ξεκίνησε να γράφει στη στήλη του μια σειρά άρθρων για έναν άστεγο βιρτουόζο που συνάντησε τυχαία στους δρόμους να παίζει μοναδικά μουσική με ένα βιολί που είχε μονάδα δύο χορδές. Τα άρθρα του συγκίνησαν τους αναγνώστες (μεταξύ των οποίων και των παραγωγών της ταινίας) που γέμισαν το γραφείο του Λόπεζ με μηνύματα, αλλά και δώρα για τον Έιρς, όπως βιολιά, τσέλο, καθώς θεωρούσαν τον φαινομενικά ταλαντούχο αυτόν άνθρωπο, μέλος της καθημερινότητάς τους κι ήθελαν να εκφράσουν ενεργά τη συμπαράστασή τους. Όλα αυτά οδήγησαν τον Λόπεζ να γράψει βιβλίο για τον Έιρς και τη μοναδική φιλία (σχέση ζωής) που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, το οποίο κι εκδόθηκε στις αρχές του 2008.
- Ο Ναθάνιελ Άντονι Έιρς δεν ήταν απλώς ένας άτυχος άνθρωπος που η ζωή του φέρθηκε σκληρά. Για τον Λόπεζ, αλλά και τους αναγνώστες των άρθρων του ο Έιρς ενσάρκωνε το όνειρο που εξακολουθεί να ζει και στο περιθώριο, στα σκοτεινά σοκάκια της Αμερικής όπου βρίθουν οι άστεγοι και οι περιθωριακοί του συστήματος. Μπορεί ο Λόπεζ να έδωσε ελπίδα στον Έιρς πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα να τον περιμένουν στη ζωή, εντούτοις και ο Έιρς αφύπνισε την ανθρώπινη πλευρά του Λόπεζ, που στο κυνήγι της επιτυχίας είχε χαθεί, καθώς τον έφερε σε μια πλευρά της πόλης που όλοι τη γνωρίζουν, αλλά κάνουν πως δεν υπάρχει…τις φτωχογειτονιές της εξαθλίωσης όπου ζουν οι απόκληροι ενός συστήματος που ό,τι δεν μπορεί να αφομοιώσει και να απομυζήσει, το περιθωριοποιεί και το αφανίζει…
- Το σενάριο της ταινίας υπογράφει η υποψήφια για Όσκαρ σεναριογράφος Σουζάνα Γκραντ που μας είχε δώσει την Οσκαρική ταινία Erin Brockovich. Ο κορμός της ταινίας κατ’ εκείνην είναι η μεταμορφωτική δύναμη της φιλίας και μάλιστα μεταξύ δύο ανδρών από διαφορετικούς κόσμους. Η μυθοπλασία έγκειται σε στοιχεία της προσωπικής ζωής του Λόπεζ (π.χ. στην ταινία παρουσιάζεται διαζευγμένος, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας ευτυχισμένος σύζυγος) για να υπογραμμίσει το μέγεθος της απομόνωσης του ήρωα που τον ωθεί να βγει στο περιθώριο προς αναζήτηση θέματος κι άρα νοήματος στη ζωή του, ενώ τις δύο αδελφές του Έιρς τις κάνει μία για δραματική οικονομία.
- Το σενάριο και οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες ήταν και οι λόγοι που ο Βρετανός διακεκριμένος σκηνοθέτης Τζο Ράιτ αποφάσισε να κάνει την πρώτη του Αμερικανική ταινία. Αυτό που τον γοήτευσε ήταν πως και οι χαρακτήρες είχαν απομονωθεί από τον κόσμο τους και τον περιέγραφαν ως τρίτοι, πράγμα με το οποίο ταυτιζόταν κι εκείνος, καθώς είναι ένας Βρετανός που σκηνοθετεί μια ταινία για την άσχημη πλευρά της Αμερικής, εκεί όπου κανείς οφείλει να παλέψει για το αυτονόητο, τη ζωή. Όταν μάλιστα ο Ράιτ συνάντησε από κοντά τους άστεγους της περιοχής Σκιντ Ρόου, όπου σύχναζε και ο Ναθάνιελ, πείστηκε πως ήταν απόλυτα σωστή η απόφασή του να σκηνοθετήσει αυτήν την ταινία. Μάλιστα πέρασε 3 εβδομάδες με τους άστεγους στην κοινότητα για να τους γνωρίσει από κοντά…
- Στην ταινία εμφανίζονται και αρκετοί άστεγοι από διάφορες κοινότητες, καθώς ο Ράιτ θέλει πάντοτε να είναι όσο πιο ρεαλιστικός γίνεται στις ταινίες του και οι άνθρωποι αυτοί, μέσα από μια οργανική διαδικασία «εκπαίδευσης» στις κινηματογραφικές απαιτήσεις, προσέδωσαν στην ταινία δύναμη και συναίσθημα, σαν να περιέχει ιντερμέδια ντοκουμέντων. Τα μηχανήματα και η όποια παρέμβαση στο χώρο τους διατηρήθηκε στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα ώστε να μη διασαλευτεί η καθημερινότητά τους. Μάλιστα, οι άστεγοι είναι εκείνοι που βοηθούν ώστε η ταινία να μην πέσει στην παγίδα και γίνει μελό, καθώς η ελπίδα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και το σθένος τους να παλέψουν τη σχιζοφρένεια ή την όποια άλλη ψυχική ασθένεια και την ανέχεια είναι που κάνουν αυτήν την ταινία ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα. Γιατί μπορεί η σχιζοφρένεια να μη θεραπεύεται, αλλά μια ανθρώπινη αντιμετώπιση, αναφαίρετο δικαίωμα, κάθε ανθρώπου, ανοίγει μια πόρτα στο μυαλό και μια γέφυρα με τον έξω κόσμο…
- Για το ρόλο του Έιρς έδειξε εξαρχής ενδιαφέρον ο Τζέιμι Φοξ που ήθελε να βρει άλλον ένα ρόλο ψυχής, όπως στην ταινία Ray, και γι’ αυτό κι απομονώθηκε σε ένα διαμέρισμα ώστε να είναι απερίσπαστος από την καθημερινότητά του κι επιδόθηκε σε εντατικότατα μαθήματα βιολιού και τσέλου (μολονότι γνωστός μουσικός και πολύ καλός πιανίστας) δίπλα στους καλύτερους του είδους, για έξι μήνες ώστε να του μιλήσει η μουσική τους και να γίνει ο ιδιοφυής μουσικός Ναθάνιελ. Η συνάντησή του μάλιστα με τον αληθινό Ναθάνιελ ήταν για εκείνον μάθημα ζωής…
- Ο ιδανικός συμπρωταγωνιστής για την παραγωγή και το σκηνοθέτη δεν ήταν άλλος από τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, ο οποίος μετά από τις ταινίες Tropic Thunder & Iron Man ήθελε ένα δραματικό ρόλο. Μετά τη συνάντησή του με τον Τζο Ράιτ, η συμμετοχή του ήταν δεδομένη καθώς του άρεσε η προσέγγισή του στο θέμα: η ταινία αφορά στη δύναμη της πίστης, της ελπίδας, της φιλίας, με άλλα λόγια στην αγάπη. Ο Στιβ Λόπεζ ήταν στο πλευρό του καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας για να συζητήσουν, να διαφωνήσουν, να γεννήσουν τον κινηματογραφικό χαρακτήρα Στιβ Λόπεζ. Απόλυτη αφοσίωση στο ρόλο και πολύωρη μελέτη, οδήγησαν τον Ντάουνι να γίνει Λόπεζ…
Η οικογένεια του Έιρς βοήθησε πολύ την παραγωγή και τους ηθοποιούς να καταλάβουν την πορεία του Ναθάνιελ και την καταβύθισή του στο σκοτεινό κόσμο της σχιζοφρένειας.
- Στη φωτογραφία βρίσκουμε τον υποψήφιο για Όσκαρ και παλιό συνεργάτη του Ράιτ, Σίμους ΜακΓκάρβεί που ξέρει να φωτίζει ιδανικά το φως και το σκοτάδι μιας πόλης, μιας ψυχής, σαν άλλος Ιταλός νεορεαλιστής… Στην οργάνωση παραγωγής, η υποψήφια για Όσκαρ Σάρα Γκρίνγουντ, κι αυτή από την παλιά ομάδα συνεργατών του Ράιτ, η οποία ερεύνησε ενδελεχώς το Λος Άντζελες για να βρει τα μέρη που υπηρετούν καλύτερα τις ανάγκες τις ταινίας (καθώς στο Σκιντ Ρόου δεν ήταν εφικτό να γίνουν γυρίσματα καθώς θα διασαλευόταν η καθημερινότητα των ήδη ταλαιπωρημένων ανθρώπων) και να μπορούν να αποδώσουν τη μουσικότητά της…
- Για τις ανάγκες της ταινίας, οι Τάιμς του Λος Άντζελες άνοιξαν για πρώτη φορά τις πόρτες τους και υποδέχτηκαν ηθοποιούς και παραγωγή στα γραφεία συντακτών, αλλά και στο Μέγαρο Μουσικής Walt Disney.
- Στη μουσική επιμέλεια της ταινίας (που βασίζεται κυρίως στην Τρίτη και στην Ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν) βρίσκεται ο βραβευμένος με Όσκαρ συνεργάτης του Ράιτ, Ντάριο Μαριανέλι.
- Και η σκληρή αλήθεια για το Μεγάλο Αμερικανικό Όνειρο: Οι άστεγοι (ψυχικά ασθενείς, ναρκομανείς, αλκοολικοί, άποροι, ανάπηροι…) του Λος Άντζελες, σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, φτάνουν τους 73.702 (και ξεπερνούν τους 90.000 αν συμπεριλάβουμε και τα περίχωρα της πόλης) εκ των οποίων 10.000 είναι ανήλικοι και πάνω από 50% Αφροαμερικανοί (με τους Λατίνους και τους Καυκάσιους να ακολουθούν). Μάλιστα το 83% των αστέγων (μεταξύ των οποίων και ολόκληρες οικογένειες) μένουν στους δρόμους κι όχι σε άσυλα. Τελευταίες στατιστικές αναφέρουν πως το 1% του πληθυσμού των ΗΠΑ (περίπου 3,5 εκατομμύρια) είναι άστεγοι και μάλιστα απ’ αυτούς το 39% είναι παιδιά…
