Μαδρίτη, 1980. Ο Ενρίκε Γκόδεδ, επιτυχημένος σκηνοθέτης του κινηματογράφου, δέχεται την επίσκεψη ενός αγνώστου, που δηλώνει ότι είναι ο Ινιάθιο Ροντρίγκεθ, παλιός συμμαθητής του στο οικοτροφείο όπου φοιτούσαν, και ο πρώτος του έρωτας. Ο νεαρός που είναι ηθοποιός, του προτείνει να γυρίσει σε ταινία μια νουβέλα που έχει γράψει, με θέμα τον παιδικό τους έρωτα αλλά και την σεξουαλική κατάχρηση που υπέστη από τον πατέρα Μανόλο, τον διευθυντή του οικοτροφείου.
Η ιστορία έχει ως ήρωα τον Ινιάθιο, ενήλικο πια, που κάνει ένα νούμερο σε πλανόδιο θίασο, υποδυόμενος την θρυλική σόουγούμαν Ζαχάρα ως τραβεστί. Ο Ινιάθιο συναντά τον πατέρα Μανόλο και τον εκβιάζει για το αμαρτωλό παρελθόν του. Ο Ενρίκε αποφασίζει να γυρίσει την ιστορία αυτή σε ταινία. Ο Ινιάθιο θέτει ως όρο να υποδυθεί ο ίδιος τον κεντρικό ρόλο. Ο Ενρίκε αρνείται και οι δυο νέοι χωρίζουν μαλωμένοι…

Όπως συχνά συμβαίνει στο σινεμά, η ταινία κακώς συνοψίστηκε στην αποκάλυψη των παιδοφιλικών καταχρήσεων των ιερέων δασκάλων την εποχή του Φράνκο. Κάθε άλλο παρά ταινία κοινωνικής καταγγελίας είναι το έργο, ούτε «αλατισμένο» σοφτ πορνό. Ο Αλμοδόβαρ ενδιαφέρεται, πάνω απ’ όλα να εμβαθύνει στα ανθρώπινα πάθη, με αλήθεια και συμμετοχή. Κοιτάζει στα μάτια τους τυραννισμένους ήρωές του και τους εκφράζει μέσα στην περιπλοκή και την συνθετότητα τους, ακόμη και τον παιδόφιλο ιερέα. Δεν κρίνει με ηθικολογικά κριτήρια, αντιλαμβάνεται και καταγράφει τον λαβύρινθο των ανθρώπινων επιθυμιών και παραβάσεων. Άλλωστε το φωτεινό κέντρο της ταινία είναι η αγριότητα της διαστροφής και εκμετάλλευσης του ερωτισμού. Γύρω η movida, η μέθη της εποχής που η Ισπανία, έσπαγε τις δεσμεύσεις του φρανκισμού. Και βέβαια, η γνώση που έχει ο Αλμοδόβαρ για τις προεκτάσεις του φιλμ νουάρ και η μαεστρία του στην ανάπτυξη περίπλοκων ιστοριών, με εντυπωσιακές ανατροπές.