Αναζήτηση
Η θέση - iShow.gr
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Η θέση - iShow.gr
Είδος
Δραματική ιταλικής παραγωγής 1961 σε επανέκδοση
Διάρκεια
93'
Συντελεστές
Σκηνοθεσία
Μουσική
Παραγωγή
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Υπόθεση
Δραματική
Η ταινία πραγματεύεται την διαδικασία ένταξης ενός δεκαοκτάχρονου στο μηχανισμό του συστήματος μέσα από την εξασφάλιση μιας θέσης στο δημόσιο τομέα.
Trailer
Φωτογραφίες
Πληροφορίες
Βραβευμένη στο Φεστιβάλ Βενετίας 1961

«Αναβίωση του ιταλικού νεορεαλισμού από τον Ερμάνο Όλμι»

«Αποτύπωση των κοινωνικών αλλαγών στην Ιταλία του 1961»

«Η είσοδος ενός 19χρονου νεαρού στον απρόσωπο κόσμο ενός μεγάλου οργανισμού»

«Τρυφερό... Μελαγχολικό... Αληθινό»

«Ένας έρωτας και μια ζωή που μαραίνονται πριν ανθίσουν»

«Το μικροαστικό όνειρο της σίγουρης θέσης έχει το τίμημά του»


Σκηνοθεσία: ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
Σενάριο: ΕΤΟΡΕ ΛΟΜΠΑΡΝΤΟ, ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
Πρωταγωνιστούν: ΣΑΝΤΡΟ ΠΑΝΣΕΡΙ, ΛΟΡΕΝΤΑΝΑ ΝΤΕΤΟ, ΤΟΥΛΙΟ ΚΕΖΙΤΣ, ΜΑΡΑ ΡΕΒΕΛ, ΓΚΟΥΙΝΤΟ ΣΠΑΝΤΕΑ

Ανάλυση

Μια εξαιρετική ταινία του νεορεαλιστικού ρεύματος που σατιρίζει με οξυδέρκεια αλλά και λεπτή ευαισθησία το “οικονομικό θαύμα” της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη. Ο Ερμάνο Ολμι σκιαγραφεί με διεισδυτική ματιά και οικονομία μέσων τις συνθήκες ζωής και τα φαινόμενα του “εκμοντερνισμού”, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο γραφειοκρατικό σύμπαν των μεγάλων απρόσωπων εταιριών. Ο Ολμι βλέπει τον κόσμο με τους άλλους, όχι έξω από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό το συντροφικό και απλό βλέμμα, αναδεικνύει την αντίφαση ανάμεσα στη φλογερή αν και συνεσταλμένη ανησυχία του νεαρού ήρωα και τη νεκρική συμβατικότητα του εργασιακού του περιβάλλοντος. Η ταινία αποτυπώνει τον ηρωισμό του κάθε ανθρώπου που πρέπει να διασχίσει μια γκρίζα εργασιακή καθημερινότητα χωρίς να γίνει κι ο ίδιος γκρίζος. Το ανήσυχο βλέμμα του Ντομένικο αφήνει το μέλλον ανοιχτό.

Η ΘΕΣΗ (IL POSTO, 1961)
«Είναι ξεκάθαρο ότι ο Όλμι είναι ένας καλλιτέχνης τόσο ικανός όπως ο Βιττόριο ντε Σίκα»
- The New York Times 23 Οκτωβρίου 1963

«Η ταινία του Όλμι είναι βαθιά ανθρώπινη»
-James McNally

«Αξιοσημείωτα απλή αλλά και ανεπιτήδευτα βαθιά ταινία»
- The New York Times 23 Οκτωβρίου 1963

«Αποτυπώνει τις κοινωνικές αλλαγές στην Ιταλία του 1961»

«Αναβίωση του ιταλικού νεορεαλισμού από τον Ερμάνο Όλμι»


Η ΘΕΣΗ (IL POSTO, 1961)
Ο χρόνος σταμάτησε ήταν ο τίτλος της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας (1959) του πατριάρχη της ιταλικής νουβέλ βαγκ. Ο χρόνος στην κυριολεξία σταμάτησε και στη δεύτερη ταινία του, τη Θέση (1961). Δε συμβαίνει τίποτα το αξιοσημείωτο σ'αυτό το φιλμ. Τα μικρογεγονότα απλώς περιγράφονται, ή, καλύτερα, καταγράφονται με τη μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα, χωρίς καμία απολύτως συμβολική προέκταση, απογυμνωμένα από κάθε διδακτική ή συνειρμική δυνατότητα. Είναι μια απλή ταινία που μιλάει για απλούστατα πράγματα με μια αφοπλιστική απλότητα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Ωστόσο, αυτές οι ταπεινές αλήθειες για τις οποίες κανείς δε μιλάει γιατί θεωρούνται αυταπόδεικτες ως μαθηματικά αξιώματα, για τον Όλμι έχουν ανάγκη από μία σχολαστική καταγραφή τέλεια ντοκουμενταρισμένη για να καταδειχθεί η πρωταρχικότητά τους και το αναλλοίωτο στοιχείο αιωνιότητας που εμπεριέχουν. Σ'αυτές τις ταινίες του Όλμι, οι συσσωρευμένες μικρολεπτομέρειες περιστρέφονται σε σταθερές τροχιές γύρω από έναν άξονα, τη δουλειά, όχι για ν'αποδείξουν την αβάσταχτη αναγκαιότητά της, όπως στον Παζολίνι, αλλά για να ταξινομηθούν οι βίδες και οι βιδίτσες με τις οποίες βιδώνεται και ξεβιδώνεται ο εργαζόμενος στις μηχανές και στους συναδέλφους του. Η μόνη φιλοδοξία του Όλμι είναι να μας κάνει να διακρίνουμε την ποιότητα του μετάλλου της βίδας που μας κρατάει κολλημένους σ'εναν δαιδαλώδη μηχανισμό. Ο ήρωάς του κολλάει στην καριέρα του όπως μια βίδα σ'ενα μεγάλο μηχάνημα, χωρίς καμιά δυνατότητα διαφυγής. Ο Όλμι δε λέει ότι ο δεκαοκτάχρονος ήρωάς του θα αλλοτριωθεί από το κατεστημένο, μια κι έγινε βίδα του, αλλά ότι ο «μηχανισμός»προϋποθέτει την αλλοτρίωση του ατόμου για να δουλέψει χωρίς τριξίματα και κραδασμούς. Η συγκολλητική ουσία που σφιχτοδένει τα γρανάζια, είναι το δέλεαρ μιας σίγουρης δουλειάς και μιας βέβαιης σύνταξης, μ'άλλα λόγια μιας «θέσης» μέσα στον κοινωνικό μηχανισμό, που όλο τον λαδώνουν κι όλο τρίζει. Ο Όλμι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται ως επίγονος του νεορεαλισμού μόνο και μόνο γιατί ενδιαφέρεται για τον τρόπο λειτουργίας του κοινωνικού μηχανισμού. Ο νεορεαλισμός παίρνει τους ήρωές του από το δρόμο και της καθημερινότητα, αλλά απογυμνώνει και γενικεύει τα προβλήματά τους. Ο Όλμι, ωστόσο, ποτέ δεν ασχολήθηκε με το θέμα της ανεργίας, της στέγης, της ανάγκης για επιβίωση με κάθε τρόπο. Αντίθετα με τους νεορεαλιστές, ενδιαφέρεται για τα άτομα που ήδη ανήκουν στη μεγάλη συμβιβασμένη μάζα, κι όχι για τους εξεγερμένους και τους αποδιωγμένους. Ενδιαφέρεται για το «μηχανισμό» αυτόν καθ'εαυτόν, κι όχι για ένα εξάρτημά του. Εφτά χρόνια δουλειάς στη βιομηχανική εταιρεία του Μιλάνου «Έντισον-Βόλτα» -για λογαριασμό της οποίας γύρισε 30 ταινίες μικρού μήκους- κάτι του δίδαξαν για τον τρόπο λειτουργίας του «μηχανισμού». Εκεί έμαθε τι σημαίνει «τέλεια κουρδισμένη δουλειά», καταγράφοντας με την κάμερά του τον τρόπο με τον οποίο δούλευαν και σκέπτονταν οι εργαζόμενοι. Το 1953, που προσελήφθη στην εταιρεία, ήταν μόλις 22 χρονών -γεννήθηκε το 1931- και είχε κιόλας στο ενεργητικό του μια αξιόλογη καριέρα ως ηθοποιός και θεατρικός σκηνοθέτης. Στην «Έντισον» έγινε και αυτός μία ασήμαντη βίδα που τη βίδωναν τ' αφεντικά του χρησιμοποιώντας για κατσαβίδι μια κάμερα. Δηλαδή, γύριζε ταινίες κατά παραγγελίαν, ώσπου μια μέρα το μπουλόνι έσπασε και η μικρού μήκους ταινία Ο χρόνος σταμάτησε μάκρυνε -παρά τις διαμαρτυρίες της «Έντισον» κι έγινε μεγάλη και κατέπληξε τους κριτές στο Φεστιβάλ Βενετίας, το 1960. Πράγμα που σημαίνει ότι η βίδα σπάει από το πολύ σφίξιμο κι ότι τα γρανάζια δεν είναι τόσο γερά όσο φαίνονται. Η θέση (1961) ήταν η ταινία με την οποία γιόρτασε την ελευθερία του. Το 1962 γυρίζει την τρίτη ταινία του -Οι αρραβωνιασμένοι- και το 1964 την τέταρτη -Ήρθε ένας άνθρωπος- και μαζί με τον άνθρωπο ήρθε κι ένας σκηνοθέτης, ο αξιολογότερος, ίσως, της καινούργιας γενιάς των Ιταλών κινηματογραφιστών.
-Β.Ραφαηλίδης


ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
(1931, Ιταλία -)

Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στο Μπέργκαμο, στις 24 Ιουλίου. Γιος χωρικών, έζησε στερημένα παιδικά χρόνια που απεικόνισε έξοχα στην καλύτερη ταινία του, Το δένδρο και τα τσόκαρα.
Στιλίστας της λεπτόλογης ψυχολογικής παρατήρησης και ανανεωτής του νεορεαλισμού στη δεκαετία του '60.
Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 1978 (Το δένδρο και τα τσόκαρα).
Χρυσό Λιοντάρι Φεστιβάλ Βενετίας 1988 (La Leggenda del Santo Bevitore).

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Il tempo si e fermato (O χρόνος σταμάτησε, 1959) Ναταλί Ρόσι, Ρομπέρτο Σεβέζο
-Il posto (Η θέσις, 1961) Αλεσάντρο Παντζέρι, Λορεντάνα Ντέτο, Γκουίντο Τσίτι –
I fidanzati (Οι αρραβωνιασμένοι, 1963) Κάρλο Κραμπίνι, Άνα Κάντσι –
...e vene un uomo (Και ήρθε ένας άνθρωπος, 1965) Ροντ Στάιγκερ, Αντόλφο Τσέλι, Ρίτα Μπερτόκι -Racconti di giovani amori (1967) –
Un certo giorno (Κάποια μέρα, 1968) Μπρουνέτο Ντελ Βίτα, Λίντια Φουόρτες, Ραφαέλα Μοντούνιο, Μαρία Κροσινιάνι –
I recuperanti (TV:Οι οδοκαθαριστές, 1970) Αντόνιο Λουνάρντι, Αντρέινο Κάρλι, Αλεσάντρο Μικελέτο –
Durante l'estate (Στη διάρκεια του καλοκαιριού, 1971) Ροσάνα Καλεγκάρι, Μάριο Μπαριλά –
La circostanza (TV: Η περίσταση, 1974) Άνα Σαβέλι, Γκαετάνο Πόρο, Ραφαέλα Μπιάνκι –
L'albero degli zoccoli (Το δένδρο και τα τσόκαρα, 1978) ερασιτέχνες ηθοποιοί –
Cammina, Cammina (TV:Ακολουθώντας το άστρο, 1981) –
Lunga vita alla Signora! (1987) Μάρκο Εσπόζιτο, Σιμόνα Μπρανταλίσε, Στεφανία Μπουσαρέλο –
La leggenda del Santo Bevitore (1988) Ρούντγκερ Χάουερ, Άντονι Κουέιλ, Σαντρίν Ντιμάς, Ντομινίκ Πινόν –
La leggenda del boscho vecchio (1993) Πάολο Βιλάτζιο, Τζούλιο Μπρότζι, Ρικάρντο Ζαναντόνιο, Λουτσιάνο Ζαντονέλ –
Genesi (1994) Ομέρο Αντονούτι και ερασιτέχνες ηθοποιοί –
Il mestiere delle armi (2000) Κρίστο Ζίφκοβ, Σέρτζιο Γκραμάτικο, Ντμίτρι Ράτσκοβ
Συμμετέχουν
Loredana Detto
Antonietta Masetti
Σάντρο Panseri
Domenico Cantoni
iShow.gr - Ο κόσμος της Showbiz
ΑΪΣΟΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ INTERNET Μ.ΙΚΕ
Επικοινωνία: press@ishow.gr
Τηλ. 211-4100551