O απόλυτος αγώνας για εξουσία και δύναμη στρέφει τους ανθρώπους ενάντια στους βασιλείς και τους βασιλείς ενάντια στους θεούς. Ο πόλεμος, όμως, μεταξύ των ίδιων των θεών μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο. Γόνος θεού, αλλά μεγαλωμένος από ανθρώπους, ο Περσέας (Σαμ Γουόρθινγκτον) προσπαθεί μάταια να σώσει την οικογένειά του από τον Άδη (Ρέιφ Φάινς), τον εκδικητικό Θεό του Κάτω Κόσμου. Μην έχοντας τίποτε άλλο να χάσει, ο Περσέας προσφέρεται να ηγηθεί μιας επικίνδυνης αποστολής, με σκοπό να κατατροπώσει τον Άδη, πριν εκείνος καταφέρει να ανατρέψει τον Δία (Λίαμ Νίσον) και να σπείρει το χάος στον κόσμο. Επικεφαλής μιας γενναίας ομάδας πολεμιστών, ο Περσέας θα ξεκινήσει ένα παράτολμο ταξίδι σε απαγορευμένους κόσμους. Αντιμαχόμενος ανίερους δαίμονες και τρομερά τέρατα, θα καταφέρει να επιβιώσει, μόνο αν αποδεχθεί τη δύναμή του ως Θεός, αψηφήσει τη μοίρα του και αγκαλιάσει το πεπρωμένο του.

«Η Τιτανομαχία» θα ξεκινήσει να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Απριλίου και σε 3D αίθουσες, καθιστώντας τους Θεούς ακόμη πιο τρομερούς, τα μυθικά πλάσματα ακόμη πιο φοβερά και ταξιδεύοντας το κοινό ακόμη βαθύτερα στο μυθικό κόσμο της ελληνικής μυθολογίας.

Στην ταινία «Clash of the Titans», ο απόλυτος αγώνας για εξουσία και δύναμη στρέφει τους ανθρώπους ενάντια στους βασιλείς και τους βασιλείς ενάντια στους θεούς. Ο πόλεμος, όμως, μεταξύ των ίδιων των θεών μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο.

Βασισμένη στην ομότιτλη ταινία του 1981, το «Clash of the Titans» φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Λουί Λετεριέ και ακολουθεί τα χνάρια των «300» του Ζακ Σνάιντερ που αφήσαν εποχή στις ελληνικές αίθουσες.
[[page_break]]
Πληροφορίες για την παραγωγή

“Ελευθερώστε το Κράκεν!”

Με μυθικά τέρατα που όλοι έχουμε ακούσει σε ιστορίες από μικροί, σκηνικά και εκπληκτικές τοποθεσίες από τα βάθη της κόλασης μέχρι την κορυφή του Ολύμπου, και προτίστως εντυπωσιακές μάχες μεταξύ Θεών και ανθρώπων, η «Τιτανομαχία», είναι μια θεαματική, επική ταινία που θα καθηλώσει το κοινό σε όλο τον κόσμο και θα τους ταξιδέψει στην Αρχαία Ελλάδα, μέσα από την απόλυτη 3D εμπειρία.

“Είναι μια μεγαλειώδης, διασκεδαστική περιπέτεια,” λέει ο σκηνοθέτης Λουί Λετεριέ. “Η ιστορία είναι μυθική, με στοιχεία ρομάντζου, μια ταινία εκπλήρωσης του πεπρωμένου σου. Έχει στοιχεία φαντασίας, είναι διασκεδαστική και κατά διαστήματα λίγο τρομακτική. Προσθέστε σε αυτό το μείγμα κι ένα απίστευτο καστ, μεταξύ των οποίων οι Σαμ Γουόρθινγκτον, Ρέιφ Φάινς και Λίαμ Νίσον και έχετε μια πραγματικά αναζωογονητική εμπειρία.”
Με τον Λετεριέ στο τιμόνι, οι ηθοποιοί ήταν έτοιμοι για το ταξίδι στην Εποχή των Μύθων. “Πάντα θαυμάζω ένα σκηνοθέτη που είναι πρόθυμος να ρισκάρει,” λέει ο Σαμ Γουόρθινγκτον που υποδύεται τον Περσέα, τον κεντρικό χαρακτήρα στην «Τιτανομαχία». “Το όραμα του Λουί για την ταινία ήταν επικό, τολμηρό και ηρωικό. Ήθελε να φτιάξει μια συναρπαστική, διασκεδαστική ταινία και σκέφτηκα πως είναι ένας σκηνοθέτης που θα ήθελα να «μονομαχήσω». Ήθελα να συμμετάσχω σ’ αυτό που προσπαθούσε να δημιουργήσει. ”
Την ίδια άποψη είχαν και οι Λίαμ Νίσον και Ρέιφ Φάινς, που υποδύονται τοους Θεούς Δία και Άδη, αντίστοιχα. “Τα παιδιά μου ήταν αυτά που με ενθάρυναν να το κάνω,” λέει ο Νίσον, “και ήξερα ότι με τον Λετεριέ και όλο το συνεργειο των απίστευτων κομπιουτεράδων και ειδικών των εφέ, θα κατάφερνε να απογειώσει την ταινία.”

“Πάντοτε λάτρευα τους Ελληνικούς Μύθους.” αναφέρει ο Φάινς. “Θεώρησα επίσης, πως το σενάριο είχε μια επικότητα και μια ζωντάνια που ήταν ιδιαίτερα ελκυστικά.”
Μεγάλος φαν της πρωτότυπης ταινίας, ο Λετεριέ αισθάνονταν σαν μικρό παιδί σε κατάστημα παιχνιδιών κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. “Η «Τιτανομαχία» του 1981 ήταν μια από τις αγαπημένες μου ταινίες —ήταν μια από τις πρώτες ταινίες φαντασίας που είχα δει. Είχα νιώσει απίστευτο δέος, γι αυτό και άρπαξα την ευκαιρία να δημιουργήσω την δική μου εκδοχή.”
[[page_break]]
Ο Λετεριέ δεν ήταν ο μόνος δημιουργός της ταινίας που είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ με το project. Όπως λέει ο Μπασίλ Ίβανικ, "Θυμάμαι να περιμένω δυο ώρες στην ουρά, όταν ήμουν 11 ετών – ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά σαββατοκύριακα της ζωής μου – για να δω την "Τιτανομαχία", με όλα τα τέρατα, τις μάχες, τις πριγκίπισσες, τους ήρωες με τα σπαθιά ... πράγματα που δεν είχα δει ποτέ πριν.”

Το καθήκον να φέρουν την καλτ ταινία του 1981 στη σημερινή εποχή ανέλαβαν οι σεναριογράφοι Τράβις Μπίτσαμ, Φιλ Χέι και Ματ Μανφρέντι.

«Ήμουν ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη δουλειά των σεναριογράφων," λέει ο Λετεριέ. «Δεν ήταν ένα remake πιστής αναπαράστασης που απλά θα εκμεταλλεύονταν τα άλματα της μοντέρνας τεχνολογίας. Διατήρησε την ακεραιότητα του πρωτοτύπου, αλλά ήταν ταυτόχρονα και αρκετά διαφορετικό. "
"Είχα λατρέψει την πρωτότυπη ταινία. Συνεπώς, ήταν για μένα μια ακαταμάχητη αν και λίγο τρομακτική πρόταση", λέει ο Μπίτσαμ. "Ένα από τα πράγματα που αγαπούσα σε τέτοιες ταινίες, στους μύθους γενικά, είναι ότι αφηγούνται συνηθισμένους ανθρώπινους αγώνες, μέσα από αδύνατες καταστάσεις, για να εκφράσουν πράγματα που δε θα μπορούσαν να εκφραστούν με διαφορετικό τρόπο. Θες να σώσεις το κορίτσι; Πόσο πολύ το θες; Γιατί, για να το καταφέρεις, θα πρέπει να πολεμήσεις αυτό το ανίκητο τέρας. Θες να βρεις τον εαυτό σου; Θα πρέπει να ταξιδέψεις στην άκρη του κόσμου και να γυρίσεις σώος. Θες να εναντιωθείς στους δικούς σου; Λοιπόν, ο μπαμπάς σου είναι Θεός. Μένει να δούμε από τι πάστα είσαι φτιαγμένος."

"Μιλήσαμε πολύ για την οπτική που θα ακολουθούσαμε. Θέλαμε να φτιάξουμε μια ταινία διασκεδαστική, με κλιμακούμενη αγωνία. Θέλαμε, όμως, η δράση να έχει ως επίκεντρο τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους,” λέει ο Χέι.

Βοηθός σε αυτό το εγχείρημα, μια νέα τεχνολογία, το 3D προστέθηκε στη νέα «Τιτανομαχία». Ταίριαξε τέλεια με το όραμα των δημιουργών. "Παρότι δεν γυρίσαμε σε 3D, πολλές από τις σκηνές σχεδιάστηκαν με αυτή την τεχνολογία στο μυαλό μου" αναφέρει ο Λετεριέ, του οποίου η διορατικότητα αποδείχθηκε ιδιαίτερα προφητική. «Η μετατροπή της ταινίας σε 3D προσέθεσε απίστευτο βάθος σε κάθε σκηνή, ενισχύοντας την ιστορία και δίνοντας τη δυνατότητα για μια απόλυτη τρισδιάστατη εμπειρία."
[[page_break]]
Το Ταξίδι Ενός Ήρωα

Στη μυθολογία της «Τιτανομαχίας», ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τους Θεούς και οι προσευχές του προς αυτούς, τους έδινε τη δυνατότητα να διατηρούν τις δυνάμεις και την αθανασία τους. Χάρη στη λατρεία των ανθρώπων, οι Θεοί μπορούσαν να τους κυβερνούν. "Είναι σαν την ιστορία με το καρότο και το μαστίγιο», εξηγεί ο Λετεριέ," αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα μαστίγια, από καρότα. Οι άνθρωποι αρχίζουν να ξεσηκώνονται, κάτι που οδηγεί σε σταδιακή ένταση.

Ο ήρωας της ταινίας, ο Περσέας, έχοντας μόλις χάσει τη μόνη οικογένεια που γνώρισε, είναι διχασμένος μεταξύ δύο κόσμων: τον κόσμο των ανθρώπων, μέσα στον οποίο μεγάλωσε, και τον κόσμο των Θεών, στον οποίο πολλοί πιστεύουν ότι ανήκει. Ο Σαμ Γουόρθινγκτον υποδύεται τον ημίθεο που είναι απρόθυμος να αποδεχθεί το αναφαίρετο δικαίωμα που έχει, να σταθεί στο πλευρό του πατέρα του Δία.

Ο Ίβανικ προσθέτει, "Όταν ο Σαμ μπήκε στην αίθουσα, ξέραμε ότι είχαμε βρει τον Περσέα. Μας κέρδισε αμέσως και μας άρεσε το γεγονός ότι ήθελε να εργαστεί σκληρά ως ηθοποιός, και ότι κατανοούσε τις απαιτήσεις του ρόλου. Στον Σαμ διακρίνεις ταυτόχρονα μια ένταση και μια νεανικότητα. Είναι σκληρός με απίστευτη φυσική κατάσταση. Πιστεύεις πραγματικά ότι κρύβει μέσα του ένα Θεό. "

"Ο Περσέας είναι ένα απλός ψαράς, όταν τον συναντάμε για πρώτη φορά,» σημειώνει ο Γουόρθινγκτον. «Αλλά οι περιστάσεις θα τον οδηγήσουν σε μια αναζήτηση, μέσα από την οποία θέλει να εκδικηθεί το θάνατο της οικογένειάς του, από τα χέρια των Θεών. Εκτός από την επική φύση της ταινίας, αυτό που πραγματικά μου κέντρισε την προσοχή ήταν η ιδέα της οικογένειας - των πατεράδων που προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν τους γιους, τους γιους που θέλουν να μάθουν γιατί οι πατεράδες τους δεν τους αγαπούν ή γιατί τους απέρριψαν, καθώς και τα αδέλφια που προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία επικοινωνίας."

Όπως αναφέρει ο Ίβανικ, "ο Περσέας είναι στην ουσία μια παράπλευρη απώλεια του πολέμου ανάμεσα σε ανθρώπους και Θεούς. Θα βρεθεί στο Άργος, το λίκνο του πολιτισμού στην αρχαία Ελλάδα, το οποίο καταρρέει από τα χέρια των ίδιων Θεών που σκότωσαν την οικογένειά του. Είναι το μέρος που θα ανακαλύψει ποιος είναι πραγματικά."
[[page_break]]
Αυτός που δεν αποδέχεται την ανεξαρτησία του Περσέα είναι ο φυσικός του πατέρας και βασιλιάς των Θεών, Δίας. Θεωρεί ότι ο Περσέας πρέπει να ζητήσει ο ίδιος τη βοήθειά του. Έχοντας συνηθίσει να εισπράττει ανενδοίαστη αγάπη από το δικό του δημιούργημα, τους ανθρώπους, ο Δίας είναι αβέβαιος ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης των εξεγέρσεων και της παραπαίουσας αφοσίωσης των ανθρώπων.
"Ο Δίας, περισσότερο από κάθε άλλο θεό, αγαπάει τους ανθρώπους," λέει ο Λετεριέ. «Είναι δικό του δημιούργημα και διχάζεται καθότι τους αγαπά τόσο πολύ που δεν θέλει να τους χτυπήσει με όλες του τις δυνάμεις. Γι αυτό και προσπαθεί να τους κάνει να τον υπακούν με την πονηρία... οι καιροί, όμως, αλλάζουν."
Την ίδια στιγμή, ο αδελφός του Άδης, Άρχοντας του Κάτω Κόσμου, πιέζει τον Δία να του επιτρέψει να χειριστεί τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. Ο αξιόλογος ηθοποιός Λίαμ Νίσον, ο οποίος ανέλαβε το ρόλο του βασιλιά του Ολύμπου, εξηγεί τη λεπτή σχέση ανάμεσα τους. "Αιώνες πριν, ο Δίας, ο Άδης και ο αδελφός τους, Ποσειδώνας, πήραν τον έλεγχο του κόσμου από τους γονείς τους, τους Τιτάνες," λέει ο Νίσον. "Ο Δίας πήρε τους Ουρανούς, ο Ποσειδώνας τους Ωκεανούς, αλλά ο Δίας ξεγέλασε τον Άδη, ο οποίος έγινε Άρχοντας του Κάτω Κόσμου. Ο Άδης της ιστορίας μας συνειδητοποιεί πως έχει μια ευκαιρία να εκδικηθεί τον Δία, οδηγώντας τον σε πόλεμο με τους ανθρώπους. Στην αρχή, ο Δίας ξεγελιέται από τον Άδη, θεωρώντας πως ίσως ο αδελφός του να έχει δίκιο... ίσως ήρθε η ώρα να δώσουν στους ανθρώπους ένα μάθημα."

Εκμεταλλευόμενος τον πόνο του αδελφού του για την απώλεια της αφοσίωσης των ανθρώπων, ο Άδης πείθει τον Δία να τον αφήσει να βάλει το φόβο στις καρδιές των ανθρώπων, πείθοντας τον ότι με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι θα αρχίσουν να προσεύχονται πάλι στο όνομα του, αποκαθιστώντας τη δύναμη του. Αλλά στην πραγματικότητα, ο φόβος των ανθρώπων δεν κάνει δυνατότερο τον Δία, αλλά τον Άδη. Ο καταξιωμένος ηθοποιός Ρέιφ Φάινς υποδύεται τον παμπόνηρο ηγεμόνα του Κάτω Κόσμου που ανυπομονεί να πάρει τη θέση του αδερφού του Δία.

"Ο Ρέιφ δεν είναι αυτό που θεωρεί κανείς, ηθοποιός με σωματικό εκτόπισμα," λέει ο Ίβανικ, "αλλά έχει την ικανότητα να εκπέμπει τεράστια ένταση, οργή και δύναμη. Ήθελε να δώσει το δικό του στίγμα σε αυτό τον μοναδικό και απίστευτα τρομακτικό χαρακτήρα και το κατάφερε."

Η θυσία που απαιτεί ο Άδης είναι πραγματικά πολύ μεγάλη – να θυσιάσουν στις ορέξεις του Κράκεν τη ζωή της βασίλισσας Ανδρομέδας. Η Αλέξα Ντάβαλος ενσαρκώνει την Ανδρομέδα, μια ευγενική και γενναιόδωρη νέα γυναίκα που είναι έτοιμη να δώσει τη ζωή της, αν αυτό σημαίνει ότι θα σώσει τους κατοίκους του Άργους.
[[page_break]]
"Η Ανδρομέδα είναι σίγουρα πεισματάρα και επαναστατική," λέει η Ντάβαλος. "Αλλά είναι ταυτόχρονα και ευάλωτη. Μάχεται ενάντια στην ιστορία και τα δικαιώματα της οικογένειάς της, δίνοντας το δικό της στίγμα. Συνδέεται με τους κατοίκους, με εντελώς διαφορετικό τρόπο, σε σχέση με αυτό των γονέων της" Παρά την προθυμία της Ανδρομέδας να θυσιάσει τη ζωή της, ο Περσέας δεν είναι διατεθειμένος να την αφήσει χωρίς να δώσει τη δική του μάχη, κάτι που του δίνει ώθηση για την ηρωική του αποστολή.

Δίπλα στον Περσέα, στην αποστολή του, συναντούμε την Ιώ, η μοίρα της οποίας είναι συνδεδεμένη με εκείνου. Είναι κάτι σαν ο φύλακας άγγελος του. Η ηθοποιός Τζέμα Άρτερτον ενσαρκώνει την μυθική οδηγό, ούτε θνητή, αλλά ούτε και θεότητα, που θα γίνει η σκιά του Περσέα στο ταξίδι του.
"Είχα δει την ταινία πενήντα φορές όταν ήμουν μικρή. Έτσι όταν έμαθα ότι πήρα το ρόλο, πετούσα από τη χαρά μου," λέει. "Προσποιήθηκα ότι ήμουν ψύχραιμη όταν έμαθα τα νέα, αλλά αμέσως τηλεφώνησα στη μαμά και την αδερφή μου." Βέβαια, ο χαρακτήρας που παίζει δεν υπήρχε στην αρχική ταινία. "Αυτό ήταν ακόμη πιο συναρπαστικό, γιατί έπρεπε να δημιουργήσω κάτι νέο και διαφορετικό για μένα."

Ο Λετεριέ περιγράφει την αντίθεση μεταξύ των δύο γυναικών στην ιστορία του Περσέα. «Για μένα, αποτελούν τις δύο κόσμους, ανάμεσα στους οποίους είναι διχασμένος – τον κόσμο των ανθρώπων που μεγάλωσε και τον κόσμο των θεών, στον οποίο ανήκει – και θα πρέπει να κάνει μια επιλογή."
Ενώ η διάσωση της ζωής της Ανδρομέδας είναι ο καταλύτης για το ταξίδι του Περσέα και η Ιώ, ο πνευματικός του οδηγός, ο Δράκοντας ένας αναγνωρισμένος πολεμιστής είναι ο πρώτος που θα πάρει το σπαθί του και θα τον ακολουθήσει στην αποστολή του. Θα γίνει ένα είδος μέντορα, προσπαθώντας να διδάξει στον πεισματάρη ημίθεο, ξιφασκία και στρατηγική.

Ένας από τους χαρακτήρες που θα αντιμετωπίσουν ο Περσέας, ο Δράκοντας και οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες τους είναι ο – μισός τέρας, μισός άνθρωπος – Κάλυβος. Πρώην Βασιλιάς του Άργους, ο Ακρίσιος, μεταμορφώθηκε σε τέρας, όταν ο Δίας τον χτύπησε με τον κεραυνό του. Το διπλό ρόλο ενσαρκώνει ο παλαίμαχος ηθοποιός Τζέισον Φλέμινγκ.
[[page_break]]
Επίσης, μεταξύ των πολλών ταλαντούχων ηθοποιών απ’ όλο τον κόσμο, συναντούμε τον Ντάνι Χιούστον, στο ρόλο του Ποσειδώνα, Θεό των Θαλασσών, τους Πιτ Ποστλεθγουέιτ, (Σπύρο) και Ελίζαμπεθ ΜακΓκόβερν (Μαρμάρα), ως τους θετούς γονείς του Περσέα, τον Λουκ Τρίντγουεϊ, ως τον Προκόπη, τον θορυβώδη προφήτη του Άδη που ζητά συνεχώς το θάνατο της πριγκίπισσας Ανδρομέδας και τους Λιαμ Κάνινγχαμ, Νίκολας Χουλτ και Χανς Μάθεσον, ως τους Σόλων, Ευσέβιο και Ιξία, τρεις από τους συνταξιδιώτες του Περσέα.

Το εντυπωσιακό cast συνέθεσε μια μικρογραφία των «Ηνωμένων Εθνών», με εκπροσώπους από την Αμερική, την Αυστραλία, τη Δανία, την Ιρλανδία, το Ισραήλ, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Πολωνία, τη Σκωτία κα.

Θεοί και Τέρατα

Πέρα από τους ανθρώπινους χαρακτήρες, η «Τιτανομαχία» είναι γεμάτη με μυθικά τέρατα και πλάσματα, από το φτερωτό Πήγασο και την θανάσιμη Μέδουσα, ως τον γιγαντιαίο Σκορπιό και το απόλυτο τέρας, το φοβερό Κράκεν. Η δημιουργία αυτών των πλασμάτων ήταν μια σύνθεση οπτικών εφέ και παραδοσιακών τεχνικών κινηματογράφησης.

Ο υπεύθυνος των οπτικών εφέ, Νικ Ντέιβις σημειώνει, "Είχαμε να κάνουμε με τον Όλυμπο και τον Άδη, δηλαδή με τον παράδεισο και την κόλαση. Είχαμε Θεούς και τέρατα. Υπήρχαν πτυχές του φανταστικού, συνυφασμένες στην ιστορία μας. Αλλά την ίδια στιγμή, θέλαμε να είναι όσο πιο ρεαλιστικές γίνονταν. Θέλαμε ο κόσμος να πιστέψει ότι ένα άλογο πετάει και ότι οι Άρπυιες είναι πραγματικές, μέσα στο πλαίσιο της ταινίας μας.”

Για την μάχη με τους γιγάντιους σκορπιούς, η ομάδα του Ντέιβις ξεκίνησε διαχωρίζοντας τους χαρακτήρες που θα έπαιρναν μέρος στη μάχη. Συνεργάστηκαν με τον υπεύθυνο των πλασμάτων, για να προσδιορίσουν το μέγεθος του κάθε σκορπιού που ήταν περίπου 25 με 30 πόδια, από τα άκρα ως την ουρά.
[[page_break]]
Η ομάδα των ειδικών εφέ, με επικεφαλής τον Νιλ Κόρμπουλντ (ο οποίος, ως έφηβος, είχε δουλέψει στην πρωτότυπη «Τιτανομαχία», προσθέτοντας φτερά στον Μπούμπο, την κουκουβάγια), κατασκεύασαν μια εξέδρα για να μπορούν οι ηθοποιοί να αλληλεπιδρούν κατά τη διάρκεια της μάχης με το σκορπιό. "Το στάδιο από τα ειδικά, στα οπτικά εφέ έγινε με βάση την εξέδρα" λέει ο Κόρμπουλντ. "ο Νικ σχεδίασε αυτό τον καταπληκτικό τρισδιάστατο σκορπιό, τον οποίο χρησιμοποιήσαμε σαν σχέδιο για να κατασκευάσουμε την εξέδρα." Η ομάδα των εφέ πήρε στη συνέχεια τη σκυτάλη και μέσω joystick μανούβραραν την εξέδρα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

“Ήταν σαν μια ιδιαίτερα τεχνική βόλτα στο ροντέο.,” προσθέτει ο Κόρμπουλντ. “Είχε τη δυνατότητα να μετακινείται ένα μέτρο, ανά δευτερόλεπτο προς κάθε κατεύθυνση, όπως και να κάνει στροφή 360 μοιρών. Δεν μπορούσες εύκολα να σταθείς πάνω της. Σε πέταγε κάτω αμέσως. ”
Η ομάδα του Ντέιβις χρησιμοποίησε επίσης ένα συνδυασμό CGI και γυρισμάτων για να φέρει στη ζωή την Μέδουσα, το Κράκεν, τις Άρπυιες και τον Πήγασο. Σε αντίθεση με κάθε ενσάρκωση της Μέδουσας μέχρι σήμερα, η Μέδουσα της «Τιτανομαχίας», έχει εκτός από κεφάλι με φίδια για μαλλιά, σώμα που είναι εξ ημισείας άνθρωπος και φίδι και γι αυτό είναι σε θέση να κυνηγά τους ανεπιθύμητους επισκέπτες αθόρυβα και δυναμικά. Τα ψηφιακά εφέ μετέτρεψαν το supermodel Ναταλία Βοντιάνοβα, στην γοργόνα που το βλέμμα της όντως σε σκοτώνει.

Το μυθικό πλάσμα με την μεγαλύτερη σημασία στην ιστορία ήταν ο Πήγασος, ένα πραγματικά μαγικό ζώο. Ο Λετεριέ αναφέρει, "Ο Πήγασος είναι ένα φτερωτό άλογο, σύντροφος των θεών που κανείς άνθρωπος δεν έχει ιππεύσει. "

"Το πρόβλημα με τα φτερωτά άλογα είναι ότι δεν πετούν," λέει ο Ντέιβις. "Έχεις έτσι να ξεπεράσεις προβλήματα αεροδυναμικής, προκειμένου το πέταγμα του να δείχνει φυσικό." Για το ρόλο χρησιμοποιήθηκαν δυο Φριζικά άλογα – επιβήτορες, μια μαύρη ράτσα βασιλικών αλόγων από την Ολλανδία: ο Μπονς ήταν ο βασικός Πήγασος, ενώ ο κασκαντέρ ίππευε το δεύτερο άλογο, τον Γκάλο. Τη σκυτάλη πήρε η ομάδα των οπτικών εφέ, η οποία και ανέπτυξε ένα πολύπλοκο σύστημα παρακολούθησης, μέσα από το οποίο μπόρεσε να καταγράψει την κίνηση των αλόγων και να προσθέσει τα φτερά του Πήγασου ψηφιακά.

Η φάση σχεδιασμού του Κράκεν – του πιο επίφοβου κτήνους σε όλο το Άργος – κράτησε σχεδόν πέντε μήνες. Ο Ντέιβις σχολιάζει, "Ο Άαρον Σιμς, σχεδιαστής των χαρακτήρων της ταινίας, εργάστηκε με τον Λουί, εμένα και τους τεχνικούς, μέχρις ότου να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Την σκυτάλη πήραν οι άνθρωποι της MPC (Moving Picture Company), που ανέλαβαν να κάνουν το προσχέδιο μας πράξη.

"Το Κράκεν είναι μυστηριώδες, είναι ένας θρύλος," λέει ο Λετεριέ, "έτσι δεν θέλαμε να το αποκαλύψουμε αμέσως. Ο Νικ, ο Άαρον και η ομάδα της MPC έκαναν καταπληκτική δουλειά, δημιουργώντας αυτό το τέρας που εμφανίζεται μέσα από τη θάλασσα. Είναι ένα πλάσμα που δεν έχει δει το φως του ήλιου για χιλιάδες χρόνια, κάτι που έπρεπε να φανεί στον τρόπο που το φως διαχέεται στο κέλυφος του. "
[[page_break]]
Σε αναζήτηση της Ελλάδας του 200 Π.Χ.

"Είχαμε στη διάθεση μας ένα συνεργείο με περισσότερα από 800 άτομα απ’ όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Λετεριέ, αναφερόμενος στις ποικίλες τοποθεσίες που χρησιμοποιήθηκαν στην «Τιτανομαχία». Ο Ντε Λα Νόι σημειώνει, "ο Λουί είχε ένα αρκετά σαφές όραμα από την αρχή. Δεν ήθελε να ακολουθήσει εξ ολοκλήρου τη λογική των ψηφιακών εφέ. Σαφώς και θα έπρεπε να είχαμε ψηφιακά μυθολογικά πλάσματα, αλλά ο κόσμος της ταινίας μας, θα έπρεπε να είναι πραγματικός, όπου αυτό ήταν δυνατό.»

"Η Τιτανομαχία" γυρίστηκε σε διάφορα σημεία σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων περιοχών που σπάνια βλέπουμε σε ταινίες. Η Τενερίφη, στις Κανάριες Νήσους, τουριστικός προορισμός στα ανοικτά των ακτών της Αφρικής, είχε να φιλοξενήσει τα γυρίσματα μιας σημαντικής παραγωγής για πάνω από τέσσερις δεκαετίες.

"Σε αντίθεση με μέρη που πολλές φορές έχουμε δει σε ταινίες, " λέει ο Λετεριέ, "εδώ είχαμε κάτι ολοκαίνουργιο, μαύρη και λευκή λάβα, χλωρίδα και περίεργους σχηματισμούς σύννεφων. Ένιωθες σαν να ίπτασαι πάνω από τον κόσμο, σ’ ένα μέρος που δεν είχαν αγγίξει ανθρώπινα χέρια. "
Η Τενερίφη μας προσέφερε μεγάλη ποικιλία τοποθεσιών και μαζί μοναδικές ευκαιρίες. Ο Ντε Λα Νόι τονίζει "Στην σκηνή που το άγαλμα του Διός καταρρέει στο Άργος, ήμασταν στα 7.000 πόδια, με τα ελικόπτερα να πετούν πάνω από την κορυφή του ηφαιστείου. Ήταν η πρώτη φορά που ελικόπτερα είχαν πετάξει μέχρι εκεί. Τα τοπία μας ήταν απολιθωμένα ποτάμια λάβας. "

Η παραγωγή χρησιμοποίησε επίσης τον ωκεανό, κυρίως στη σκηνή που οι Θεοί εκδηλώνουν την οργή τους στο Άργος. Είναι το σημείο που σκοτώθηκε η οικογένεια του Περσέα, ενώ επέβαιναν στο αλιευτικό σκάφος τους. Το σκάφος που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία κατασκευάστηκε στην Αγγλία και μεταφέρθηκε στην Τενερίφη για τα γυρίσματα. Ωστόσο, βυθίστηκε όταν το έβαλαν για πρώτη φορά στο νερό. Μετά την ανάκτηση του, έπρεπε να επισκευαστεί, ώστε να μπορέσουν να το χρησιμοποιήσουν για τα γυρίσματα... μόνο και μόνο για να το ξαναβυθίσουν.
[[page_break]]
Στη συνέχεια η παραγωγή μεταφέρθηκε στην Ουαλία, για το γύρισμα ορισμένων ιδιαίτερα απαιτητικών σκηνών, όπως η σκηνή της εισόδου των ηρώων στον Άδη, η αντιπαράθεση μεταξύ του Περσέα και του Κάλυβου και η επίσκεψη της ομάδας του Περσέα στις μάγισσες της Στυγός. Για την τελευταία σκηνή, ο σκηνογράφος Μάρτιν Λέινγκ αναφέρει, "Στην μυθολογία μας, όταν η Γη δημιουργήθηκε από τους Τιτάνες, ένας από αυτούς έχασε τη ζωή του και το χέρι του ξεπρόβαλε από το έδαφος, δημιουργώντας τον τόπο όπου ζουν οι μάγισσες μας. Ξοδεύουν τον χρόνο τους προστατεύοντας την παλάμη του χεριού, γι αυτό κι εμείς κινηθήκαμε στο να δημιουργήσουμε το ανάλογο σκηνικό.

Αν και η παραγωγή έκανε εκτεταμένη χρήση πολυάριθμων εξωτερικών γυρισμάτων, δεν ήταν εφικτό όλες οι σκηνές να γυριστούν έτσι. Γι αυτό και κατασκευάστηκαν αρκετά πολύπλοκα σκηνικά για τις υπόλοιπες σκηνές της ταινίας. Τα σκηνικά κατασκευάστηκαν στα Shepperton Studios, συμπεριλαμβανομένου του μέρους που έμεναν οι μάγισσες της Στυγός, το αιθέριο οίκημα των Θεών, τον Όλυμπο, όπως και μέρη της πόλης του Άργους.

"Για το Άργος, θα μπορούσαμε να είχαμε διαλέξει περιοχές με πραγματικά τείχη, αλλά το πρόβλημα ήταν πως ήθελα να αποθανατίσω μια μαζική καταστροφή, και ο καλύτερος τρόπος για να καταστρέψεις κάτι είναι να το κατασκευάσεις ", λέει ο Λετεριέ. "Έτσι φτιάξαμε αυτή την τεράστια πόλη, με πάνω από 40.000 τετραγωνικά μέτρα και ήμουν τόσο ενθουσιασμένος γιατί θα την κατέστρεφα ολόκληρη. Ήμουν σαν ένα παιδί που παίζει με τα Legos του... τα τεράστια Legos του. "
[[page_break]]
Ώρα για Δράση

"Η Τιτανομαχία " είναι γεμάτη με μεγάλης κλίμακας, επικές σκηνές δράσης και για να διαχειριστεί την ύπαρξη τους, ο Λετεριέ στράφηκε στον υπεύθυνο των κασκαντέρ, Πολ Τζένινγκς. «Είναι καταπληκτικός», λέει ο σκηνοθέτης. "Μάζεψε μια αξιόλογη ομάδα κασκαντέρ και σχεδίασε φανταστικά χορογραφημένες μάχες. Του λες ότι θες να δεις μια ξιφομαχία, όπως ποτέ μέχρι σήμερα και θα σου προτείνει αυτό ακριβώς που του ζήτησες."

Το οπλοστάσιο που χρησιμοποιήθηκε στην "Τιτανομαχία” ήταν εκτεταμένο. Κατασκευάστηκαν 1600 όπλα, όλα από το μηδέν. Τα σπαθιά κατασκευάστηκαν από διαφορετικά υλικά, ανάλογα με τον τρόπο που θα χρησιμοποιούνταν στην ταινία: χαλκός για τα πιο εντυπωσιακά, αλουμίνιο για τα ελαφρύτερα, καουτσούκ για την πρόληψη τραυματισμών και ορισμένα από αφρώδη υλικά, ώστε να θρυμματίζονται πιο εύκολα.

Ο εποπτεύων οπλουργός Νικ Κομορνίκι είχε το διασκεδαστικό καθήκον να φτιάξει όπλα για τους Τούρκους αδελφούς Οζάλ και Κιουτσούκ, μέλη της ομάδας του Περσέα. Ο Οζάλ (Ασράφ Μπαρόμ) κουβαλούσε τέσσερα μαχαίρια, ένα φυσοκάλαμο, βελάκια, μια σφεντόνα, ένα τόξο κι ένα βράχο. Ο ηθοποιός ζητούσε περισσότερα, αλλά η συλλογή ήταν ήδη λίγο βαριά για να την κουβαλάει πάντα μαζί του.
Αφήνοντας πίσω τους Μανδύες

Όταν συζητούσαν για τα κοστούμια στην "Τιτανομαχία," ο Λετεριέ εξέφρασε στην ενδυματολόγο Λίντι Χέμινγκ την άποψη ότι Περσέας και οι πολεμιστές του από την πόλη του Άργους θα έπρεπε να έχουν εμφάνιση που να αντικατοπτρίζει τη δύναμη και σκληράδα τους, και ότι τα άκρα τους, κυρίως τα πόδια τους έπρεπε να είναι όσο πιο γυμνά γίνεται. "Σχεδίασα πολλά διαφορετικά στυλ πανοπλίας, και κυρίως πολύ γερά περιβραχιόνια και προστατευτικά για τα πόδια," λέει η Χέμινγκ. "Όλες οι πανοπλίες, μεταλλικές και δερμάτινες, έπρεπε να δείχνουν ότι είχαν χρησιμοποιηθεί σε μάχες πριν το ξεκίνημα της ιστορίας μας. Έτσι, πολλές φορεσιές κατασκευάστηκαν με αυτόν ακριβώς το στόχο, ενώ εξασφαλίσαμε πως και στα σπαθιά θα υπήρχαν πολλά χτυπήματα και σημάδια που θα παρέπεμπαν σε προηγούμενες μάχες."

Όταν αποφασίζονταν η εμφάνιση των Θεών του Ολύμπου, ο Λετεριέ ήταν εξίσου σίγουρος ότι δεν ήθελε οι Θεοί να είναι ντυμένοι με μανδύες. Η Χέμινγκ θυμάται ότι "τους ήθελε με πανοπλίες, καθώς βρίσκονταν σε πόλεμο με τους θνητούς. Έπρεπε να δείχνουν υπεράνθρωποι." Έτσι η Χέμινγκ σχεδίασε για τον κάθε Θεό, κοστούμια εμπνευσμένα από τα πλάσματα, τα μοτίβα ή τις δυνάμεις που τους αποδίδονταν στην ελληνική μυθολογία. Κάθε πανοπλία έπρεπε να σχεδιαστεί έτσι ώστε να δείχνει πως κατασκευάστηκε από διάφορα πολύτιμα μέταλλα και να έχει την ικανότητα να «εκπέμπει φως» από την ομάδα των οπτικών εφέ.
[[page_break]]
Για την παλέτα των χρωμάτων που θα χρησιμοποιούσε, η Χέμινγκ ερεύνησε όσο ευρύτερα μπορούσε την ιστορία της ζωής στην Αρχαία Ελλάδα και την ενδυμασία των κατοίκων. "Επέλεξα ένα «βρώμικο», κοκκινωπό κι ένα υπέροχο «καμένο» πορτοκαλί για τις κάπες των στρατιωτών", αναφέρει, "ενώ για τους νομάδες της ερήμου, τους Ντζιν που συνοδεύουν τον Περσέα στο ταξίδι του, χρησιμοποίησα ένα πολύ δυνατό μπλε λουλακί και πολλά αφρικανικά υφάσματα."

Για το εσωτερικό της πόλης και το παλάτι του Άργους, η Χέμινγκ λέει, "Οι άνθρωποι ζουν μια παρακμασμένη ζωή, γι 'αυτό και αποφάσισα πώς έπρεπε να θυμίζει πάρτι του Βερσάτσε. Χρησιμοποίησα φυσικό μετάξι και βαμβάκι, υφάσματα πλισαρισμένα στο χέρι και βαμμένα σε ανοιχτό βερικοκί, ροδακινί, κίτρινο και ροζ, με πολλά χειροποίητα χρυσά κοσμήματα. "

Ένα από τα αγαπημένα λουκ του Λετεριέ που δημιούργησε η Χέμινγκ, ήταν αυτό του Άδη. "Ο Άδης φοράει πανοπλία από τότε που εστάλη στον κάτω κόσμο, αμέσως μετά τη μάχη με τους Τιτάνες," σημειώνει ο σκηνοθέτης. Αλλά η πανοπλία του έχει διαβρωθεί, έχει φαγωθεί από το θείο... είναι κομματιασμένη, αλλά εκείνος συνεχίζει να την φοράει. Και η κάπα του είναι εγχυμένη με τις κραυγές χιλίων ψυχών. Αποτελείται από καπνό, σκόνη, πόνο και αίμα."

«Η σημερινή "Τιτανομαχία" είναι μια αναπαράσταση της ελληνικής μυθολογίας, εν έτη 2010», δηλώνει ο σκηνοθέτης Λουί Λετεριέ. «Είναι μια ταινία δράσης, μια ταινία για την οικογένεια, την πίστη και το πεπρωμένο. Και είναι μεγάλη, επειδή ο κόσμος της ελληνικής μυθολογίας είναι μεγάλος. Δεν κρατηθήκαμε καθόλου. Τα τέρατα είναι ότι μεγαλύτερο έχετε δει, και δεν είναι δύο ή τρία, υπάρχουν 12 διαφορετικά πλάσματα. Είναι ένα νέος κόσμος, ένας κόσμος που δεν έχουμε ξαναδεί, και πιστεύω ότι το κοινό θα ζήσει μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία."

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ: 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010