Αναζήτηση
6+1 απιστίες - iShow.gr
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
6+1 απιστίες - iShow.gr
Είδος
Κωμωδία γαλλικής παραγωγής 2012
Διάρκεια
109'
Συντελεστές
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Υπόθεση
Κωμωδία
Φίλοι συνένοχοι, πολλές απατημένες σύζυγοι, σεξουαλικό «κόλλημα», απεγνωσμένες απόπειρες αποπλάνησης, Λολίτες, κατοικίδια σε κίνδυνο, ζευγάρια σε κρίση, Ανώνυμοι Άπιστοι σε συνεδρίες και τέλος μια κούρσα τεστοστερόνης στο Λας Βέγκας με απρόσμενη κατάληξη.
Trailer
Πληροφορίες
Η ανδρική απιστία στις διάφορες εκδοχές της, μέσα από τη ματιά 7 σκηνοθετών.

Αν όπως λέει σοφά ο Woody Allen σε οποιαδήποτε ερώτηση το «σεξ» είναι η απάντηση, τότε η πικάντικη γαλλική ιδιοσυγκρασία έρχεται να προσθέσει τη λέξη κλειδί: «εξωσυζυγικό». Οι «6+1 απιστίες», μια σπονδυλωτή ταινία επτά διαφορετικών σκηνοθετών είναι μια κινηματογραφική διατριβή παντός καιρού και διάθεσης που ελίσσεται άνετα ανάμεσα στην καρικατούρα και στο βαθυστόχαστο σε θέματα πίστης ή μάλλον απουσίας αυτής.

Με όχημα δύο διάσημους γάλλους ηθοποιούς, τον Jean Dujardin (Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και πολλά άλλα βραβεία για το The Artist) και τον Gilles Lellouche που πρωταγωνιστούν στα επιμέρους επεισόδια, η ταινία μας σπρώχνει σε μια γυμνή βουτιά στα θολά νερά της απιστίας, του αστεία χοντροκομμένου ψέματος που σαμποτάρει τον έγγαμο βίο, του γοητευτικού και καμιά φορά μάταιου σεξουαλικού παιχνιδιού.

Και ενώ οι επτά διαφορετικοί σκηνοθέτες φαινομενικά μας μιλάνε για το ίδιο θέμα, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, μετά τους σέξι πρωταγωνιστές-χαμαιλέοντες που πηδάνε από την μια ιστορία στην άλλη, είναι πόσο απτή και ελεύθερη ξετυλίγεται η εντελώς διαφορετική οπτική που δίνει ο κάθε σκηνοθέτης σε ένα τόσο κοινό θέμα. Μια ταινία μωσαϊκό (ή υπηρετώντας το ίδιο της το κλίμα μια πρόθυμη ερωμένη) που έχει φιλοξενήσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη μεταξύ άλλων τον Michel Hazanavicius (Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και πολλές ακόμα διεθνείς διακρίσεις για το The Artist), τους ίδιους τους πρωταγωνιστές Dujardin και Lellouche και μια γυναίκα.

Fun and Trivia Facts:

• Στο πιο συγκινητικό επεισόδιο της ταινίας όπου σκηνοθετεί η Emmanuelle Bercot παρακολουθούμε ένα ζευγάρι που κάνει ίσως την πιο δύσκολη συζήτηση που θα μπορούσε να κάνει. Πρωταγωνιστούν οι Jean Dujardin και Alexandra Lamy που είναι ζευγάρι στην πραγματική ζωή. Όταν σε κάποια συνέντευξη του ο Dujardin ρωτήθηκε αν έχει ποτέ απατήσει τη σύντροφο του, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Όλοι το γνωρίζουν αυτό. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με την Alex». Οι δύο τους ερωτεύτηκαν όσο ήταν σε άλλες σχέσεις και εγκατέλειψαν τους συντρόφους τους για να είναι μαζί.

• Σε εμφάνιση του στο πασίγνωστο “The Tonight Show” του Jay Leno o Dujardin φάνηκε να έχει μπει πολύ στο πετσί του ρόλου ως άπιστος άντρας με μόνιμη σχέση. Σε μια από τις καλύτερες στιγμές του σόου περιέγραψε πως όσο γυριζόταν το “The Artist”, έμενε σε ένα μεγάλο άσπρο σπίτι στο Los Angeles και οδηγούσε ένα άσπρο αυτοκίνητο παρέα με την αμερικανίδα φιλενάδα του. «Μα διάβασα στο βιογραφικό σου ότι είσαι παντρεμένος» πετάχτηκε ξαφνιασμένος ο Leno. «Σωστά», απάντησε αποστομωτικά ο Dujardin «αλλά είχα ερωμένη. Είμαι Γάλλος, βλέπετε». Και μετά έσπευσε να εξηγήσει ότι αναφερόταν στη φωνή του GPS που τον συντρόφευε σε όλες του τις διαδρομές.

• Τελικά στην Ελλάδα είμαστε ανοιχτόμυαλοι, αφού στη Γαλλία οι αφίσες της ταινίας που δείχνουν τους δύο πρωταγωνιστές εν θερμώ ενώ ξεστομίζουν τηλεφωνικά διάφορες φτηνές δικαιολογίες στις συζύγους τους θεωρήθηκαν προσβλητικές και πολύ σύντομα η εταιρεία διανομής φρόντισε να της αποκαθηλώσει. Και μαζί κάτι από τη φήμη των Γάλλων ως θερμών εραστών…

• Σε συνέντευξη του ο Fred Cavaye, ο σκηνοθέτης του Προλόγου, μοιράζεται μαζί μας κάτι από τα παρασκήνια που του έκανε εντύπωση: «Παρόλο που κόπηκε στο μοντάζ θα ήθελα να μιλήσω για μια σκηνή ιδιαιτέρως αντιπροσωπευτική του επιπέδου του (αναφέρεται στον Dujardin): «Ο Gilles και ο Jean βρίσκονται εντός ενός ανελκυστήρα και το κείμενο που έχουν είναι πολύ μεγάλο, τόσο μεγάλο που αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε ήδη να έχουν κατέβει πενήντα ορόφους! Είναι η πρώτη φορά που γυρίζουμε τη σκηνή. Λένε το κείμενο, ο Jean κάνει μια παύση και γυρίζει στον Gilles και του λέει: “Να πάρει, νομίζω πως ξέχασα να πατήσω το κουμπί” και το πατάει. Καθώς ερμήνευε το ρόλο του αντιλήφθηκε το πρόβλημα και αυτοσχεδίασε μια λύση που έδενε άψογα με τη σκηνή. Αυτή η ιστορία καταδεικνύει πλήρως την ευφυΐα του».

ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ»

Υπόθεση: Δύο ετοιμοπόλεμοι φίλοι βρίσκονται στο Las Vegas…

ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΡΓΟ;
Jean Dujardin: Το έργο συνδυάζει πολλές από τις ιδέες και φιλοδοξίες μου εδώ και πολύ καιρό. Πρώτα από όλα, είχα από καιρό την πρόθεση να φτιάξω ένα κινηματογραφικό έργο αποτελούμενο από μικρότερα μέρη και να παίξω με την ποικιλία που μία τέτοια δομή επιτρέπει. Το θέμα προήλθε από μία ιστορία που άκουσα για έναν άνδρα, ο οποίος προκειμένου να απατήσει τη γυναίκα του, πήγαινε σινεμά, αγόραζε κανονικά το εισιτήριο για να πάει να σαλιαρίζει. Όταν γύριζε σπίτι και η γυναίκα του τον ρωτούσε γιατί είχε κλειστό το κινητό του, έβγαζε από την τσέπη του το εισιτήριο σαν αδιάψευστη απόδειξη. Βρήκα αυτήν την δολοπλοκία αρκετά ενδιαφέρουσα. Η απιστία είναι ένα θέμα γεμάτο πάθος. Τέλος, o τίτλος (Les Infideles) ξεφύτρωσε από μόνος του, όταν παρατηρώντας με την άκρη του ματιού μου τη θήκη του DVD της ταινίας του Σκορτσέζε «Les Infiltres» (Οι Κατάσκοποι) διάβασα κατά λάθος «Les Infideles» (Οι Άπιστοι). Είχα λοιπόν στα χέρια μου τη δομή, το θέμα και τον τίτλο…

ΠΩΣ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ;
Jean Dujardin: Το μεγάλο πλεονέκτημα των σπονδυλωτών ταινιών είναι η ποικιλία. Είχαμε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε το θέμα από πολλές διαφορετικές πλευρές, να υιοθετήσουμε αστεία ή πιο στοχαστική σκοπιά, να δημιουργήσουμε χαρακτήρες-καρικατούρες ή αυθεντικούς χαρακτήρες, που να μας μοιάζουν ή όχι. Επιπλέον, προσπαθήσαμε να καλύψουμε το θέμα από την άποψη των διαφόρων ηλικιών, κοινωνικών τάξεων, των εφιαλτικών καταστάσεων και φοβιών που μπορεί να προκύψουν σε περιπτώσεις απιστίας. Ξεκινήσαμε να συναντιόμαστε σχετικά ανεπίσημα με τους συνσεναριογράφους μας Stephane Joly, Philippe Caveriviere και Nicolas Bedos. Σκεφτήκαμε μερικά πιθανά σενάρια – τουλάχιστον τριάντα – κι έπειτα επιλέξαμε. Ο μόνος κοινός παρονομαστής ήταν η ελεύθερη διάθεση και το χιούμορ, κάτι που ωστόσο δεν μας σταματούσε από το να θίξουμε συγκινητικές και σκοτεινές πλευρές.
Gilles Lellouche: Συγκεντρώσαμε πολλές ιδέες, γράψαμε, δουλέψαμε με τους ηθοποιούς και επιλέξαμε θέματα με κριτήριο τη δύναμη της τυπολογίας τους και τα συναισθήματα που μας προκαλούσαν. Η διασκέδαση που μας προσέφεραν και η επιθυμία να τα ερμηνεύσουμε υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες. Μερικά θέματα επικράτησαν τελείως φυσικά και αυτά ήταν και τα πιο ενδιαφέροντα σε βάθος χρόνου.

ΑΝ ΚΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…
Gilles Lellouche: Το κάθε κομμάτι απαντά σε ένα άλλο. Το κάθε θέμα ολοκληρώνεται περίπου εκεί που αρχίζει το επόμενο.
Jean Dujardin: Αρχικά σκεφτήκαμε να δώσουμε τίτλους στα διάφορα μέρη, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι το όλο έργο θα «βάραινε». Με αφετηρία το πρώτο μέρος, που αρχίζει στο ξεκίνημα της ταινίας και τελειώνει πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους, προσεγγίσαμε το θέμα μας, με όχημα δύο κολλητούς. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ελαφριά ατμόσφαιρα. Το κοινό εισάγεται σταδιακά στο θέμα του έργου, ακολουθώντας τους δύο φίλους που ξεκινούν για ένα ταξίδι την επαρχία με προφανείς σκοπούς. Από ‘κει και πέρα, οι προβληματισμοί μας είχαν να κάνουν κυρίως με το συντονισμό και τη σειρά των μερών.

ΤΙ ΔΟΣΕΙΣ ΕΛΑΦΡΙΑΣ ΚΑΙ ΒΑΡΙΑΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΠΕΡΙΕΧΕΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ;
Jean Dujardin: Προσπαθήσαμε να αποβάλουμε το φόβο της υπερβολικής σοβαροφάνειας ή σκληρότητας. Θελήσαμε να απολαύσουμε το μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στη δομή της ταινίας, να εναλλάσσουμε στο βαθυστόχαστο με το καρικατουρίστικο ύφος, να μπερδεύουμε τις διάφορες τεχνοτροπίες, αλλά και να παραμείνουμε πιστοί στον εαυτό μας. Βασικά, θελήσαμε να πούμε πράγματα, και να αναλάβουμε τις ευθύνες του παιχνιδιού που στήσαμε, ενίοτε να παίξουμε με κλισέ και να καταρρίψουμε προκαταλήψεις, παραβιάζοντας τους «νόμους» που κυβερνούν το κάθε κινηματογραφικό είδος.
Gilles Lellouche: Δεν επιβάλαμε κανενός είδους λογοκρισία στον εαυτό μας. Δεν πιστεύουμε ότι το κοινό επιζητάει τυποποιημένες ταινίες, βασισμένες σε εμπορικούς κώδικες. Το κοινό δεν θέλει να του σερβίρουν μονίμως τις ίδιες ταινίες. Αυτό που περιμένουμε όλοι, τόσο το κοινό όσο κι εμείς, είναι ένα διαφορετικό σενάριο, ευρηματικό και ζωηρό.

ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ;
Jean Dujardin: Από τη μία μεριά, έχουμε τα θέλω του ηθοποιού, που πάντα θέλει να παίζει ρόλους διαφορετικούς. Είχα την επιθυμία μίας κάποιας υπερβολής, χωρίς περιορισμούς στις λέξεις που χρησιμοποιώ ή στις ποσότητες γυμνού. Άλλωστε απευθυνόμαστε σε ελεύθερους ενήλικες. Φυσικά, στόχος μας δεν είναι να σοκάρουμε απλώς για να σοκάρουμε, αλλά να είμαστε ελεύθεροι και να φτάσουμε τα πράγματα στα άκρα, να δημιουργήσουμε αστείες καταστάσεις, κάπως αντικομφορμιστικές, που να συγκινούν και να προκαλούν αντιδράσεις. Είχα μία τέτοια εμπειρία στην ταινία OSS 117 (OSS 117: Le Caire nid d'espions, 2006) και ο κόσμος αναρωτιόταν αν έπρεπε να γελάσει. Αν έτσι σας βγαίνει, γιατί όχι;
Gilles Lellouche: Επίσης, νιώθουμε μια νοσταλγία για την ελευθερία της απρέπειας, σαν αυτή που βλέπουμε στα έργα του Blier ή στις ιταλικές κωμωδίες όπως για παράδειγμα το LES MONSTRES – μία σπονδυλωτή ταινία από τον Dino Risi με τους Vittorio Gassman και Ugo Tognazzi.

ΠΟΙΑ ΗΤΑN ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΤΕ ΣΤΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ;
Jean Dujardin: Μας αποκαλούν συχνά «γερό χαρτί» ειδικά όταν αυτή μας ιδιότητα μας χρησιμεύει στο ανέβασμα μίας ταινίας. Αν δεν ήμασταν αυτοί που είμαστε στο χώρο μας, τα πράγματα θα ήταν αναμφίβολα αρκετά πιο περίπλοκα. Είναι μεγάλη μας χαρά να μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια ταινία από την αρχή ως το τέλος, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τόσο για το καλό όσο και για το κακό μας γούστο !
Gilles Lellouche: Η ταινία αυτή ήταν μία ευχάριστη αλλαγή παραστάσεων για εμάς. Καμιά φορά, όσο πιο γνωστός είναι κανείς, τόσο μεγαλύτερες ευθύνες αποκτά απέναντι στο κοινό του και τελικά η ελευθερία του περιορίζεται. Η επανάληψη είναι σφάλμα. Θα ήταν σαν να επιλέγουμε τα σενάρια με κριτήριο την πιθανή επιτυχία τους, επαναπαυόμενοι στις δάφνες μας, χωρίς να παίρνουμε κανένα ρίσκο. Θα γινόμασταν σίγουρα βαρετοί τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους άλλους.

ΣΕ ΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ;
Jean Dujardin: Αποφασίσαμε εξαρχής ότι δεν θα σκηνοθετούσαμε το έργο οι ίδιοι, γιατί η ευθύνη θα ήταν μεγάλη. Επιλέξαμε τους σκηνοθέτες με βάση τις προτιμήσεις μας και σκεπτόμενοι τι θα προσέφεραν στις ιστορίες μας. Είναι τοποθετημένοι με ακρίβεια, αφού στον καθένα προτείναμε το κομμάτι που ταιριάζει περισσότερο στο καλλιτεχνικό του σύμπαν. Για το «Καθαρή συνείδηση», διαισθητικά επέλεξα τον Michel Hazanavicius. Ήξερα ότι η δουλειά του θα προσέδιδε χιούμορ και νόημα στο έργο. Για τον «πρόλογο», χρειαζόμασταν ζωντάνια, δυναμισμό, λεκτική όσο και οπτική ποιότητα, γρήγορο μοντάζ και ντεκουπάζ. Ο Fred Cavaye ήταν ο άνθρωπός μας.
Gilles Lellouche: Η Emmanuelle Bercot χαρακτηρίζεται από εξαιρετική ευφυΐα και ευαισθησία – αρκεί να δει κανείς τη συνεργασία της με την Maiwenn στο POLISSE. Το μέρος της «Ερώτησης» ήταν καθαρά για εκείνη. Όσο για τον Eric Lartigau, όλη του η δουλειά, από τις κωμωδίες μέχρι το L’HOMME QUI VOULAIT VIVRE SA VIE (Ο Άνθρωπος που Ήθελε να Ζήσει τη Ζωή του), σκιαγραφούν μία κοινωνική ευαισθησία και μία άμεση προσέγγιση που μας έλκυε. Ήταν μία συνεπής επιλογή για το « Lolita ». Γνωρίζω τον Alex Courtes εδώ και πολύ καιρό, και αν και δεν είναι ακόμη γνωστός στο χώρο των ταινιών μεγάλου μήκους, η δουλειά του στο χώρο των κλιπ είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Η ένταση του καλλιτεχνικού του κόσμου παρεμβάλλεται σε μικρές δόσεις ανάμεσα στα μέρη για να καταλήξει τελικά σε μία συνάντηση «Ανώνυμων Απίστων». Συνδυάζοντας αυτά τα τόσο διαφορετικά ταλέντα, προσπαθήσαμε να προσδώσουμε ποικιλία αποχρώσεων.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΟΣ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΣΕ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ… ΠΩΣ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ;
Jean Dujardin: Κάποιοι αποτέλεσαν προφανείς επιλογές, όπως οι Geraldine Nakache, Sandrine Kiberlain και Alexandra Lamy. Ιδιοποιήθηκαν τους χαρακτήρες τους σε εντυπωσιακό βαθμό. Φυσικά, και ο Guillaume Canet ήταν απαραίτητος σε αυτήν την περιπέτεια. Δεν του δώσαμε έναν από τους συνηθισμένους του ρόλους. Επιλέξαμε με βάση την εκτίμηση που τρέφουμε για κάποιους συναδέλφους μας. Ζητήσαμε λοιπόν στους Manu Payet και Isabelle Nanty, μεταξύ άλλων. Όλοι τους είναι σπουδαίοι ηθοποιοί. Χωρίς καθοδήγηση από πλευράς μας, κατάφεραν να βρουν το ρόλο τους. Για παράδειγμα, ο Guillaume αποφάσισε με δική του πρωτοβουλία να δώσει στο χαρακτήρα του αυτό το άξεστο κούρεμα. Δεν χρειάστηκε να υπογραμμίσουμε ή να δώσουμε εξηγήσεις πάνω στο κείμενο. Η μοναδική ηθοποιός που προήλθε από κάστινγκ ήταν η Clara Ponsot, με την οποία ερωτεύεται ο ορθοδοντικός Gilles στο « Lolita ».

JEAN, ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΡΗ ΣΥΜΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΖΥΓΟ, ΤΗΝ ALEXANDRA.
Τόσο εγώ, όσο και η Αλεξάνδρα, ξέρουμε καλά τα όριά μας. Δεν συγχέουμε την προσωπική μας ζωή με τη δουλειά μας. Ξέραμε ότι παίζουμε ένα φανταστικό σενάριο. Έχουμε ήδη νιώσει αυτήν την παιχνιδιάρικη αίσθηση στο παρελθόν και αυτό μας επέτρεψε να πάμε το όλο πράγμα ένα βήμα πιο πέρα, να ξεφύγουμε. Κατά μία έννοια ξαναβρήκαμε αυτό που είχαμε ζήσει στο θεατρικό « Deux sur la balancoire ».

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΤΕ ΣΤΟ ΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΕΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΡΗ;
Jean Dujardin: Σκηνοθετώντας οι ίδιοι το τελευταίο μέρος, έκλεινε ένας κύκλος. Ήταν το τελευταίο γύρισμα που κάναμε. Θα ολοκληρώναμε την ταινία μαζί και μάλιστα στο Λας Βέγκας!


Emmanuelle BERCOT
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΕΡΩΤΗΣΗ» (La Question)


Υπόθεση: Ένα ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με ΤΗΝ ερώτηση.

ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΑΝΤΡΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ;
Το βίωσα ως προνόμιο. Σαν έφηβη που γίνεται αποδεκτή από μία παρέα αγοριών! Βέβαια, στην πραγματικότητα αυτό το ζήτημα δεν θίχτηκε ποτέ ρητά. Αν και τελικά πιστεύω ότι ο Jean ήθελε γυναίκα σκηνοθέτη για το συγκεκριμένο μέρος της ταινίας.

ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ALEXANDRA ΚΑΙ Ο JEAN ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΧΕΣΗ. ΠΩΣ ΝΙΩΣΑΤΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;
Καταρχάς η Αlexandra και ο Jean είναι πολύ σπουδαίοι ηθοποιοί. Το να βλέπεις το συγκεκριμένο ζευγάρι να παίζει αυτή την ιστορία, είναι πραγματικά σαν να βλέπεις μια σκηνή να επαναλαμβάνεται στο άπειρο μέσα από πολλαπλούς καθρέφτες, δεν ξέρω άλλωστε αν οι ίδιοι θα μπορούσαν να έχουν τη ίδια ένταση αν είχαν απέναντί τους κάποιον άλλον ηθοποιό. Πιστεύω ότι και πάλι θα ήταν πιστευτό, όμως το γεγονός ότι παίζουν μαζί δίνει μια επιπρόσθετη διάσταση. Κατά τη γνώμη μου, το ότι έπρεπε να σκηνοθετήσω δύο ανθρώπους που είναι ζευγάρι και στη ζωή έκανε την κατάσταση πιο αληθοφανή. Δεν ρώτησα ποτέ λεπτομέρειες, αλλά φαντάζομαι ότι περνούσαν πάρα πολλά από το μυαλό τους!

ΣΑΣ ΕΞΕΠΛΗΞΑΝ ΓΙΑ ΚΑΤΙ;

Δεν έχω συνηθίσει να συνεργάζομαι με ηθοποιούς που κάνουν τόσες πολλές προτάσεις. Γενικά, είμαι πολύ αυστηρή με τις μετακινήσεις και γρήγορα συνειδητοποίησα ότι όλα όσα έκαναν φυσικά δεν είχαν καμία σχέση με τα όσα είχα προβλέψει. Αντί να προσπαθήσω να τους φέρω προς τη δική μου οπτική, προσπάθησα να τους πλησιάσω εγώ στο σημείο όπου εκείνοι αισθάνονταν καλύτερα τα πράγματα. Έχουν έναν τρόπο να δοκιμάζουν το κείμενο με γνώμονα το σώμα. Αν κάτι στις μετακινήσεις, στη σωματική συμπεριφορά, τους εμποδίζει να παίξουν, να είναι πιστοί στο κείμενο, στην συνύπαρξη του ενός με τον άλλο, τότε πιστεύουν ότι η σκηνοθεσία δεν είναι καλή και έχουν δίκιο. Οι προτάσεις τους ήταν συχνά πολύ καλές και εν τέλει προσπαθούσα με τη σκηνοθεσία μου να αξιοποιήσω το υλικό που μου έδιναν. Οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης πρέπει να επικοινωνούν. Από τη στιγμή που κατανοήσαμε ο ένας τον άλλο, μπόρεσα να αποκομίσω όλο και περισσότερα πράγματα από αυτούς. Κάτι ακόμη που με εξέπληξε είναι η αστείρευτη ενέργειά τους και το πόσο επενδύουν στη δουλειά τους. Βρίσκονται πραγματικά εκεί και αφοσιώνονται ψυχή τε και σώματι σε ό, τι κάνουν. Είναι πολύ εντυπωσιακό και δεν είμαι συνηθισμένη σε αυτό. Το δικό μου μέρος ήταν το μόνο που προσέγγιζε τη γυναικεία οπτική. Γι’ αυτό και επέμενα να ξεκινήσω με ένα κοντινό πλάνο της Alexandra, καθώς και στο να λάμπει η ομορφιά της καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Τη θεωρώ υπέροχη και μου αρέσει που ανακαλύπτει κανείς διαφορετικές πτυχές της όταν τη γνωρίζει καλύτερα. Ο κινηματογράφος ενέχει και την ευχαρίστηση του να κινηματογραφείς ωραίους ανθρώπους. Και οι δυο τους είναι ένα κινηματογραφικό ζευγάρι που βρίσκω τρομερά σέξι!

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ;
Γέλασα πολύ, σε μερικές σκηνές κοκκίνισα, σε άλλες συγκινήθηκα. Το σύνολο είναι πιστεύω πολύ ζωντανό, πρωτότυπο και αυτό που με ξάφνιασε ήταν ότι είχα την εντύπωση ότι δεν έβλεπα μία σειρά από μέρη αλλά μία ενιαία ταινία. Παρότι τα μέρη είναι αρκετά ιδιαίτερα και αποτυπώνουν τον κόσμο κάθε σκηνοθέτη ξεχωριστά.


Fred CAVAYE
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΟΥ «ΠΡΟΛΟΓΟΥ»


Υπόθεση: Δύο αμετανόητοι φίλοι βγαίνουν για σεργιάνι.

ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΑΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ;

Η αφετηρία ήταν τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε φιλικό επίπεδο. Ο Jean και ο Gilles συγκέντρωσαν κάποιους ανθρώπους τους οποίους εκτιμούν με σκοπό να κάνουν αυτό που αγαπούν. Αυτό είναι ήδη δελεαστικό από μόνο του! Ο Gilles με βρήκε όταν έψαχνε με τον Jean κάποιον να γυρίσει μια ταινία γεμάτη ρυθμό και σχετική με τους ρόλους, κάτι που μου ταιριάζει. Με το δικό μου μέρος ξεκινάει η ταινία και συνδέεται με το μέρος που στη συνέχεια γύρισαν ο Jean και ο Gilles στο Λας Βέγκας. Καθώς οι χαρακτήρες είναι οι ίδιοι σε ολόκληρη την ταινία, θα έπρεπε να διαβάσω όλο το σενάριο για να υπάρχει συνοχή. Παρόλα αυτά, διάβασα μόνο το δικό μου κομμάτι και αυτό των Jean και Gilles, ώστε να μπορέσω να απολαύσω ως θεατής αυτό που θα γύριζαν οι υπόλοιποι σκηνοθέτες. Ως αποτέλεσμα, παρακολουθώντας την ταινία ολοκληρωμένη σάστισα, ένοιωσα έκπληξη και συγκινήθηκα. Το πέρασμα από το γέλιο στη συγκίνηση γίνεται σαν μέσα από ένα ψηφιδωτό που αντικατοπτρίζει διάφορες οπτικές γωνίες. Χωρίς υπερβολή, με εξέπληξε πραγματικά ο θεματικός πλούτος και η ποιότητα της προσέγγισης των θεμάτων αυτών. Πρόκειται για μια ταινία και για πολλές ταινίες ταυτόχρονα.

ΜΑΘΑΤΕ ΚΑΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΣΑΣ, ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΑΣ;

Κάθε φορά μαθαίνεις κάτι. Η ανακάλυψη της κωμωδίας με συνεπήρε. Είναι ένα κινηματογραφικό είδος το οποίο με ελκύει ήδη αρκετά ως θεατή. Ο σκηνοθέτης έχει συχνά την ευκαιρία να είναι ο πρώτος θεατής της ταινίας και καθώς αυτή κυλάει εκείνος έχει την καλύτερη θέση. Οι ταινίες μου συχνά έχουν λίγους διαλόγους γιατί οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν επείγουσες καταστάσεις. Κατά τη γνώμη μου, ο κινηματογράφος είναι εικόνα και για να κάνω έναν παραλληλισμό με τον Jean, η ταινία THE ARTIST είναι η ουσία του κινηματογράφου. Οι ηθοποιοί λένε συχνά πως το κείμενο δεν είναι παρά ένα δεκανίκι. Όταν ένας ηθοποιός χτυπήσει κάπου μπορεί να πει «Πονάω», μπορεί επίσης να φωνάξει «Άουτς!», ή να αυτοσχεδιάσει. Είναι καλύτερα όταν αυτοσχεδιάζει. Η ταινία αυτή λοιπόν με έκανε να εκτιμήσω την κωμωδία. Ο Jean κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων κέρδισε το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου στις Κάννες. Επέστρεψε την επομένη και όλο το πλατό τον χειροκροτούσε. Αυτές είναι μοναδικές στιγμές. Ήταν μια απόλαυση. Η ταινία είναι αντισυμβατική και προσφέρει στο κοινό κάτι διαφορετικό, ελεύθερο και ειλικρινές πέρα από την πολιτική ορθότητα. Πιστεύω πως ο κόσμος το έχει ανάγκη αυτό.


Alexandre COURTES
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ»
(LES INFIDELES ANONYMES)


Υπόθεση: Μια ψυχολόγος προσπαθεί να συνετίσει τους «ασθενείς» της με ανορθόδοξες μεθόδους.

ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΤΕ ΣΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ;
Με τον Gilles Lellouche είμαστε φίλοι και έχουμε και τον ίδιο ατζέντη. Είχε δει την ταινία τρόμου THE INCIDENT που μόλις είχα ολοκληρώσει και που θα βγει στις αίθουσες το Μάιο του 2012. Του άρεσε πολύ και μίλησε στους παραγωγούς για μένα! Οι κωμωδίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας μου και επίσης ήταν ιδιαίτερη η χαρά μου που θα έκανα γύρισμα μαζί με τον φίλο μου Gilles. Με κέρδισαν τόσο η ομάδα που είχε σχηματιστεί όσο και το γεγονός πως όλοι μπήκαν στο εγχείρημα με καλές προθέσεις αλλά και το ίδιο το θέμα της ταινίας με είχε γοητεύσει. Δεν είμαι παντρεμένος και δεν με αφορούσε άμεσα το θέμα της ταινίας μου «Les infideles anonymes», ωστόσο μου άρεσε πολύ η ιδέα. Πιστεύω πως το θέμα αυτό δεν αφήνει κανένα αδιάφορο. Το σενάριο στο σύνολό του με έκανε να γελάσω, το θεωρώ πραγματικά κάτι το καινούριο, φρέσκο σε σχέση με τα συμβατικά πράγματα που προτείνει ο κινηματογράφος στις μέρες μας. Μου αρέσει επίσης που πρόκειται για σπονδυλωτή ταινία που περιλαμβάνει επίσης ταινίες που δεν δίστασαν να γίνουν καυστικές όπως η ταινία LES MONSTRES του Dino Risi.


ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ;
Χάρηκα όταν διαπίστωσα πως η ταινία έμοιαζε στον Gilles και τον Jean. Και ενώ ήξερα καλά τον Gilles, ανακάλυψα και τον Jean. Μέσα στην ταινία Βρήκα όλες τις οπτικές γωνίες που ήθελε να εξερευνήσει. Τη γλυκόπικρη πλευρά του θέματος, δίχως καρικατούρες, την επιθυμία του να εμβαθύνει. Επίσης πιστεύω πως ενώ ο Jean και ο Gilles ήταν εκείνοι που έβαλαν μπροστά το όλο εγχείρημα και είχαν λόγο σε όλες του τις φάσεις, εντούτοις οι διάφοροι σκηνοθέτες δεν χάθηκαν στο σύνολο. Διακρίνουμε διαφορετικά σκηνοθετικά στυλ, διαφορετικούς τόνους κάτι που προσδίδει εύρος στην ταινία δίχως να αφαιρεί συνοχή.

ΚΡΑΤΑΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ;
Τα γυρίσματα ήταν τόσο γρήγορα και πυκνά που μου φάνηκε πως διήρκεσαν πολύ περισσότερο από το πραγματικό. Από τα πρώτα πλάνα όπου χρειάστηκε να βρω τα πατήματά μου, στην εξοικείωσή μου με το ύφος των ηθοποιών, περνώντας από τη σπαζοκεφαλιά του σεναρίου και των αναρίθμητων συνδέσεών του με τις άλλες ταινίες, όλα ήταν πολύ έντονα. Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο με τον οποίο ο Jean χειρίζεται το ύφος του και την κάμερα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τρελά γέλια με τον Gilles και τον Guillaume για τις σκηνές με το σκύλο. Με τον Manu δεν γνωριζόμασταν και ξεκινήσαμε γυρίζοντας τη σκηνή όπου μαστιγώνει μια ηλικιωμένη στο γκαράζ του. Ήταν αρκετά ιδιαίτερη πρώτη γνωριμία, όμως το χιούμορ αυτό, σκοτεινό και καυστικό, μας ταίριαζε περίφημα…


Michel HAZANAVICIUS
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
«Η ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ» (LA BONNE CONSCIENCE):


Υπόθεση: Ένας άντρας προσπαθεί απεγνωσμένα να ασκήσει το «δικαίωμα» του στην απιστία.

«Εν πάση περιπτώσει, έχει ξεφύγει εντελώς το ζήτημα με την ισότητα. Θα δεις μια μέρα που θα μας υποχρεώσουν να είμαστε και πιστοί και κερατάδες ταυτόχρονα».

ΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΔΕΑ;
Πολλοί συγκρίνουν τον Jean με τον Belmondo, όμως εγώ πάντα έλεγα πως μου θυμίζει περισσότερο τον Vittorio Gassman. Το σχέδιο είχε επίσης κάτι από εκείνες τις κάπως σκληρές ιταλικές κωμωδίες του 60-70 ακριβώς με τη μορφή σπονδυλωτών ταινιών. Δεν σκέφτομαι ποτέ εκ των προτέρων τι θα κάνω, το κείμενο είναι που μετράει για μένα όποιο και αν είναι το είδος της ταινίας. Αν το κείμενο είναι καλό η ταινία θα αρέσει. Δεν υπάρχει τίποτα απαγορευμένο εκτός από το να κάνεις με κυνικό τρόπο ό,τι σου κατέβει. Πιο συγκεκριμένα, όντας φαν των ιταλικών κωμωδιών που μόλις ανέφερα δεν δίστασα ούτε λεπτό.

ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ;
Πράγματι είχα αρκετές αμφιβολίες για το θέμα και τους το μετέφερα από την αρχή. Δεν με ακούσανε και έκαναν πολύ καλά. Ωστόσο δεν είναι ένα θέμα στο οποίο θα στρεφόμουν από μόνος μου. Δεν αισθάνομαι πως με αφορά: βγαίνω πολύ σπάνια, έχω τέσσερα παιδιά και είμαι ερωτευμένος με τη γυναίκα μου. Ωστόσο μου δόθηκε η ταινία όπου ένας αποτυχημένος δεν καταφέρνει να απατήσει τη γυναίκα του και αυτό μου ταίριαζε! Σε κάθε περίπτωση, η προσωπική μου άποψη για την απιστία δεν στάθηκε εμπόδιο στο να κάνω τη δουλειά μου με χαρά.

ΜΗΠΩΣ ΣΑΣ ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Η ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ;

Πιθανώς, παρόλο που δεν είναι αυτό που αναζητώ απαραίτητα. Κάνω πράγματα τα οποία τα θέλω και τα πιστεύω. Το να βρεθώ σε μια ταινία που δεν τη συνέλαβα ως ιδέα, να δουλέψω σε μια φόρμα πιο σύντομη και να συμμετάσχω σε μια κοινή προσπάθεια αυτό ήταν που με δελέασε. Και επιπλέον ήταν ο Jean αυτός που μου έκανε την πρόταση. Μου πρότεινε να σκηνοθετήσω την ταινία «LA BONNE CONSCIENCE» λέγοντάς μου πως όλοι συμφωνούν να την αναλάβω εγώ. Δεν έφερα καμία αντίρρηση, αισθανόμουν πολύ άνετα με αυτό!

ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΣΑΣ…
Είναι η τέταρτη ταινία που κάνω με τον Jean. Πιστεύω πως κατανοεί πραγματικά ο ένας τον άλλο. Με εμπιστεύεται. Μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί. Μπορώ να του ζητήσω να σκύψει γυμνός και να τουρλώσει τα οπίσθιά του στην κάμερα και αυτός είναι έτοιμος να το κάνει. Για έναν ηθοποιό του δικού του διαμετρήματος είναι δύσκολο πια να αποδεικνύει έμπρακτα την εμπιστοσύνη του στον σκηνοθέτη. Ο Gilles είναι ένας ηθοποιός που λατρεύω και με τον οποίο ευχαριστιέμαι πολύ να δουλεύω. Βελτιώνεται συνεχώς, αποκτά εύρος. Έχει πράγματι αποκτήσει αυτοπεποίθηση και κύρος ως ηθοποιός. Η επιλογή των ηθοποιών έγινε μέσα σε πνεύμα συνεννόησης. Είχα κάνει τις επιλογές μου, αλλά με τον Jean ως παραγωγό και συνεργάτη στο σενάριο το συζητήσαμε. Το ζήτημα δεν είναι να ξέρει αν έχει δικαίωμα να πει τη γνώμη του ή όχι, προσπαθώ να το κάνω αυτό με τέτοιο τρόπο που να τον κάνει να αισθάνεται καλά. Έτσι έπαιξε με την Isabelle Nanty, τον Charles Gerard, τον Lionel Abelanski και τη Nathalie Levy-Lang που υποδύεται τη γυναίκα του. Είναι ηθοποιοί που λατρεύω. Η Isabelle Nanty είναι εξαίρετη ηθοποιός και ήμουν ενθουσιασμένος που δούλευα μαζί της.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ;

Συνήθως ο σκηνοθέτης προετοιμάζει την ταινία και τα άτομα εντάσσονται στο όραμά του. Σταδιακά οι ηθοποιοί και τεχνικοί τον αντιλαμβάνονται και εκείνος κατανέμει σε όλους τις αρμοδιότητες. Εδώ είναι διαφορετικά καθώς οι σκηνοθέτες είμαστε επτά. Ο ρόλος μου ως σκηνοθέτης προϋποθέτει να επιβάλλω κάτι. Αν δεν το κάνω δεν κάνω καλά τη δουλειά μου. Όμως στην πράξη την ίδια στιγμή, με τον τρόπο με τον οποίο γυρίστηκε η συγκεκριμένη ταινία, βρέθηκα στην τέταρτη θέση και η ομάδα είχε ήδη ξεκινήσει έχοντας ήδη γυρίσει αρκετούς πολυδιάστατους χαρακτήρες. Η δουλειά μου λοιπόν ήταν να είμαι πολύ πιο ήρεμος καθώς αντιλαμβανόμουνα την ταινία με ένα πιο αργό ρυθμό… Χρειάστηκε να τους πείσω όλους για αυτή την οπτική γωνία, μέχρι και το μοντάζ, γιατί υπήρχε μια μόνιμη αναζήτηση ενέργειας και ρυθμού. Είναι λογικό αυτό, ήταν περίπλοκο για εκείνους. Αλλά μου έδειξαν εμπιστοσύνη, με άφησαν να προχωρήσω στο πλάνο μου όπως ακριβώς αισθανόμουνα. Προσέγγισα την ταινία μου σκεπτόμενος πως ουσιαστικά δεν επρόκειτο παρά για κάποιον άπιστο ο οποίος δεν απατά τη γυναίκα του. Άρα δεν τρέχει και τίποτα. Δούλεψα λοιπόν γύρω από αυτή την έννοια του «τίποτα», του κενού. Αυτό ήταν αρκετά περίπλοκο καθώς έπρεπε να εντάξω στοιχεία πλήξης , αδράνειας και κενού στο ρυθμό μιας κωμωδίας. Ήταν αρκετά ριψοκίνδυνο και ελπίζω να λειτούργησε. Με αυτή τη λογική, το μοντάζ ήταν πρωταρχικής σημασίας καθώς εκείνο επιβάλλει τον ρυθμό, εν προκειμένω τον μη-ρυθμό.


Eric LARTIGAU
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΟΥ «LOLITA»


Υπόθεση: Ένας σαραντάρης ορθοδοντικός δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία ενός κοριτσιού.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΑΣ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΕΓΙΝΕ Η ΠΡΟΤΑΣΗ;
Ένοιωσα έξαψη και ανησυχία την ίδια στιγμή. Με είχε συνεπάρει το πόσο φιλόδοξο ήταν σαν εγχείρημα, τα άτομα που μου το προτείνανε και ο τρόπος με τον οποίο θα γινόταν πράξη. Από την άλλη, ανησυχούσα για την οπτική γωνία που θα υιοθετούσαν οι ταινίες και για το ενδεχόμενο να φανώ μισογύνης μέσα από την ταινία. Με κάλεσαν για το μέρος «LOLITA» που επικρίνει έντονα τους σαραντάρηδες και την απερίσκεπτη νεότητα που σέρνει τους πάντες από τη μύτη. Η ιστορία αποτελούσε πρόκληση καθώς πιστεύω πως το ενδιαφέρον που έχει ο κινηματογράφος είναι να χειρίζεσαι τους ηθοποιούς και τον άνθρωπο, να βλέπεις τα άτομα μέσα από μια κατάσταση και το σενάριο μου τα επέτρεπε όλα αυτά. Ήθελα όμως να ξέρω προς τα πού θα άνοιγα πανιά και ζήτησα να διαβάσω το σενάριο των άλλων ταινιών για να πάρω μια ιδέα. Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να προσεγγιστεί το θέμα της απιστίας… Αν δεν μου αρέσανε τα υπόλοιπα σενάρια, αν δεν υπήρχε συνοχή, κάτι που να προσελκύει το ενδιαφέρον, δεν θα λάμβανα μέρος σε αυτό το περιπετειώδες ταξίδι. Κατάλαβα πως η ταινία πρότεινε κάτι διαφορετικό από τις εύπεπτες εφηβικές κωμωδιούλες και πως πραγματευόταν εκτενώς ζητήματα υπαρκτά, δίχως ωστόσο να καταφεύγει σε νουθεσίες. Γίναμε αμερόληπτοι μάρτυρες και κοιτάξαμε, από διαφορετική οπτική γωνία κάθε φορά, τα παιδιά αυτά που πρέπει να τα βγάλουν πέρα με τις επιθυμίες τους, τα ορμέμφυτά τους. Εκεί βρίσκονται και τα δυνατά σημεία της ταινίας.

ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ, ΠΩΣ ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΤΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ;
Μιλάει για μια κατάσταση, για μια συνάντηση που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Ποιος μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία ενός κοριτσιού; Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα πως δεν θα βρεθεί ανυπεράσπιστος απέναντί της; Ο ορθοδοντικός, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Gilles, δείχνει να έχει όλα όσα ονειρεύεται ένας άντρας. Η γυναίκα του είναι όμορφη, τα παιδιά του είναι cool, έχει φτιάξει μια ωραία κατάσταση… Εντούτοις, εκείνος εκτροχιάζεται πλήρως. Είναι ένας πολύ συγκινητικός χαρακτήρας τον οποίο δεν μπορούμε να κρίνουμε. Ο καθένας μας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του. Η ταινία δεν προσπαθεί να ηθικολογήσει, όμως για άλλη μια φορά οι ποικίλες θεωρήσεις του ζητήματος της απιστίας καταφέρνουν όχι μόνο να συγκινήσουν και να εκπλήξουν αλλά και να θέσουν ερωτήματα. Μου άρεσε αυτό το ψεγάδι του χαρακτήρα του και ο παράδοξος τρόπος με τον οποίο βιώνει την εμπειρία αυτή καθώς τον συναισθανόμαστε παρόλο που είναι βαθιά ερωτευμένος με τη γυναίκα του.


ΞΕΡΑΤΕ ΠΩΣ Ο GILLES ΘΑ ΕΠΑΙΖΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ, ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ ΤΗ ΝΕΑΡΗ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΑΓΗΝΕΥΕΙ;
Η επιλογή του ηθοποιού χαρακτηρίζει από την αρχή τις προθέσεις μας και επιλογή έγινε από κοινού. Αν επιλέξαμε για το ρόλο της Lolita ένα κορίτσι πραγματικά γοητευτικό, μια όμορφη απασφαλισμένη χειροβομβίδα, αυτό συνέβη γιατί έτσι μπορούσε ανά πάσα στιγμή να γίνει η έκρηξη. Το προτιμούσα αυτό από το να επέλεγα μια bimbo, μια κλασική εικόνα πλαστικής ομορφιάς. Η Clara Ponsot, πανέμορφη και αποπροσανατολιστική, έδωσε αυθεντική δύναμη στις σκηνές. Είναι χαζό, αλλά από τη στιγμή που εμφανίστηκε στο κάστινγκ ήξερα πως ήταν η κατάλληλη για το ρόλο. Η συμπαγής της ηθοποιία πρόσθεσε μια επιπλέον διάσταση: πέρα από τη μοιχεία υπάρχει και το συναίσθημα, ένα βάσανο.

ΠΩΣ ΔΟΥΛΕΨΑΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ GILLES/ CLARA;

Αναπόφευκτα ο Gilles είχε ήδη μια ιδέα για το ρόλο του, ωστόσο, ως εξαίρετος ηθοποιός που είναι ήξερε που έπρεπε να αφεθεί. Συζητήσαμε, βελτιώσαμε το κείμενο και δουλεύοντας πάνω σε αυτό το πολύ συγκεκριμένο σενάριο μπόρεσα να δώσω και άλλα στοιχεία στο ρόλο και να τον εξελίξω. Με ενδιέφερε ιδιαίτερα η ανθρώπινη διάσταση του ρόλου του. Πολύ σημαντική ήταν επίσης και η ζωτικότητα της νεαρής κοπέλας - αν δεν κατανοήσουμε τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ιδιαίτερη και ελκυστική δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε τους λόγους για τους οποίους ένας άντρας όπως αυτός που υποδύεται ο Gilles μπλέκει σε μια τέτοια αδιέξοδη κατάσταση. Μου άρεσε επίσης που η αίσθηση του ρυθμού που ήθελα να προσδώσω στην ταινία σε κάποιες στιγμές ενισχύθηκε και από τους δύο, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο συνεννοούνταν και αντιδρούσαν μεταξύ τους. Όλο αυτό βοήθησε στην επίτευξη του στόχου.

ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ;
Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο με τον οποίο κάθε σκηνοθέτης αντιλήφθηκε τις ιδέες του Jean και του Gilles. Ο καθένας εργάστηκε ξεχωριστά και ωστόσο το αποτέλεσμα έχει συνοχή. Ήταν συναρπαστικό να ανακαλύπτω μια ταινία την οποία την ήξερα μόνο μέσα από το σενάριο. Είναι πολύ περίεργη αυτή η ομοιογένεια που παρουσιάζει η ταινία τη στιγμή που οι ιστορίες παρόλο που βασίζονται στο ίδιο θέμα είναι μεταξύ τους πολύ διαφορετικές. Διασταυρώσαμε μια ομάδα από εκλεκτικές προσωπικότητες. Η ταινία στηρίζεται σε πολλά διαφορετικά συναισθήματα, σε διαφορετικά στυλ πάντα στην υπηρεσία ενός θέματος που δεν αφήνει κανένα αδιάφορο. Η δύναμη της ταινίας είναι η διαφορετικότητά της και η ενέργεια που αυτή απελευθερώνει. Συνδυάζονται στιγμές πολύ κωμικές με άλλες όπου εγείρονται ερωτήματα παρατηρώντας τη δυστυχία μέσα στο ζευγάρι. Η ταινία ισορροπεί μεταξύ ρεαλισμού και παραλογισμού και έχει τη δυναμική να το πάει μέχρι το τέλος. Παρακολουθώντας τη χάρηκα σα παιδί. Το αποτέλεσμα με συνεπήρε τόσο ώστε ξέχασα πως είχα σκηνοθετήσει μόλις ένα τμήμα της. Όταν την είδα για δεύτερη φορά ανακάλυψα ατάκες και λεπτομέρειες που μου είχαν ξεφύγει την πρώτη φορά καθώς ξεκαρδιζόμουν στα γέλια.
Συμμετέχουν
Ζαν Ντιζαρντέν
Fred / Olivier / François / Laurent / James
Ζιλ Λελούς
Greg / Nicolas / Bernard / Antoine / Eric
Λιονέλ Αμπελάνσκι
Le directeur de séminaire
Pierre-Benoist Varoclier
Le serveur
Bastien Bouillon
Valentin
Γκιγιόμ Κανέ
Thibault
Ξαβιέ Claudon
Infidèle anonyme #1
Aina Clotet
Julia
Ντέιβιντ Allen Cluck
Hotel Receptionist - Las Vegas
Laurent Cotillard
Infidèle anonyme #3
iShow.gr - Ο κόσμος της Showbiz
ΑΪΣΟΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ INTERNET Μ.ΙΚΕ
Επικοινωνία: press@ishow.gr
Τηλ. 211-4100551