Το μουσικό έργο «Μαρινέλλα- Το Μιούζικαλ» διατρέχει τις δεκαετίες από το 50 μέχρι σήμερα και αφηγείται την ιστορία τριών γυναικών. Οι δυο πρώτες είναι πρόσωπα φανταστικά και η τρίτη πραγματικό. Η πρώτη είναι η Ειρήνη (Ευαγγελία Μουμούρη) μια γυναίκα από την επαρχία, η δεύτερη η Μαρία (Τζένη Μπότση) μια Αθηναία και η τρίτη ένα κορίτσι από την Θεσσαλονίκη που πήρε το όνομα Μαρινέλλα και έμελε να γίνει μύθος. Το ρόλο της Μαρινέλλας υποδύεται φυσικά η Μαρινέλλα και μια νεαρή ηθοποιός που κάνει την παιδική της ηλικία. Οι βασικοί αντρικοί ρόλοι παίζονται από το Μέμο Μπεγνή και τον Αντώνη Λουδάρο και ο θίασος συμπληρώνεται από δέκα ακόμα ηθοποιούς και χορευτές. Οι φανταστικές ιστορίες της Ειρήνης και της Μαρίας συμπλέκονται με την πορεία της Μαρινέλλας και τα τραγούδια της ακολουθούν τις περιπέτειες, τους έρωτες και τις διαψεύσεις τους. Οι ζωές τους κυλάνε παράλληλα με την καριέρα της τραγουδίστριας και η φωνή της Μαρινέλλας γίνεται παραπλήρωμα και έκφραση του αισθήματός τους. Κι έτσι οι σημαντικότερες επιτυχίες της γίνονται ορόσημα για τη ζωή της Ειρήνης και της Μαρίας όπως και εκατοντάδων χιλιάδων άλλων Ελληνίδων.
Μαρινέλλα. Μια σημαντική ερμηνεύτρια με σπουδαία φωνή. Μια εμβληματική εικόνα. Ένα αρχέτυπο θηλυκότητας. Η Μαρινέλλα δε μπορεί να αξιολογηθεί με μουσικολογικούς όρους, γιατί είναι μια βαθειά εγγραφή στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Για τις γενιές που μεγάλωσαν από το 70 και μετά η Μαρινέλλα αποτελεί σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τη μουσική ζωή της Ελλάδας. Για την κουλτούρα μας γενικότερα. Από τον τρόπο που φραζάρει όταν τραγουδάει μέχρι τα ρούχα που φοράει κάθε εποχή, αλλά και για τις επιλογές ζωής που έκανε, αποτέλεσε πρότυπο (πολλές φορές επαναστατικό) για στρατιές Ελληνίδων. Η χειραφέτηση της Ελληνίδας από την κουζίνα και τα οικιακά και η πορεία της στην ελεύθερο και ισότιμο αυτοπροσδιορισμό συμπίπτει με την πορεία της Μαρινέλλας από την ακίνητη τραγουδίστρια του λαϊκού πάλκου που σιγοντάρει τον παρτεναίρ της, στην γνωστή μας μοναχική γυναικεία φιγούρα που παίρνει την ευθύνη να σταθεί μόνη στο φως του προβολέα και να εκθέσει στο κοινό έναν πρωτόγνωρο ερωτισμό. Τον ερωτισμό μιας γυναίκας που δεν επιζητά έναν άντρα αφέντη αλλά έναν ισότιμο εραστή. Αυτό ήταν που ανέβασε την Μαρινέλλα στο επίπεδο του συμβόλου. Μια γυναίκα χειραφετημένη και ταυτόχρονα απόλυτα θηλυκή και μητρική.
