Η κορυφαία στιγμή του μεγάλου Ιταλού δημιουργού με το αξεπέραστο στυλ και τα αμέτρητα βραβεία, το θρυλικό Blow Up του Μικελάντζελο Αντονιόνι, έρχεται και πάλι στις οθόνες των θερινών κινηματογράφων με ψηφιακά επεξεργασμένη κόπια από την Summer Classics! Πρόκειται για την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Αντονιόνι, ένα θρίλερ μυστηρίου - φόρος τιμής στη δεκαετία του ’60, που κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κανών το 1967 και δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου.

Το Blow-Up είναι βασισμένο σε διήγημα του συγγραφέα Χούλιο Κορτάζαρ, αποτελώντας έμπνευση για πολλούς άλλους σπουδαίους σκηνοθέτες (ενδεικτικά αναφέρονται Η συνομιλία του Φράνσις Φορντ Κόπολα και το Blow Out του Μπράιαν ντε Πάλμα). Η έξοχη κινηματογράφηση της ασυνήθιστης χρωματικής παλέτας της ταινίας έχει γίνει από τον Κάρλο ντι Πάλμα και τη μουσική της ταινίας έχει συνθέσει ο τιμημένος με 14 Grammy, Χέρμπι Χάνκοκ.

Αποτυπώνοντας την ατμόσφαιρα του Λονδίνου στα Swinging Sixties της νεωτερικότητας, της σεξουαλικής απελευθέρωσης, του στυλ και του ροκ εν ρολ, το σάουντρακ συμπεριλαμβάνει επίσης τους Yardbirds με τους Jeff Beck και Jimmy Page στις κιθάρες, ενώ εμφανίζονται και είδωλα της εποχής όπως το μοντέλο Veruschka. Εν μέρει θρίλερ χαμηλών τόνων, εν μέρει υπαρξιακή μελέτη χαρακτήρα, το Blow-Up κατέκτησε τους κριτικούς αλλά και το κοινό, καταφέροντας ένα μεγάλο πλήγμα στην λογοκρισία της εποχής με τις εκτεταμένες σκηνές περιστασιακού σεξ και χρήσης ναρκωτικών.

Ο ήρωας της ταινίας, ο Τόμας, ένας όχι ιδιαίτερα συμπαθής φωτογράφος μόδας που έχει απογοητευτεί από τον τρόπο ζωής του, γίνεται χωρίς να το ξέρει μάρτυρας μιας δολοφονίας, ενώ φωτογραφίζει κρυφά ένα ζευγάρι σε ένα πάρκο. Ξαφνικά χάνει τη δύναμη και τον έλεγχο που νόμιζε ότι είχε, εμπλεκόμενος σε μια υπόθεση που δεν καταλαβαίνει. Στην προσπάθειά του να ερευνήσει, αποσπάται διαρκώς από το σεξ και τα πάρτι, και όταν προσπαθεί να πείσει κι άλλους ανθρώπους να βοηθήσουν, όλοι είναι πολύ απορροφημένοι από τον εαυτό τους για να ενδιαφερθούν.

Παρουσιάζοντας τις εικόνες ως αναπαραστάσεις και ερμηνείες και όχι ως γεγονότα, το Blow-Up κλείνει το μάτι στην αυταπάτη και τη ματαιότητα, την αποξένωση και την ανία της σύγχρονης εποχής. Ζούμε υπό την απόλυτη κυριαρχία της εικόνας, του φαίνεσθαι, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα όλο και περισσότερο ότι καμία από τις εικόνες που μας δείχνουν δεν αποτυπώνει την αλήθεια. Όσο περισσότερο εμβαθύνει κανείς σε κάτι, τόσο λιγότερο σίγουρος μπορεί να είναι για οτιδήποτε -όσο περισσότερο μεγεθύνει ο Τόμας τις εικόνες, τόσο λιγότερο υπάρχει κάτι να δεις. Κι όμως, η σκηνή στην οποία μεγεθύνει τις φωτογραφίες, και στη συνέχεια τις εξετάζει προσπαθώντας να τις βάλει σε κάποια σειρά για να βρει ένα νόημα, είναι ένα δεκάλεπτο κινηματογραφικό tour de force.