Η ανισότητα, η αδικία, οι απαιτήσεις του κόσμου που ζούμε προκαλούν άγχος και κατάθλιψη σε πολλούς ανθρώπους. Ενίοτε, κάποιοι από αυτούς ξεσπούν. Αυτή είναι μια ταινία για αυτούς τους ανθρώπους. Οι χαρακτήρες του Ιστορίες Για Αγρίους, περνούν το λεπτό όριο που διαχωρίζει τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα. Η προδοσία ενός εραστή, η αναδρομή στο καταπιεσμένο παρελθόν, ακόμη κι ο εκνευρισμός ενός οδηγού, μπορούν να οδηγήσουν στην παραφροσύνη και την ένοχη απόλαυση του να χάνεις τον έλεγχο.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Αυτές οι ιστορίες προέκυψαν από τις πιο κρυφές γωνίες του μυαλού μου. Καθώς δούλευα σε άλλα πρότζεκτ, συχνά αντιμετώπιζα προβλήματα που έδειχναν ότι είναι αδύνατον να τα ολοκληρώσω, οπότε έγραφα ταυτόχρονα μικρές ιστορίες για να εξωτερικεύσω την αγανάκτηση μου. Όταν τις ένωσα, συνειδητοποίησα ότι είχαν μια συνοχή: είχαν όλες ως στόχο την εκδίκηση, την κάθαρση και την καταστροφή. Και την ένοχη απόλαυση του να χάνεις τον έλεγχο.

Συχνά σκέφτομαι ότι ο δυτικός τρόπος σκέψης και η ανάλογα φταιγμένη κοινωνία που ζούμε, μειώνει την ευαισθησία των ανθρώπων και καταστρέφει τους ανθρώπινους δεσμούς. Το Ιστορίες Για Αγρίους, παρουσιάζει μεμονωμένα περιστατικά ανθρώπων που ζουν έτσι φυλακισμένοι χωρίς να το γνωρίζουν. Αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που αντί να καταπιέσουν την αγανάκτηση τους την αφήνουν ελεύθερη.

Η εξιστόρηση πολλών και διαφορετικών ιστοριών ήταν απελευθερωτική για μένα, και μου θύμησε την αγάπη που είχα για τη λογοτεχνία. Το θυμάμαι σα χθες όταν ανακάλυπτα στην οικογενειακή βιβλιοθήκη μας μυθιστορήματα που μου τράβηξαν την πρόσοχη: Tales by the Masters of Crime,Tales by the Master of Mystery, και Tales by the Masters of Terror.

Έργα που βρήκαν το δρόμο στο υποσυνείδητο μου και δημιούργησαν τον χώρο για καλλιτεχνική ελευθερία και πειραματισμό.

Ντάμιαν Σιφρόν