Βούρβουρα, ένα ορεινό χωριό στην Αρκαδία του Γκαίτε. Οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στη φύση με ό,τι οι ίδιοι παρήγαγαν. Μια αυτάρκης κοινωνία που η μόνη επαφή της με τον “έξω κόσμο” ήταν το σχολείο. Εκεί μάθαιναν γράμματα και τραγουδάκια για τη μεγάλη πατρίδα που τους κάνει περήφανους. Μετά τον πόλεμο και τη ναζιστική κατοχή, στην οποία το χωριό θα πληρώσει βαρύ φόρο αίματος, πολλοί θα ξενιτευτούν και κάποιοι θα βρεθούν στο Μαρούσι ένα γραφικό προάστιο των Αθηνών που θα γνωρίσει το βίαιο μετασχηματισμό του σε χρηματοοικονομικό κέντρο της χώρας και στο οποίο θα γίνουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 2004. Μια βιτρίνα εθνικής υπερηφάνειας στηριγμένη στον καταναλωτικό πυρετό και στον υπέρογκο δανεισμό. Η τραγωδία δεν θα αργήσει να ‘ρθει. Η χρεοκοπία. Λόγω έλλειψης πόρων το σχολείο στο χωριό κλείνει. Μετά από 150 χρόνια λειτουργίας. Η σημαία που κυμάτιζε στη σχολική γιορτή τώρα υπνώττει σε κάποιο συρτάρι.