Αναζήτηση
Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου - iShow.gr
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου - iShow.gr
Είδος
Φιλμ νουάρ μυστηρίου αμερικανικής 1950 σε επανέκδοση
Διάρκεια
83'
Συντελεστές
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Υπόθεση
Θρίλερ
Μυστηρίου
Με κεντρικό ήρωα τον «ζωντανό-νεκρό» Μπίγκελοου (ο οποίος έχει μόλις μια μέρα ζωής μπροστά του, έχοντας ανακαλύψει ότι δηλητηριάστηκε με μία τοξική ουσία που επιφέρει το θάνατο μετά από 24 ώρες), η ταινία καταγράφει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς την προσπάθειά του κεντρικού της ήρωα να ανακαλύψει τόσο τον δολοφόνο του όσο και κάποιο αντίδοτο στο δηλητήριο που εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς στον οργανισμό του.
Trailer
Πληροφορίες
Θέλω να αναφέρω μια δολοφονία
-Ποιος δολοφονήθηκε;
-Εγώ...

Ένα από τα κορυφαία φιλμ νουάρ όλων των εποχών

«D.O.A» «Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου»
(1950)

Η συναρπαστική ταινία του Ρούντολφ Ματέ,
που πολλοί τη θεωρούν ανώτερη από το ριμέικ του 1987

Βασισμένη σε ένα ιδιοφυές και εξαιρετικά πρωτότυπο σενάριο των Ράσελ Ρόουζ και Κλαρένς Γκριν

«Κλασικό παράδειγμα ταινίας που στηρίχτηκε μεν σε “σφιχτές” τσέπες, αλλά σε ανοιχτά μυαλά. Μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία, μια ταινία που θα συνεχίσει να κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων όσοι αγαπούν το κλασικό φιλμ νουάρ»

Οι ανατροπές είναι ποικίλες και διαρκείς και το υπέροχο ασπρόμαυρο κάδρο του βιρτουόζου της κάμερας Ρούντολφ Ματέ δίνουν στο διαρκώς εντεινόμενο μυστήριο μια διάσταση σχεδόν απόκοσμη, σε μια πέρα για πέρα πάντως «γήινη» ταινία.

«Κάθε σκηνή είναι γεμάτη εκπλήξεις, κάθε καρέ είναι γεμάτο ενέργεια»

«Ένα φιλμ, που όσο στερείται φανταχτερών μέσων και
ψεύτικων χολιγουντιανών σκηνικών, τόσο είναι γεμάτο
από πανέξυπνες ιδέες και λαμπερούς χαρακτήρες»


D.O.A. είναι τα αρχικά της φράσης «Dead on arrival»? που σημαίνει «Νεκρός κατά την άφιξη». Και, κατά μία έννοια, αυτό ακριβώς συμβαίνει στο ξεκίνημα της ταινίας, ένα ξεκίνημα που δικαίως θεωρείται ως μία από τις πιο πρωτότυπες εναρκτήριες σκηνές ταινίας στην ιστορία του κινηματογράφου:

Ο Φρανκ Μπίγκελοου, ένας μικροασφαλιστής του Σαν Φραντσίσκο, μπαίνει σε ένα αστυνομικό τμήμα της πόλης και καταγγέλλει ότι... τον έχουν δολοφονήσει!
Χαρακτηριστικός ο εναρκτήριος διάλογος:

Μπίγκελοου: Θέλω να αναφέρω μια δολοφονία
Αστυνομικός: Ποιος δολοφονήθηκε;
Μπίγκελοου: Εγώ...

Πρωτότυπο, βέβαια, δεν είναι απλώς και μόνο το ξεκίνημα, είναι και ολόκληρη η υπόθεση της ταινίας, που δικαίως θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα φιλμ νουάρ που έχουν γυριστεί ποτέ. Με κεντρικό ήρωα τον «ζωντανό-νεκρό» Μπίγκελοου (ο οποίος έχει μόλις μια μέρα ζωής μπροστά του, έχοντας ανακαλύψει ότι δηλητηριάστηκε με μία τοξική ουσία που επιφέρει το θάνατο μετά από 24 ώρες), η ταινία καταγράφει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς την προσπάθειά του κεντρικού της ήρωα να ανακαλύψει τόσο τον δολοφόνο του όσο και κάποιο αντίδοτο στο δηλητήριο που εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς στον οργανισμό του.
Παρόλο που ο θεατής ενημερώνεται εξαρχής ότι ο πρωταγωνιστής της ταινίας δεν πρόκειται να επιβιώσει στο τέλος, σε κανένα σημείο δεν πρόκειται να απογοητευθεί ή να χάσει το ενδιαφέρον του. Άλλωστε, η ελπίδα ότι ο πρωταγωνιστής θα ζήσει αιωρείται ανελλιπώς στον αέρα, αλλά παράλληλα... ανατρέπεται κιόλας. Η δράση είναι καταιγιστική, οι ανατροπές ποικίλες και διαρκείς και το υπέροχο ασπρόμαυρο κάδρο του βιρτουόζου της κάμερας Ρούντολφ Ματέ δίνουν στο διαρκώς εντεινόμενο μυστήριο μια διάσταση σχεδόν απόκοσμη, σε μια πέρα για πέρα πάντως «γήινη» ταινία. Και βέβαια, υπάρχουν παράλληλα όλα τα κλασικά χαρακτηριστικά του φιλμ νουάρ: μυστήριο, προδοσία, ίντριγκα, διπροσωπία.
Πρόκειται για μια ταινία με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό, με μικρό (αλλά δυνατό) καστ και απειροελάχιστα ως καθόλου τεχνητά εφέ πάσης φύσεως. Κακώς, δε, θεωρείται από κάποιους ως «ηθικοπλαστικό δίδαγμα» το γεγονός ότι ο Μπίγκελοου «τιμωρείται» επειδή το είχε ρίξει στην... κραιπάλη μετά την απόλυσή του από το γραφείο στο οποίο εργαζόταν. Ίσα ίσα, ο Ματέ αποφεύγει οποιεσδήποτε ηθικολογικές αναφορές και διλήμματα, παρουσιάζοντας με μαεστρικό τρόπο το πώς ένα απλοϊκός ανθρωπάκος της καθημερινότητας μπορεί να μετατραπεί σε σούπερ ήρωα αστυνομικού μυθιστορήματος όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν ή (όπως εδώ) το απαιτήσουν. Παράλληλα, οι υπαρξιακές αναζητήσεις του ήρωα είναι μεν υποβόσκουσες, αλλά διάχυτες σε όλη την ταινία, όπως και οι ανάλαφρες σαρκαστικές αναφορές στις πάσης φύσεως «αρχές εξουσίας», μέσα από τη λεπτά ειρωνική διάθεση με την οποία παρουσιάζονται οι αστυνομικοί στους οποίους απευθύνεται ο Μπίγκελοου.
Όσον αφορά δε το τέλος της ταινίας, καλύτερα ας μη σας προϊδεάσουμε. Ο Ματέ παίζει συνεχώς με τα νεύρα των θεατών (με την καλή έννοια) τους οποίους τους ρίχνει πότε στο «ο Μπίγκελοου θα ζήσει» και πότε στο «ο Μπίγκελοου θα πεθάνει». Παρόλα αυτά, το τέλος αυτό καθ’ αυτό δεν είναι προβλέψιμο. Αυτό και... τίποτε άλλο!

Κάθε καρέ είναι γεμάτο ενέργεια

«Ένα φιλμ, που όσο στερείται φανταχτερών μέσων και ψεύτικων χολιγουντιανών σκηνικών, τόσο είναι γεμάτο από πανέξυπνες ιδέες και λαμπερούς χαρακτήρες», όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε σε κριτική της εποχής.
Πέρα από το καστ, οι συντελεστές της ταινίας είναι πραγματικά αξιομνημόνευτοι. Οι σεναριογράφοι Ράσελ Ρόουζ και Κλαρένς Γκριν έβγαλαν από τα ευφάνταστα μυαλά τους πάνω στο χαρτί «την καλύτερη ιστορία που έγραψαν ποτέ», όπως γράφτηκε κατά κόρον στον αμερικανικό Τύπο της δεκαετίας του ’50. Μια ιστορία που την εκμεταλλεύτηκε με τον πλέον ιδανικό τρόπο ο Ματέ, ο οποίος, έμπειρος οπερατέρ ων, χειρίστηκε την κάμερα με τέτοιον τρόπο ώστε να σου δίνει διαρκώς την αίσθηση του «δεν ξέρω τι με περιμένει», όχι απλώς στην επόμενη στιγμή, αλλά ακόμα και στο επόμενο καρέ!
Οι ειδικοί λένε ότι όσοι οπερατέρ έγιναν σκηνοθέτες δημιούργησαν σπουδαίες ταινίες? και ο Ματέ δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Και μάλιστα σχετικά γρήγορα, αφού το «D.O.A» ήταν η τέταρτη ταινία στην οποία κάθισε στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Και αναμφίβολα δημιούργησε την καλύτερη ταινία της σκηνοθετικής του καριέρας. Και μία από τις κορυφαίες στο χώρο του νουάρ όλων των εποχών. Μια ταινία της οποίας, όπως γράφτηκε σε κριτική της εποχής, «...κάθε σκηνή είναι γεμάτη εκπλήξεις, κάθε καρέ είναι γεμάτο ενέργεια...».
Όσο δε για τον συνθέτη Ντιμίτρι Τιόμκιν, έντυσε μουσικά την ταινία κατά τέτοιον τρόπο ώστε να «θυμίσει» σε κάποιους συναδέλφους του (και να δείξει σε μας τους θεατές) πόσο αποτελεσματικό εργαλείο μπορεί να αποδειχτεί για μια ταινία η μουσική της επένδυση.
Αφήσαμε το καστ τελευταίο. Μικρό μεν, όπως προείπαμε, αλλά εξαιρετικά δυνατό. Οι ερμηνείες εναρμονισμένες στις απαιτήσεις του κλασικού φιλμ νουάρ, με τον Έντμοντ Ο’ Μπράιεν (για τον οποίο ήταν ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος, μια και ήταν ως τότε κλασικός καρατερίστας) να κλέβει την παράσταση. Ιδιαίτερα πειστική στο ρόλο της Πόλα Γκίμπσον η Πάμελα Μπρίτον.

«Σφιχτές τσέπες, ανοιχτά μυαλά»


Σε τελική ανάλυση, το «D.O.A.» είναι κλασικό παράδειγμα ταινίας που στηρίχτηκε μεν σε «σφιχτές» τσέπες, αλλά σε ανοιχτά μυαλά. Μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία, μια ταινία που θα συνεχίσει να κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων όσοι αγαπούν το κλασικό φιλμ νουάρ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πολ Σρέντερ, στο βιβλίο που έχει εκδώσει για το φιλμ νουάρ, έχει συμπεριλάβει το «D.O.A.» ως ένα από τα πλέον αξιοσημείωτα του είδους.
Αξιοσημείωτο δε ότι γυρίστηκαν δύο ριμέικ του «D.O.A.». Το πρώτο (1969) δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ενώ το δεύτερο, που γυρίστηκε το 1987 με πολύ υψηλότερο προϋπολογισμό και πιο λαμπερούς πρωταγωνιστές (Ντένις Κουέιντ, Μεγκ Ράιαν), θεωρήθηκε από το σύνολο των ειδικών μια θεαματική μεν ταινία αλλά ποιοτικά και κινηματογραφικά πολύ κατώτερη της πρωτότυπης.

Συμμετέχουν
Έντμοντ Ο’ Μπράιεν
Frank Bigelow
Πάμελα Μπρίτον
Paula Gibson
Λούθερ Άντλερ
Majak
Μπέβερλι Γκάρλαντ
Miss Foster (ως Beverly Campbell)
Λιν Μπάτζετ
Mrs. Philips
Γουΐλιαμ Ching
Halliday
Χένρι Χαρτ
Stanley Philips
Neville Brand
Chester
Laurette Luez
Marla Rakubian
Jess Kirkpatrick
Sam
iShow.gr - Ο κόσμος της Showbiz
ΑΪΣΟΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ INTERNET Μ.ΙΚΕ
Επικοινωνία: press@ishow.gr
Τηλ. 211-4100551