Το έργο εξελίσσεται την περίοδο της μεταπολίτευσης, όπου το φαινόμενο της αντιπαροχής αλλάζει το τοπίο της Αθήνας ρυθμίζοντας εκ νέου τις σχέσεις των ανθρώπων στην αθηναϊκή κοινωνία. Μια ηλικιωμένη μητέρα, παρά τις δυνατές αντιστάσεις της, πείθεται τελικά από το γιο της και δίνει το σπίτι της αντιπαροχή. Με αυτή την κρίσιμη απόφαση της, παρόλο που η ίδια νοιώθει να μετατρέπεται σε φορτίο, σε βάρος για τους οικείους της, παραδίνει τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά.

 Η μάνα στο έργο του Διαλεγμένου είναι αποκομμένη από το γνώριμο της περιβάλλον, από το τοπίο των αναμνήσεων της. Αναγκάζεται να παραμείνει σ΄ ένα χώρο ουδέτερο και ανοίκειο, γίνεται περιττή, νοιώθει πως αποκόπτεται από τις ρίζες της. Έχει απωλέσει ακόμη και το θάνατο της αφού δεν ελπίζει ούτε στην ανάπαυση του τάφου της. Χωρίς σπίτι, χωρίς τάφο, άστεγη και στη ζωή και στο θάνατο, γίνεται πράγμα, μια αξία άχρηστη...

Ο συγγραφέας με τρόπο συνταρακτικό, με γλώσσα καίρια και οικεία αλλά όχι γραφική, κατορθώνει να περιγράψει τις οικογενειακές συγκρούσεις μεταβαίνοντας από το τραγικό στο κωμικό εκπλήσσοντας μας συγκινητικά.