Ένας αριστερός φτάνει στα όρια της αυτοκτονίας, βιώνοντας μια δυνατή κρίση. Προσπαθεί να γράψει ένα βιβλίο για όλα όσα ίσχυαν κάποτε, αλλά σήμερα έχουν αλλάξει. Όλα γύρω του μοιάζουν απόμακρα. Οι φίλοι, η οικογένεια, το Κόμμα από το οποίο αποχώρησε. Η ελπίδα του για ένα διαφορετικό μέλλον είναι ουσιαστικά νεκρή.  

Επεισοδιακή ήταν η προβολή της ταινίας στο 37ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου ο Νίκος Καλογερόπουλος (συν-σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής της ταινίας) κατήγγειλε στο κοινό ότι είναι αντίθετος με την προβολή του έργου στο Φεστιβάλ, γιατί δεν τον εκφράζει. Αιτία οι διαφωνίες του με τον Ντίνο Κατσουρίδη (που συνυπογράφει την ταινία), τον οποίο και κατηγόρησε ότι αλλοίωσε το ιδεολογικό μήνυμα του σεναρίου και δεν γύρισε το προβλεπόμενο φινάλε. Ο Ντίνος Κατσουρίδης χρειάστηκε να κάνει κι αυτός τη δική του επέμβαση, επιχειρηματολογώντας ότι ήταν αδύνατο να γυρισθεί η σκηνή του τέλους, γιατί προϋπόθετε περίπλοκα ειδικά εφφέ, που ήταν έξω από το πνεύμα της υπόλοιπης ταινίας. Κι όταν η διαφωνία του με τον Νίκο Καλογερόπουλο έφτασε στο απροχώρητο, ολοκλήρωσε μόνος του την ταινία και την έστειλε στο Φεστιβάλ, για να είναι εντάξει απέναντι στο ΕΚΚ. Το κοινό όμως είχε ταυτιστεί με τον Νίκο Καλογερόπουλο και δεν κάθισε καν ν`ακούσει τα επιχειρήματά του. Η ταινία πάντως δεν άρεσε και στο τέλος αυτοί που γιουχάιζαν δεν ήξεραν ούτε οι ίδιοι αν έπρεπε ν`απευθυνθούν στον Κατσουρίδη ή και στον Καλογερόπουλο.