Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1936 στο Μπουένος Άιρες κι ήταν ένα από τα πέντε παιδιά εργάτη των σιδηροδρόμων.

Αρχικά σπούδασε Χημεία, ύστερα δίδαξε φιλολογικά μαθήματα, ψυχολογία, φιλοσοφία και θεολογία, προτού αναδειχθεί επίσκοπος της πρωτεύουσας της Αργεντινής, το 1998.

Εξελέγη καρδινάλιος το 2001, την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης και κοινωνικής έκρηξης στη χώρα του, στηλιτεύοντας τις καταστροφικές επιπτώσεις του «αχαλίνωτου καπιταλισμού» στις ζωές εκατομμυρίων ομοεθνών του.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μπεργκόλιο δεν είχε επιδείξει ανάλογη τόλμη στα πολύ δύσκολα χρόνια της δικτατορίας που ακολούθησε το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1976. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατήγγειλαν ότι έκανε τα στραβά μάτια σε αυθαιρεσίες και εγκλήματα των στρατιωτικών- κάτι για το οποίο η Καθολική Εκκλησία της Αργεντινής ζήτησε δημοσίως συγγνώμη, το 2012.

Έχοντας ενταχθεί ήδη από το 1958 στην Αδελφότητα των Ιησουιτών, ο Μπεργκόλιο ακολουθεί συντηρητική γραμμή σε όλα τα επίμαχα θεολογικά θέματα. Ήρθε μάλιστα σε ανοιχτή ρήξη με την πρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρχνερ, για τα φιλελεύθερα μέτρα που πήρε η κυβέρνησή της, αναφορικά με τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφύλων και τις αμβλώσεις.

Παρόλα αυτά, κέρδισε γενική αναγνώριση με τις αλλεπάλληλες επισκέψεις του στις παραγκουπόλεις των φτωχών- κάποτε έπλυνε τα πόδια παιδιών που είχαν προσβληθεί από AIDS- και τον εξαιρετικά λιτό τρόπο ζωής του.

Οι κάτοικοι του Μπουένος Άιρες είχαν να το λένε ότι έμενε σε ένα ταπεινό σπίτι, με μια απλή σόμπα κι ότι μετακινείτο με μέσα μαζικής μεταφοράς.

Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, στην εκλογή του Βενέδικτου, το 2005, ο Μπεργκόλιο ήταν ο υπ’ αριθμόν δύο διεκδικητής, φτάνοντας κάποια στιγμή τους 40 ψήφους.

Αυτή τη φορά δεν εμφανιζόταν ούτε στα αουτσάιντερ, αλλά κατάφερε να εκλεγεί, επιβεβαιώνοντας τη γνωστή παροιμία που λέει πως «όποιος μπαίνει Πάπας, βγαίνει καρδινάλιος»- και το αντίστροφο.