Pame Cinema -

Ο Δανός σκηνοθέτης Niels Arden Oplev μετακομίζει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να παραδώσει μια ταινία που ξεκινά με Ευρωπαϊκή διάθεση για να καταλήξει σε κλασσικό Χόλλυγουντ.

Φαίνεται πως ο Αμερικανικός και ο Ευρωπαϊκός ή Ανατολικός κινηματογράφος είναι δύσκολο να συνυπάρξουν, κάτι σαν το λάδι με το νερό. Οι τελευταίες τουλάχιστον προσπάθειες αυτό δείχνουν. Περίφημοι σκηνοθέτες που στις χώρες τους έχουν το δικό τους ύφος, όταν μετακομίζουν δυτικά δεν καταφέρνουν να το διατηρήσουν ή οι προδιαγραφές που τους επιβάλουν καταστρέφουν το αποτέλεσμα. Το είδαμε πρόσφατα στο Stoker του Park, το ξαναβλέπουμε τώρα στο Dead Man Down του Oplev.

O κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ο Victor (Colin Farrell), που είναι από τα πρωτοπαλίκαρα του Alphonse (Terrence Howard), ενός αρχιμαφιόζου. Ο Victor όπως μαθαίνουμε σύντομα έχει διεισδύσει στην οργάνωση του Alphonse με στόχο να πάρει εκδίκηση για τη δολοφονία της γυναίκας του και της κόρης του από την συμμορία. Όμως στην εικόνα μπαίνει και η Beatrice (Noomi Rapace), η γειτόνισσα του Victor, που τον έχει δει να σκοτώνει έναν από τους άνδρες του Alphonse και τον εκβιάζει για να σκοτώσει για λογαριασμό της τον άνδρα που την άφησε σημαδεμένη στο πρόσωπο μετά από ένα τροχαίο.

Η εκδίκηση είναι ένα από τα πιο συχνά θέματα που συναντάμε στον κινηματογράφο και πάντα έχει ενδιαφέρον η οπτική από την οποία την αντιμετωπίζει ο σκηνοθέτης. Εδώ ο Oplev ξεκινά με ένα δράμα που εμφανίζεται σύνθετο και θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρουσα εξέλιξη αν δεν κατάφερνε να το καταστρέψει όσο προχωράει η ταινία, μετατρέποντας χωρίς λόγο το δράμα σε δράση και τον πρωταγωνιστή από τραγικό ήρωα με διλλήματα σε Ράμπο.

Πολλές και οι σεναριακές υπερβολές και ευκολίες, όπως ανάμεσα σε άλλα το ότι ο Victor είχε όλες αυτές τις γνώσεις και ικανότητες του σούπερ εκπαιδευμένου κομάντο επειδή κάποτε υπηρέτησε σε έναν κανονικό στρατό, πράγμα που δεν είναι και η καλύτερη εξήγηση, ή ο τρόπος που ο φίλος του ανακαλύπτει το παρελθόν του.

Ο Farrell όμως είναι η σωστή επιλογή για τον ρόλο και αν παρέμενε στο ύφος του πρώτου μέρους θα ήταν ακόμα καλύτερα, η Noomi Rapace που συνεργάζεται πάλι με τον σκηνοθέτη που την ανέδειξε στο The Girl with the Dragon Tattoo δείχνει πως μαζί του μπορεί να βγάλει τα καλά της στοιχεία, όμως η συμμετοχή της Isabelle Huppert στο ρόλο της μητέρας της Beatrice περνάει εντελώς ανεκμετάλλευτη και δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά σχετικά με το τί ώθησε την Γαλλίδα ηθοποιό στην απόφαση να μετάσχει στην ταινία.

Καλή στις προθέσεις αμήχανη όμως στην εκτέλεση η Γεύση της Εκδίκησης παραμένει μια χαμένη ευκαιρία δεδομένου του καλού καστ.

Βαθμολογία: 5 στα 10

Η Γεύση της Εκδίκησης (Dead Man Down) – Κριτική