Pame Cinema -

Ένας τίτλος που περιλαμβάνει ειρωνεία, θαυμασμό, νοσταλγία, κριτική αλλά και ελπίδα, ακριβώς ότι αισθάνεται και ο κεντρικός ήρωας, ο Jep Gambardella, ένας 65χρονος εργένης, κοσμοπολίτης, πνευματώδης δημοσιογράφος, που γιορτάζοντας τα γενέθλιά του με ένα ξέφρενο πάρτι, στέκεται να αναπολήσει τα χρόνια που πέρασαν με κριτικό μάτι για να αποφασίσει τί είναι η Τέλεια Ομορφιά.

Ο Jep στα νιάτα του είχε γράψει ένα μυθιστόρημα και αυτό του έδωσε το διαβατήριο για τους λογοτεχνικούς κύκλους της Ρώμης. Η ίδια του η προσωπικότητα, το κοφτερό του πνεύμα και η παιδεία του τού έδωσαν το διαβατήριο για την καλή κοινωνία της Ρώμης. Η αγάπη του για την καλή ζωή τον έκανε αναπόσπαστο μέλος μιας κοινωνικής τάξης που έχει ατελείωτα χρήματα και πολύ ελεύθερο χρόνο για διασκέδαση.

Ζει μόνος του σε ένα εκπληκτικό διαμέρισμα που το τεράστιο πανέμορφο μπαλκόνι του ατενίζει το Κολοσσαίο. Εκεί καλεί συχνά τους φίλους του για φαγητό, ποτό και συζήτηση, όταν ο ίδιος δεν είναι καλεσμένος σε κάποιο φανταχτερό πάρτι. Με όλο αυτό το ετερόκλητο κοινό που τον περιβάλλει, ο Jep κατορθώνει και διατηρεί την ευθυκρισία του, μη διστάζοντας να κατατροπώσει την ανοησία όπου τη συναντά. Πολλοί άνθρωποι περνούν από τη ζωή του. Η εκδότριά του ένας νάνος, παλιοί φίλοι, απλές γνωριμίες, μια νέα σχέση με την Ραμόνα μια σαραντάρα στρίπερ, μια αιωνόβια καλόγρια που πρόκειται να ανακηρυχτεί Αγία, όλοι προσφέρουν κάτι, μια νέα εμπειρία, έναν στοχασμό, μια σκέψη που αξίζει, μια ανάμνηση που δεν σβήνει. Σοφότερος κάθε στιγμή ακόμα και όταν γίνεται υπερβολικά κυνικός, περιφέρεται στην Ρώμη και γεύεται τα πάντα.

Ο Paolo Sorrentino, που μας έχει δώσει το Εκεί που Χτυπά η Καρδία Μου και το Il Divo, κάνει μια ταινία που αναπόφευκτα ζητάει τη σύγκριση με την Dolce Vita του Φελίνι. Όμως εδώ η περιπλάνηση του ήρωα έχει έναν πιο σαρκαστικό, αλλά και πιο νοσταλγικό χαρακτήρα. Η κενότητα των πολλών που περιφέρονται βαριεστημένοι στα εξωφρενικά πάρτι, η πνευματική πενία των ‘δήθεν’ καλλιτεχνών έρχεται να συγκριθεί με το παρελθόν μιας πόλης που υπήρξε το κέντρο της πνευματικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας αλλά και της Ευρώπης. Τώρα, σχεδόν σε αποσύνθεση από την έλλειψη μέτρου και αξιών, φαντάζει μια γερασμένη γυναίκα, που παρ’ όλα τα φτιασίδια της δεν μπορεί να κρύψει την παρακμή της.

Η εκπληκτική φωτογραφία του Luca Bigazzi (έχει κερδίσει πέντε βραβεία Ντονατέλο) δεν θα μπορούσε να είναι πιο μεγαλοπρεπής και μαγευτική, τόσο που συχνά γίνεται ο πρωταγωνιστής. Τοπία μοναδικής γοητείας εναλλάσσονται διαρκώς με μπαρόκ εικόνες σπάνιας λεπτομέρειας και σύνθεσης, προσφέροντας μια έκρηξη χρωμάτων και ομορφιάς.

Ο εξαιρετικός Toni Servillo, συχνός συνεργάτης του Sorrentino, κινείται ανάμεσα στις εικόνες με απαράμιλλη χάρη, αναζητώντας την αλήθεια της Τέλειας Ομορφιάς, που ίσως δεν είναι άλλη από την ίδια τη ζωή, με όλες τις ατέλειές της.

Βαθμολογία: 8,5 στα 10

Η Τέλεια Ομορφιά (The Grear Beauty) – Κριτική