Pame Cinema -

Τα ξημερώματα της πρωτοχρονιάς του 2009, ο 22χρονος μαύρος Oscar Grant βρίσκεται με την παρέα του σε ένα τραίνο στο Oakland. Στο βαγόνι γίνεται ένας καυγάς που συμμετέχει και ο ίδιος, το τραίνο σταματά στον σταθμό Fruitvale και η αστυνομία του τραίνου συλλαμβάνει μερικούς νεαρούς, ανάμεσά τους και τον Oscar Grant. Ενώ τους έχουν καθισμένους ο Oscar σηκώνεται να διαμαρτυρηθεί, οι αστυνομικοί τον ακινητοποιούν στο έδαφος προσπαθώντας να του φορέσουν χειροπέδες και τότε ένας από αυτούς βγάζει το όπλο του και τον πυροβολεί στην πλάτη. Ο Oscar πεθαίνει στο νοσοκομείο μερικές ώρες αργότερα.

Ο Ryan Cooglerεπιλέγει αυτήν την πραγματική ιστορία για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, την παραγωγή της οποίας έχει κάνει ο Forest Whitaker.

Ξεκινώντας με μια σκηνή από την στιγμή της δολοφονίας που τραβήχτηκε ζωντανά με κινητό τηλέφωνο, στη συνέχεια μας γυρίζει πίσω και μας αφηγείται τις 24 τελευταίες ώρες του Oscar, από το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου μέχρι την τραγική στιγμή στον σταθμό.

Η αφήγηση έχει χαρακτήρα οδοιπορικού, δίνοντας υπόσταση στον πραγματικό άνθρωπο πίσω από τα μικρά ή μεγάλα γράμματα των ειδήσεων. Ο Oscar δεν είναι ούτε άγγελος ούτε διάβολος. Μικροέμπορος ναρκωτικών, έχει κάνει και φυλακή, προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του για το χατίρι κυρίως της τετράχρονης κόρης του Tatiana. Ο Coogler, o οποίος γεννήθηκε σε κοντινή γειτονιά από αυτήν που έζησε ο Grant, ωστόσο ωραιοποιεί τον ήρωά του περισσότερο από όσο χρειάζεται. Ο Oscar ξεκινά την ημέρα του – την τελευταία της μικρής ζωής του – προσπαθώντας να γίνει ένας άλλος άνθρωπος. Νοιάζεται για την οικογένειά του, την μητέρα του, την αδελφή του, τον σκύλο που σκότωσε ένα διερχόμενο αυτοκίνητο, πετάει τα ναρκωτικά για να αφήσει πίσω του τις κακές μέρες, βοηθάει όποιον μπορεί.

Όμως αυτό δεν χρειαζόταν για να αναδειχτεί το έγκλημα. Η αυθαιρεσία και η αστυνομική βία που χρησιμοποιήθηκε εναντίον του και κατέληξε στο θάνατό του δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση, έστω και αν δεν μας παρουσιαζόταν με τόσο θετικό τρόπο. Ακόμα και αν δεν είχε αφήσει πίσω του τις κακές συνήθειες, αν ήταν junkie ή έμπορος μαριχουάνας δεν θα ήταν λόγος να τον πυροβολήσουν εν ψυχρώ στην πλάτη, ούτε κάτι τέτοιο θα μας έκανε περισσότερο ανεκτικούς απέναντι στον δολοφόνο του.

Ωστόσο η παρουσία του Michael B. Jordan στο ρόλο του Oscar είναι καταλυτική. Ο Jordan ερμηνεύει με περίσσια ευαισθησία και δύναμη τον Oscar, δημιουργώντας ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες που έχουμε δει πρόσφατα σε ταινία, βοηθούντος σε αυτό και το σενάριο του Coogler με τους μεστούς καθημερινούς διαλόγους. Η Octavia Spencer είναι επίσης εξαιρετική στο ρόλο της μητέρας του Wanda, όπως πολύ καλή είναι και η Melonie Diaz στο ρόλο της Sophina, της φίλης του Oscar και μητέρας της κόρης τους.

Παρά το γεγονός πως αυτό που περιμένουμε από την αρχή είναι το πώς έφτασαν τα πράγματα σε τέτοια κατάληξη, το Fruitvale Station έχει ρυθμό και προσωπικότητα σε όλη τη διάρκεια – ειδικά για πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια είναι ιδιαίτερα αξιέπαινη – και δεν βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τραγικό τέλος, το οποίο όταν έρχεται είναι συγκλονιστικό, κάτι που οφείλεται και στην απλή, ντοκιμαντερίστικη κινηματογράφηση που αναδεικνύει την φρίκη της πράξης. Αν έλειπαν και τα τελευταία λεπτά, ένας επίλογος μακρύτερος από ότι χρειαζόταν, η αποτελεσματικότητα της ταινίας θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη.

Βαθμολογία: 6,5 στα 10

Μια Στάση πριν το Τέλος (Fruitvale Station) – Κριτική