ΟΣάκης Ρουβάςμιλά για τη θέση που πήρε πριν τοδημοψήφισμα, αποκαλύπτει αν τον έχουν προσεγγίσει από πολιτικές παρατάξεις και αποκαλύπτει τι ήταν αυτό που τον σόκαρε τον πρώτο καιρό που μπήκε στο μουσικό χώρο, αφήνοντας πίσω του τον αθλητισμό.

Υπήρξε στιγμή που το μετάνιωσες ότανπήρες δημοσίως μια θέση με κοινωνικοπολιτική χροιά; Δεν είχες ξανακάνει κάτι αντίστοιχο. Πέρασε κάποια στιγμή από το μυαλό σου πως «ίσως δεν έπρεπε»;

Καθόλου, ίσα ίσα, το αντίθετο. Η ουσία είναι η ελευθερία του λόγου και να ασκούμε το δικαίωμα να εκφράζουμε την άποψή μας. Αυτό που θα συμβεί τελικά είναι αυτό που θέλουν οι περισσότεροι. Αλλά αν δεν εκφραζόμαστε και αφήνουμε μόνο τους λίγους να μιλούν, η άποψη που μοιάζει να επικρατεί είναι αυτών των λίγων που εκφράστηκαν.

Μετά από αυτή σου την τοποθέτηση, σε προσέγγισαν για να αναμειχθείς πιο ενεργά με την πολιτική σκηνή;

Πολλές φορές μού έχουν προτείνει κάτι τέτοιο, αλλά στην παρούσα φάση σε αυτό που κάνω, στο δικό μου χώρο, διοχετεύω όλη μου την ενέργεια. Επίσης, υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που ασχολούνται πιο πολύ από εμένα με την ουσία της πολιτικής σκηνής, είναι πιο ειδικοί. Όλοι μπορούμε και πρέπει να προσφέρουμε, αλλά ο καθένας με τον τρόπο του.

Ήσουν ένα παιδί που έφυγε από την Κέρκυρα σε πολύ νεαρή ηλικία και βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο χώρο του θεάματος. Πώς το θυμάσαι όλο αυτό;

Κοίτα, η αλήθεια είναι πως προερχόμουν από ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Ο κόσμος του πρωταθλητισμού στο στίβο είχε άλλους κανόνες, άλλη καθημερινότητα. Ύπνος νωρίς, προπονήσεις, αγώνες. Ξαφνικά, βρέθηκα στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση, με βραδινές ώρες δουλειάς, εμφανίσεις έξι φορές την εβδομάδα, πολλές φορές και επτά εκείνη την εποχή, πολύ ξενύχτι. Άλλαξε ριζικά η ζωή μου και ήταν σοκαριστικό στην αρχή, έχασα τις ισορροπίες μου, αλλά σιγά σιγά βρήκα τα πατήματά του. Γιατί και το τραγούδι σαν πρωταθλητισμό το είδα.

Ένιωσες ποτέ πως κινδυνεύεις να την «ψωνίσεις»;

Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς τη φήμη, όταν ξαφνικά εκτοξεύεται.Ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι. Το απολάμβανα πολύ και το ευχαριστιόμουν όλο αυτό που έγινε, όμως με χαρά, όχι με «ύφος». Το εκτιμούσα και το χαιρόμουν, τώρα ακόμα πιο πολύ. Έτσι ακριβώς αισθανόμουν και πριν το τραγούδι, όταν έκανα αθλητισμό. Το χαιρόμουν. Και σε όλα μου τα βήματα ένιωθα ευγνωμοσύνη.

Είχες δύσκολα παιδικά χρόνια, από οικονομικής άποψης. Μια πενταμελής οικογένεια σε ένα σπίτι 45 τετραγωνικών, χωρίς ανέσεις. Όταν ήρθαν χρήματα στη ζωή σου, το διαχειρίστηκες εύκολα;

Η οικονομική άνεση στη ζωή μου ήρθε πολύ αργότερα. Τα πρώτα μου χρόνια στη μουσική μη νομίσεις πως ήταν εύκολα. Επίσης, δεν είναι αυτονόητο πως κάποιος μπορεί εύκολα να διαχειριστεί τα χρήματα που βγάζει. Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή τη δουλειά που βγάζουν πολλά και ξοδεύουν ακόμα περισσότερα από όσα κερδίζουν, καταλήγοντας σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από τότε που έβγαζαν λίγα. Εγώ δεν είχα καμία σχέση με τα χρήματα, γιατί πριν δεν είχα καθόλου. Δεν μου ήταν απλό από την αρχή να το διαχειριστώ και μου πήρε χρόνο να μάθω, γιατί και τα έσοδα αυξάνουν και τα έξοδα στο δικό μας χώρο.