Τον τελευταίο καιρό δημιουργούνται συνεχώς παρεξηγήσεις από τα λεγόμενα του Γιώργου Λιάγκα.

Τη μία χαρακτηρίζει αρνητικά το τραγούδι της Ηλιάδη. Την άλλη λέει για τα χαμηλά νούμερα τηλεθέασης του ελληνικού τελικού της Eurovision ενοχλώντας πάλι κάποιους.

Έχουμε φτάσει στο σημείο που ο καθένας θα απολογείται για αυτά που είπε ή θα αυτο-λογοκρίνεται για να μη χαλάσει τη διάθεση του άλλου. Oι περισσότεροι αυτό κάνουν.

Το ποτήρι μπορείς να το δεις μισογεμάτο ή μισοάδειο.
Είναι επιλογή σου πώς θα πάρεις κάτι που θα συμβεί ή θα ειπωθεί. Ο Λιάγκας ποτέ δε μάσησε τα λόγια του. Γιατί να το κάνει τώρα; Kαι για ποιον δηλαδή; Πράγματι, ο τρόπος του μπορεί να θεωρηθεί άκομψος ή απότομος. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να λέγεται ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει έχει μεγάλη διαφορά.

Είναι από τους ελάχιστους που μπορέι και λέει την άποψή του ελεύθερα. Όχι επειδή έχει τη σιγουριά της απόλυτης αποδοχής, ούτε επειδή είναι σούπερ-επιτυχημένος σε ό,τι και αν κάνει-εφημερίδα, ραδιόφωνο, τηλεόραση-.
Ο συγκεκριμένος έτσι ήταν ανέκαθεν.
Αυτό λοιπόν όχι δεν πρέπει να ενοχλεί, αλλά θα πρέπει να επικροτείται κιόλας. Δεν ενδιαφέρει αν αυτά που λέει κάποιος είναι σωστά ή όχι. Σημασία έχει να τα λέει. Να δεχόμαστε και την άλλη άποψη.

Αρκεί να υπάρχει άποψη. Όχι να σιωπά για να γλείφει αυτιά, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Αυτό προσμετράται θετικά, για αυτό και ο κόσμος του έχει τόση εκτίμηση.


_tyler durden
Πηγή: tvnea.blogspot.com