Pame Cinema -

Νεα ταινία του Baz Luhrmann με τους Leonardo DiCaprio, Joel Edgerton, Tobey Maguire, Carey Mulligan.

Ο Nick Carraway εντυπωσιάζεται από τη μυστηριώδη ζωή και το πλούσιο λάιφσταϊλ του γέιτονά του, Jay Gatsby. Ο Nick εισάγεται στον κόσμο του Gatsby και γνωρίζει τον κύκλο του. Γρήγορα θα γίνει μάρτυρας της εμμονής και της τραγωδίας του.

Ο Baz Luhrmann διασκευάζει το διήγημα του F. Scott Fitzgerald με το δικό του χαρακτηριστικό στυλ που έχουμε συνηθίσει σε ταινίες όπως Romeo + Juliet και Moulin Rouge!. Ενώ όμως στις παραπάνω ταινίες η μεταμοντέρνα του προσέγγιση, η υπερστυλιζαρισμένη σκηνοθεσία και η εξωφρενικά προσεγμένη σκηνογραφία είναι οργασμική για το μάτι παραμένοντας παράλληλα λειτουργική, εδώ όμως χάνεται σε ένα άνευρο σενάριο (διασκευασμένο από τον ίδιο τον σκηνοθέτη παρέα με τον Craig Pearce) και στην άνευ ουσίας παράθεση όμορφων οπτικά πλάνων. Ακόμα κι αυτά όμως είναι αμφιβόλου αισθητικής.

Άρτια καλλιτεχνική διεύθυνση, κοστούμια και φαντασμαγορική απεικόνιση της δεκαετίας του ‘20. Η οπτική εξτραβαγκάντζα από μόνη της όμως δεν αρκεί για να σώσει την κατάσταση. Η πρόσμιξη μοντέρνων ήχων με αυτών της δεκαετίας του ’20, παρότι δεν ενοχλεί, δεν καταφέρνει να συμβάλλει με τον καταλυτικό τρόπο που τα κατάφερνε στο Moulin Rouge!. Ο συμπαραγωγός της ταινίας, Jay-Z, έχει την τιμητική του, μιας και πληθώρα δικών του κομματιών και της γυναίκας του Beyonce βρίσκονται διάσπαρτα στα περιβόητα πάρτυ του Gatsby και σε άλλα σημεία της ταινίας.

O Leonardo DiCaprio προσθέτει μια ακόμα αρκετά καλή ερμηνεία στη φιλμογραφία του και πείθει σε μεγάλο βαθμό ως Jay Gatsby, η Carey Mulligan εξαιρετική όπως πάντα στις εκφράσεις της και στην ερμηνεία της, ο Tobey Maguire πολύ καλή επιλογή ως ο μειλίχιος παρατηρητής Nick Carraway και οι υπόλοιπες ερμηνείες κινούνται σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο. Δυστυχώς όμως, οι ερμηνείες σπανίως βοηθούνται σκηνοθετικά στις εντονότερες δραματουργικά σκηνές του φιλμ. Αποκορύφωμα των ερμηνειών (και της ταινίας) μια θεατρική σκηνή όπου το βασικό καστ βρίσκεται στη σουίτα ξενοδοχείου και μέσα από την ένταση που προκύπτει δίνεται η ευκαιρία για το ερμηνευτικό κρεσέντο των βασικών ηθοποιών.

Το μοντάζ της ταινίας δεν καταφέρνει να κρατήσει ισορροπία στην ταινία. Οι ξέφρενες σκηνές γρήγορου μοντάζ δεν ακολουθούνται από τις απαραίτητες ανάσες. Οι χαμηλότονες σκηνές μοιάζουν βεβιασμένες σφήνες για να επανέλθει το καταιγιστικό μοντάζ κι όχι ευκαιρία για ανάπτυξη χαρακτήρων και δημιουργία υπόγειας έντασης που θα τροφοδοτούσε με ενδιαφέρον την πλοκή.

Εν κατακλείδι η ταινία αφήνει την επίγευση των πάρτυ του Gatsby. Ξέφρενα, αλλά επιδερμικά και τα ξεχνάς το επόμενο πρωί.

Βαθμολογία: 4 στα 10

O Υπέροχος Γκάτσμπι (The Great Gatsby) – Κριτική