Pame Cinema -

Η Σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία παρουσιάζει μεγάλη άνθηση τα τελευταία 15 χρόνια έχοντας αναπτύξει δικό της χαρακτήρα και ύφος και με σημαντικούς εκπροσώπους τον Χένινγκ Μάνκελ, την Καμίλα Λάκμπεργ, τον Τζο Νέσμπο και φυσικά τον Στιγκ Λάρσον με την περίφημη τριλογία του ‘Μιλένιουμ’.

Το περιβάλλον είναι σκοτεινό, παγωμένο και αποπνικτικό, οι άνθρωποι ψυχροί και εσωστρεφείς ενώ κυριαρχούν οι κατά συρροήν δολοφόνοι, οι ψυχοπαθείς, ο ρατσισμός, η οικογενειακή βία, τα σεξουαλικά εγκλήματα.

Ο Υπνωτιστής είναι άλλο ένα μυθιστόρημα αυτής της κατηγορίας από τον Σουηδό Λαρς Κέπλερ, ένα ψευδώνυμο που καλύπτει το συγγραφικό ζευγάρι, την Αλεξάντρα Κοέλο Αντορίλ και τον σύζυγό της Αλεξάντερ Αντορίλ, που έχει προσαρμόσει σε σενάριο ο Paolo Vacirca.

Μια οικογένεια δολοφονείται άγρια από έναν άγνωστο. Επιζεί ο γιός, ένα αγόρι που όμως βρίσκεται σε κώμα από τα τραύματα που φέρει, ενώ υπάρχει και μια μεγάλη αδελφή η οποία δεν ζούσε με την οικογένεια και η οποία επίσης κινδυνεύει. Ο αστυνομικός Τζούνα Λίνα (Tobias Zilliacus) που αναλαμβάνει την υπόθεση βρίσκεται σε αδιέξοδο και καταφύγει στις υπηρεσίες του υπνωτιστή Έρικ Μπαρκ (Mikael Persbrandt), ελπίζοντας πως υπνωτίζοντας τον μικρό Τζόζεφ θα μπορέσει να του αποσπάσει πληροφορίες για το πρόσωπο του δολοφόνου. Ωστόσο σύντομα ο υπνωτιστής και η οικογένειά του θα βρεθούν και αυτοί στο στόχαστρο του δολοφόνου, ενώ η υπόθεση θα γίνεται όλο και πιο σκοτεινή.

Ο σκηνοθέτης Lasse Hallstrom μετά την ρομαντική κομεντί Salmon Fishing in the Yemen (Ψαρεύοντας σολομούς στην Υεμένη) επέστρεψε στην πατρίδα του για να πειραματιστεί με το αστυνομικό θρίλερ, ένα νέο είδος για αυτόν.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο φακός του είναι ικανοποιητικά σκοτεινή και ψυχρή – η Σουηδία φωτογραφημένη τον Δεκέμβριο δεν θα μπορούσε να φαίνεται πιο παγωμένη με το ατελείωτο χιόνι και τους παγωμένους δρόμους – όμως ο ρυθμός είναι περισσότερο αργός απ΄ όσο χρειάζεται, ειδικά στο πρώτο μέρος που καθυστερεί να μπει στην υπόθεση και φαίνεται σαν τίποτα να μην κινείται.


Ακολουθώντας μια μάλλον τυποποιημένη προσέγγιση, προσπαθεί να χειραγωγήσει τον θεατή στρέφοντας τις υποψίες προς πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις για να επιμηκύνει την αγωνία και να παίξει το παιχνίδι του ποιός-είναι-ο-δολοφόνος- , ενώ παράλληλα προσπαθεί να δώσει και ένα κοινωνικό, δραματικό υπόβαθρο, που όμως δεν ταιριάζει με το καθαρά αστυνομικό θέμα της και οπωσδήποτε ο συγγραφέας του δεν είναι ο Στιγκ Λάρσον.

Οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, ειδικά από τον Μίκαελ Πέρσμπραντ που δίνει βάρος σε έναν μέτριο σεναριακά ρόλο, ενώ η εμφάνιση της Lena Olin στο ρόλο της συζύγου του βοηθάει με τη σειρά της την ταινία.

Χωρίς να προσθέτει τίποτα νεώτερο στο είδος, παραμένει αξιοπρεπές στα πλαίσια του αστυνομικού θρίλερ, με ενδιαφέρουσα φωτογραφία.

Βαθμολογία: 5 στα 10

O Υπνωτιστής (The Hypnotist) – Κριτική