Pame Cinema -

O Travolta ήταν εντελώς ανυπόληπτος το 1994, με τελευταία επιτυχία, αν και όχι συγκλονιστική, το Look Who’s Talking το 1989 και ο Weinstein θεώρησε πως δεν ήταν κατάλληλος για την ταινία του.
Ο Τarantino μίλησε με τον Weinstein, ο οποίος του αντιπρότεινε τον Daniel Day-Lewis, το πιο καυτό όνομα της εποχής, καθώς προερχόταν από το Last of the Mohicans και το In the Name of the Father. Μάλιστα ο Day-Lewis είχε διαβάσει το σενάριο και ενδιαφερόταν για τον ρόλο του Vincent Vega.

Ωστόσο o Tarantino επέμενε και ο Weinstein υποχώρησε και μάλιστα λέγεται πως όταν ο τελευταίος είδε την τελική κόπια αναφώνησε: “Είμαι τόσο χαρούμενος που είχα την ιδέα να προσλάβω τον Travolta!”.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να φανταστούμε οποιονδήποτε άλλο στο ρόλο του Vincent Vega και με τίποτα τον (έξοχο) Day-Lewis να λέει: “Royale with Cheese” ή να εξηγεί την βαθύτερη σημασία του foot massage.

H σχετική ιστορία αποκαλύφθηκε στο σχετικό άρθρο του Vanity Fair με τίτλο ‘ThePulp FictionOral History’, όπου αναφέρει επίσης πως ο Tarantino, ανύπαρκτος ακόμα στο Χόλλυγουντ παρά το Reservoir Dogs που είχε κάνει δύο χρόνια νωρίτερα, είχε γυρίσει όλα τα στούντιο με το σενάριο του Pulp Fiction στο χέρι, όμως από παντού εισέπραττε αρνήσεις.

O Weistein ωστόσο, μόλις το διάβασε το πήγε κατευθείαν στο μεγάλο αφεντικό της Disney ο οποίος του έδωσε αμέσως το πράσινο φως με την παράκληση μόνο να χειριστούν ήπια τη σκηνή με την ηρωίνη. Όμως ο Weinstein ήθελε και ένα μεγάλο όνομα για την ταινία του.

Έτσι, αφού ο ρόλος του Vincent Vega με το βέτο του Tarantino είχε πάει στον Travolta, έμενε ο Bruce Willis για τον ρόλο του πυγμάχου Butch, ωστόσο και αυτόν τον είχε υποσχεθεί ο Tarantino στον Matt Dillon. Ο Dillon διάβασε το σενάριο και είπε πως του άρεσε και ήθελε να το σκεφτεί. Αυτό όμως έκανε έξαλλο τον υπερβολικά ευαίσθητο σε ότι αφορά τα σενάριά του Tarantino, ο οποίος είπε: “Είναι εκτός. Αν δεν μπορεί να μου κατά πρόσωπο πως θέλει να συμμετάσχει στην ταινία – αφού έχει διαβάσει το σενάριο, είναι έξω!“. Έτσι ο ρόλος πήγε στον Willis. Ο Weinstein βρήκε έτσι το μεγάλο όνομα που ήθελε και ο Tarantino τον ιδανικό Butch.

Ο ρόλος του Jules είχε και αυτός τις δικές του δυσκολίες. Ο Samuel L. Jackson νόμιζε πως είχε πάρει τον ρόλο, αλλά στην πορεία βρήκε πως είχε ανταγωνιστή τον Paul Calderon. Εκνευρισμένος και αγχωμένος πήγε στο Λος Άντζελες για μια τελευταία audition με τον Tarantino και περνώντας πρώτα από ένα φαστφουντάδικο για να πάρει ένα χάμπουργκερ πήγε στη συνέχεια στο στούντιο όπου κάποιος τον πλησίασε και του είπε: “Μου αρέσει πολύ η δουλειά σας κ. Fishburne“. Έξαλλος εντελώς που δεν τον αναγνώριζαν, ξεκίνησε την ακρόαση με το χάμπουργκερ στο ένα χέρι και το χάρτινο κύπελλο με το αναψυκτικό στο άλλο και δολοφονικό βλέμμα: “Νομίζετε πως θα δώσετε τον ρόλο σε κάποιον άλλο? Θα σας τινάξω τα μυαλά στον αέρα” είπε.

Η ακρόαση είχε τελειώσει!

Ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις παρ’ ολίγον στο Pulp Fiction