Η Ζυλιέτ Αρντί είναι μια νεαρή ανέμελη 18χρονη κοπέλα στο απόγειο της ομορφιάς της. Οι τρόποι της σκανδαλίζουν τη μικρή επαρχιακή πόλη όπου ζει υιοθετημένη, αφού της είναι αδύνατον να ελέγξει την ξεχειλίζουσα σεξουαλικότητά της. Μαθαίνει τυχαία ότι ο Αντουάν, ο άντρας που αγαπά, την βλέπει σαν μια περαστική περιπέτεια αλλά είναι έτοιμη να τον ακολουθήσει στην πόλη. Εκείνος την αγνοεί και λίγο αργότερα υπό την απειλή της θετής της μητέρας, ότι θα την στείλει πίσω στο ορφανοτροφείο, παντρεύεται τον μικρότερο αδερφό του Αντουάν, Μισέλ. Το νεαρό ζευγάρι θα γνωρίσει για λίγο την ευτυχία αλλά όταν ο Αντουάν επιστρέφει στο πατρικό σπίτι η κατάσταση θα παρεκτραπεί...

Δραματική ταινία γαλλικής παραγωγής 1957 σε επανέκδοση το 2012

Από τον εκπρόσωπο του μοντέρνου γαλλικού σινεμά Ροζέ Βαντίμ

Η ταινία που λογοκρίθηκε για την τολμηρή θεματολογία της και ανάδειξε τη Μπριζίτ Μπαρντό σε σταρ παγκόσμιας ακτινοβολίας.


… Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα Του Douglas Messerli

Ήμουν δεν ήμουν 10 χρόνων όταν αυτό το φίλμ με την Μπαρντό επετράπη να παιχτεί στις Η.Π.Α. και, προφανώς, δεν μπορούσα – λόγω ηλικίας – να το παρακολουθήσω. Απλώς μου έλεγαν ότι είναι μια «βρώμικη» ταινία, ένα φιλμ για το σεξ!. Και μάλιστα αυτό το έλεγαν άνθρωποι που δεν την είχαν δεί! Αυτή βέβαια η «άτακτη» ταινία δεν είναι πια τόσο «άτακτη» όσο το 1957… Ακόμα κι ως ενήλικος, δεν είχα δει κάποιο φιλμ με την Μπριζίτ Μπαρντό, ώσπου αποφάσισα να δω το «Και ο Θεός έπλασε την γυναίκα». Το γυμνό στην ταινία δεν υπάρχει, απλώς μπορεί μόνο να εννοηθεί. Αυτό βέβαια που υπάρχει παντού είναι η σεξουαλικότητα αυτού του κοριτσιού (Μπαρντό). Αυτό το πρόσεξε πρώτος ο σκηνοθέτης Ροζέ Βαντίμ (και σύζυγός της) κάνοντας μεγάλη διεθνή εισπρακτική επιτυχία, η δε Μπαρντό μετετράπη σε διεθνή σταρ μέσα σε μια νύχτα. Οι ταινίες με όπλο τη γυναικεία σεξουαλικότητα υπήρχαν ήδη, όπως π.χ. αυτές με την Μέρλιν Μονρόε. Όμως οι ρόλοι της Μονρόε δεν ήσαν τόσο «σεξουαλικοί» αλλά περισσότερο κωμικοί. Όμως η Μπαρντό στο «Και ο Θεός έπλασε την γυναίκα» έχει μια συναρπαστική σεξουαλικότητα χωρίς καν να προσπαθήσει! Είναι ένα ανοιχτό βιβλίο, κάνοντας τους ανδρικούς χαρακτήρες της ταινίας να θέλουν μέχρι και να σκοτώσουν από πόθο. Και, σε αντίθεση με άλλα φιλμς, η Ζυλιέτ (Μπαρντό) είναι ένα αθώο πλάσμα που αδυνατεί να πει ψέμματα, αντίθετα οι άνδρες της ταινίας ψεύδονται συνεχώς, ακόμα και στους εαυτούς τους. Αυτό λοιπόν το 19χρονο κορίτσι με το ωραίο σώμα και τα ξανθά μαλλιά απλώς αγαπά τη ζωή. Έτσι της αρέσει να τρώει, να νιώθει τη φύση και το ηλιόλουστο Σεν Τροπέ, να κάνει έρωτα. Ακριβώς αυτό που όλοι όσοι την περιτριγυρίζουν δεν έχουν και δε μπορούν να το χαρούν, γι’ αυτό και θα στραφούν εναντίον της με κακία. Οι άνδρες που την ποθούν την πλησιάζουν με σιωπή και πονηριά Ο Αντουάν (Κούρντ Γιούργκενς) επιχειρεί να την πληρώσει για να του δώσει το κορμί της, αλλά η Ζυλιέτ αρνείται. Αργότερα η μητέρα του την απειλεί ότι θα την στείλει πίσω στο ορφανοτροφείο, σαν να είναι η Ζυλιέτ υπεύθυνη για το περιστατικό. Αργότερα καταλήγει στο κότερο ενός πλούσιου, αλλά απορρίπτει και τις δικές του ερωτικές προτάσεις. Τελικά δέχεται να παντρευτεί τον αδερφό του Αντουάν, Μισέλ (Ζαν Λουί Τρεντινιάν), που όμως δεν τον αγαπά, διότι είναι ερωτευμένη με τον Αντουάν(!), προκαλώντας την οργή της μητέρας τους που την μισεί. Ο Μισέλ είναι παθολογικά ερωτευμένος επίσης με την Ζυλιέτ, αλλά ο γάμος παγώνει τη σχέση τους. Πιεσμένη η Ζιλιέτ, προσπαθεί να απελευθερωθεί με τον (περίφημο) τρελό χορό στο κλαμπ, ίσως την πιο δυνατή σκηνή της ταινίας του Βαντίμ. Της οποίας ταινίας το σενάριο είναι σχεδόν υποτυπώδες, αλλά αυτό που ενδιαφέρει τον θεατή είναι η Μπαρντό, που η λάμψη της συναγωνίζεται επάξια αυτήν του ήλιου του Σεν Τροπέ, φυσικό ντεκόρ της ταινίας, που μετά την προβολή της έγινε αμέσως δημοφιλέστατος τουριστικός προορισμός. Η Ζυλιέτ, λοιπόν. Ένα αθώο κορίτσι χωρίς καμιά κακία μέσα της. Το ότι της αρέσει να ζει ελεύθερα, να κάνει έρωτα ή ηλιοθεραπεία γυμνή είναι γι’ αυτήν κάτι φυσιολογικό, αλλά για κάτι σατανικό για την κακία των άλλων. Αν ζούσε στο Μεσαίωνα θα πέθαινε στην πυρά από κάποιον ιεροεξεταστή, σαν τη μάνα των δύο αδερφών που την ποθούν. Η τελική σκηνή είναι λυτρωτική: συνοδευόμενη από ένα τζαζ γκρουπ σε ένα μπαρ, η Ζυλιέτ αρχίζει έναν τρελό χορό μέχρι τελικής πτώσεως πάνω σε ένα τραπέζι. Ο Αντουάν θα προσπαθήσει να την σκοτώσει με ένα περίστροφο χωρίς να τα καταφέρει, ενώ αργότερα ο Μισέλ την σέρνει έξω από μπαρ με προορισμό το σπίτι τους… Μήπως αυτό είναι μια νίκη της «ηθικής» συμπεριφοράς έναντι της ανεξέλεγκτης σεξουαλικότητας; Ποιος ξέρει; Ας σκεφτούμε απλώς ότι η Μπαρντό και ο Βαντίμ ήταν σύζυγοι τότε…


Και ο Βαντίμ έπλασε την Μπε-Μπε…
Του Γιάννη Ζουμπουλάκη

Ο Ροζέ Βαντίμ ανακάλυψε την Μπριζίτ Μπαρντό στις σελίδες ενός περιοδικού. Είδε σε αυτήν τη μούσα του, την παντρεύτηκε στα 17 της, την έκανε σταρ... και αυτή τον χώρισε!
«Από τότε που ο Μποτιτσέλι ζωγράφισε την Αφροδίτη του να πλέει πάνω σε μια μαργαριταρένια αχιβάδα, δεν ξανάδε κανείς τη θεά του έρωτα να γεννιέται μέσα από τους αφρούς των κυμάτων». Με αυτή τη φράση ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Ροζέ Βαντίμ αρχίζει την αυτοβιογραφία του «Από το ένα αστέρι στο άλλο» (εκδόσεις Ηράκλειτος) που αφορά τους τρεις μεγάλους έρωτες της ζωής του: τη Ζαν Μορό, την Τζέιν Φόντα και κυρίως την Μπριζίτ Μπαρντό, για την οποία άλλωστε είναι γραμμένη η φράση. Για τον Βαντίμ η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι έμελλε να δώσει τη θέση της στην Μπαρντό - κάτι που έγινε στο Φεστιβάλ των Καννών του 1953. Είναι 12 Μαΐου, γύρω στις 11.30 το πρωί. Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Εντερπράιζ» βρίσκεται αγκυροβολημένο στο λιμάνι των Καννών. Ξαφνικά, 2.000 αμερικανοί ναύτες αντικρίζουν τη γοργόνα, μια θεά της θάλασσας, να αναδύεται από τα νερά της γαλλικής Ριβιέρας. Είναι η Μπριζίτ Μπαρντό. Τα σφυρίγματα και τα χειροκροτήματα των ναυτών ακούγονται ως τα σκαλοπάτια του Μεγάρου του Φεστιβάλ στη λεωφόρο Κρουαζέτ. Τρέχουν όλοι στην αριστερή πλευρά του πλοίου σπρώχνοντας για να φθάσουν στην κουπαστή, ώστε να βλέπουν καλύτερα. «Θα αναποδογυρίσουν το αεροπλανοφόρο» φωνάζει η Μπαρντό έχοντας ανέβει στο κρις κραφτ που την παραλαμβάνει παρόντος του Βαντίμ - είναι δημοσιογράφος του «Paris Match» και προσπαθεί να βρει τρόπο ώστε να εισχωρήσει στον κινηματογράφο. «Είδαν πρώτα τα μακριά μαλλιά που έπλεαν στην επιφάνεια του νερού σαν πλοκάμια και ύστερα το πρόσωπο, όπου κυλούσαν σταγόνες που λαμπύριζαν στον ήλιο σαν να 'ταν διαμάντια» γράφει ο Βαντίμ στο βιβλίο του. «Τα αθώα και συνάμα φιλήδονα χείλη, τα μάτια με το τέλειο οβάλ σχήμα, η λεπτεπίλεπτη μύτη, τα γεμάτα μάγουλα που θύμιζαν ακόμα μικρό κοριτσάκι, όλα ήταν φτιαγμένα για να γελούν και να χαίρονται. Λαιμός κρίνου, λεπτοί ώμοι, πλούσια στήθη, μέση τόσο λεπτή που ένας άνδρας μπορούσε να την κλείσει στις δυο παλάμες του και τορνευτός πισινός, προκλητικός αλλά και τρυφερός, που θα τον ζήλευαν ακόμη και η Αφροδίτη και ο Αδωνις, τέλεια σχηματισμένες περιφέρειες, μακριοί και σφιχτοί μηροί, υπέροχες γάμπες και τονισμένα κουντεπιέ που φανέρωναν χορεύτρια».
Τι θα μπορούσαν να σκιαγραφούν λόγια όπως τα παραπάνω αν όχι την απόλυτη μούσα ενός καλλιτέχνη; Αυτό υπήρξε η Μπριζίτ Μπαρντό για τον Ροζέ Βαντίμ, ο οποίος βέβαια σε όλη του τη ζωή περιστοιχιζόταν από μούσες - απλώς η Μπαρντό ήταν η πρώτη και η πιο χαρακτηριστική. Ο Βαντίμ παντρεύτηκε πέντε φορές και με τις δύο από τις συζύγους του έκανε τις πιο διάσημες ταινίες του. Με την Μπαρντό παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 1952 (λίγους μήνες πριν από το παραπάνω περιστατικό) και χώρισαν τον Δεκέμβριο του 1957. Η Μπαρντό ήταν η πρωταγωνίστρια του «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα».
Με την Μπαρντό ο Βαντίμ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή τον Μάιο του 1949, ενώ έκανε babysitting στον γιο του Ντανιέλ Ζελίν και της Ντανιέλ Ντελόρμ. Φτιάχνοντας ένα χάρτινο αεροπλανάκι στο παιδί, ο Βαντίμ πρόσεξε με την άκρη του ματιού του το κορίτσι στη φωτογραφία της σελίδας του περιοδικού «Elle» που είχε κόψει. Ηταν η Μπαρντό. Η ιστορία της φωτογράφισης στο «Elle» έχει ως εξής: η Ελέν Λαζαρέφ, τότε αρχισυντάκτρια του περιοδικού, αναζητούσε ένα φρέσκο πρόσωπο για να εικονογραφήσει ένα θέμα πάνω στη σύγχρονη Γαλλίδα. Παιδί μεγαλοαστικής οικογένειας, η Μπαρντό προοριζόταν από τους γονείς της για έναν καλό γάμο (με τραπεζίτη, βιομήχανο ή υπουργό), αλλά η μητέρα της είχε δεχτεί να γίνει η φωτογράφιση επειδή ήταν φίλη τής Λαζαρέφ. Αποφασισμένος να κυνηγήσει μια καριέρα ηθοποιού για την Μπριζίτ (αλλά και να εξυπηρετήσει και τα δικά του συμφέροντα), ο Ροζέ Βαντίμ μπήκε σφήνα στη ζωή των Μπαρντό. Η σχέση τους χαρακτηριζόταν από φλογερό πάθος, ενώ ο γάμος ήταν επιθυμία και των δύο. Όταν παντρεύτηκαν εκείνη ήταν μόλις 16 ετών και ο Βαντίμ 22. Όμως ο πατέρας τής Μπαρντό εναντιώθηκε σε αυτόν, έφθασε μάλιστα στο σημείο να απειλήσει με όπλο τον Βαντίμ προκειμένου να μην παντρευτεί την κόρη του. Καθ' όλη τη διάρκεια του γάμου ο Βαντίμ προωθούσε την Μπαρντό όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτό επέστρεψε πάνω του σαν μπούμερανγκ: όσο το αστέρι της Μπε-Μπε γιγαντωνόταν τόσο ο γάμος της έφθινε, ως τον χωρισμό τους τον Δεκέμβριο του 1957.
Ο Ροζέ Βαντίμ σκηνοθέτησε την Μπριζίτ Μπαρντό σε αρκετές ταινίες, με πρώτη το σκηνοθετικό ντεμπούτο του «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» (1956) που παρ' ότι δεν έγινε αμέσως επιτυχία μετέτρεψε την Μπαρντό από στάρλετ σε σταρ. Η σκηνή όπου χορεύει ξυπόλυτη έχει μείνει κλασική σε αυτό το μελόδραμα με θέμα ένα νυμφίδιο που προκαλεί μέθη σε όλα τα αρσενικά που το περιτριγυρίζουν. Ανάμεσά τους ο Κουρτ Γιούργκενς και ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν στον οποίο η Μπαρντό κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων «κόλλησε» με στόχο να τον παντρευτεί. Ωστόσο ο Τρεντινιάν, που ήταν ήδη παντρεμένος, φρόντισε να προστατεύσει την καριέρα και τη ζωή του αποφεύγοντας να δεσμευτεί μαζί της…