2.000 άνθρωποι είναι επιβιβασμένοι στο υπερσύγχρονο, πολυτελές κρουαζιερόπλοιο «Ποσειδώνας» για να γιορτάσουν την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς στα παγωμένα νερά του Βόρειου Ατλαντικού. Ανάμεσά τους βρίσκονται ο Ντίλαν Τζόουνς, επαγγελματίας χαρτοπαίκτης, η 19χρονη Τζένιφερ με το πατέρα της Ρόμπερτ Ράμσεϊ, πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης, η Μάγκι με τον μικρό της γιο Κόνορ και ο Βαλεντάιν, που συνοδεύεται από την γοητευτική Έλενα. Το ειδυλλιακό κλίμα και η γιορτινή ατμόσφαιρα διακόπτονται απότομα όταν ένα τεράστιο κύμα ύψους 100 μέτρων χτυπά με δύναμη στο πλοίο! Η πρόσκρουση είναι τόσο ισχυρή, που ο «Ποσειδώνας» αναποδογυρίζει. Οι περισσότεροι σκοτώνονται ακαριαία. Ο Μπράντφορντ, καπετάνιος του πλοίου, συμβουλεύει τους λιγοστούς επιζώντες να συγκεντρωθούν στο τεράστιο σαλόνι του πλοίου, που αποτελεί το μοναδικό ασφαλές μέρος καθώς διαθέτει αρκετό αέρα, μέχρι να καταφθάσει βοήθεια.

Παρόλα αυτά, όλοι γνωρίζουν πως, κάτω από αυτές τις συνθήκες, το πλοίο δεν θα παραμείνει για πολύ στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια εύρεσης διεξόδου, ο Ντίλαν συσπειρώνει γύρω του μια ομάδα. Ανάμεσά τους είναι ο Ρόμπερτ Ράμσεϊ, που αναζητά την κόρη του καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένη στο νάιτ κλαμπ του πλοίου. Ενώ η στάθμη του νερού ανεβαίνει με γρήγορους ρυθμούς, ο Ντίλαν, ο Ράμσεϊ και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας περιπλανιούνται στο σκοτάδι με μοναδικό προορισμό τον... πυθμένα του πλοίου. Ο καθένας θα περάσει τη δική του δοκιμασία προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για τη σωτηρία όχι μόνο του εαυτού του, αλλά όλων των επιβατών που βρίσκονται παγιδευμένοι στα έγκατα του τεράστιου και αναποδογυρισμένου «Ποσειδώνα»...

....Το κύμα χτυπά το πλοίο με απίστευτη δύναμη, σκαμπανεβάζοντάς το πριν το αναποδογυρίσει εντελώς. Οι επιβάτες και το πλήρωμα καταπλακώνονται από συντρίμμια ή παρασύρονται στη θάλασσα καθώς το νερό πλημμυρίζει το πλοίο, μπαίνοντας από τα σπασμένα παράθυρα. Οι κολώνες του πλοίου γκρεμίζονται, σπασμένοι αγωγοί γκαζιού ανάβουν πυρκαγιές, τα φώτα σβήνουν, αφήνοντας το πλοίο έρμαιο του σκοταδιού και του χάους…
Κάποιοι από τους επιβάτες βρίσκονται στην κεντρική αίθουσα χορού, η οποία δεν έχει υποστεί μεγάλες ζημιές, αλλά πλέον βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο καπετάνιος τους προτρέπει να μείνουν όλοι μαζί, και να περιμένουν εκεί για βοήθεια.
Όμως, ένας επαγγελματίας τζογαδόρος, ο Ντίλαν Τζονς (ΤΖΟΣ ΛΟΥΚΑΣ) προτιμά να δοκιμάσει την τύχη του μόνος του. Αγνοώντας τις διαταγές του καπετάνιου, ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την αίθουσα χορού και να προσπαθήσει να βγει στην επιφάνεια. Τον ακολουθεί ο οχτάχρονος Κόνορ (ΤΖΙΜΙ ΜΠΕΝΕΤ) που του ζητά να έρθει μαζί τους και η μητέρα του Μάγκι (ΤΖΑΣΙΝΤΑ ΜΠΑΡΕΤ). Το ίδιο και ο Ρόμπερτ Ράμσεϊ (ΚΕΡΤ ΡΑΣΕΛ), ο οποίος ψάχνει να βρει την κόρη του Τζένιφερ (ΕΜΙ ΡΟΣΑΜ) και το αγόρι της Κρίστιαν (ΜΑΪΚ ΒΟΓΚΕΛ) που έχουν αρραβωνιαστεί κρυφά, λίγες ώρες πριν το κύμα «χτυπήσει» το Poseidon.
Ο Ντίλαν, επιφυλακτικός, ηγείται της μικρής ομάδας των επιζώντων, προσπαθώντας να βρει δρόμο μέσα από τα χαλάσματα. Στο μεταξύ στην ομάδα έχουν προστεθεί μία ντροπαλή λαθρεπιβάτης (ΜΙΑ ΜΑΕΣΤΡΟ), ένας άντρας με τάσεις αυτοκτονίας (ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΝΤΡΕΪΦΟΥΣ) που μέσα από αυτήν την περιπέτεια ανακαλύπτει ξανά την αγάπη του για τη ζωή, και ένας νεαρός σερβιτόροες ο οποίος γνωρίζει τη διαρρύθμιση του πλοίου (ΦΡΕΝΤΙ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΖ).
Αποφασισμένοι να βγουν στην επιφάνεια, πρέπει να βρουν το σωστό δρόμο πριν το πλοίο βουλιάξει εντελώς. Κατά τη διάρκεια του δύσκολου αυτού ταξιδιού τους, οι δεσμοί μεταξύ τους γίνονται όλο και πιο δυνατοί και η αμοιβαία εμπιστοσύνη θα αποδειχθεί το σημαντικότερο όπλο στη μάχη τους για τη ζωή.

Για το δημιουργό Βόλγκανγκ Πίτερσεν, η ταινία Poseidon θέτει ένα σημαντικό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον προσωπικό ερώτημα: τίι θα έκανες αν ολόκληρος ο κόσμος σου αναποδογύριζε; Θα έπαιρνες το ρόλο του γενναίου καθοδηγητή ή θα ακολουθούσες κάποιον άλλο; Θα σε έπιανε πανικός; Θα κατέθετες τα όπλα ή θα συνέχιζες να προσπαθείς;
Ο αναγνωρισμένος παγκοσμίως σκηνοθέτης των ταινιών Troy, The Perfect Storm και Air Force One, Βόλφγκανγκ Πίτερσεν, έγινε γνωστός με την περιπέτεια Das Boot, η οποία διαδραματιζόταν το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σε ένα υποβρύχιο και η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου. Ένας διακεκριμένος «παραμυθάς», ο οποίος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ανθρώπινη φύση, επιστρέφει στις ταινίες που εκτυλίσσονται στη θάλασσα με το Poseidon, για να επικεντρωθεί αυτήν τη φορά όχι μόνο στη δύναμη ενός τεράστιου κύματος που αναποδογυρίζει ένα πολυτελές κρουαζιερόπλοιο, αλλά και στα γεγονότα και στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ μία μικρής ομάδας ανθρώπων που παλεύουν να επιβιώσουν.
«Σε μία καταστροφή καταλαβαίνεις το βαθύτερο χαρακτήρα των ανθρώπων,» λέει, «αποφάσεις ζωής ή θανάτου λαμβάνονται σε δευτερόλεπτα. Όταν βλέπεις το πως οι άνθρωποι αντιδρούν και συμπεριφέρνονται σε ακραίες καταστάσεις, καταλαβαίνεις ποιοι πραγματικά είναι.»
Ο αναγκαστικός εγκλεισμός των επιβατών στο πλοίο είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο πανικοβάλλονται, εξηγεί ο Πίτερσεν. «Δεν είναι κάτι από το οποίο μπορείς να ξεφύγεις. Παγιδευμένοι σε χώρους από τους οποίους δεν μπορούν να δραπετεύσουν, χωρίς καμία βοήθεια και με περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή τους, πρέπει να βρουν ένα τρόπο να αντιμετωπίσουν την κατάσταση μόνοι τους.» Χώροι που αρχικά φάνταζαν τεράστιοι ξαφνικά φαίνονται κλειστοφοβικοί και μικροί, αποκομμένοι. «Η ταινία ξεκινά με χιλιάδες ανθρώπους, από τους οποίους απομένουν στη συνεχεία κάποιοι εκατοντάδες, και στο τέλος απομένουν πολύ λίγοι, μόνο μία χούφτα άνθρωποι που προσπαθούν να σωθούν.»
«Τεράστια κύματα υπάρχουν» παρατηρεί ο Πίτερσεν, ο οποίος θεωρεί το νερό ως «το πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο στοιχείο» και γνώριζε το φυσικό αυτό φαινόμενο πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα του Poseidon. Η ύπαρξη αυτών των κυμάτων θεωρείτο παλιότερα μυθική, δίνοντας τροφή σε πολλές θαλασσινές ιστορίες. Όμως τα τελευταία χρόνια αυτά τα υδάτινα τείχη, όπως τα έχουν περιγράψει αυτόπτες μάρτυρες, αποτέλεσαν αντικείμενο επιστημονικών παρατηρήσεων μέσω δορυφόρων. Υποψίες για την ύπαρξή τους υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν είχαν αποδειχτεί μέχρι το 1990, όταν άρχισαν επίσημα οι έρευνες. Τότε αποδείχτηκε ότι ευθύνονταν για πολλές ναυτικές τραγωδίες, όπως ναυάγια πλοίων, αλλά και σημαντικές καταστροφές σε πετρελαιοπηγές στη θάλασσα.
Σύμφωνα με τις ενδείξεις των ραντάρ στις πετρελαιοπηγές της Βόρειας Θάλασσας, έχουν καταγραφεί 500 περίπου τέτοιου είδους τεράστια κύματα τα τελευταία 12 χρόνια, που ενδεχομένως ευθύνονται για περίπου 200 ναυάγια πετρελαιοφόρων και εμπορικών πλοίων τα τελευταία 20 χρόνια, ναυάγια τα οποία είχαν αποδοθεί αρχικά στον κακό καιρό. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι το 43.000 τόνων πλοίο Munchen, το οποίο είχε αναποδογυρίσει στον Ατλαντικό το 1978, και από το οποίο δεν επέζησε κανείς. Το 1995 το κρουαζιερόπλοιο "Queen Mary 2" ήταν πιο τυχερό, καθώς κατάφερε να αποφύγει ένα κύμα 95 ποδιών, κατά τη διάρκεια ενός κυκλώνα. Ενώ οι επιστήμονες θεωρούν τα δυνατά ρεύματα ως την κύρια αιτία για την εμφάνιση τέτοιων κυμάτων, υπάρχουν και περιστατικά όπου τέτοια κύματα εμφανίζονται σε περιοχές που δεν έχουν καθόλου ρεύματα.