Η «Δεύτερη Αλήθεια» καταπιάνεται με τα όρια της ανθρώπινης αντοχής όταν αυτή έρχεται αντιμέτωπη με μια τραγωδία. Πότε σταματάει το σωστό για να αρχίσει το λάθος και πόσο εύκολα χάνεται ο έλεγχος της τελικής απόφασης και πράξης μας. Τη «δεύτερη ευκαιρία» (του αυθεντικού τίτλου) πως θα την «αγκαλιάσουν» οι τραγικοί ήρωες αυτού του δράματος, όταν θα έρθουν «πρόσωπο με πρόσωπο» με τη «δεύτερη αλήθεια» (του ελληνικού τίτλου).

Η τελευταία δημιουργία της βραβευμένης με «Όσκαρ» και «Χρυσή Σφαίρα» Σουζάνε Μπίερ. Με ένα καστ από την αφρόκρεμα του σκανδιναβικού κινηματογράφου και με επικεφαλής τον σούπερ σταρ Νικολάι Κόστερ Βαλντάου του “Game of Thrones”.

Η ταινία συμμετείχε στα φεστιβάλ του Τορόντο και του Σαν Σεμπαστιαν και είναι το 15ο έργο στην καριέρα της Μπίερ, που ξεκίνησε το 1991 με το Freud Leaving Home και μέσα σε αυτά τα χρόνια περιλαμβάνει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ (Μετα το Γάμο, 2006), ένα Όσκαρ και μια Χρυσή Σφαίρα (Ισως Αύριο, 2011), ένα βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την καλύτερη κωμωδία της χρονιάς (Έρωτας Είναι..., 2013) και δύο αποτυχημένες προσπάθειες στο Χόλυγουντ (Things we lost in the Fire και Serena). Πάντως η ταινία που την έκανε γνωστή στον χώρο των φεστιβάλ και της διεθνούς κριτικής ήταν το πολυβραβευμένο «Ανοιχτές Καρδιές» που γύρισε το 2002, ως οπαδός του «Δόγματος ‘95».

Στο σενάριο συνεργάστηκε με τον κορυφαίο Άντερς Τόμας Γιένσεν. Αυτή είναι η έκτη «δουλειά» που υπογράφουν μαζί.

Η «Δεύτερη Αλήθεια» καταπιάνεται με τα όρια της ανθρώπινης αντοχής όταν αυτή έρχεται αντιμέτωπη με μια τραγωδία. Πότε σταματάει το σωστό για να αρχίσει το λάθος και πόσο εύκολα χάνεται ο έλεγχος της τελικής απόφασης και πράξης μας. Τη «δεύτερη ευκαιρία» (του αυθεντικού τίτλου) πως θα την «αγκαλιάσουν» οι τραγικοί ήρωες αυτού του δράματος, όταν θα έρθουν «πρόσωπο με πρόσωπο» με τη «δεύτερη αλήθεια» (του ελληνικού τίτλου).

Η ΜΠΙΕΡ και η «ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» της

Εσείς τι θα κάνατε; Αυτό είναι το ερώτημα που η Σουζάνε Μπίερ θέτει στο κοινό της, στη ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. H ταινία βάζει ένα προκλητικό ηθικό δίλημμα και η Μπίερ μέσα από την σπαρακτική της ιστορία και την συγκλονιστική της εξέλιξη, δημιουργεί την αίσθηση οτι τελικά υπάρχει ελπίδα.

"Αισθανθήκαμε” εξηγεί η Μπίερ, αναφερόμενη στην τελευταία συνεργασία της με τον συγγραφέα Anders Thomas Jensen, "ότι η ταινία έπρεπε να είναι θεμελιωδώς συναρπαστική αλλά με ένα κλασικό τρόπο.

Από την πρώτη κιόλας σκηνή, όταν βλέπουμε την Anna (Maria Bonnevie), την όμορφη γυναίκα του Andreas (Nikolaj Coster-Waldau), με λυγμούς ξαπλωμένη στο πάτωμα του μπάνιου, καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο ζευγάρι. Αλλά είναι ο ίδιος ο Andreas, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει τα δικά του όρια στην ηθική. Αυτό συμβαίνει αφού ανακαλύψει το αγοράκι στο διαμέρισμα των δύο τοξικομανών που βρίσκονται σε μια σχέση αλληλοεξάρτησης. Τι πρέπει να κάνει; Και, γιατί να το κάνει αυτός;

"Θέλεις το κοινό να συμπάσχει με κάτι που είναι σαφώς λάθος", λέει η Μπίερ. "Αλλά την ίδια στιγμή είναι επίσης σωστό. Και μου αρέσει αυτό γιατί πιστεύω ότι έτσι είναι η ζωή - είναι πολύ πιο περίπλοκη. Μπορεί τα πράγματα να είναι ηθικά σωστά ή λάθος, αλλά υπάρχουν καταστάσεις που ο άνθρωπος ενεργεί με τρόπους που δεν είναι κατανοητοί από τους άλλους. Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία που αντιμετωπίζει τη βασική έννοια ότι μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι από τους άλλους, μερικοί άνθρωποι είναι πιο σωστοί από τους άλλους. Ποιοι είμαστε εμείς που νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλον;"

Η Μπίερ κάνει ταινίες που εξερευνούν τον πόνο, την τραγωδία και την ανθρώπινη αδυναμία - θέματα που βρίσκονται σε αφθονία στην ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Μερικές φορές, όμως, αυτή η ταινία είναι ιδιαίτερα σκληρή. Ένα μεγάλο μέρος αυτού προέρχεται από την έντονη περιέργεια της, η οποία όπως παραδέχεται είναι "το μόνο πράγμα που με οδηγεί πραγματικά". Συνεχίζει: “Και οι δύο (Bier και Jensen) είχαμε μια περιέργεια για το τι μας οδηγεί στα όριά μας - πως αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σε κάτι που είναι σκληρό και αμείλικτο”

Αυτό μπορεί μερικές φορές να ταράξει το κοινό, πράγμα που η Μπίερ γνωρίζει καλά. “Δεν το κάνω για να σοκάρω, το κάνω για να προκαλέσω, το κάνω για να κάνω τους ανθρώπους να σκέφτονται. Και το κάνω για να τους πω μια ιστορία. Ξέρετε ότι είναι σχεδόν σαν ένα παραμύθι με ηθικό δίδαγμα. Και αν κοιτάξετε τις ιστορίες ηθικής είναι συχνά βίαιες. "

Η Μπίερ πάντως είναι κάθετη ότι η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, δεν είναι μια βίαιη ταινία. "Νιώθω ότι υπάρχει βαρβαρότητα αλλά είναι εκεί για έναν λόγο ... Νομίζω ότι αυτό είναι μια ελπιδοφόρα ταινία και ότι δικαιολογεί τη βαρβαρότητα. Ο Αντρέα κάνει ένα πολύ τρελό πράγμα, αλλά κάνει τη διαφορά."

Η ίδια δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει το κοινό στην ταινία, αυτή όμως, είναι και η πρόκληση. "πώς θα μπορούσα εγώ ως δημιουργός να μην εξελίσσομαι; Και πώς θα μπορούσα να μην χάσω τον αυτοσεβασμό και αναπόφευκτα το σεβασμό όλων των άλλων; Ο μόνος τρόπος για την ανάπτυξη είναι να πιέζετε τον εαυτό σας έξω από τα όρια. Και έτσι πιστεύω ότι ωθείς και το κοινό έξω από τα όριά του”.

Ίσως η Μπίερ μιλάει εκ μέρους όλου του cast, όταν μιλάει για τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν στο πλατό. "Κάθε δημιουργική διαδικασία είναι ένας συνδυασμός σιγουριάς και αίσθησης τρομοκρατίας ... Χρειάζεται να προκαλέσεις τον εαυτό σου, να διαταράξεις τα πιστεύω σου αν θέλεις να είσαι δημιουργικός”. Εκείνοι που έχουν δουλέψει ξανά μαζί της, είναι εξοικειωμένοι με την σχολαστικότητα της αλλά και με την ταχύτητα με την οποία κάνει τη δουλειά της. "Είναι ένα είδος έκρηξης της αφήγησης. Είναι πολύ ζωντανό αλλά και κουραστικό. Δεν κάνω τίποτα άλλο. Είναι πολύ έντονο, είναι πολύ διασκεδαστικό. Ακόμα και αν κάνουμε πολύ σοβαρές σκηνές, γελάμε. Υπάρχει συνήθως μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα που νομίζω ότι χρειάζεται” συνηθίζει να λέει.

Είναι κάποιοι ηθοποιοί με τους οποίους η Μπίερ έχει συνεργαστεί πολλές φορές. “Υπάρχει άνεση και κατανόηση μεταξύ μας, χωρίς όμως να εφησυχάζουμε και να παραμένουμε προβλέψιμοι”. Υπάρχει όμως και η Lykke May Andersen, διάσημο μοντέλο της Δανίας, η οποία παίζει την τοξικομανή Sanne, η οποία δεν είχε καμία προηγούμενη εμπειρία ως ηθοποιός. Αυτό φαίνεται αρκετά επικίνδυνο για μια καθιερωμένη σκηνοθέτη, αλλά και ένα παράδειγμα του πόσο αποφασιστική μπορεί να είναι η Μπίερ. "Τη γνώρισα σε ένα πάρτι και αποφάσισα αμέσως ότι πρέπει να παίξει αυτή τον συγκεκριμένο ρόλο”, λέει, “απλά, την ήθελα" συνεχίζει. "Γι 'αυτό και της πρόσφερα τον ρόλο αψηφώντας όλους όσους με ρωτούσαν γιατί δεν έκανα οντισιόν." Είναι ένα μοντέλο με μια πολύ καλλιτεχνική ψυχή που είναι μυστικοπαθής και ανοιχτή και ευάλωτη την ίδια στιγμή”.

Η Μπίερ συνηθίζει να αγχώνει τον εαυτό της και τους συνεργάτες της για το τελικό αποτέλεσμα αλλά είναι προφανές ότι βρίσκει τη χαρά στο γύρισμα ταινιών. “Είναι σαν να πηγαίνω σε ένα ενστικτώδες ταξίδι. Θυμίζει λίγο όταν τα παιδιά παίζουν και είναι παραδομένα στο παιχνίδι τους. Και νομίζω ότι αν είσαι σε θέση να το κάνεις ως ενήλικας, είναι ένα πραγματικό προνόμιο".

Η σκηνοθέτης δηλώνει ότι είναι “υπερήφανη που η ταινία σε κάνει να σκεφτείς για ορισμένα πράγματα” και συμπληρώνει “Οι ταινίες είναι όπως τα όνειρα- αν μπορούν να σε «πιάσουν», τότε έχουμε πετύχει".