Οι ανώτατες σπουδές φιλοσοφίας έχουν κάνει τον Στέφανο ν’ αντιμετωπίζει όλους τους ανθρώπους ως κατώτερούς του. Όταν απολύεται από το στρατό, θεωρεί ότι ο κόσμος του ανήκει. Στην πραγματικότητα, του ανήκουν μόνο τα χρέη της μητέρας του, που μόλις απεβίωσε κι η απόρριψη της άλλοτε αφοσιωμένης ερωμένης του. Ο Τσακίρης, φίλος από το σχολείο, που έχει να τον δει από τότε κι όλα αυτά τα χρόνια διέπρεψε στο έγκλημα, του προτείνει να ληστέψουν την τράπεζα όπου δουλεύει, ως ταμίας και συνεργός, ο Άρης – πρότυπο του κοινωνικού επαναστάτη στα εφηβικά τους χρόνια και πυγμαλίων του Στέφανου. Ο ήρωας θα βουτηχτεί στην αγριότητα αλλά και στην μαγεία της πραγματικής ζωής, κάνοντας ένα ταξίδι προς την ωριμότητα.