Τρεις φίλοι και συμμαθητές του γυμνασίου κάνουν μια απίστευτη ανακάλυψη που θα τους οδηγήσει να αναπτύξουν υπερφυσικές δυνάμεις. Καθώς μαθαίνουν σταδιακά να ελέγχουν τις καινούργιες τους ικανότητες οι ζωές τους αρχίσουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο, και οι ίδιοι να κυριεύονται από τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Τζος Τρανκ και ο νεαρός σεναριογράφος Μαξ Λάντις αποδομούν και ανασυστήνουν τη θεματική των συνηθισμένων, καθημερινών ανθρώπων που αποκτούν υπερφυσικές δυνάμεις μετά την τυχαία επαφή τους με ένα στοιχείο άγνωστης προέλευσης. Πρωταγωνιστούν τρεις νέοι ηθοποιοί, οι Ντέιν ΝτεΧάαν, Άλεξ Ράσελ και Mάικλ Μπ. Τζόρνταν, που θεωρούνται ανερχόμενα αστέρια του Χόλιγουντ.

Λίγα Λόγια για την Παραγωγή

Παρά το γεγονός ότι η ιστορία της ταινίας εκτυλίσσεται στο Σιάτλ, το “Chronicle” γυρίστηκε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής λόγω των πολυόροφων κτιρίων και του βροχερού κλίματος της περιοχής (οι αρχές Ιουνίου συμπίπτουν με την έναρξη της χειμερινής περιόδου).

Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη “Stabbing At Leia’s 22nd Birthday” γυρίστηκε αποκλειστικά με την κάμερα του κινητού του τηλεφώνου, προκειμένου να προσδώσει ρεαλιστική διάσταση στην ιστορία ενός κολεγιακού πάρτι, που λόγω ενός παιχνιδιάρικου αστείου καταλήγει σ’ ένα μακάβριο, σουρεαλιστικό τέλος.

Στο “Chronicle” ο Τρανκ υιοθετεί το ίδιο στιλ φιλμαρίσματος, δηλαδή την καταγραφή της εξέλιξης των γεγονότων μέσω της κάμερας των πρωταγωνιστών – στιλ που είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν στα “Blair Witch Project” και “Paranormal Activity”.

Στην εποχή του youtube, η ιδέα μιας παρέας εφήβων που βιντεοσκοπούν κάθε στιγμή της ζωής τους δεν είναι πρωτοφανής. «Η σημερινή νέα γενιά έχει αυτό-φωτογραφηθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, αφού όλοι διαθέτουν πια μια κάμερα στο κινητό τους», λέει ο Τρανκ. «Είναι συναρπαστικό γιατί τώρα πια μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο στιλ κινηματογράφησης, διαφορετικό από αυτό των τελευταίων εκατό χρόνων».

Η κάμερα που καταγράφει τα τεκταινόμενα είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο τέταρτος χαρακτήρας της ταινίας. Ο τρόπος γυρίσματος ακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας, καθώς όσο αυξάνονται οι σούπερ-δυνάμεις των πρωταγωνιστών, η χρήση της κάμερας βελτιώνεται και σταθεροποιείται.

Η σκηνοθεσία ήταν πάθος για τον Τζος Τρανκ από τότε που ήταν παιδί. «Πάντοτε ήθελα να κάνω ταινίες. Ξεκίνησα γυρίζοντας ιστοριούλες, όπου βλέπεις αυτά που συμβαίνουν στην πραγματική ζωή: κάτι που ξεκινάει πολύ φυσιολογικά και ρεαλιστικά, και μετά γίνεται κάτι παράδοξο, απίστευτο και θεαματικό που όμως νιώθεις ότι συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου».

Ο Τζος Τρανκ τρέμει τα αεροπορικά ταξίδια. H ιδέα για το “The Chronicle” γεννήθηκε μέσα σ’ ένα αεροπλάνο, κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού: πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δε φοβόταν τις πτήσεις και μπορούσε να πετάει και να παίζει με τους φίλους του πάνω στα σύννεφα;

Μίλησε αμέσως με τον παιδικό του φίλο και σεναριογράφο Μαξ Λάντις, γιο του θρυλικού σκηνοθέτη Τζον Λάντις (“Blues Brothers”, “Πολυθρόνα για δύο“), ο οποίος έγραψε το σενάριο σε πολύ σύντομο διάστημα, και το πούλησε σχεδόν αμέσως στη Fox.

Ο Λάντις ξεκίνησε να γράφει σενάρια από τα 16 του χρόνια, και σήμερα στα 27 του, έχει ολοκληρώσει 50 ιστορίες μικρού και μεγάλου μήκους.

Παρ’ όλο που το concept γύρω από την απόκτηση σούπερ-δυνάμεων δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο, έχοντας προηγηθεί ταινίες όπως “Spiderman” και “X-Men”, το “Chronicle” θυμίζει περισσότερο δραματική ταινία, αφού ξεκινάει εστιάζοντας στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας έφηβος στον οικογενειακό και κοινωνικό του περίγυρο.

Για τους Τρανκ/Λάντις, ο σκοπός ήταν να κάνουν πέρα κάθε προκατάληψη σχετικά με το πώς θα έπρεπε να είναι μια ταινία με υπερήρωες και να δουλέψουν απ’ την αρχή, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στους κεντρικούς χαρακτήρες. «Δεν ήθελα να είμαι κολλημένος στο να αποτίσω ένα φόρο τιμής στις ταινίες του είδους», εξηγεί ο Τρανκ. «Το ζήτημα ήταν το να κινηθούμε προς την αντίθετη κατεύθυνση και να κάνουμε την ιστορία προσιτή και αληθοφανή. Όταν δημιουργούσαμε το χαρακτήρα των πρωταγωνιστών, θελήσαμε να τους κάνουμε όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικούς και κοντινούς σε μας, με τη μόνη διαφορά ότι τους τοποθετήσαμε στα μεσοαστικά προάστια».

Αντί να μιμηθεί την αισθητική των κόμιξ της Marvel ή της DC ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια, η ταινία εμπνέεται περισσότερο από την κλασική ταινία ενηλικίωσης του Ρομπ Ράινερ “Stand by me “.

«Η Fox είναι μια εταιρεία που κάνει ταινίες-υπερπαραγωγές των εκατό εκατομμυρίων με πανάκριβα εφέ, όπως το “X-Men” και το “Avatar”», λέει ο Τζέιμς Ντόντσον, ένας από τους παραγωγούς του “Chronicle”. «Αυτή η ταινία όμως έρχεται σε αντιδιαστολή με την πεπατημένη των μεγάλων στούντιο, και είναι μια παρέκκλιση από τις συνηθισμένες παραγωγές. Αλλά η Fox πλέον επικεντρώνεται στο να επανεφεύρει τον τρόπο που γίνονται σήμερα ταινίες».

Οι συντελεστές έκαναν κάστινγκ σε Αυστραλία, Ευρώπη και Αμερική, συναντώντας περισσότερους από 1.000 νέους ηθοποιούς προτού καταλήξουν στους τελικούς τρεις πρωταγωνιστές.