Η Τζο θεωρεί τον κόσμο της μόδας μια ανοησία, έως ότου την ανακαλύψει ο διάσημος φωτογράφος Ντικ Έιβερι και την πείσει να γίνει μοντέλο. Μαζί, βάζουν σκοπό να μετατρέψουν τον κόσμο αυτό από απλά όμορφο, σε έξυπνο επίσης. Η γοητεία του Παρισιού, η πανέμορφη Όντρεϊ Χέπμπορν με τα διάσημα Givenchy συνολάκια της, και οι υπέροχες μελωδίες στην κλασική επανέκδοση της πιο λαμπερής ταινίας του καλοκαιριού.

Υποψήφια για 4 Όσκαρ Σεναρίου, Σκηνογραφίας, Φωτογραφίας & Κουστουμιών 1958
Υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα 1957

Το Παρίσι, η Πόλη του Φωτός, λάμπει ακόμα περισσότερο όταν η Audrey και ο Fred, συναντιούνται και μεταφέρουν τη λάμψη τους σ’ αυτό το εξαιρετικό μιούζικαλ υπό τους ήχους της μουσικής του George Gershwin. Από υπάλληλος βιβλιοπωλείου που μεταμορφώνεται σε μοντέλο, η Hepburn μας παρουσιάζει τις χορευτικές και μουσικές της ικανότητες, ερμηνεύοντας γνωστά κομμάτια όπως το "How Long Has This Been Going On?" και χορεύοντας από μπαλέτο έως και biba. Ο Astaire, ως φωτογράφος μόδας που ανακαλύπτει η μούσα του, μας ταξιδεύει με τον αμίμητο τρόπο του, χορεύοντας με την ντάμα του το χορό του έρωτα και της μαγείας.

Ομορφότερη από ποτέ η Audrey Hepburn γοητεύει με το «αστείο μουτράκι της», εκτός από το Fred Astaire και το θεατή, με τη μοναδική φρεσκάδα και το αξεπέραστο στυλ της. Γεμίζει την οθόνη και την καρδιά μας υπενθυμίζοντας μας, πως γυναίκα γεννιέσαι, δε γίνεσαι. Με το μοναδικό της ταμπεραμέντο, λαμπερότερη από ποτέ και χαμογελαστή, μας κάνει όταν χορεύει να χορεύουμε κι εμείς μαζί της. Είναι τόσο όμορφη κι αρμονική που δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Ένας ανήσυχος φωτογράφος βρίσκει τη μούσα του σ’ ένα βιβλιοπωλείο και την ταξιδεύει στην Πόλη του Φωτός, απολαμβάνοντας μοναδικές στιγμές. Ένα ταξίδι στο Παρίσι γεμάτο έρωτα κι ευτυχία υπό τους ήχους της μουσικής του μοναδικού George Gershwin. Υποψήφιο για 4 Oscar, το «Funny Face» είναι ένα Technicolor υπερθέαμα, με εξαιρετικά δεμένο καστ, υπέροχα κουστούμια και χορογραφίες.

Ο μετρ του κινηματογραφικού μιούζικαλ, Στάνλεϊ Ντόνεν, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μιούζικαλ του Broadway, Funny Face, με τους αξεπέραστους Φρεντ Ασταίρ κι Όντρεϊ Χέπμπορν.
Σημειώσεις παραγωγής
Η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, διαφέρει σε πολλά σημεία, διατηρώντας μόνο τέσσερα από τα τραγούδια του θεατρικού. Ο Φρεντ Αστέρ πρωταγωνίστησε και στο θεατρικό με την αδερφή του Αντέλ Αστέρ.
Η ιστορία της ταινίας βασίζεται ουσιαστικά σε ένα άλλο μιούζικαλ- το Wedding Bells του Λέοναρντ Γκέρσε, ενώ ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν Wedding Day.
Σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινίας της «Ωραία μου Κυρία», η Χέπμπορν ερμηνεύει όλα τα τραγούδια η ίδια στο Funny Face.
Σύμφωνα με τη Χέπμπορν, επέμεινε ως όρο για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, να είναι στο πλευρό της ο Φρεντ Αστέρ.
Ο χαρακτήρας του Αστέρ είναι εμπνευσμένος από την καριέρα του Ρίτσαρντ Άβεντον, ο οποίος είναι υπεύθυνος για πολλές από τις φωτογραφίες που εμφανίζονται στην ταινία, μεταξύ των οποίων κι αυτές των τίτλων αρχής. Η πιο διάσημη ίσως φωτογραφία από την ταινία, είναι το κοντινό της Χέπμπορν, που φαίνονται μόνο τα μάτια η μύτη και το στόμα της, εσκεμμένα υπερεκτεθειμένη στο φως.

Η μόδα στο Funny Face (Πηγή: Guardian)
Η Όντρεϊ Χέπμπορν αγαπούσε τη μόδα, το ίδιο και το Funny Face. Τα περισσότερα κοστούμια της ταινίας, σχεδίασε η θρυλική Έντιθ Χεντ, αλλά το φιλμ χρωστάει τη λάμψη του στα φορέματα του Hubert de Givenchy. Η Χέπμπορν είχε προσεγγίσει το Givenchy για να της σχεδιάσει τα ρούχα που θα φόραγε στη Σαμπρίνα, αλλά δε μπορούσε να δεσμευτεί λόγω προγράμματος. Αντί αυτού, επέλεξε κάποια ρούχα, με το πιο αξιοσημείωτο το λευκό φόρεμα με τα μαύρα κεντήματα.
Η Έντιθ Χεντ κέρδισε Όσκαρ για την ταινία και δεν αναγνώρισε ποτέ πλήρως τη συμβολή του Givenchy- αυτό όμως θα άλλαζε για πάντα. Η Χέπμπορν ζήτησε να της σχεδιάζει ο Givenchy όλα τα κοστούμια της στο εξής, ξεκινώντας με το Funny Face: «Τα ρούχα του είναι τα μόνα στα οποία νιώθω ο εαυτός μου». Το όνομα του φιγουράρει πια στα credits, αλλά τα ίδια τα ρούχα πρωταγωνιστούν: καθώς η Χέπμπορν τρέχει στα σκαλιά του Λούβρου με ένα κατακόκκινο φόρεμα, όταν ψαρεύει με ένα κοστούμι κι ένα καπέλο, όταν τρέχει στον Κήπο των Τουιλερί με το μαύρο της φόρεμα.
Το μεγάλο φινάλε στην πασαρέλα, είναι πάντα το νυφικό, και το Funny Face δεν είναι παρά μια μεγάλη επίδειξη μόδας. Το νυφικό του Givenchy είναι ρομαντικό και μοντέρνο.

Ο Givenchy ωστόσο δεν είναι η μόνη σύνδεση της ταινίας με τη μόδα. Ο Άβεντον ήταν ήδη καταξιωμένος φωτογράφος μόδας (η εφημερίδα New Yorker μάλιστα αποκάλεσε την τεχνική του "the Avedon blur"). Στην ταινία, ο Έιβερι φωτογραφίζει τη Τζο σε ένα σταθμό τρένου, φορώντας ένα γκρι κοστούμι και με δάκρυα στα μάτια. Όχτω χρόνια πριν, ο Άβεντον είχε φωτογραφίσει τη Ντόριαν Λι με τον ίδιο τρόπο για το Harper's Bazaar. Ο εκδότης του τότε, το είχε απορρίψει γιατί «Κανείς δεν κλαίει φορώντας ένα καπέλο Dior". Ο Άβεντον προσέφερε πολύ περισσότερα από έμπνευση στο Funny Face – οι περισσότερες φωτογραφίες της ταινίας φέρουν την υπογραφή του.