Σύμφωνα με ένα Ιρλανδικό έθιμο του 5ου αιώνα, υπάρχει τρόπος οι γυναίκες να κάνουν πρόταση γάμου στους μνηστήρες τους. Η λύση για όλες τις γυναίκες που θέλουν να επισημοποιήσουν το δεσμό τους είναι η εξής: Έχουν στη διάθεσή τους μόνο 24 ώρες, κάθε τέσσερα χρόνια, για να κάνουν πρόταση γάμου στους άντρες που τις ταλαιπωρούν και κωλυσιεργούν… Και αυτή η μέρα είναι στις 29 Φεβρουαρίου!

Για κάθε γυναίκα που δεν φορά το πολυπόθητο δακτυλίδι, που ελπίζει ότι η αγάπη θα νικήσει στο τέλος και είναι έτοιμη να πάρει τη μοίρα στα χέρια της, η 29η Φεβρουαρίου είναι η μέρα της! Έχοντας κλείσει τέσσερα χρόνια σχέσης, χωρίς να της έχει γίνει η πολυπόθητη πρόταση γάμου, η διακοσμήτρια, Άννα Μπρέιντι (Άνταμς) αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Ανακαλύπτει ότι σύμφωνα με ένα Ιρλανδικό έθιμο οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πρόταση γάμου στους άντρες στις 29 Φεβρουαρίου. Έτσι αποφασίζει να ακολουθήσει τον καρδιολόγο φίλο της Τζέρεμι από τη Βοστόνη στο Δουβλίνο και να γονατίσει μπροστά του... Αυτό ακριβώς θα ήθελα να κάνει και ο πατέρας της, ο Τζα Απλά και όμορφα...

Αλλά η ασυνέπεια των αεροπορικών εταιρειών, η κακοκαιρία και η γκαντεμιά βρίσκουν την Άννα αποκλεισμένη στην άλλη άκρη της Ιρλανδίας. Οπότε «υποχρεώνεται» στον προστατευτικό, αλλά κατσούφη σεφ Ντέκλαν (Γκουντ) για να τη μεταφέρει στην άλλη πλευρά της χώρας. Και καθώς η Άννα και ο Ντέκλαν καυγαδίζουν διασχίζοντας το Σμαραγδένιο Νησί, ανακαλύπτουν κάτι που θα έπρεπε να ήξεραν από την αρχή. Ο δρόμος της αγάπης μπορεί να σε πάει σε μέρη που ούτε που φανταζόσουν...

O Ανάντ Τάκερ (Shopgirl, Hilary and Jackie), σκηνοθετεί την ταινία ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΓΑΜΠΡΟΣ, σε σενάριο των Ντέμπορα Κάπλαν & Χάρι Έλφοντ (Made of Honor, Surviving Christmas).

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Για περισσότερο από μία δεκαετία, οι σεναριογράφοι Ντέμπορα Κάπλαν και Χάρι Έλφοντ δουλεύουν μαζί γράφοντας σενάρια για κωμωδίες. Στην ταινία ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΓΑΜΠΡΟΣ παραδέχονται ότι η ιδέα τους ήρθε εντελώς αναπάντεχα. Η Κάπλαν θυμάται: "Διάβαζα τις ειδήσεις σε ένα website και η ημερομηνία ήταν 29 Φεβρουαρίου. Ο τίτλος έλεγε ‘Οι γυναίκες στην Ιρλανδία κάνουν πρόταση γάμου στους άντρες στις 29 Φεβρουαρίου,' και λέω του Χάρι, 'Αυτή η ιστορία θα ήταν πολύ ωραίο να γίνει ταινία.' Αφήσαμε στη μέση τη δουλειά που κάναμε εκείνη την περίοδο και μέσα σε δύο εβδομάδες είχαμε στήσει τον βασικό κορμό της ιστορίας. Δύο εβδομάδες αργότερα η Spyglass αγόρασε το σενάριο. Το γράψαμε πολύ γρήγορα και η Έιμι υπέγραψε. Όλα έγιναν με ταχύτητα φωτός."
Οι σεναριογράφοι είχαν εντυπωσιαστεί με τις ιστορίες που ανακάλυψαν σχετικά με την συγκεκριμένη ημέρα. Οι Κάπλαν και Έλφοντ ήξεραν ότι καμία φορά η ζωή μπορεί να συναγωνιστεί και την πιο τρελή φαντασία και σκέφτηκαν ότι αυτή ήταν μία εξαιρετική ιδέα για μία ρομαντική κομεντί. "Διαβάζουμε τόσα σενάρια στα οποία η υπόθεση φαίνεται τραβηγμένη από τα μαλλιά," λέει η Κάπλαν, "αλλά αυτή η ιστορία μας έδωσε τη δυνατότητα να πούμε μία απλή αλλά πολύ πιστευτή ιστορία αγάπης. Είναι μία ιστορία μίας κοπέλας που πρόκειται να κάνει πρόταση γάμου στο φίλο της. Παίρνοντας αφορμή από ένα έθιμο που συμβαίνει στις 29 Φεβρουαρίου, αποφασίζει να ταξιδέψει σε μία άλλη χώρα, τη συγκεκριμένη ημερομηνία και ο θεατής την ακολουθεί σε αυτό της το ταξίδι. Επειδή είχαμε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ιστορίας και ξέραμε που πηγαίναμε, είχαμε τη δυνατότητα να ψάξουμε και να δημιουργήσουμε ένα περισσότερο πολύπλοκο ρόλο για μία νέα ηθοποιό."
Στο επίκεντρο της ιστορίας είναι η Άννα μία ιδιότροπη νεαρή Βοστονέζα που οδηγό στη ζωή έχει το μυαλό και όχι την καρδιά της. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια βγαίνει με έναν πολλά υποσχόμενο καρδιολόγο και όλα στη ζωή της φαντάζουν τέλεια. Απλά, περιμένει με ανυπομονησία να της κάνει την πολυπόθητη πρόταση γάμου.
Ο Έλφοντ εξηγεί, "Έχει έναν πατέρα που αντιμετωπίζει τη ζωή με χαλαρότητα. Οπότε η Άννα έπρεπε να μεγαλώσει γρήγορα και να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον γύρω της, προσχεδιάζοντας τα πάντα. Έτσι έχει ‘στήσει’ και τη ζωή της με τον Τζέρεμι, όμως το ότι δεν της κάνει πρόταση γάμου, την κάνει να αισθάνεται ανασφάλεια. Όταν μαθαίνει γι αυτό το Ιρλανδέζικο έθιμο, πιστεύει ότι μπορεί να ρυθμίσει και αυτή τη ‘λεπτομέρεια’ και όλα να γίνουν ακριβώς όπως τα σχεδιάζει."
[[par_break]]
Καθώς οι σεναριογράφοι «έστηναν» την ιστορία, ήξεραν ότι η Άννα θα ενσάρκωνε το κωμικό στοιχείο της ταινίας και ότι μέσα στο χάος θα ανακάλυπτε μία φανταστική, συνταρακτική ιστορία αγάπης. «Δεν μπορείς να σχεδιάζεις τα πάντα και πρέπει να αφήνεις τη ζωή να σε εκπλήσσει, αν θέλεις να βρεις την ευτυχία,» λέει ο Έλφοντ. «Μπορείς να προσπαθείς βέβαια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ευτυχήσεις κιόλας. Αυτή η αίσθηση ότι μπορούμε να τα ελέγξουμε όλα και να είμαστε κύριοι του εαυτού μας, έχει γίνει της μόδας τον τελευταίο καιρό. Εμείς, αντιμετωπίζουμε τα πράγματα λίγο ‘παλιομοδίτικα’ σε αυτήν την ταινία.»
Καθώς η πρωταγωνίστρια «παλεύει» με τις ανούσιες λεπτομέρειες της σύγχρονης ζωής στην ανατολική ακτή της Αμερικής, ο κατεργάρης Ντέκλαν κάνει ακριβώς το αντίθετο. Παρόλο που είναι ένας κλασικός Ιρλανδός που τον οδηγεί η καρδιά του, την ίδια στιγμή μόνο συναισθηματικά πλήρης δεν είναι. «Κάποια του έχει ραγίσει την καρδιά και δεν το έχει ξεπεράσει εντελώς. Είναι ‘κολλημένος’, αλλά και η Άννα είναι ‘κολλημένη’,» εξηγεί η Κάπλαν. «Αυτό το ταξίδι δίνει την ευκαιρία και στους δύο να προχωρήσουν. Και ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο.»
Ο παραγωγός της ταινίας ήταν τόσο σίγουρος για την επιτυχία του project που έκανε την εμφάνισή του στα γυρίσματα ένα χρόνο μετά την αρχική προσέγγιση. Και οι ηθοποιοί αισθάνονταν το ίδιο σίγουροι. Η Έιμι Άνταμς υπέγραψε σχεδόν αμέσως μόλις η Spyglass αποφάσισε να στηρίξει το project. O παραγωγός Γκάρι Μπάρμπερ προσθέτει: «Είχαμε δει την Έιμι στις ταινίεςJunebug, Enchanted και πρόσφατα στο Doubt, και είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε το υποκριτικό της ταλέντο και εύρος. Έχει απίστευτη αίσθηση του ρυθμού της κωμωδίας.»
Ο Τάκερ, ο σκηνοθέτης της ταινίας περιγράφει την αντίδρασή του όταν διάβασε το σενάριο των Έλφοντ και Κάπλαν. «Ταυτίστηκα απόλυτα». Και προσθέτει,: «Μου θύμισε αυτές τις κλασικές ρομαντικές κομεντί όπου φαινομενικά αταίριαστοι μεταξύ τους άνθρωποι έρχονται κοντά και ξεκινούν το κοινό τους ταξίδι στη ζωή. Είχε μία θαυμάσια ισορροπία συναισθήματος και ορισμένες απίστευτα ξεκαρδιστικές σκηνές…με άγγιξε πραγματικά.»

Σχεδόν αμέσως αφού διάβασε το σενάριο, η Έιμι Άνταμς συμφώνησε να παίξει στο ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΓΑΜΠΡΟΣ. Τα τελευταία χρόνια, η ηθοποιός έχει εξελιχτεί από συμπρωταγωνίστρια, σε σταρ παγκόσμιου βεληνεκούς. Μετά την εξαιρετική της ερμηνεία στο Junebug και το ρόλο της στην ταινία Enchanted (2007) που άλλαξε την πορεία της καριέρας της, η Άνταμς έχει επιλέξει να παίξει σε ταινίες που αναδεικνύουν τα σημαντικά της ταλέντα τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα. Μετά την περσινή δυναμική επανεμφάνισή της ως αρχάρια δασκάλα στην ταινία Doubt μέχρι το ρόλο της στο Julie & Julia (2009) η ηθοποιός στοχεύει σταθερά προς την κορυφή. Ο παραγωγός Κρις Μπέντερ εξηγεί: «Είναι αδύνατο να μη συμπαθήσεις την Έιμι. Έχει μία αθωότητα στο βλέμμα, ότι και να κάνει. Η γυναίκα που υποδύεται στην ταινία ενώ αρχικά φαντάζει σκληρή και επιθετική, στην πορεία καταλαβαίνουμε ότι ζει μέσα σε μία φούσκα. Παρόλα αυτά τη συμπονάς και νοιάζεσαι για αυτήν, ενώ ταυτόχρονα είναι χαριτωμένο το να τη βλέπεις να ‘χάνει την ισορροπία της καθώς ταξιδεύει με τον Ντέκλαν στην Ιρλανδία.»

Ο σκηνοθέτης Τάκερ περιγράφει την Άνταμς ως «εξαιρετικά ταλαντούχα κωμική αλλά και δραματική ηθοποιό. Σε καθηλώνει σε κάθε σκηνή που παίζει. Μπαίνει στο πετσί του ρόλου και σε κάνει να πιστέψεις πραγματικά σε αυτήν. Πιστεύεις ότι είναι πράγματι κάποια που τη φωνάζουν Άννα και είναι από τη Βοστόνη. Είναι πολύ δύσκολο να ‘παντρέψεις’ το συναίσθημα με την κωμωδία, αλλά η Έιμι τα καταφέρνει να το κάνει με στιλ και πειστικότητα. Είναι από αυτά τα σπάνια πλάσματα που μπορούν να κάνουν τα πάντα.»
Η Άνταμς λέει για την Άννα: «είναι ο τύπος της γυναίκας που βάζει χρονοδιάγραμμα στον εαυτό της, στόχους, αυτολογοκρίνεται συνεχώς. Πιστεύει ότι είναι ανεξάρτητη και ότι μπορεί όλα να τα πετύχει. Και έχει και μία λίστα για όλα: σύζυγο, δουλειά…ακόμα και για τα παιδιά της έχει κάνει σχέδια. Όλα είναι προσχεδιασμένα και δεν είναι από αυτές που βγαίνει από το πρόγραμμά της. Περνάει περισσότερο χρόνο να σκέφτεται αυτά που κάνει παρά για να σκεφτεί ποια πραγματικά είναι.»
[[par_break]]
Η ηθοποιός παραδέχεται ότι της φάνηκε ενδιαφέρουσα ταινία ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΓΑΜΠΡΟΣ επειδή ένα από τα βασικά θέματα του σεναρίου ήταν «το τι κάνουμε για να πετύχουμε και να αποκτήσουμε κάτι στη ζωή, αλλά όχι απαραίτητα για το πως θα χαράξουμε ένα δρόμο στη ζωή που να είναι αυθεντικός. Χάνουμε το δρόμο μας πολλές φορές επειδή μας αποσπούν την προσοχή ‘λαμπερά’ πράγματα. Με ενδιέφερε το εξερευνήσω την αλήθεια του ποιοι είμαστε πραγματικά.» Αλλά αμέσως προσθέτει ότι το πείσμα της Άννας είναι η πηγή χιούμορ της ταινίας. Αυτό και μία σειρά από σκηνές όπου ο Ντέκλαν και η Άννα δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις δυνάμεις της φύσης που οδηγούν τον ένα στον άλλο.
Η Άνταμς γελά: «Είναι πολύ αστείο να αποδεικνύεις σε κάποιον που πιστεύει ότι ξέρει ακριβώς ποιος είναι και τι κάνει, ότι στην πραγματικότητα δεν έχει ιδέα.»
Η προσπάθεια της Άννας να «δέσει» το φίλο της με τα ιερά δεσμά του γάμου στα σκαλιά της εκκλησίας παρακωλύεται από ένα εμπόδιο: έναν Ιρλανδό που τον λένε Ντέκλαν στον οποίο πρέπει να βασιστεί αν θέλει να φτάσει μέχρι το Δουβλίνο. Η Άνταμς προσπαθεί να εξηγήσει τι είναι αυτό στον Ντέκλαν που προκαλεί το ενδιαφέρον της Άννα. «Όλα,» λέει. «Της μιλά με ένα τρόπο που κανείς δεν της έχει μιλήσει στο παρελθόν. Της θέτει ερωτήματα. Είναι εντελώς διαφορετικός με οποιονδήποτε άλλο έχει συναντήσει. Της εξάπτει το ενδιαφέρον, της προσφέρει νέες συγκινήσεις και καταφέρνει να την αγγίξει συναισθηματικά. Η Άννα δεν είναι από αυτές που αφήνουν συχνά τον εαυτό τους να αισθανθεί κάτι τέτοιο, οπότε αυτό τη συγκινεί. Την κάνει να δίνει σημασία σε άλλα πράγματα, να αμφισβητεί. Και να σημειωθεί ότι δεν της αρέσουν οι εκπλήξεις, πόσο μάλλον όταν το «κεραυνοβόλο μίσος εξελίσσεται σε κεραυνοβόλο έρωτα και εκτίμηση». Αυτός σχολιάζει: «Είναι και οι δύο καταπληκτικοί ηθοποιοί και διαθέτουν μια διαισθητική αίσθηση του ρυθμού και χρόνου. Και για να είμαστε ειλικρινείς, εξαιτίας αυτού η δουλειά μου ήταν εύκολη, επειδή οι σκηνές είναι καλογραμμένες και ο Μάθιου και η Έιμι βρήκαν το δρόμο τους χωρίς κόπο.»
Ο Γκουντ λέει, «Περνά λίγος χρόνος πριν ο Ντέκλαν μπει στην ιστορία. Δεν ξέρουμε πολλά για αυτόν, εκτός από το γεγονός του ότι ήταν αρραβωνιασμένος με μία κοπέλα και εκείνη τον παράτησε. Αυτό τον καθόρισε. Είναι συχνά κατσούφης. Δεν είναι με το χαμόγελο στο στόμα. Αλλά προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή του. Είναι ιδιοκτήτης μίας παμπ και στην οποία κάνει και τον σεφ. Ο Ντέκλαν είχε το όνειρο να κάνει τη δική του επιχείρηση με την πρώην κοπέλα του και τον κολλητό του, αλλά τελικά αυτοί οι δύο τα έφτιαξαν μεταξύ τους και τον παράτησαν. Όταν τον συναντάμε εμείς στην ταινία διανύει μία περίοδο στασιμότητας και έχει ανάγκη από φροντίδα. Έχει πάρει δάνειο για να στήσει το δικό του μαγαζί και προσπαθεί να το αποπληρώσει.»

Το ήρεμο στιλ του σκηνοθέτη βοήθησε ώστε τα γυρίσματα να πραγματοποιούνται σε ένα χαλαρό κλίμα και ο αυτοσχεδιασμός από τη μεριά των ηθοποιών να μπορεί να δέσει με το σενάριο. Ο Γκουντ του πλέκει το εγκώμιο: «Ήθελα να δουλέψω με τον Ανάντ εδώ και πολύ καιρό και εκείνος ήταν ο λόγος για τον οποίο δέχτηκα τη δουλειά. Είχα δει την ταινία Hilary and Jackie και λάτρεψα το πώς είχε συνεργαστεί με τους ηθοποιούς. Είναι τόσο δοτικός και καλός, τόσο άδολος και αστείος, που είναι πραγματική ευχαρίστηση να δουλεύεις μαζί του.»
Ο Βρετανός ηθοποιός Μάθιου Γκουντ επιλέχτηκε για να παίξει το «ακατέργαστο διαμάντι» το οποίο αρχικά η Άννα συμπαθεί και μετά ερωτεύεται. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του με τη ρομαντική κομεντί Chasing Liberty και αργότερα κέρδισε την αναγνώριση στις ταινίες Match Point, The Lookout και Watchmen.
Για να συμπληρωθεί το ερωτικό τρίγωνο, έπρεπε να βρεθεί ο άντρας με τον οποίο η Άννα διατηρεί μακροχρόνιο δεσμό. Για το ρόλο επιλέχτηκε ο βετεράνος ηθοποιός Άνταμ Σκοτ. Ο ίδιος αποκαλύπτει για το ρόλο του: «Παίζω ένα χαρακτήρα που λέγεται Τζέρεμι, με τον οποίο η Άννα βγαίνει για τέσσερα χρόνια. Είναι χειρούργος και πολύ επιτυχημένος. Είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του και δεν βλέπει την ανάγκη να την αλλάξει με κάποιο ‘δραστικό’ τρόπο. Ο Τζέρεμι ούτε που φαντάζεται ότι ο γάμος είναι μέσα στα σχέδια της Άννας και για τον ίδιο, αυτό δεν είναι κάτι αναγκαίο.»
Οι παραγωγοί της ταινίας ήταν ενθουσιασμένοι που το ρόλο του Τζακ Μπρέιντι, του ιδιότροπου αλλά τρυφερού πατέρα της Άννας, τον πήρε ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ Τζον Λίθγκοου. Ο συγκεκριμένος ηθοποιός έχει βάλει τη σφραγίδα του εδώ και δεκαετίες σε ρόλους στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, όπως στα Τerms of Endearment, The World According to Garp, Dexter. Ο Λίθγκοου μας δίνει κάποιες πληροφορίες για το χαρακτήρα του: «Ο Τζακ μεγάλωσε μόνος του την Άννα από τότε που έχασε τη γυναίκα του και είναι φανερό ότι έπαψε να είναι ο ίδιος άνθρωπος από τότε που συνέβη αυτό. Είναι μελαγχολικός, πίνει πολύ, είναι ονειροπόλος, γοητευτικός και θεωρεί τον εαυτό του άχρηστο. Κάνει συνεχώς σχέδια και είναι ρομαντικός και αυτά του τα χαρακτηριστικά τα έχει κληρονομήσει εν μέρει και η Άννα. Είναι όμως πολύ οργανωμένη και τακτική με τα πράγματά της που σχεδόν αρνείται τη ρομαντική της πλευρά επειδή βλέπει που έχει καταλήξει ο καημένος ο πατέρας της… παρόλο που τον λατρεύει.»
Ο ρόλος του Τζακ είναι νευραλγικός για την εξέλιξη της ιστορίας. Ο Λίθγκοου προσθέτει: «Της λέει την αγαπημένη του ιστορία για την Ιρλανδή γιαγιά του που έκανε πρόταση γάμου στο σύζυγό της στις 29 Φεβρουαρίου, το 1920. Και αυτό της δίνει την ιδέα. Υπάρχει μία πολύ ζεστή σχέση μεταξύ του πατέρα και της κόρης και προσπάθησα να τονίσω τα σημεία του ρόλου που αυτός ο γεροξεκούτης ξαφνικά αποδεικνύεται να διαθέτει ‘ψήγματα’ σοφίας.»

Μόλις αποφασίστηκε να γυρίσουν τις σκηνές με την οικογένεια, η Spyglass προσέγγισε τον Ιρλανδό συμπαραγωγό Μόργκαν Ο’ Σάλιβαν (The Count of Monte Cristo and Reign of Fire), με τον οποίο η εταιρεία είχε δουλέψει στο παρελθόν. Ο Τζέικ Γουέινερ εξηγεί: «Η Ιρλανδία ήταν ένας χαρακτήρας από μόνη της στην ταινία. Είναι ένας τόπος που υπάρχει στο σήμερα, αλλά είναι και ένας τόπος που μπορείς να χαθείς… όπου μπορείς να είσαι σε ένα δρόμο και να μην δεις ούτε ένα εστιατόριο, ούτε ένα βενζινάδικο. Δημιουργήσαμε τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε δύο άνθρωποι να μπορούν να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο. Και έπρεπε να κάνουμε πιστευτό ότι δεν βρίσκονταν εκεί απλά για να κάνουν μία βόλτα. Ήταν γραφτό για την Άννα και τον Ντέκλαν να είναι μαζί.»

Παρόλο που πολλές ταινίες έχουν γυριστεί στην Ιρλανδία τα τελευταία χρόνια, λίγες έχουν χρησιμοποιήσει τόσες πολλές τοποθεσίες και σε τόσα διαφορετικά μέρη όπως το ZHTEITAI ΓΑΜΠΡΟΣ. Για μία ιστορία αγάπης, τα logistics και η κλίμακα της παραγωγής ήταν ασυνήθιστα μεγάλα για μία Ιρλανδική ταινία. Οι παραγωγοί ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι που έκανα τα γυρίσματα στην Ιρλανδία. Παρόλο που πρόκειται για μία σύγχρονη χώρα, ήταν όλοι εντυπωσιασμένοι από την παραμυθένια φύση της Ιρλανδίας. Η Άνταμς παραδέχεται: «Το μόνο που ήξερα για την Ιρλανδία ήταν αυτά που είχα δει σε διαφημίσεις και σε ταινίες. Και στα γυρίσματα ανακάλυψα ότι είναι πολύ πιο ηλιόλουστη απ’ όσο νόμιζα. Ο καιρός, έτσι γρήγορα που αλλάζει, δυσκολεύει τη μετακίνηση της Άννας, με ένα τρόπο πολύ συμβολικό. Το κλίμα στην Ιρλανδία μαθαίνει στους ανθρώπους να προσαρμόζονται γρήγορα στις αλλαγές και η Άννα δεν είναι καλή σε αυτό. Ο άστατος Ιρλανδέζικος καιρός παίζει ρόλο στο ότι βγαίνει εκτός εαυτού.»
Με αφορμή τις άστατες δυνάμεις της Μητέρας Φύσης που έζησε στα γυρίσματα η Άνταμς σχολιάζει: « Υπάρχει μία σκηνή που περπατώ στο δρόμο και έρχονται κάποιοι και μου κλέβουν την τσάντα. Όταν το διάβασα στο σενάριο μου φάνηκε πολύ απλό. Όταν γυρίζαμε τη σκηνή, είχε ανέμους ταχύτητας 60 χλμ. την ώρα και η Άννα προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με τον αέρα και να παραμείνει όρθια στο δρόμο. Αλλά υπάρχει και κάτι πραγματικά μαγικό στην Ιρλανδία. Οι άνθρωποι σε προσκαλούν συνεχώς και σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να ζω σχεδόν σε όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε. Και το γεγονός ότι οι άνθρωποι ήταν τόσο ζεστοί και καταδεκτικοί εκεί, άλλαξε τον τρόπο που ένιωθε η Άννα.»

Ο συμπρωταγωνιστής της συμφωνεί με την Άνταμς σχετικά με την Ιρλανδία. Ο Γκουντ σημειώνει: «Μόλις συνηθίσαμε και ξεπεράσαμε το γεγονός ότι η κατάσταση των δρόμων δεν ήταν και τόσο καλή στη Δυτική Ιρλανδία και ήταν κάπως δύσκολο να οδηγεί κανείς, ευχαριστηθήκαμε πολύ στα γυρίσματα. Πραγματικά λάτρεψα τις στιγμές που περάσαμε εκεί. Είχα την ευκαιρία να παίξω γκολφ και να ψαρέψω. Ήταν πανέμορφα. Οι Ιρλανδοί είναι από καλή πάστα.»