Η δράση τοποθετείται πίσω στις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80, όπου η ανεξέλεγκτη εξάπλωση ναρκωτικών ουσιών μέσω της Μασσαλίας, κατέτασσαν την πόλη του Γαλλικού Νότου σε παγκόσμια πρωτεύουσα διακίνησης ναρκωτικών αλλά και βασικό προμηθευτή ηρωίνης προς τις ΗΠΑ. Ο βραβευμένος με Όσκαρ, Γάλλος ηθοποιός, Ζαν Ντιζαρντέν υποδύεται τον Πιερ Μισέλ, έναν δικαστικό o οποίος εξαπολύει ένα μανιώδες εξαετές ανθρωποκυνηγητό προκειμένου να καταφέρει να ξεσκεπάσει τη δράση του «French Connection», μιας καλά καλυμμένης κλίκας διακίνησης ναρκωτικών. Απέναντί του θα συναντήσει τον Τόνι Ζάμπα, έναν ισχυρό βαρόνο ναρκωτικών τον οποίο υποδύεται ο Ζιλ Λελούς.

Ορκίστηκε να πολεμήσει τη Μαφία.
Έκανε πολλούς εχθρούς, μα ένας ήταν ο μεγαλύτερος. Και τον κυνήγησε μέχρι τέλους.

Σε σκηνοθεσία Σεντρίκ Χιμένεθ, η υποσχόμενη ευρωπαϊκή περιπέτεια «Ο Άνθρωπος από τη Μασσαλία» είναι μια ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.


Λίγα λόγια από τους συντελεστές

Ζαν Ντιζαρντέν
Πώς καταφέρατε να μπείτε στο πετσί του ρόλου;
Άρχισα να μαζεύω όσο πιο πολλές πληροφορίες μπορούσα. Διάβασα το βιβλίο του Αλαίν Λαβίλ “Le Juge Michel” (“Ο Ανακριτής Μισέλ”) που είναι πυκνογραμμένο και δίνει πολλά στοιχεία για τον χαρακτήρα. Καταλαβαίνουμε πως είναι δίκαιος, αδέκαστος, αλλά και ένας περίπλοκος άνθρωπος με ελαττώματα. Έτσι, αποφεύγουμε το μανιχαϊστικό δίλημμα, με τον κακό μαφιόζο και τον καλό ανακριτή. Τα αφομοίωσα όλα αυτά και έπειτα τα ξέχασα, γιατί ούτως ή άλλως εγώ ενσαρκώνω τον χαρακτήρα. Έχει τη φωνή μου, το παρουσιαστικό μου, το βάδισμά μου. Είμαστε στο σινεμά και ο ρόλος πρέπει να επανεφευρεθεί. Δεν ήθελα τόσο να υποδυθώ τον ανακριτή, όσο να ενσαρκώσω αυτόν τον άντρα, τον σύζυγο, τον πατέρα, τον φίλο.

Ποιες ήταν οι δυσκολότερες σκηνές;
Όλα είναι δύσκολα σε ένα γύρισμα. Υπάρχει κούραση, η διάθεση του χαρακτήρα που τελικά σε κυριεύει, η τελειομανία του σκηνοθέτη που θέλει να σε φτάσει στα όριά σου, κι αυτό έχει συνέπειες. Για παράδειγμα, τη σκηνή στον τηλεφωνικό θάλαμο, όπου ο ανακριτής “σπάει”, γιατί δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, γιατί συνειδητοποιεί ότι πολεμάει ένα σύστημα που τελικά θα τον “φάει”. Κάναμε οκτώ λήψεις και έδωσα ό,τι μπορούσα να δώσω. Είναι επώδυνο, αλλά είναι καλός πόνος. Κι έπειτα, υπήρξαν εκπλήξεις. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή, σκέφτηκα: “Για δες, τι περίεργο, υποδύομαι τον πατέρα μου”. Ήταν διευθυντής σε μία εταιρεία σιδηρουργίας, και τον είδα, στα εργοτάξια, να μιλάει δυνατά, με αυταρχικό τόνο, για να υπερασπιστεί τους υπαλλήλους του. Ήμουν παιδί και σχεδόν είχα ντραπεί. Το έκανε για να προστατεύσει την εταιρεία του και τους εργαζόμενούς του. Και ξαφνικά, δεν είχα ανάγκη να υποδυθώ τον αυταρχικό, είχα ήδη αυτά τα στοιχεία μέσα μου. Ευχαριστώ, μπαμπά!


Ζιλ Λελούς

Τι σκεφτήκατε, όταν ο Σεντρίκ Χιμένεθ σάς πρότεινε τον ρόλο του Γκαετάν Ζαμπά, του αρχιμαφιόζου της Μασσαλίας;
Αρχικά, ήμουν πολύ διστακτικός. Είχα ήδη δώσει πολλά σε παρόμοιους ρόλους και άρχισα να διαβάζω το σενάριο χωρίς μεγάλη όρεξη. Αλλά το διάβασα “μονορούφι” μέσα σε μια ώρα και ο ενθουσιασμός μου αυξανόταν από τη μία σελίδα στην άλλη. Όχι μόνο για τον ρόλο μου. Όλα με εντυπωσίαζαν. Η ατμόσφαιρα, η ποιότητα των διαλόγων, η περιγραφή και η εξέλιξη των χαρακτήρων. Αποτυπώνεται καλύτερα το δράμα και η τραγωδία από ό,τι σε μια απλή αστυνομική ταινία.

Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στα γυρίσματα;
Πήγα στα γυρίσματα φοβισμένος, νιώθοντας σαν να γυρίζω την πρώτη μου ταινία. Ο Ζαν Ντιζαρντέν είχε ήδη ξεκινήσει δύο εβδομάδες νωρίτερα και όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ήταν πολύ σημαντικό γύρισμα, με μεγάλο συνεργείο, αλλά πολύ γρήγορα νιώσαμε όλοι οικεία, με πλήρη συναίσθηση πως είμαστε πολύ τυχεροί που συμμετέχουμε σε αυτή την περιπέτεια. Από τον πρώτο οπερατέρ μέχρι την βοηθό ενδυματολόγου, την βοηθό παραγωγής… υπήρχε στο γύρισμα μια αρμονία, που σπάνια έχω νιώσει αλλού. Είχαν όλοι καλή διάθεση από την οποία ωφελήθηκαν όλοι οι ηθοποιοί.


Σεντρίκ Χιμένεθ – σκηνοθέτης

Πως ξεκίνησε η περιπέτεια του «La French”;
Ο Αϊλάν Γκόλντμαν, ο παραγωγός, είχε δει και του άρεσε η πρώτη μου ταινία, το “Aux yeux de tous” και ήθελε να με συναντήσει. Όταν άκουσε την προφορά μου, με ρώτησε αν υπήρχε κάποια ιστορία που δεν θα ήθελα να πω για τη Μασσαλία. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε στο μυαλό αμέσως, το La French. Η ιστορία του δικαστή Πιέρ Μισέλ και του Γκαετάν Ζαμπά. Είχα την ιστορία στο μυαλό για πολύ καιρό. Γνώριζα ότι το έργο ήταν εξαιρετικά φιλόδοξο, ήταν σαν ένα άπιαστο όνειρο. Ο Αιλάν μου απάντησε: «Εμένα μου αρέσουν μόνο τα όνειρα!».

Πως και αυτή η ιστορία σας ήταν γνωστή;
Ο πατέρας μου είχε ένα εστιατόριο /τζαζ κλαμπ στην παραλία της κόκκινης άκρης στη Μασσαλία. Ορισμένοι επισκέπτες καθόντουσαν αρκετά συχνά εκεί. Ο αδελφός του Γκαετά Ζαμπά είχε το διπλανό μπαρ. Αυτό ήταν το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα και θυμάμαι πολύ καλά την ημέρα που μάθαμε για τη δολοφονία του δικαστή Μισέλ. Η είδηση συγκλόνισε ολόκληρη την πόλη. Μέσα από αυτή την ιστορία, ήθελα επίσης να πω και δύο πράγματα για τη Μασσαλία.

Σκεφτήκατε αμέσως τον Ζαν Ντιζαρντέν και τον Ζιλ Λελούς για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους;
Ναι. Ο συν-σεναριογράφος και εγώ γράψαμε το σενάριο έχοντας στο μυαλό μας αυτούς τους δύο ηθοποιούς. Η ομοιότητα του Ζαν Ντιζαρντέν με τον δικαστή Μισέλ ήταν αδιαμφισβήτητη. Και αυτή του Ζιλ Λελούς με τον Γκαετάν Ζαμπά, ήταν καταπληκτική. Η ομοιότητα βέβαια δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο τους επέλεξα, είναι πάνω απ' όλα δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί. Όταν πρωτογνώρισα τον Ζαν Ντιζαρντέν αμέσως είδα σε εκείνον τον δικαστή Μισέλ. Πίσω από το χαμόγελό του υπήρχε μία γοητεία, ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή του και έδινε όλο του τον εαυτό σε αυτό που έκανε. Ο Ζαν είναι ένας πολύπλοκος και τελειομανής άνθρωπος.
Ο Ζιλ έχει και εκείνος ένα μεσογειακό ταμπεραμέντο και είναι εκρηκτικός και παράλληλα γενναιόδωρος.