Ο Γκούλι είναι ένας απολύτως φυσιολογικός άνθρωπος που ζει σε μια ήρεμη πόλη της νότιας Ισλανδίας. Η ζωή κυλά αργά σε ένα τόσο μικρό μέρος χωρίς κάτι ιδιαίτερο να συμβαίνει, εκτός ίσως από τα ξεσπάσματα της φύσης, όπως η έκρηξη ηφαιστείου που ανάγκασε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, το 1973. Έντεκα χρόνια μετά κάτι καινούριο θα αναστατώσει τη ζωή τους.
Ένα βράδυ ο Γκούλι θα βγει με το αλιευτικό σκάφος και τους συναδέλφους του για ψάρεμα. Η κακοκαιρία όμως θα ανατρέψει το μικρό σκάφος με αποτέλεσμα οι φίλοι του να χάσουν τη ζωή τους και ο ίδιος να βρεθεί για 6 ώρες μέσα στην παγωμένη θάλασσα, προσπαθώντας να σωθεί.
Ενώ όμως η επιστροφή του πίσω στην πόλη, φαίνεται να είναι το τέλος της ταλαιπωρίας του, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πολλοί απορούν πως κατάφερε να αντέξει σε θερμοκρασίες που ένας απλός άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει μόνο για 20 λεπτά. Άλλοι τον θεωρούν ήρωα. Και άλλοι αναρωτιούνται γιατί αυτός και όχι οι δικοί τους άνθρωποι.
Μια συναρπαστική ταινία από τον σκηνοθέτη που μας χάρισε το «2 Guns», Μπαλτασάρ Κορμακούρ, βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1984 στην περιοχή Westman Islands με πρωταγωνιστή τον Γκούλι (Gudlaugur Fridthorsson) και συγκλόνισαν τους κατοίκους της πόλης αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

Διακρίσεις και Βραβεία

Επίσημη πρόταση της Ισλανδίας για τα OSCAR

11 βραβεία EDDA της Ισλανδικής Ακαδημίας
(μεταξύ αυτών καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου ηθοποιού

Υποψήφια για το Ευρωπαϊκο Βραβείο Κοινού

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Τορόντο

Επίσημη συμμετοχή στο Doha Tribeca Film Festival


Η Πραγματικότητα

Στις 11 Μαρτίου του 1984 ένα μικρό αλιευτικό σκάφος ανετράπη, περίπου 3,5 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά των Νήσων Westman. Οι δύο από τους πέντε ψαράδες που αποτελούσαν το πλήρωμα του σκάφους, πέθαναν σχεδόν ακαριαία, ενώ οι υπόλοιποι τρεις με μεγάλη προσπάθεια, κατάφεραν να κρατηθούν στο κατάστρωμα του πλοίου για 45 λεπτά μέχρι που το πλοίο βυθίστηκε και αναγκάστηκαν να πέσουν στην θάλασσα.
Μετά την πτώση τους στο νερό, ο 23χρονος τότε Gudlaugur Fridthorsson ή αλλιώς Gulli (Γκούλι) βγάζοντας την στολή του και τα παπούτσια του για να μην τον βαραίνουν, κατάφερε να παραμείνει ζωντανός για περίπου 6 ώρες μέσα στη θάλασσα, κολυμπώντας προς την ακτή. Δυστυχώς οι άλλοι δύο δεν είχαν την ίδια τύχη. Με οδηγό τα φώτα της μικρής πόλης, ο Γκούλι έφτασε μετά από 6 ώρες κοντά στην ακτή για να διαπιστώσει ότι τα βράχια ήταν εξαιρετικά επικίνδυνα σε συνδυασμό με τα δυνατά κύματα, για να τον αφήσουν να βγει από εκείνο το σημείο στη στεριά. Κολύμπησε λοιπόν πάλι, μέχρι να βρει μια παραλία από την οποία θα μπορούσε να βγει από τη θάλασσα.
Το έδαφος της Ισλανδίας όμως είναι γνωστό για τα βραχώδη πετρώματα του, κυρίως λόγω της ηφαιστιογενούς δραστηριότητας που παρατηρείται στο νησί. Η παραλία λοιπόν που βρήκε ήταν γεμάτη με κοφτερούς βράχους που είχαν δημιουργηθεί από την λάβα του ηφαιστείου που εξερράγη στην περιοχή το 1973. Χωρίς παπούτσια και με υγρά ρούχα που απορροφούν 20 φορές περισσότερη θερμότητα από το σώμα συγκριτικά με τα στεγνά, περπάτησε για περίπου 3 χιλιόμετρα μέσα στο κρύο για να φτάσει στην πιο κοντινή πόλη.
Η θερμοκρασία στην περιοχή εκείνη την εποχή του χρόνου είναι περίπου -2 με -5 βαθμοί Κελσίου ενώ η θερμοκρασία της θάλασσα είναι 5-6 βαθμοί. Υπολογίζεται, από τα πειράματα που έχουν γίνει με ειδικά εκπαιδευμένους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αντέξει σε τέτοιες θερμοκρασίες περίπου 20 λεπτά μέσα στο παγωμένο νερό. Όταν ο Γκούλι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, το θερμόμετρο έδειξε θερμοκρασία σώματος 34 βαθμούς Κελσίου. Κάτω από τους 36 βαθμούς οι σφυγμοί της καρδιάς μειώνονται και ο άνθρωπος έρχεται σε σύγχυση με αποτέλεσμα να βλέπει παραισθήσεις. Αυτό που ακολουθεί είναι ο θάνατος.
Η ιστορία του Γκούλι ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Ακόμα και σήμερα το περιστατικό συζητείται ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής αλλά και στους ψαράδες παγκοσμίως, γιατί είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς κατάφερε ένας άνθρωπος να επιβιώσει σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον. Οι έρευνες που έγιναν έδειξαν ότι το πάχος που είχε ο Γκούλι παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με το πάχος της φώκιας που προστατεύει το ζώο από τις τόσο χαμηλές θερμοκρασίες και αυτή είναι και η εξήγηση που δίνει η επιστήμη για τον λόγο που παρέμεινε ζωντανός.
Στα Νησιά Westman πάντως οι κάτοικοι θεωρούν τον Γκούλι ήρωα και προς τιμήν του κάθε χρόνο, μαθητές από το Κολέγιο Navigation κολυμπούν για 6 ώρες, στην θερμαινόμενη πισίνα της πόλης. Ο νικητής του μαραθώνιου κολύμβησης βραβεύεται από τον ίδιο τον Γκούλι.