Ο Laurent Terzieff  (27 Ιουνίου 1935, Τουλούζη - 2 Ιουλίου 2010, στο Παρίσι) ήταν Γάλλος ηθοποιός.
Τέκνο της κεραμίστριας Marina Terzieff και του Jean Terzieff, Ρώσσου γλύπτη που μετανάστευσε στην Γαλλία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ως έφηβος έβρισκε συναρπαστική την Φιλοσοφία και την Ποίηση.
Ο γάλλος ηθοποιός εμφανίζεται πρώτη φορά στη σκηνή το 1952 στο Tous contre Tous πριν το κινηματογραφική του ντεμπούτο στην ταινία του Marcel Carne “Les Tricheurs” (1958) μια ταινία που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό ως τον νέο γοητευτικό αστέρα που σαγήνευε τα πλήθη με το οστεώδες του πρόσωπο και το όλο χάρη κορμί του.
Ο ίδιος για τον εαυτό του έλεγε «έχω την εικόνα ενός ηθοποιού που ερμηνεύει τους χαρακτήρες του Ντοστογιέφσκυ αλλά τρελαίνομαι για τον Jerry Lewis».
Το 1959 συνεργάζεται με δύο Ιταλούς σκηνοθέτες, τον Pontecorvo στην ταινία Kapo, και τον Mauro Bolognini στην ταινία La Notte Brava.
Στην καριέρα του εξειδικεύτηκε σε ρόλους ποιοτικού κινηματογράφου, δουλεύοντας με τον Philippe Garrel (Le Révélateur- in 1968) και τον Jean-Luc Godard ( Détective- 1985) ενώ ταυτόχρονα αφιερώνει τον εαυτό του στο θέατρο, το πραγματικό του πάθος, μαζί με την ποίηση. Στα ώριμα χρόνια του, πρωταγωνιστούσε στη σκηνή και πιστός στις ποιητικές του δηλώσεις, συνήθιζε να λέει ότι δεν τον τρόμαζε η ιδέα του να ξεχάσει το ρόλο του αλλά η πιθανότητα να μην προφέρει καλά της λέξεις κι έτσι να «…πέσει, σαν ακροβάτης που ισορροπεί πάνω σε τεντωμένο σκοινί».
Παρόλο που ήταν γνωστός ως ένας μελαγχολικός εσωστρεφής τύπος, τον έβρισκε κανείς συχνά με την παρέα των φίλων του στο Café de Floreς στην Saint-Germain-des-Prés, μέρος όπου σύχναζε και ένα από τα είδωλά του, ο Jean-Paul Sartre. «Η μοναδική γυναίκα της ζωής του», η ηθοποιός Pascale de Boysson, σύντροφός του επί 40 χρόνια, απεβίωσε το 2002.