Pame Cinema -

Ο Ντέιβιντ (Jason Sudeikis) είναι μικροέμπορος μαριχουάνας, η Ρόουζ (Jennifer Aniston) χορεύτρια στιπτίζ, ο Κένι (Will Poulter) ένας αγαθός 18χρονος που η μάνα του τον παράτησε και έφυγε και η Κέισι (Emma Roberts) μια νεαρή άστεγη που περιφέρεται.

Αυτό που θα ενώσει αυτούς τους τέσσερις ανθρώπους – που δεν είναι εκ πρώτης όψεως πρότυπα πολιτών – είναι η ανάγκη να ξεπεράσουν τις άμεσες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Τον μεν Ντέιβιντ τον ληστεύουν και χάνει τα χρήματα που πρέπει να δώσει στο αφεντικό του, η Ρόουζ τα παρατάει από το στριπτιζάδικο όταν της ζητούν να προχωρήσει και πέρα από τον χορό, οι δε πιτσιρικάδες συμφωνούν να ακολουθήσουν για χίλια δολάρια η μία και για την παρέα ο άλλος.

Η αποστολή που αναλαμβάνουν είναι να παραστήσουν την οικογένεια που πηγαίνει διακοπές με το τροχόσπιτό τους στο Μεξικό για να γυρίσουν από εκεί μεταφέροντας στην Αμερική ένα τεράστιο φορτίο μαριχουάνας. Ξεκινούν και στην αρχή όλα είναι καλά, όμως στη συνέχεια, όπως είναι αναμενόμενο, τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς τα σχεδιάσανε.

Κωμωδία, όχι ακριβώς οικογενειακή, αλλά ούτε και επαναστατική, έχει τις καλές στιγμές της με μερικά καλογραμμένα αστεία, αλλά και τις γνωστές “Άμερικανιές”, τις χοντράδες που αρέσουν στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού, που τουλάχιστον στο We’re the Millers δεν ξεπέφτουν σε επίπεδο Άνταμ Σάντλερ. Στην Αμερική κρίθηκε R, δηλαδή ακατάλληλo, όμως υπάρχουν πολύ περισσότερο ακατάλληλες ταινίες που δεν είναι R, ωστόσο αυτό οφείλεται περισσότερο στο μισο-στριπτίζ που κάνει η Τζένιφερ Άνιστον, για να αποδείξει πως στα 44 της εξακολουθεί και έχει κορμί 30ρας, πράγμα που είναι και το βασικό (διαφημιστικό) ατού της ταινίας.

Η Άνιστον με τον Σουντέικις συνεργάζονται για δεύτερη φορά, μετά το επιτυχημένο Horrible Bosses που σε λίγο θα γνωρίσει και συνέχεια και είναι καλό δίδυμο, όμως η ταινία δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τα εσκαμμένα, με το απαραίτητο ηθικοπλαστικό δίδαγμα, το χάπι εντ και όλα όσα πρέπει να γίνουν για να μην μείνει κανείς δυσαρεστημένος, πράγμα που ενοχλεί επειδή τα κάνουν πάντα με άγαρμπο και άκομψο τρόπο.

Βαθμολογία: 5 στα 10

Οικογένεια Μίλερ (We’re the Millers) – Κριτική