Pame Cinema -

Μια Γη κατεστραμμένη. Ο κόσμος μας μια απέραντη έρημος χωρίς κατοίκους με μερικά τεράστια μηχανήματα στους ωκεανούς να αντλούν νερό για να το μετατρέψουν σε ενέργεια, απαραίτητη στους λίγους ανθρώπους που γλύτωσαν την εισβολή των εξωγήινων και τον πυρηνικό πόλεμο που ακολούθησε και οι οποίοι μετακόμισαν σε έναν δορυφόρο του Κρόνου για να επιβιώσουν.

Σε αυτόν τον μετα-αποκαλυπτικό κόσμο σε ένα εκπληκτικής τεχνολογίας κατάλυμα πάνω στα σύννεφα διαμένουν ο Jack (Tom Cruise) και η Victoria (Andrea Riseborough) όπου ο μεν Jack επισκευάζει τα ρομπότ που περιπολούν στη Γη κυνηγώντας ανιχνευτές των εξωγήινων, η δεν Victoria τον καθοδηγεί από το κατάλυμα, ενώ είναι σε συνεχή επικοινωνία με το Control Room όπου δίνει αναφορά και παίρνει οδηγίες.

Όλα αυτά τα μαθαίνουμε στην αρχή του Oblivion, σε μια αφήγηση από τον ίδιο τον Jack, o oποίος μας εξηγεί πως είμαστε στο έτος 2077 και πως πριν από εξήντα χρόνια έγινε η εισβολή με τα παραπάνω αποτελέσματα. Όμως αν και η μνήμη του, όπως και η μνήμη της Victoria, έχει σβηστεί πριν πέντε χρόνια, ο ίδιος βλέπει στα όνειρά του μια άλλη γυναίκα. Κάποια στιγμή ακολουθώντας ένα σήμα θα βρει ένα θαλαμίσκο ενός διαστημοπλοίου που κατέπεσε στη Γη από όπου θα βγάλει ζωντανή την Julia (Olga Kurylenko), η οποία είναι η γυναίκα των ονείρων του.

Ο Joseph Kosinski που σκηνοθετεί και έχει γράψει το σενάριο μαζί με τον Karl Gajdusek έχει κάνει εκπληκτική δουλειά όσον αφορά το εικαστικό κομμάτι. Εικόνες εξαιρετικής σύλληψης και εκτέλεσης και δημιουργία ενός μοναδικού φανταστικού κόσμου, κομψού και πανέμορφου με γραφικά πρώτης ποιότητας που αποδίδονται τέλεια και επιπλέον ΔΕΝ είναι 3D. (Απόδειξη πως το 3D δεν είναι υποχρεωτικό για κάθε ταινία επιστημονικής φαντασίας). Μπορεί να βλέπουμε αρκετές ταινίες sci fi κάθε χρόνο, όμως είχαμε πολύ καιρό να δούμε μια τόσο άρτια και φινετσάτη εικαστικά ταινία. (Θυμηθείτε να παρατηρήσετε προσεκτικά την εκπληκτική σκηνή με την πισίνα στο ουράνιο κατάλυμα).

Ωστόσο εκεί που έχει εμφανές πρόβλημα είναι στο σενάριο. Και δεν εννοούμε την ιστορία, που αν και δεν είναι εντελώς πρωτότυπη – θυμίζει πολλές φορές το πρωτοπόρο Matrix – έχει ωστόσο ενδιαφέρον. (Χωρίς να πούμε πολλά για να μην αποκαλύψουμε σημαντικά πράγματα, το ότι οι τελευταίοι άνθρωποι στη Γη αποτελούν ένα ερωτικό τρίγωνο φαινόταν πολλά υποσχόμενη ιδέα). Όμως η ανάπτυξη του θέματος είναι άτολμη και οι διάλογοι τυποποιημένοι παρασύροντας και την σκηνοθεσία σε ένα αδύναμο αποτέλεσμα, όπου δεν υπάρχει το σασπένς που υποσχόταν η αρχή, ούτε η δραματική κορύφωση που περιμέναμε.

Οι ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστών είναι όσο καλές μπορούν να είναι με ένα τόσο φτωχό κείμενο, ο Tom Cruise αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως είναι star πρώτου μεγέθους αν και όχι απαραίτητα εξαιρετικός ερμηνευτής (είπαμε όμως δεν βοηθάει και το σενάριο), ενώ από τις δύο γυναίκες πρωταγωνίστριες η Andrea Riseborough, προσθέτοντας μια λεπτή και εύθραυστη ευαισθησία τον χαρακτήρα της, αποδεικνύει πως είναι μια δυνατή ερμηνεύτρια που περιμένει έναν πιο ουσιαστικό ρόλο για να ξεδιπλώσει το ταλέντο της.

Βαθμολογία: 6 στα 10

Oblivion – Κριτική