Της Ράνιας Ευδαίμων
http://cinefo.wordpress.com

Τελευταίες ημέρες του 1970 και όλο το στρατόπεδο Βάτη στον Έβρο βρίσκεται επί ποδός. Έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή η οποία θα περιλαμβάνει ζωντανή ορχήστρα και χορό. Ο υπολοχαγός Στέφανος Καραμανίδης (Γιάννης Στάνκογλου) έχει ένα λόγο παραπάνω να περιμένει με αγωνία εκείνη την ημέρα: σχεδιάζει να χορέψει τη γυναίκα του συνταγματάρχη του (Γιάννης Μπέζος) ένα τανγκό, μόνο που δεν έχει ιδέα από τα βήματα. Ο τηλεφωνητής και «καλλιτέχνης» του λόχου Λάζαρος Λαζάρου (Αντίνοος Αλμπάνης) θα επιστρατευτεί άμεσα να βοηθήσει με άκρα μυστικότητα την κατάσταση.



Σκηνοθέτης με τηλεοπτικά ένσημα ετών (Τελευταίοι Εγγονοί, Προδοσία, Κόκκινο Φεγγάρι, Αυθαίρετοι), ο Κουτελιδάκης, αποπειράται να αναμετρηθεί με την κινηματογραφική οθόνη μεταφέροντας ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του σπουδαίου Γιάννη Ξανθούλη. Ένα αβίαστα συγκινητικό love story, με φίνα φωτογραφία, όπως και μουσική από τον Αιόλου – που φτάνει όμως στην υπερκατανάλωση – κερδίζει σε ατμόσφαιρα, μα χάνει σε στιγμές έδαφος με τη χρήση ενός απότομου, άρρυθμου μοντάζ που βγάζει εκτός πορείας την ένταση.

Η ατολμία, που ακολουθεί αυτή του σεναρίου, να εικονογραφήσει ευθαρσώς το θέμα της ομοφυλοφιλίας, για να μη χάσει κάτι από την οικογενειακή χροιά της αφήγησης, προκαλεί αμηχανίες, αφήνοντας κυριολεκτικά ξεκρέμαστη εκείνη την αόριστα γλυκιά ευαισθησία του Αλμπάνη. Όσο για τους υπόλοιπους, αποτελούν τις σίγουρες επιλογές, με τον Μπέζο να ερμηνεύει με ακρίβεια και στιβαρότητα, την Παπαδοπούλου να δίνει την αναμενόμενη δόση μελαγχολικού ερωτισμού και ιδιαιτέρως τον Στάνκογλου να είναι εκείνος που στέκει γοητευτικά εσωτερικός και επιβλητικός καρφώνοντας τους πάντες με τα μάτια του. Οι μετακινήσεις στο χρόνο ειδικά, όταν συνοδεύονται από super αποτυχημένο μακιγιάζ γήρανσης και «ξεχασμένα» νεανικά χέρια, κατατρέχουν αδίκως τη συνολικά φροντισμένη παραγωγή, μέχρι να τη στριμώξουν στη γωνία με την προχειρότητα.

Ένα κουαρτέτο που προσπαθεί να σύρει τα πόδια του στην ομιχλώδη, παγωμένη πίστα της χουντικής Ελλάδας. Αυταρχισμός και επίδειξη ισχύος από μυαλά και σώματα που είναι ντυμένα στο χακί, αλλά μέσα τους, η ανελευθερία της προσωπικής έκφρασης χρωματίζει κόκκινα τα συναισθήματα. Μια γυναίκα παγιδευμένη σε ένα γάμο χωρίς έρωτα με το «κελεπούρι» της εποχής, τον ένστολο εκπρόσωπο της τρομοκρατίας και στον αντίποδα ο διεκδικητής της καρδιάς της, βίαιος και αυτός, αλλά και ρομαντικά θαρραλέος επαναστάτης, ρισκάρει τα πάντα, για εκείνη τη μοναδική στιγμή ευτυχίας. Στα ανάμεσα ο μπερδεμένος νέος, το νουθετημένο παιδί της δικτατορίας, καταδικάζει τον εαυτό του στην αδυναμία και στο φόβο. Το τανγκό είναι πρώτα από όλα απόφαση, ακούγεται στο φιλμ, πάμε, λοιπόν, για φιγούρες.